محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855491365
بررسي علل حمايت ترکيه از داعش
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۵ آبان ۱۳۹۳ (۲۳:۵۴ب.ظ)
بررسي علل حمايت ترکيه از داعش گروه بين الملل خبرگزاري موج
به گزارش خبرنگار بين الملل خبرگزاري موج، بسياري بر اين باورند که مقاومت ترکيه در برابر خواسته جامعه بين المللي در جهت همکاري عليه گروهک تروريستي داعش ريشه در منافع مشترک اين کشور با داعش دارد. در اين ميان چيزي که بيش از همه توجه جامعه جهاني را به خود جلب کرده است، فروش نفت عراق توسط اين گروهک تروريستي به ترکيه است که نگراني هاي بين المللي را درباره همکاري براي نابودي اين گروهک تروريستي افزايش داده است.
طبق گزارش روزنامه نيويورک تايمز داعش بر منابع عظيم نفتي در سوريه و عراق کنترل کامل دارد و روزانه 40 هزار بشکه نفت معادل 1ميليون و 200 هزار دلار از طريق قاچاق و فروش نفت در بازار سياه به واسطه ترکيه درآمد دارد و آنکارا از رهگذر فروش غير قانوني نفت سوريه و عراق ثروت هاي هنگفتي کسب کرده است.
در همين رابطه ديويد کوهن، معاون ضد تروريسم و اطلاعات مالي وزارت خزانه داري آمريکا، روز پنجشنبه اعلام کرد که داعش با فروش نفت، باجگيري، اخاذي و ديگر فعاليت‌هاي جنايتکارانه و حمايت کمک کنندگان ثروتمند ماهانه ده‌ها ميليون دلار به دست مي‌آورد. وي افزود: نفت، به طور خاص، يک منبع مالي کليدي است. داعش از طريق بازار سياه در سوريه و عراق، مقداري نفت را پالايش مي کند و به قاچاقچياني که آن را به ترکيه و اقليم کردستان عراق منتقل مي‌کنند، مي‌فروشد.
اين مقام وزارت خزانه داري آمريکا در ادامه گفت حملات هوايي اخير ائتلاف ضد داعش برخي پالايشگاه‌هاي تحت کنترل داعش را نابود کرده و درآمد نفتي اين گروه را مختل نموده است، اما؛ مهم است که راه هاي ديگر جذب منابع مالي داعش شناسايي شده و از دسترسي آنها به نظام مالي رسمي جلوگيري شود.
اين مقام آمريکايي اعلام کرده است که «برآورد دقيقي از درآمد داعش دشوار است، اما؛ ما برآورد کرده‌ايم که از اواسط ماه ژوئن، داعش روزانه يک ميليون دلار از فروش نفت درآمد داشته است. ساير برآوردها هم روزانه سه ميليون دلار را نشان مي‌دهند».
داعش روابط ريشه داري با دلالان بازار سياه در منطقه دارد و نفت را استخراج مي کند و به قاچاقچيان سوخت مي فروشد و اين قاچاقچيان نفت را در بشکه هاي کوچک از طريق يک شبکه متنوع از راهها منتقل مي کنند. داعش نفت را با قيمت هاي بسيار پايين به گروهي متنوعي از واسطه ها از جمله ترکيه که اين نفت را بار ديگر مي فروشد و کردها که بار ديگر آن را به ترکيه مي فروشند، به فروش مي رساند.
اين در حالي است که احزاب مخالف دولت ترکيه نيز بيستم مهرماه با تظاهرات در آنکارا، تأکيد کردند که ترکيه با خريد نفت قاچاق از داعش، به تروريست‌هاي اين سازمان در عراق و سوريه کمک مي‌کند. در اين تظاهرات که توسط احزاب مخالف برگزار شد، سياست هاي خصمانه دولت حزب عدالت و توسعه در قبال ملت هاي منطقه محکوم شد.
گرچه بسياري از کارشناسان براي توضيح علل دشمني ترکيه با دولت مالکي به دلايلي مانند نفت، آب و کردهاي دو کشور اشاره دارند، اما؛ عده اي ديگر علت اصلي مخالفت اردوغان و دولتش با نوري المالکي، شيعه بودن دولت عراق و همراهي نزديک و راهبردي عراق با ايران است.
طيب اردوغان، رئيس جمهور ترکيه، با پذيرفتن طارق الهاشمي، معاون رئيس جمهور عراق، که از سران گروه‌هاي اهل سنت است در ترکيه و پذيرايي دايمي از وي که عامل جنايات متعدد تروريستي بر عليه شيعيان عراق بوده است، عملاً نشان داده است که به دنبال تضعيف و يا سرکوبي شيعيان و دولت شيعه عراق مي‌باشد.
دولت ترکيه به شدت به دنبال ايجاد تنش در عراق است تا از تقويت و قدرت‌نمايي يک دولت مقتدر مرکزي شيعي در اين کشور جلوگيري نمايد، دولت مرکزي و شيعي عراق که وابستگي‌هاي هويتي و راهبردي بسياري به ايران داشته و از هم‌پيمانان ايران محسوب مي شود، مانند يک سد بزرگ بر سر راه بلندپروازي‌هاي اردوغان و دوستانش قرار گرفته است.
از سوي ديگر ايجاد فتنه قومي و مذهبي ميان کردهاي عراق اقليم کردستان با شيعيان و دولت مرکزي عراق نيز در برنامه‌هاي دولت ترکيه قرار دارد و به شدت پيگيري مي‌شود. مخالفت و ضديت اردوغان و ترکيه با دولت شيعي نوري المالکي را بايد در راستاي راهبردهاي غرب و به خصوص امريکا در منطقه و در تقابل با منافع ايران دانست.
فتنه‌ها و حليه‌هاي دولت اردوغان در عراق را بايد فرايندي همه‌جانبه و مستمر دانست. پناهندگي دادن به طارق الهاشمي، تهييج دولت کردستان عراق به تمرد از دستورات دولت مرکزي، خريد نفت به صورت غير قانوني از دولت اقليم شمال دولت کردستان، سفر غير قانوني برخي سران دولت ترکيه و از جمله داوود اوغلو به شمال عراق را بايد از جمله نشانه‌هاي آشکار دخالت دولت ترکيه در امور عراق دانست.
به نظر مي‌آيد دولت ترکيه براي محدود‌سازي قدرت شيعيان در عراق به دنبال اجراي طرح‌هاي تنش‌زا در اين کشور است. احتمال اينکه حمله‌هاي داعش به دولت مرکزي عراق و شهرهاي مختلف اين کشور با اطلاع و حتي حمايت دولت ترکيه باشد را مي‌توان در چارچوب اقدامات دخالت‌جويانه ترکيه در عراق مورد بررسي قرار داد.
از سال 2010 ميلادي که اعتراضات سوريه به سرعت يک بحران امنيتي و در مرحله بعد به يک جنگ داخلي ويرانگر آغاز شد، بسياري از کشور‌ها بنا به تعريفي که از منافع ملي خود داشتند به سبک و سياق گوناگون به مداخله در سوريه پرداختند. بر پايه برخي آمار‌ها، بيش از 86 کشور دنيا يا مستقيم به پشتيباني از طرفين درگيري در اين کشور مي‌پردازند و يا آنکه شهروندان اين کشور‌ها به نبرد در سوريه مي‌پرداختند.
در اين ميان، کشورهاي خاورميانه سه کشور عربستان سعودي، قطر و ترکيه، مستقيم به ارايه کمک‌هاي مالي و لجستيکي به مخالفان سوري مي‌پرداختند و هنوز نيز اين عمليات به صورت گسترده ادامه دارد؛ کاري که به هيچ عنوان از جلو ديد ناظران بين‌المللي پنهان نبوده است. در حالي که هر روز بر ابعاد بحران سوريه افزوده مي‌شد، دامنه کمک‌هاي اين سه کشور به نيروهاي معارض سوري افزايش يافت و به صورت گسترده‌اي ارتش سوريه تحت فشار حملات گسترده‌اي که از سوي مخالفان دولت سوريه صورت مي‌گرفت، در فشار بود.
با گسترش دامنه درگيري‌ها از سوي داعش به خاک عراق، کشورهاي حامي جنگجويان مخالف دولت سوريه نيز از اداره بحران باز‌ماندند و مديريت شرايط از دستان آنان بيرون شد. با تصرف شهرهاي عمده عراق در شمال غرب اين کشور و گسترش دامنه جنگ به مناطق کردنشين، آمريکا که در دو دهه اخير به صورت بالفعل به مهم‌ترين حامي اقليم کردستان تبديل شده و داراي منافع عمدهاي در خاک عراق است، براي کنترل بحران و محدود کردن قدرت داعش به تکاپو افتاد و ائتلافي از متحدان خود در پيمان آتلانتيک شمالي و همچنين کشورهاي خاورميانه براي مهار داعش شکل داد.
اين روند تا جايي ادامه پيدا کرده که در چند روز اخير، خبرهاي ضد و نقيضي از تصرف شهر کوباني توسط داعش در مرز ميان سوريه و ترکيه شنيده مي‌شود. با توجه به اقدامات ضد و نقيض کشور ترکيه در مبارزه با داعش، اين پرسش پديد آمده است که آيا کوباني قرباني سياست ترک‌هاست؟
ترکيه از آغاز حرکت داعشي‌ها؛ به ويژه در عراق، هيچ واکنش منفي و ضد داعشي نداشت و در حقيقت هيچ کمکي براي مبارزه با اين گروه به عراق نمي‌کرد. حتي گاه اخباري شنيده مي‌شود که برخي از اين تبعه‌هاي ترکيه در درگيري‌ها توسط داعش دستگير شدند؛ اين‌ها را داعش آزاد کرد و نشانه‌اي از اين بود که يک نوع همکاري بين داعش و ترکيه در خاک عراق وجود داشته است. وقتي قضيه داعش بالا گرفت و موصل را خواستند اشغال کنند، طبيعي بود که ترکيه به دليل منافع خودش در موصل يک مقدار مواضعش تغيير کند. در همان زمان ترکيه عليه حملات داعش تا حدودي موضع گرفت. همه به اين دليل بود که ترکيه منافع خودش را در عراق در خطر ديد.
ترکيه اول با ائتلاف همراهي نکرد و بعدها دوباره اعلام کرد همکاري مي‌کند. ترکيه همواره مواضع دو پهلو نسبت به داعش داشته است. از يک طرف در آغاز درگيري‌هاي سوريه، ترکيه کاملا از گروه‌هاي مخالف در سوريه که داعش هم يکي از آنها بود حمايت مي‌کرد. بعدها که مسأله داعش به عنوان يک مسأله تروريستي در سطح بين المللي مطرح شد و مواضع کشور‌ها مشخص شد. طبيعي بود که ترکيه نتواند ديگر همان مواضع قبل را داشته باشد.
ترکيه در برخي از مسائل، منافعش اين است که نسبت به حرکت داعش واکنشي نشان ندهد. مثلا در رابطه با کردهاي سوريه به هر صورت اولاً ترکيه مواضعش راجع به بشار اسد و نظام سوريه مشخص است و تمايلي ندارد اين نظام به حيات خودش ادامه بدهد. طبيعي است، هر گروهي که بتواند به دولت سوريه ضربه بزند، ترکيه از آن گروه حمايت مي‌کند. در رابطه با کردها به هر صورت مواضعي که ترکيه نسبت به کردهاي خودش و هم نسبت به کردهاي سوريه داشته، مشخص است که هيچ گاه دنبال اين نبوده است کردها در ترکيه و چه در عراق و چه در سوريه يک قوت و قدرتي بگيرند.
ترکيه هيچ راهبرد بلند مدتي براي دست کشيدن از حمايت از داعش ندارد و عقب نشيني ظاهري آنکارا به خاطر جلب رضايت نسبي آمريکا و عربستان و ديگر شرکاي بين المللي صورت مي گيرد. ترکيه نمي تواند از سويي در اتاق هاي سري عمليات داعش در منطقه مستقيماً حضور داشته باشد و از سوي ديگر به طور رسمي خواستار پايان فعاليت هاي اين گروهک شود.
به نظر مي رسد که ترکيه به حمايت لجستيکي و مالي از داعش ادامه خواهند داد زيرا منافع آنان در گرو هدايت عوامل البغدادي در منطقه به عنوان برگ برنده رويدادهاي سياسي و اقتصادي آينده حوزه خليج فارس خواهد بود و آمريکا نيز به سهولت قادر اجبار آنکارا براي مشارکت فعال در هجوم به مواضع داعش نخواهد بود.
سارا دهاز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها