واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
دلائل گرایش فرزندان به انجام رفتارهای جنس مخالف
به گفته یک روانشناس، ادبیات، رفتار، گفتار و تیپ و اعمالی همچون برداشتن ابروها و غیره در پسران به این دلیل است که عمدتا مردها دیگر در خانه حضور ندارند.
جام جم سرا به نقل از ایسنا: دکتر مهدی بیاتی افزود: واکنشهای رفتاری کودکان که در بسیاری از موارد باعث بروز رفتارهای غلط و حساسیت برانگیز از جانب والدین میشود، به دلیل بیاطلاعی اطرافیان کودک از رفتارها و مسائل گوناگون است. باید قبول کنیم کودکان الگوپذیر هستند و در سنین قبل از دبستان آنچه را که از اطرافیان خود یاد میگیرند انجام میدهند، و این همان فرآیند الگوپذیری است. وی تاکید کرد که نوع نگاه والدین نیز در نحوه رفتار کودک بسیار موثر است و در این باره تصریح کرد: اگر خانواده به فرزند پسر تمایل بیشتری داشته باشند به تبع توجه بیشتری به فرزند پسر خود میکنند و این نوع نگاه و توجه ویژه والدین سبب بروز رفتارهای گوناگون از کودکان میشود. در حالتی دیگر اگر فرزند دوم دختر باشد و فرزند اول پسر، و همچنین فرزند پسر شاهد توجه بیش از حد به فرزند دختر باشد، به انجام رفتارهای دخترانه تمایل پیدا میکند. این روانشناس کودک همچنین گفت: به طور کلی هرگاه در محیط خانواده، جنسیتی خاص تحقیر شود و یا مورد توجه والدین نباشد طبیعتاً کودک از آن جنسیت، رفتارها و ویژگیهای مربوط به آن فاصله میگیرد. بیاتی در ارتباط با رفتارهای گوناگون کودکان تاکید کرد: مسائل و مشکلات حوزه کودکان را باید در خودمان جستوجو کنیم و بیندیشیم که چگونه رفتار کردهایم که کودکمان به این مسئله گرفتار شده است و چنین رفتاری را از خود بروز میدهد. کودک با رفتارهای بظاهر غلط خود در واقع به والدین خود به رفتاری خاص اعتراض میکند، این به دلیل آن است که کودکان زبان اعتراض ندارند و تنها حربه آنان انجام رفتارهای این چنینی است زیرا میدانند این رفتارها حساسیت و اعتراض والدین را به دنبال دارد و آنان برای جلب توجه والدین دست به انجام چنین رفتارهایی میزنند. بیاتی در ارتباط با کمرنگ شدن حضور مردان به علت مشغلههای شغلی در خانواده گفت: در حال حاضر مردان مدت زمان کمی در خانه حضور دارند و زمانی که به رویکرد رفتاری پسران در جامعه نگاه میکنیم متوجه میشویم که نوع ادبیات، رفتار، گفتار و تیپ آنها و اعمالی همچون برداشتن ابروها و غیره در پسران به این دلیل است که عمدتا مردها دیگر در خانه حضور ندارند و در صورت حضور هم جایگاه پیشین خود را نداشته و اقتدار گذشته در آنها موجود نیست. این روانشناس کودک ادامه داد: واقعیتی که باید آن را بپذیریم این است که در دوران گذار سنت به مدرنیته زنان معمولا اقتدار زیادی پیدا کرده و نگرش آنها تغییر کرده است و به دنبال کمرنگ شدن حضور مردان در خانواده تمام تصمیمهای مهم را مادران اتخاذ میکنند، پسران نیز به ایفای نقشهای دارای اقتدار تمایل دارند به همین دلیل ویژگیهای آن نقش را تقلید میکنند. بیاتی یکی از مشکلات کنونی جامعه را عدم حضور مردان در مهدهای کودک دانست و اظهار کرد: مردان اصلا در مهدها اجازه فعالیت ندارند و این یکی از ایرادات بزرگی است که چرا مردان نمیتوانند مربی مهد باشند؟ اگر مردان بتوانند در مهدها به عنوان مربی فعالیت کنند، باعث میشود در فرآیند رشدی کودک حضور یابند و طبق فرآیند الگو پذیری، رفتارهای مردانه در کودکان پسر شکل گیرد و الگوپذیری صحیح برای آنان صورت گیرد. نبودن و یا کمرنگ شدن حضور مردان در خانواده، مهدهای کودک و بسیاری از مکانهای دیگر باعث شده است تعهد، مسئولیت پذیری و رفتارهایی از این دست در پسران جامعه وجود نداشته باشد. بیاتی در ارتباط با بروز رفتارهای دخترانه در کودکان پسر هم چون پوشیدن لباسهای دخترانه واستفاده از لوازم آرایشی و غیره، گفت: تنهاراه حل این است که نسبت به این رفتارها حساسیت نشان ندهیم مثلا اگر میبینیم فرزند پسرمان لاک میزند حساسیت نشان ندهیم و طوری رفتار کنیم که انگار اصلاً ندیدیم یعنی حتی اخم هم نکنیم و به کودکان فرصت دهیم تا مسائل آنان حل شود و ماندگاری در آنان صورت نگیرد. وی تاکید کرد: این طرز فکر که اگر فرزند پسر در کودکی رفتارهای دخترانه انجام دهد ممکن است در آینده نیز اینگونه رفتارها در آن ادامه یابد بسیار اشتباه است و اگر به کودکان فرصت دهیم مسئله آنان حل میشود ولی اگر حساسیتهای بیمورد اعمال شود آن مسئله ماندگار خواهد شد و ممکن است در آینده باعث بروز اختلالات روانی گوناگون و یا رفتارهایی مانند ناخن جویدن، پرخاشگری، شب ادراری، وسواس و غیره شود. این روانشناس همچنین خاطر نشان کرد: از نگاه روانشناسان این گونه رفتارهای کودکان غلط نیستند، بلکه تقلیدی گذرا هستند که اگر خانواده در مقابل آنها برخورد صحیح داشته باشد کاملا بر طرف میشوند و در صورت بروز حساسیتهای بیمورد آن مسئله در کودک ماندگار میشود. وی از والدین و اطرافیان کودک خواست تا کودکان خود را با استفاده از ضمیر «من» مانند «من خیلی خوشحالم که اینکار را انجام ندادی» و یا «من از اینکه رفتارهای درست انجام میدهی لذت میبرم» و غیره تشویق کنند.
جمعه 9 آبان 1393 10:41
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]