تور لحظه آخری
امروز : شنبه ، 26 آبان 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):هر كس فرزندش را ببوسد ، خداوند عزّوجلّ براى او ثواب مى نويسد و هر كسى كه او را...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1830199308




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

عقل و عشق


واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: محدودیت عقل بی نهایت بودن پهنای عشق؛ عقل و عشق خبرگزاری پانا: حضرت سیدالشهداء در دعای روز عرفه می­فرماید: «انت­الذی ازلت­الاغیار عن قلوب احبانک حتی لم یحبوا سواک و لم یلجوا الی غیرک انت­المونس لهم حیث اوحشتهم العوالم و انت­الذی هدیتهم حیث استبانت لهم­المعالم» (دعای امام حسین (ع) در روز عرفه، بحار).
۱۳۹۳ يکشنبه ۱۱ آبان ساعت 10:38



به گزارش خبرگزاری پانا، دکتر جهاندار مهرافشا در یادداشتی پیرامون عشق حسین ابن علی (ع) به خداوند متعال نوشته است: حضرت سیدالشهداء در دعای روز عرفه می­فرماید: «انت­الذی ازلت­الاغیار عن قلوب احبانک حتی لم یحبوا سواک و لم یلجوا الی غیرک انت­المونس لهم حیث اوحشتهم العوالم و انت­الذی هدیتهم حیث استبانت لهم­المعالم» (دعای امام حسین (ع) در روز عرفه، بحار). ترجمه: (خداوندا! توئی که اغیار را از قلوب دوستانت زائل کردی تا آنکه غیر تو را دوست نگرفتند و به غیر تو پناه نبردند، توئی مونس آنان، آنجا که عوالم گوناگون به هراسشان انداخت و توئی آنکه هدایتشان فرمودی تا انجا که نشانه­های تو برای آنان آشکار شد). امام سجاد (ع) در مناجات انجیلیه می­فرماید: «و عزتک لقد احببتک محبه استقرت فی قلبی حلاوتها و آنست نفسی ببشارتها» (بحار). ترجمه: (به عزت تو قسم که چنان تو را دوست می­دارم که شیرینی محبت تو در دل من جای گرفته و نفس من به مژده­های آن انس یافته است). در مناجات نهم – که به مناجات محبین معروف است – عرض می­کند: «الهی! من ذاالذی ذاق حلاوه محبتک فرام منک بدلاً و من ذاالذی انس بقربک فاتبغی عنک حولاً». ترجمه: (معبود من! کیست آن کسی که شیرینی محبت تو را چشید و آنگاه غیر تو را دوست گرفت و کیست آن کسی که به نزدیکی تو انس گرفت و آنگاه از تو روی برگرداند). «الهی فاجعلنا ممن اصطفیته لقربک و ولایتک واخلصه لودک و محبتک و شوقته الی لقائک و رضّیته بقضائک و منحه بالنظر الی وجهک و حبوته برضاک ...». ترجمه: (معبود من! ما را از کسانی قرار بده که برای قرب به خویش برگزیده و از برای مودت خود خالص ساخته و به ملاقات خود او را مشتاق کرده و به قضای خود او را خشنود و راضی گردانیده و به تماشای چهره خود بر او منت گذارده و رضای خود را به او عطا فرموده و از دوری و افتادن از نظر خود او را پناه داده­ای و دل او را «واله» و شیفته خود ساخته­ای و به جهت محبت خود دل او را فارغ نموده­ای). «اللهم اجعلنا ممن دأبهم الارتیاح الیک والحنین و دهرهم الزفره والانین جباههم ساجده لعظمتک و عیونهم ساهره فی خذمتک و دموعهم سائله من خشیتک و قلوبهم متعلقه بمحبتک و افئدتهم منخلعه من مهابتک». ترجمه: (بارخدایا ما را از کسانی قرار بده که به شیوه آن­ها چنانست که به تو شادمانی کنند و به سوی تو ناله شوق سر دهند و روزشان به آه و ناله دوستانه به سر می­برد. پیشانی آن­ها برابر عظمت تو خاکسار و دیدگانشان در خدمت تو بیدار است و اشک چشم­هایشان از خوف بر رخسارشان جاری است و دل­هایشان به قید محبت تو بسته و خاطرهایشان از هیبت تو شکسته). «یا من انوار قدسه لابصار محبیه رائقه و سبحات وجهه لقلوب عارفیه شائقه یا منی قلوب­المشتاقین و یا غایه
آمال­المحبین اسئلک حبک و حب من یحبک و حب کل عمل یوصلنی الی قربک و ان تجعلک احب الی مما سواک و ان تجعل حبی ایاک قائداً الی رضوانک و شوقی الیک ذائداً عن عصیانک ...» (بحارالانوار). ترجمه: (ای خدا ای کسی که انوار ذات پاکش روشنی­بخش دیده محبان بارگاه و پرتو خورشید جمالش مشتاق
دل­های بندگان آگاه است. ای آرزوی دل­های مشتاقان و ای غایت آمال محبن، درخواست می­کنم از تو دوستیت را و دوستی دوستانت را و دوستی هر عملی را که مرا به تو نزدیک­تر می­سازد و اینکه خود را محبوب­تر از هرکس که غیر توست پیش قرار دهی و اینکه محبت خود را کشنده من به سوی رضوانت بگردانی و شوقی را که به تو پیدا کرده­ام، مانع از ارتکاب معصیت بنمائی). آری از نظر اسلام، محبت خدا کامل­ترین لذت­هاست و با هیچ لذت دیگر قابل مقایسه نیست. کسی که به جز لذت محسوسات، لذتی را احساس نکرده چگونه می­تواند به لذت معرفت خدا ایمان بیاورد و آن را بر همه لذت­ها ترجیح دهد و حال آنکه نه از برای خدا شبیه است تا تشبیه کنند و نه دارای شکل و صورتی است تا تمثیل زنند، پس حقیقت حال همان است که گفته­اند: «من ذاق، عرف» (معراج­السعاده) یعنی هرکه چشید فهمید. البته جمیع عالم هستی؛ بلکه همه آفاق عالم ربوبیت که غیرمتناهی است، میدان جولانگاه اهل محبت و ارباب معرفت است، هرجا که خواهند سیر می­کنند و مقام می­سازند؛ بی­آنکه احیتاج به حرکت بدن داشته باشند و شاید اشاره به همین لذت باشد؛ آنچه را که پیامبر اکرم (ص) از پروردگار حکایت نمود که از برای نیکان بندگان خود آماده ساخته­ام، آنچه را که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به خاطر هیچ­کس خطور نکرده و این لذت که خدای تعالی فرموده: «فلا تعلم نفس ما اخفی لهم من قره اعین» (سوره سجده). ترجمه: (هیچ­کس نمی­داند که چه ذخیره شده از برای ایشان، از آنچه دیده­ها روشن می­کند). به تعبیر مرحوم ملا احمد نراقی: وصول به نهایت این لذت و حصول غایت این بهجت اگرچه بعد از قطع علاقه روح از بدن می­شود؛ ولیکن اگر در دنیا صفای تام از برای دلی حاصل شود، بسا باشد که به بعضی از این لذات برسد؛ امّا به جهت حجت عالم طبیعت، رسیدن به کنه آن، موقوف به خلع بدن عنصری و رفع علائق دنیوی است. مخفی نماند که کسی که خدا را شناخت و به حقیقت این لذت رسید، می­داند که تمام لذت­های مختلف و
خواهش­های متفاوت، در تحت آن مندرج و آن جامع همه لذات و خواهش­هاست. کانت لقلبی اهواء مغرقه فاستجمعت اذ رأیتک القلب اهوائی قصار یحسدنی من کنت احسده وصرت مولی الوری اذ صرت مولائی قلب مرا تمایلات و هواهای بی­شمار بود، چون تو را دید، همه تمایلات و هواهای آن یکی گردید و در یک جا مجتمع گریده شد. رسیدم به جایی که محسود کسانی شدم که پیش از این به ایشان حسد می­ورزیدم و چون تو مولی و سرورم شدی، سرور مولای همه گردیدم. ترکت للناس دنیاهم و دینهم شغلاً بذکرک یا دینی و دنیائی   دین و دنیای مردم را به خودشان واگذاردم و یاد تو مرا از همه آن­ها باز داشت، ای دین من و دنیای من. سایه طوبی و دلجوئی حور و لب حوض به هوای سر کوی تو به رفت از یادم (نراقی، معراج­السعاده) و چون از برای معرفت در دنیا مراتب بسیار است، پس تجلی نور حق نیز در آخرت درجات مختلف خواهد داشت و هرقدر که تجلی و مشاهده قوی­تر باشد، انس و محبت به خدا بیشتر می­گردد و هرقدر که محبت و انس بیشتر شد، ثمره آن که بهجت و لذت باشد، بالاتر می­شود تا به جایی می­رسد که تمام لذت اخروی و نعمت­های بهشتی در مقابل آن رنگ می­بازد؛ بلکه ممکن است به حدی برسد که از هر نعمت و لذتی به غیر لذت لقای حق، متأذّی گردد و گوید: از در خویش خدایا به بهشتم مفرست که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس (معراج­السعاده) و از اینجا روشن می­شود که اصل تمام سعادت­ها و مایه همه خوشحالی­ها و شادی­ها، معرفت خداست که در دین مقدس اسلام از آن به «ایمان» تعبیر شده است و ثمره آن بهجت و لذتی است که چون شخص در عالم آخرت به آن برسد، همه لذت­های بهشت را حقیر می­شمارد؛ بلکه از برای عارفان و صاحبان معرفت در دنیا در حالت راز دنیا با خدا و مناجات پروردگار، لذت­هایی حاصل شود که اگر بهشت را با تمام نعمت­هایش در دنیا به عوض آن­ها دهند، راضی نمی­شوند (مدرک قبل). اطاعت­ها و پرستش­ها نیز به نسبت محبتی است که انسان به حضرت حق دارد؛ همچنانکه امام صادق (ع) فرمود: تعصیی الاله و انت تظهر حبه هذا لعمری فی­الفعال بدیع   لوکان حبک صادقاً لاطعته ان­ المحب لمن یحب مطیع «خدا را نافرمانی کنی و اظهار دوستی او نمائی، به جانم قسم این رفتار عجیبی است. اگر دوست راستین بود، اطاعتش می­کردی، زیرا که دوستدار مطیع کسی است که او را دوست دارد». پس محبت قابل شدت و ضعف است. اول آن ارادت است، زیرا ارادت بی­محبت نباشد؛ چنانکه از مناجات­المریدین از کلام سیدالساجدین می­توان یافت. در عرفان اسلامی، محبت منتهای مقامات عارفان است و کم کسی باشد که به این مرتبه برسد؛ چنانکه حق تعالی می­فرماید: «وَالذَّیِنَ آمَنوُا اَشَدَّ حُبَّاً للهِ» و در دعای کمیل حضرت امیرمؤمنان (ع) عرض می­کند: «و قلبی بحبک متیماً» یعنی دلم را به دوستی خود بی­تاب و بی­آرام گردان. الهی به فضل و کرم خویش لذت و شیرینی محبت خود را به ما بچشان و دلمان را به دوستی خود بی­تاب و بی­قرار گردان. امیدوارم مقبول حضرت باری تعالی و اساتید محترم قرار گرفته باشد.   برحمتک یا أرحم الراحمین و بالله العصمه والتوفیق











این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[مشاهده در: www.pana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن