تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816962691
فضای مجازی، دنیای حقیقی را تغییر می‌دهد
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
فضای مجازی، دنیای حقیقی را تغییر می‌دهد تیفانی ون به یک آزمایشگاه تعامل انسانی مجازی در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا رفت تا ببیند فناوری واقعیت مجازی (Virtual Reality) تا کجا پیشرفت کرده است. او خیلی زود متقاعد می‌شود محیط‌های مجازی می‌توانند رفتار انسان‌ها را در دنیای حقیقی تغییر دهند.
تیفانی از اولین تجربه اش در مواجهه با واقعیت مجازی می گوید: «هدست واقعیت مجازی را پوشیدم، ساخت شرکت nVisor که چیزی حدود یک ماشین BMW قیمت دارد. اول، یک تصویر سه بعدی از اتاقی که در آن ایستاده بودم، دیدم. بعد به سمت راست خود نگاه کردم و یک در دیجیتالی ظاهر شد، درست همان دری که چند لحظه پیش از آن داخل شده بودم. چشمم به پایین افتاد و نقش و نگار قالی کف اتاق را تشخیص دادم. یک تخته باریک چوبی هم روی زمین بود. کادی کاروتز، مدیر آزمایشگاه، دکمه کنترل از راه دور را فشار داد. احساس کردم چیزی زیر کفشم صدا می کند. ناگهان، کف اتاق کنار رفت و یک گودال عمیق چند طبقه با دیواره های آهنی زنگ زده دهان باز کرد. روی گودال، یک تخته باریک بود که باید از آن رد می شدم. قلبم به تپش افتاد، دستم عرق کرد، انگار از ترس فلج شده بودم.» به گفته کاروتز و دیگر پژوهشگران، نمایش گودال نشان می دهد واقعیت مجازی چقدر می تواند باورپذیر به نظر برسد. تیفانی دو دستش را از هم باز کرد تا تعادل خود را هنگام رد شدن از گودال حفظ کند، اما یک سوم شرکت کنندگان وقتی با این صحنه مواجه می شوند عقب می کشند. آنهایی که از راه رفتن روی لبه ها وحشت دارند، شاید حتی با صورت زمین بخورند. باورپذیری واقعیت مجازی به دو عامل مهم بستگی دارد؛ شناسایی و شبیه سازی حرکت. هدست واقعیت مجازی به یک دوربین مادون قرمز مجهز است که حسگر تعبیه شده در آن با شناسایی محرک های دیداری، شنیداری و حرکتی، آنها را در فضای سه بعدی شبیه سازی می کند. هر چه فاصله بین حرکت و شبیه سازی آن کمتر باشد، باورپذیری بیشتر می شود. زمان تأخیر در نمونه های اولیه حدود یک ثانیه بود، اما این رقم در دستگاه های جدید به ۳۰ میلی ثانیه رسیده است؛ یعنی آنقدر سریع که به واقع هیچ تأخیری حس نمی شود. در آینده نزدیک، شمار متقاضیان هدست های واقعیت مجازی افزایش خواهد یافت. حدود دو سال و نیم پیش مارک زوکربرگ، بنیانگذار فیسبوک، از سرمایه گذاری دو میلیارد دلاری این شبکه اجتماعی روی عینک های اکولوس ریفت خبر داد. این در حالی است که سونی و سامسونگ، دو شرکت بزرگ پیشرو در توسعه ابزارهای بازی های رایانه ای، قصد دارند به زودی هدست های جدیدی را به بازار عرضه کنند. از همه جالب تر این که پروژه مقوایی گوگل امکان آن را فراهم کرده تا کاربران گوشی های هوشمند اندرویدی بتوانند هدست های واقعیت مجازی خود را با کمترین هزینه در منزل بسازند. حال پژوهشگران درصددند ثابت کنند کارکردهای واقعیت های مجازی فقط به سرگرمی محدود نمی شود. مطالعات اخیر نشان داده است واقعیت مجازی در پزشکی و روان شناسی خالی از فایده نیست. توانبخشی جسمانی بعد از سکته یا جراحت، کاهش درد بیماران قطع عضو، درمان اضطراب و وحشت و بهبود آموزش شناخت اجتماعی در مبتلایان به اوتیسم یا در خودماندگی ازجمله حوزه های تأثیرگذار واقعیت مجازی است. جرمی بیلنسن، مدیر مؤسس آزمایشگاه از افزایش حس همدلی اجتماعی می گوید: «در واقعیت مجازی همه چیز ممکن می شود، به شما فرصت می دهد به جای یک آدم هفتاد ساله قرار بگیرید که از یک نژاد دیگر است، شاید حتی از جنس مخالف شما باشد، می توانید از زاویه دید او به جهان نگاه کنید و درباره سایر فرهنگ ها و شرایط زندگی یاد بگیرید.» بیلنسن و همکارانش چند آزمایش مختلف ترتیب دادند. در یک آزمایش، شرکت کنندگان نقش یک قهرمان را بازی کردند. آنها باید در شهر مجازی می چرخیدند و به پسربچه های دیابتی که به کمک احتیاج داشتند امدادرسانی می کردند. عده دیگری همزمان با هلیکوپتر بر فراز آسمان شهر گشت زدند، اما موقعیت امدادرسانی برای آنها در نظر گرفته نشد. در پایان آزمایش، کسی که داشت هدست را جا به جا می کرد، اتفاقی دستش به جامدادی روی میز خورد و آن را انداخت. مشاهده شد شرکت کنندگانی که نقش امدادگر قهرمان را بازی کرده بودند بلافاصله به سمتش رفتند و وسایل روی زمین را با او جمع کردند، اما آنهایی که فقط با هلیکوپتر پرسه زده بودند اشتیاق چندانی به کمک کردن نداشتند. تیفانی هم در یکی از این آزمایش ها شرکت کرد که البته بیشتر شبیه یک مستند محیط زیست بود و از اسیدیته شدن آب اقیانوس ها صحبت می کرد. همین که راوی از پیامدهای آلودگی های زیستی گفت، ماهی ها و مرجان های رنگی از بین رفتند. مطالعات مقدماتی نشان داده است جلوه های گرافیکی همه جانبه در مستند سه بعدی فوق، حس همدلی با محیط زیست را تحریک می کند. تیفانی می گوید با وجود تجربه این حس، چند روز بعد از انجام آزمایش همه چیز به حالت عادی برگشت، اما خاطره جالبی را از همان روزهای اولیه به یاد دارد: «دو روز بعد از سفرم به استنفورد، داشتم دوش آب گرم می گرفتم که ناگهان صحنه هایی که در مستند دیده بودم جلوی چشمم ظاهر شد. مرجان ها و تپه های دریایی را دیدم که به خاطر رفتارهای مخاطره آمیز ما می میرند. با این که همیشه از دوش آب گرم لذت می بردم، این بار آب را بستم.» به نظر می رسد واقعیت مجازی، تصاویری را در ذهن ما نهادینه می کند که حداقل تا چند روز باقی می ماند. در مقابل، نباید فراموش کرد بازی های سه بعدی خشن پیامدهای مخرب دارد. پژوهشگران ادعا می کنند بازی های رایانه ای خشن، جرم و جنایت را در دنیای حقیقی افزایش می دهد. قابل استناد بودن این نتایج هنوز صددرصد تائید نشده، اما به هر حال بعضی از پیامدهای منفی واقعیت مجازی را نباید نادیده گرفت. بیلنسن، واقعیت مجازی را با اورانیوم مقایسه می کند و می گوید: «همان طور که استفاده از آن در سیستم های گرمایشی منزل بی خطر است، این قابلیت را هم دارد که یک کشور را نابود کند. در نتیجه، این که کدام یک را انتخاب کنیم کاملا به خودمان بستگی دارد.» BBC / مترجم: صدف دژآلود
یکشنبه 27 مهر 1393 5:15 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها