واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ابزارهای پوتین در بازی دوگانه با غرب تهران- ایرنا- پوتین سعی دارد از یک سو موضع مستقل و نقادانه روسیه را حفظ کند و از سوی دیگر، اجازه ندهد این موضع تمام زمینه های همکاری با غرب را مسدود کند و روسیه را به یک تقابل تمام عیار با غرب بکشاند.
روزنامه «جوان» طی یادداشتی به قلم «سید رحیم لاری» می نویسد: «ولادیمیر پوتین» دو سال قبل خود را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری آماده و با نوشتن مقالاتی دیدگاه های خود را نسبت به مسائل داخلی و خارجی بیان کرد. یکی از مهم ترین موضوعات به دیدگاه او نسبت به غرب و رویکرد لازم برای روسیه نسبت به سیاست های غرب در عرصه بین الملل بود که به طور کلی از منظر منفی به این مقوله می نگریست. او با اشاره به تحولات چند سال اخیر در جهان عرب و سیاست های غرب در این حوزه، معتقد بود که غرب با دخالت مستقیم و غیرمستقیم سعی در گسترش حوزه نفوذ خود دارد و روسیه باید نسبت به این سیاست تهاجمی غرب واکنش مناسبی داشته باشد.
پوتین با این تلقی نسبت به غرب انتخابات ریاست جمهوری را برد و برای سومین بار وارد کرملین شد، اما از همان مقالات معلوم بود که او دیگر آن سیاست گذشته را در مورد غرب دنبال نخواهد کرد و آرایشی جدید برای مقابله با غرب مد نظر دارد. غرب و به خصوص آمریکا قبل از این و در زمان ریاست جمهوری «دیمیتری مدودف» دوره ای خوش از روابط نزدیک را تجربه می کرد اما معلوم بود که با آمدن پوتین به کرملین و این دیدگاه دیگر آن دوره تمام شد. پوتین از اول و بر سر پرونده سوریه دوره جدید از تقابل را با غرب شروع کرد اما وقتی که نوبت به اوکراین رسید، عمق مسئله پدیدار شد. بحران اوکراین باعث شده تا روسیه تمام قد در برابر غرب قرار بگیرد و لفاظی های سیاسی تند و تحریم های متقابل این وضعیت را تشدید کند. برخی از این وضعیت به عنوان شروع دوره جدید از جنگ سرد یاد می کنند اما آیا پوتین خواهان چنین چیزی است یا سیاست او جهت دیگری را دنبال می کند.
* نقد گورباچف
«میخائیل گورباچف»آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی است که برخی معتقدند سیاست های او باعث فروپاشی شوروی شد، اما خودش این باور را ندارد بلکه به خود افتخار می کند که توانست جنگ سرد بین شرق و غرب را به پایان برساند. او حالا 83 سالگی خود را تجربه می کند و نگران این است که جهان بار دیگر شاهد جنگ سردی بین روسیه و غرب شود. او این نگرانی را در مصاحبه ای با روزنامه روسی روسیسکا بیان کرده و گفته که رهبران غرب و پوتین جهان را به سوی نوع جدیدی از جنگ سرد می کشانند. نکته جالب توجه اینجا است که گورباچف در رویارویی اخیر روسیه و غرب بر سر اوکراین تمایل چندانی به اظهار نظر نداشت و حاضر نبود در مورد مسائل این رویارویی و به خصوص الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه حرفی بزند. البته این عدم تمایل بی دلیل هم نیست چرا که افکار عمومی در روسیه همدلی با او ندارد و مردم روسیه او را بابت عملکردش و فروپاشی شوروی یک خائن به وطن می دانند.
شاید به دلیل این نگاه منفی افکار عمومی به گورباچف باشد که نمایندگان مجلس دوما درخواست هفت صفحه ای علیه او و چند تن از مقامات شوروی تنظیم کرده و به دادستان عالی کشور داده اند تا در مورد تخلف آنها از قانون و دادن اجازه استقلال به جمهوری های شوروی تحقیق شود. به نظر می رسد که خود گورباچف چندان نگران این موضوع نیست و بیشتر تبلیغات سیاسی می داند و به جای پرداختن به این دست موضوعات، از پوتین می خواهد با ایجاد زبانی مشترک با غرب از بروز جنگ سرد جدیدی جلوگیری کند و بیشتر راه های همکاری با غرب را دنبال کند که از دست بر قضا موضوعاتی مثل داعش یا ابولا زمینه های چنین همکاری را فراهم کرده است.
* زبان و عمل پوتین
شکی نیست که هشدار و توصیه های گورباچف تاثیری در سیاست پوتین در برابر غرب ندارد. حداقل این است که زبان پوتین بیشتر با نقد و حمله به غرب هم خوانی دارد تا همکاری. پوتین در همین مورد اخیر مصاحبه خود با روزنامه صربستانی پولیتیکا رفتار
«باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا، را در قبال کشورش خصومت آمیز خواند و گفت که آمریکا با وضع تحریم ها بر سر قضیه اوکراین قصد باجگیری از روسیه را دارد. رسانه های غربی با انگشت گذاشتن بر سابقه عضویت پوتین در کا گ ب، زبان ضدغربی او را میراث جنگ سرد می دانند که هنوز در همان حال و هوا است و می خواهد روسیه را به آن دوران برگرداند. این تصویر با اظهارنظر گورباچف هم خوان است اما آیا موضوع در همین حد است؟
پوتین روز جمعه 17 اکتبر صبحانه کاری با رییس جمهوری فرانسه، صدراعظم آلمان و نخست وزیران ایتالیا و اوکراین و عصر آن روز هم دیدار جداگانه ای با «آنگلا مرکل» داشت. این برنامه پوتین با آن زبان ضد غربی هم خوان نیست و بیشتر حکایت از هدف او برای همکاری با غرب دارد. این نخستین بار نیست و پوتین از ابتدای بحران اوکراین این جهت را دنبال کرده و حتی آتش بس بیش از یک ماهه فعلی در اوکراین هم حاصل این تلاش او است. این جهت نشان می دهد که رییس جمهور روسیه سیاست خود در برابر غرب را تنها بر یک محور تنظیم نکرده بلکه او زبان تهدید را در حالی به کار می برد که حاضر است با رهبران ارشد غرب و به خصوص اروپایی بر سر میز صبحانه بنشیند و بر سر بحرانی ترین موضوع بین روسیه و اروپا مذاکره کند. او به این وسیله سعی دارد تا از یک سو موضع مستقل و نقادانه روسیه را حفظ کند و از سوی دیگر، اجازه ندهد این موضع تمام زمینه های همکاری با غرب را مسدود کند و روسیه را به یک تقابل تمام عیار با غرب بکشاند.
منبع : روزنامه جوان
اول**1368**
26/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]