واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: با مکتب امام حسين(ع) سياسي بازي نکنيم
اگرچه درس حسين (ع) در واقعه عاشورا ايستادن در برابر ظلم بود، اما هيچ گاه مذاکره را به عنوان امکاني براي هدايت و اتمام حجت فراموش نکرد.
مصطفی داننده: اين روزها برخي از اهالي قلم که اتفاقا جايگاهي حقوقي سياسي نيز دارند به نقد سخنان رئيس جمهور روحاني در مورد درسهاي عاشورا به جهانيان پرداختند. رئيس جمهور در اين سخنان به دو درس بزرگ اشاره کرد که اولي در باب سازنده و مذاکره در چارچوب منطق و موازين و دومي در باب قبول توبه. بيان همين سخنان از سوي رئيس دولت کافي بود تا کساني که سالها در قبال سخنان ديني رئيس جمهور مکلاي آن روزهاي ايران سکوت کردند، قلم بدست گرفتند و گفتند آقاي روحاني از شما بعيد بود!
طبق رسمي ديرين در ايام محرم بعد از مراسم سخنراني و سينه زني به مراسم مقتل خواني ميرويم تا تاريخ کربلا را به دور از تمثيلها و اشعار گوش کنيم و بتوانيم قضاوتي درست در باب تاريخ کربلا داشته باشيم. با مرور روزهايي که اباعبدالله الحسين وارد کربلا شدند تا زمان شهادتشان ما بارها شاهد مذاکرات حضرت با سپاه يزيديان هستيم.
حضرت حسين (ع) در جا جاي تاريخ حوادث کربلا در حال مذاکره براي تغيير وضع موجود هستند. اين درحالي است که ايشان به سرانجام کار بر اساس علم امامت آگاه بودند و ميدانستند که اين مذاکرات به جايي نخواهد رسيد اما تمام تلاش خود را انجام دادند تا از باب مذاکره، مسيري به غير از جنگ را در برابر دشمنان خود قرار دهند.
امام حسين (ع) در اولين گام با حر به مذاکره مينشيند و از او ميخواهد که اجازه بدهد کاروان مسير به غير از کوفه را انتخابات کند، مثلا به سوي ايران برود که اين امر با مخالفت حر روبرو شد. يا در جاهاي ديگر اين حادثه عظيم ميبينيم که اباعبدالله حضرت عباس را به عنوان فرمانده سپاه عازم مذاکره با سپاه دشمن ميکند تا ضمن مذاکره با آنها در مورد شرايط جنگ، از آنها وقت بگيرد. تعويق يک روزه جنگ از روز تاسوعا به روز عاشورا، خواندن نماز در ظهر عاشورا نمونههاي بارز مذاکرات اباعبدالله در حادثه کربلا است. ايشان حتي در لحظات آخر عمر و وقتي هيچکس از ياران برايشان نمانده بود، خطاب به سپاه دشمن ميفرمايند که شما با من دشمني داريد و من در اختيار شما هستم و اجازه بدهيد زنان و کودکان از همين راهي که آمدهاند به مدينه بازگردند.
مسئله بعدي که رئيس جمهور روحاني به آن اشاره کرد مسئله توبه بود و اينکه امام حسين به ما آموختند که گذشت کنيم و ببخشيم. بازهم وقتي روزهاي منتهي به حادثه عاشورا را نگاه ميکنيم ميبينيم که اباعبدالله الحسين تمام تلاش خود را براي بخشيدن افراد انجام دادند. از حر تا شمر طعم بخشش حسين (ع) را چشيدهاند که يکي با آغوش باز آن را قبول کرد و ديگري بر جهل خود باقي ماند.
حر با لشگري عظيم رودروي امام ايستاد و اجازه نداد که ايشان نه مسير ديگري را براي خود انتخاب کند، نه به مدينه بازگردد و نه مسير کوفه را در پيش بگيرد و زمينه مستقر شدن امام حسين را در کربلا فراهم کرد. حر اولين گام را براي شهادت امام برداشت اما زماني که صبح روز عاشورا به امام پناهنده شد و از او درخواست بخشش کرد، امام با آغوش باز پذيرفت و حتي اتفاقات گذشته را نيز به روي او نياورد تا حر تبديل به اولين شهيد در راه امام حسين در کربلا شود. اين معنا خود نشان ميدهد حضرت حتي بعد از بزرگ ترين ظلمهايي که به او و خانوادهاش شد، بازهم در رحمت و توبه را باز گذشت تا کسان بتوانند در مسير حق و عدالت قرار بگيرند.
به راستي اگرچه درس حسين (ع) در واقعه عاشورا ايستادن در برابر ظلم بود، اما هيچ گاه مذاکره را به عنوان امکاني براي هدايت و اتمام حجت فراموش نکرد.
* روزنامه نگار
۰۷ آبان ۱۳۹۳ - ۰۸:۵۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]