تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849600367
تزریق محبت به جامعه در مجالس محرم و صفر/ حکایت پیرمردی که شب عاشورا به رفتگران هدیه می‌داد -
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در گفتگو با مهر مطرح شد:
تزریق محبت به جامعه در مجالس محرم و صفر/ حکایت پیرمردی که شب عاشورا به رفتگران هدیه می‌داد
قم - خبرگزاری مهر: یک کارشناس مسائل دینی با بیان اینکه محبت امام حسین(ع) قلب‌ها را به هم نزدیک می‌کند و این تلطیف قلوب هدف انبیا است، گفت: عده‌ای به واسطه حضور در مجلس اباعبدالله(ع) دل‌هایشان به هم نزدیک شده و یک همکاری تجاری یا عملی راه می‌اندازند یا پیوندهای خانوادگی شکل می‌گیرد. به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام سید حسن آقامیری یکی از منبری‌های مورد علاقه جوانان است. شاید به این دلیل که خودش هنوز روزگار جوانی را به اتمام نرسانده با نگاه خاصی، مناسک و حقایق دینی را مطرح می‌کند. در آستانه ماه محرم 93 در دفتر کارش گپی با او داشتیم درباره هر آنچه جوانان درباره عزاداری می‌گویند و می‌خواهند.مهر: برخی می‌گویند چرا همه‌اش شیعه در غم است. گاهی برخی جوانان فکر می‌کنند اگر مذهبی باشند دیگر نمی‌توانند شادی کنند یا از زندگی لذت ببرند. شما به این جوانان چه پاسخی می‌دهید؟حجت‌الاسلام آقامیری: البته برخی از این اشکالات وارد است چرا که برخی اسلام را در مناسک دینی خلاصه کرده‌اند. آن هم نه همه مناسک؛ در نماز جماعت و جمعه یا کارهایی مانند عزاداری. ما در روایات درباره نماز جماعت داریم که باید رعایت ضعیف‌ترین و کم‌تحمل‌ترین شرکت‌کنندگان بشود. یعنی امام جماعت نباید نماز را اندازه‌ای طولانی کند که کسی خسته شود.این در مورد نماز جماعت که یک امر واجب است. حالا برسیم به مستحبات. طبق روایات در مستحبات اصل بر نشاط است. معنویات مانند سفره غذا است. اگر کسی اشتها دارد باید سر سفره بنشیند. اگر اشتها ندارد باید قبل از سیر شدن دست بکشد. یعنی باید دعای کمیل را طوری برگزار کنیم که مردم صفحات را نشمرند که کی تمام می‌شود. الآن متأسفانه اینطور است. جلسات ادعیه طوری برگزار می‌شود که فرد به سختی می‌تواند تا آخر بنشیند.پس دو اشکال وجود دارد. یکی اینکه دین را در مناسک دینی آن هم برخی مناسک خلاصه کرده‌ایم و دیگر اینکه این مناسک را طوری به جا نمی‌آوریم که نشاط‌آور باشد. طبیعی است که عده‌ای بگویند دین شما فقط در غم و غصه خلاصه شده است.اشکال وارد است اما به مجریانی که دارند برنامه‌ها را اجرا می‌کنند نه به احکام و توصیه‌های دینی. الآن به یک امام جماعت نمی‌توانید بگویید حاج آقا نمازت را تندتر بخوان. گاهی بعضی نماز دوم را گرو نگه می‌دارند تا مستمع بماند و به سخنرانی و ادعیه گوش دهد. آن هم ادعیه‌ای که گاهی اوقات در هیچ منبعی وارد نشده است. هر مسجدی سنتی برای خودش درست کرده و دعایی بین نماز می‌خواند. هیچ کس هم نمی‌پرسد سند این دعا کجاست؟ این کارها را انجام می‌دهند، آن جوان می‌بیند هر وقت به مراسم مذهبی رفته با دلخوری آمده بیرون. نتیجه می‌گیرد دین اشکال دارد. در حالی‌که اشکال از مجریان است.یکی از مستحبات دعوت کردن دیگران به غذای لذیذ است. یعنی شما فرض کنید اگر کسی غذایی تهیه کند و با اقوامش به طبیعت برود، یکی از مناسک دینی را به جا آورده است اما ما به این موضوع بی اهمیت هستیم . از دین بخشی را برداشته‌ایم که آن هم غیر کارشناسی اجرا می‌کنیم.اگر جامع به دین نگاه کرده و مناسک را بر اساس آنچه در روایات و قرآن آمده به جا بیاوریم، می‌بینیم که دین اتفاقاً در مجموع خودش نشاط آور است. شاید گریه و اندوه عرفانی هم داشته باشد اما به جای خودش سفر و تفریح و شادی هم دارد. مشکل این است که ما قسمتی را گرفته و قسمت دیگر را رها کرده‌ایم.در مورد خاص عزای امام حسین(ع) هم موضوعی که مطرح می‌شود این است که چرا شما مدام در حال گریه کردن هستید؟ اگر به جای شرکت در عزاداری کتابی درباره فلسفه قیام بخوانید بهتر نیست؟ در واقع مجالس اهل بیت(ع) از سوی عده‌ای به نوعی به سطحی بودن متهم است.بله مجالس اهل بیت(ع) را باید طوری برگزار کرد که مردم تفکر کنند. سخنران باید مطالبی برای مردم بگوید که به تعقل کمک کند. تعقل هدف انبیا است. انبیا آمدند ابتدا نعمت عقل را در ما زنده کنند و بعد با آن ارتباط برقرار کنند. کسی که عقل نداشته باشد و اهل تفکر و تدبر نباشد، انبیا نمی‌توانند کاری برایش انجام دهند چون پذیرش ندارد. مانند زمین شوره‌زار که بهترین بذر را هم در آن بکاری، جواب نمی‌دهد.اینکه چرا دور هم جمع می‌شویم؟ باید گفت دور هم بودن برکات دارد. قرآن می‌گوید «یدالله مع الجماعة» همین الآن با اینهمه نقصی که در اجرای عزاداری سیدالشهدا(ع) وجود دارد، می‌بینید که خیلی از همکاری‌های بزرگ در حاشیه عزاداری‌ها شکل می‌گیرد. عده‌ای به واسطه حضور در مجلس اباعبدالله(ع) دل‌هایشان به هم نزدیک شده و یک همکاری تجاری یا عملی راه می‌اندازند یا پیوندهای خانوادگی شکل می‌گیرد. ایجاد وحدت در جامعه اثرات بسیار عمیق‌تری هم می‌تواند داشته باشد که تا کنون به آن توجه نشده است.جماعت همه جا پسندیده است و این یک پسند عقلی است. محبت امام حسین(ع) قلب‌ها را به هم نزدیک می‌کند و این اصلاً هدف انبیا است. در قرآن هم تألیف قلوب به عنوان یک مسئله مهم دیده شده است. ولی در عین حال این اشکال وجود دارد که عزاداری‌ها سطحی برگزار می‌شود و آنگونه که باید تعمق ایجاد نمی‌کند.اشک ریختن در محرم و صفر چه کمکی به اهداف عاشورا و امام حسین(ع) می‌کند؟اشک یکی از عبادات باطنی است. منتهی باید دید سرچشمه این اشک کجاست؟ برای چه کسی و با چه انگیزه‌ای داریم گریه می‌کنیم؟ انگیزه‌ها را باید در مسیر صحیح قرار دهیم والا اشک ریختن نشان دهنده زلال درون است.البته بسیار مهم است که گریه با چه میزانی از معرفت صورت می‌گیرد. اگر معرفت ما نسبت به اهل بیت(ع) بالا رود و محبت آنها نسبت به خودمان را درک کنیم و متوجه شویم که اینها آینه وجود پاک خداوند هستند و وسیله‌ای برای شناختن او و مطلع شدن از اندازه محبت خداوند به ما معلوم است که اشک می‌ریزیم. اشک نشان‌دهنده غصه نیست. نشان‌دهنده معرفت از میزان محبت خداوند به بندگانش است.هر قدر از این اشک‌ها با بصیرت نباشد، مقصر هم ما هستیم. روحانیت به عنوان نهادی که وظیفه داشته این معارف را نه فقط در کلام بلکه در رفتارش به مردم آموزش دهد، مسئول هر اندازه از بی معرفتی است که ممکن است در عزاداری‌ها دیده شود. نمی‌شود این اشکال را به مردم وارد کرد.مداح‌ها و رویه‌ای که در برگزاری مراسم‌ها عزاداری دارند، چقدر در این اشکال موثر هستند؟مداح مجری برنامه است. شعر را شاعر می‌گوید. او هم از خوراک فکری و مضمونی استفاده می‌کند که روحانیت در اختیار او قرار می‌دهند. نمی‌شود چندان اشکال را متوجه ذاکران دانست. اینها چیزی را که یاد گرفته‌اند می‌گویند. حالا بستگی دارد که خودشان چقدر اهل تفکر داشته باشند و دنبال معارف حقیقی بروند.کسی که خوراک معنوی تولید می‌کند، روحانیت است که باید بنشیند و مطابق با مشکلاتی که امروز در کشور و دنیا وجود دارد، از منابع دینی داروهایش را پیدا کنند. در مرحله بعد یک پله بیایند بالاتر و یک قله معرفتی در دین را کشف کرده و راه‌های رسیدن به آن را برای جامعه شرح دهند.اینکه برخی از ذاکران و شاعران ما اهل مطالعه و ارتباط با علمایی که در مسائل معرفتی و دینی تراز اول باشند، نیستند؛ یک اشکال است اما اشکال دیگر این است که ما هم به آنها راه نمی‌دهیم.جلسات جدی کاری برای شاعران آیینی که به دور از آمار و ارقام باشد و واقعاً ارتباط صمیمی میان یک عالم و شاعر برقرار شود، وجود ندارد. آن هم عالمی که تولید داشته باشد و با تفکر در منابع استخراج دینی یعنی عقل، قرآن، سیره و اجماع خوراک برای شاعر به وجود بیاورد. این شاعر این حقایق را تبدیل به شعر می‌کند و شعر می‌رسد به دست مداح.الآن ما اشکال می‌کنیم که برخی مداحان سبک‌هایی را می‌خوانند که در شان اهل بیت(ع) نیست. خب ما الآن موسیقی دان که مذهبی و مسلمان باشد داریم. چه کسی کارگاهی برگزار کرده تا این موسیقی‌دان‌ها آواهایی را مطابق با مضامین عاشورایی و معرفتی بسازند و مداح بتواند از آن استفاده کند؟باید ظرفی ساخته شود که مناسب این معارف عالی باشد. باید هر سال چند سبک ساخته شود. طبیعی است وقتی این سبک‌ها تولید نشده، مداح می‌خواهد بالاخره از یک سبکی استفاده کند؛ می‌رود از یک موسیقی این طرف یا آن طرف آبی استفاده می‌کند. وقتی سبکی تولید نکرده‌ایم، چطور می‌توانیم به او ایراد بگیریم؟مشکل دیگر این است که این مسائل متولی مشخص ندارد. الآن اگر شما به کسی بگویید که یک هیئت داریم و می‌خواهیم هزار نفر را شام بدهیم، خیلی‌ها پای کار هستند اما اگر بگویید یک کارگاه هست و قرار است آواهایی برای محرم در آن ساخته شود؛ چه کسی حاضر است بانی شود؟ اصلاً این کار را عاشورایی نمی‌دانند.اینها هیچ کدام کارهایی نیستند که با فتوا و بخش‌نامه درست شود. آسیب‌های عزاداری باید با رفاقت و همراهی اصلاح شود. من فکر می‌کنم اگر یک عالمی همه عمرش را در مسئله هیئات بگذارد و از روش‌هایی که اهل بیت(ع) گفته‌اند استفاده کند تا خوراک لازم به دست بیاید، مردم هم با او همراهی می‌کنند.در مدتی که در مجلس اهل بیت(ع) خدمت‌کرده‌اید؛ چه آثاری از سخنان خود در میان جوانان دیده‌اید؟تلاشم این است که احساس رفاقتی میان مستمع و اهل بیت(ع) به وجود بیاورم. جوان متوجه شود که اهل بیت(ع) از او هیچ نمی‌خواهند. فقط به خاطر علاقه شدیدی که به ما دارند، دوست دارند رشد و تعالی ما را ببینند.احساس می‌کنم در مجالسی که بودم خیلی مهربانی ایجاد شده و نیاز جامعه امروز هم همین است. خیلی‌ها نمی‌توانند با خانواده خود ارتباط خوبی برقرار کنند یا در جامعه با خوشی میان مردم زندگی کنند. اگر این مهربانی به آنها تزریق شود بخش بزرگی از مشکلات برطرف خواهد شد.اخیراً احساس می‌کنم که در دنیا تفسیر غلطی از خداوند دارد رایج می‌شود. مثلاً داعش دارد یک تفسیر جدید از رابطه میان بنده و خدا مطرح می‌کند. یک دین خود ساخته که در نهایت عده‌ای آن را به پای اسلام می‌گذارند. اخیراً تحقیق و بیان این مطالب را شروع کرده‌ام که بالاخره حال خداوند نسبت به بنده‌اش چیست؟ این را از متون ادعیه، روایات و رفتار اهل بیت(ع) استخراج کرده و به جوانان ارائه می‌دهم و احساس می‌کنم این تأثیر خود را می‌گذارد.جوانان باید دریابند در رابطه با خدا اگر تلخی هست یا اگر حرفی از عذاب می‌شود، تلخی دارو است. مانند مادری که داروی تلخی به کودکش می‌دهد اما جگر خودش از این دارو بیشتر می‌سوزد.خاطره خاصی در این مدت در ارتباط با مجالس عزاداری در ذهن دارید؟من هر جا عقل و فهم می‌بینم خوشحال می‌شوم. مدتی پیش در کرمان بودم. در بین قدیمی‌های یک حسینیه 700 ساله، صحبت از مشکلاتی بود که ما مذهبی‌ها برای مردم به وجود می‌آوریم. مثلاً می‌خواهیم نذری بدهیم، ترافیکی ایجاد می‌کنیم که همه اذیت می‌شوند. در حالی که در شهرهای ما که فقط مسلمان و شیعه زندگی نمی‌کنند. نباید مزاحم دیگران باشیم.یک پیرمردی از بازاری‌های کرمان در آن جلسه می‌گفت: حاج آقا من به این مشکل خیلی فکر کرده‌ام. مثلاً شب عاشورا می‌خواهیم نذری بدهیم، تا تقریباً دو کیلومتر لیوان‌ها و ظرف‌های یک بار مصرف در خیابان ریخته می‌شود. کار کارگران شهرداری اینطور مواقع خیلی زیاد شده. هر چه نگاه کردم دیدم کسی با من همراه نمی‌شود.خودم هر سال 200 بسته از مواد غذایی مورد نیاز یک خانواده تهیه می‌کنم، ساعت دو نیمه شب راه می‌افتم در خیابان. هر جا یک رفته گری را می‌بینم، یکی از بسته‌ها را به این رفته گر می‌دهم و می‌گویم مردم را حلال کن. آنها به عشق اهل بیت(ع) این کارها را انجام می‌دهند و حواسشان به تو نیست. راضی باش تا نذر و نیتشان خراب نشود..................................
زینب آخوندی
دوشنبه ۵ آبان ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]
-
گوناگون
پربازدیدترینها