محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831092660
ناگفته های مخالفت امام خمینی با ساخت سلاح شیمیایی و هسته ای
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ناگفته های مخالفت امام خمینی با ساخت سلاح شیمیایی و هسته ای تهران - ایرنا - گرت پورتر نویسنده آمریکایی که اخیرا کتاب وی با عنوان بحران غیرضروری در باره روند ایجاد بحران بر سر برنامه هسته ای ایران به فارسی ترجمه شده است، در مصاحبه با محسن رفیقدوست وزیر سپاه و مسئول تدارکات نظامی ایران در زمان جنگ تحمیلی، به زوایای پنهانی از چرایی تلافی نکردن حملات شیمیایی عراق و کار نکردن بر روی ساخت سلاح هسته ای پرداخته است.
گرت پورتر نویسنده آمریکایی که اخیرا کتاب وی با عنوان بحران غیرضروری در باره روند ایجاد بحران بر سر برنامه هسته ای ایران به فارسی ترجمه شده است، در مصاحبه با محسن رفیقدوست وزیر سپاه و مسئول تدارکات نظامی ایران در زمان جنگ تحمیلی، به زوایای پنهانی از چرایی تلافی نکردن حملات شیمیایی عراق و کار نکردن بر روی ساخت سلاح هسته ای پرداخته است.
به گزارش «تابناک»، در این مطلب که در نشریه آمریکایی فارین پالیسی منتشر شده، امده: مذاکرات هسته ای بین شش قدرت جهانی و ایران اکنون به این سبب با مانعی جدی مواجه شده است که ایالات متحده همچنان بر این خواسته اصرار می ورزد که بخش بزرگی توان غنی سازی ایران برچیده شود. این درخواست با این بهانه توجیه می شود که ایران در گذشته قصد ساخت سلاح هسته ای را داشته و بنابراین قابل اعتماد نیست.
در مقابل ایران استدلال می کند که سلاح هسته ای مغایر اسلام است و برای اثبات این نظر به فتوایی از رهبر فعلی ایران استناد می شود. علی رغم مبانی شیعی این نظر، آمریکا و اروپا همچنان ابراز بدبینی می کنند. در عوض آنها به مجموعه ای از اطلاعات جاسوسی تائید نشده استناد می کنند.
ولی برای فهم جدی از سیاست ایران نسبت به سلاح هسته ای باید به دوره ای خاص از جنگ هشت ساله ایران و عراق استناد کرد. این داستان که برای اولین بار در این جا به طور کامل تعریف می شود، نشان می دهد که چرا ایران حملات شیمیایی صدام را تلافی نکرد؛ حملاتی که بر اثر آن بیست هزار سرباز و غیرنظامی ایرانی جان باختند و صد هزار تن دیگر به شدت مجروح شدند. این داستان ریشه دار بودن و جدیت رهبران ایران در مخالفت با سلاح های شیمایی و هسته ای را نشان خواهد داد.
منابع محدودی در داخل ایران پیش از این به فتوای بنیانگذار جمهوری اسلامی در منع استفاده از سلاح های شیمیایی به عنوان دلیل اصلی تلافی نکردن ایران در مقابل حملات شیمیایی صدام اشاره کرده اند. ولی جزئیات زمانی و چرایی صدور چنین فتوایی از سوی آیت الله خمینی تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
محسن رفیقدوست که در زمان جنگ مسئول تدارکات نظامی ایران بوده است، به عنوان یک شاهد عینی بیان می کند که رهبر انقلاب ایران، چرا نه تنها سلاح های شیمیایی بلکه سلاح هسته ای را نیز ممنوع کرد. وزیر سابق سپاه پاسداران که در اواخر ماه سپتامبر با وی در تهران گفت و گو کردم، فاش کرد که به آیت الله خمینی پیشنهاد کرده است که ایران کار برای ساخت سلاح هسته ای و شیمیایی را آغاز کند ولی وی در دو ملاقات جداگانه، سلاح های کشتار جمعی را مغایر اسلام دانسته است.
رفیقدوست که در زمان رژیم سابق به زندان انداخته شده بود، در سال 1978 از زندان خارج شد. بعد از بازگشت رهبر انقلاب از پاریس، رفیقدوست به مسئولیت حفاظت از آیت الله خمینی رسید. وی از بنیانگذاران سپاه است و در برخی از تصمیمات کلیدی مانند ایجاد حزب الله لبنان و نیز شروع برنامه موشکی ایران نقش داشته است.
رفیقدوست که اکنون طرفدار عملگرایی دولت جدید در سیاست خارجی است، به یاد می اورد که (امام) خمینی وی را از استقرار مقر سپاه در محل سفارت آمریکا منع کرده و به وی گفته است که مگر قرار است اختلافات ایران و آمریکا تا هزار سال دیگر برقرار باشد.
رفیقدوست از من در دفترش در بنیاد نور پذیرایی کرد که از سال 1999 تاکنون رئیس ان است. وی که جوان تر از سنش یعنی 74 سال نشان می دهد، هنوز هم مورد حفاظت است.
صدام حسین استفاده از سلاح شیمیایی علیه ایران را پس از متوقف کردن پیشروی های این کشور در ایران و شروع موج حملات متقابل ایران در داخل خاک عراق آغاز کرد. سلاح شیمیایی تنها راه مقابله با برتری نفری ایران بود. در اواسط سال 1983 اولین علایم استفاده از گاز خردل علیه ایرانی ها مشاهده شد و در اوایل و اواسط سال 1984 در جبهه جنوب، عراق به طور گسترده از گاز خردل و گاز اعصاب استفاده کرد. همین مساله باعث شد تا گزینه جدیدی در برنامه جنگی ایران مورد توجه قرار گیرد.
رفیقدوست به من گفت که وی از چند دولت خارجی سلاح های مناسب با تهدید جنگ شیمیایی را درخواست کرد ولی همه این درخواست ها رد شد. این مساله باعث شد تا وزارتخانه تحت امر وی تصمیم بگیرد که باید هر چیزی که برای جنگ لازم است تولید شود. وی به یاد می آورد که «شخصا همه محققینی را که دانشی در حوزه دفاعی داشتند، جمع کردم». گروه هایی از متخصصان تشکیل شد تا کار بر روی نیازهای دفاعی را آغاز کنند و یکی از این گروه ها گروه«شیمیایی، بیولوژیک، هسته ای» نام داشت.
رفیقدوست گزارشی از همه گروه های تخصصی شکل گرفته آماده کرد و به دیدار (امام) خمینی رفت به این امید که مجوز کار بر روی سلاح شیمیایی و هسته ای را دریافت کند. در این دیدار تنها یک نفر دیگر یعنی احمد فرزند رهبر بنیانگذار انقلاب حضور داشت. هنگامی که (امام) خمینی گزارش را خواند به اسم گروه شیمیایی، بیولوژیک و هسته ای واکنش نشان داد و پرسید «این چیست؟»
(امام) خمینی تولید سلاح های شیمیایی و بیولوژیک را نفی کرد و آن را مغایر اسلام دانست. رفیقدوست به یاد می آورد که «امام به من گفت که به جای تولید سلاح های شیمیایی و بیواوژیک ما باید اقلام دفاعی برای سربازان خود مانند ماسک گاز و آتروپین تولید کنیم».
ناگفته های از مخالفت امام خمینی با ساخت سلاح شیمیایی و هسته ای
رفیقدوست همچنین به (امام) خمینی گفت که «گروه طرحی برای تولید سلاح هسته ای دارد». چنین هدفی برای ایران سال 1984، هدفی دور از دسترس بود زیرا وضعیت دانش هسته ای ایران به هم ریخته بود و در آن زمان ایرانی ها دانش غنی سازی اورانیوم و چگونگی استفاده از آن را نداشتند. ولی به هر حال (امام) خمینی راه را بر چنین برنامه ای بست. رفیقدوست به یاد می اورد که امام به وی گفته «ما نمی خواهیم سلاح هسته ای بسازیم».
در عوض، (امام) خمینی به وی دستور داد که این دانشمندان به سازمان انرژی اتمی فرستاده شوند. به گفته رفیقدوست، ان دستور امام راه را بر ایده پیگیری سلاح هسته ای بست.
موضوع سلاح های شیمیایی در اواخر ژوئن 1987 وارد مرحله جدیدی شد. هواپیماهای عراقی چهار منطقه مسکونی در شهر کردنشین سردشت را احتمالا با گاز خردل بمباران شیمیایی کردند. این اولین باری بود که مردم غیرنظامی هدف حمله شیمیایی قرار می گرفتند و مردم راهی برای حفاظت از خود نداشتند. از بین 12 هزار سکنه، هشت هزار نفر آسیب دیدند و صدها تن جان باختند.
در حالی که ترس عمومی از حمله گسترده تر شیمیایی به دیگر شهرهای ایران در حال تشدید بود، رفیقدوست تلاش جدیدی برای داشتن امکان تلافی را آغاز کرد. وی همکاری با وزارت دفاع برای تولید گاز خردل را آغاز کرد.
رفیقدوست آشکارا امیدوار بود که وضعیت جدید و استفاده از سلاح شیمیایی علیه غیرنظامیان، می تواند باعث تغییر نظر (امام) خمینی شود. وی به من یادآور شد که (امام) خمینی از برنامه تولید دو عامل شیمیایی مطلع نبود. تا این که این کار انجام شد. وی به یاد می آورد که «در دیدار با امام، به ایشان گفتم که ما توان بالایی برای ساخت سلاح شیمیایی داریم» و سپس «نظر ایشان را در باره این توان تلافی کردن پرسیدم».
نماینده دائم ایران در سازمان منع سلاح های شیمیایی جزئیات برنامه رفیقدوست را در سندی در تاریخ 17 می 2004 در این سازمان علنی کرد. ویکی لیکس بعدها اطلاعات این سند را منتشر کرد. این سند نشان می دهد که دو وزارتخانه پیش سازهای شیمیایی برای گاز خردل را تولید کرده و در شهریور سال 1366 تولید مواد شیمیایی لازم برای تولید سلاح شیمیایی ( دو ماده سولفور خردل و خردل نیتروژن) را آغاز کرده اند. ولی همین سند نشان می دهد که دو وزارتخانه، این مواد شیمیایی را به شکل تسلیحاتی در نیاورده اند؛ یعنی آن را به شکل گلوله توپ، بمب هواپیما و یا راکت در نیاورده اند.
ولی، خطر امکان حمله شیمایی عراق به غیرنظامیان، تغییری در تصمیم رهبر ایران ایجاد نکرد. رفیقدوست به نقل از وی می گوید: «فرقی نمی کند در میدان جنگ باشد و یا در شهرها، ما مخالف این کار هستیم، تولید چنین سلاح هایی حرام است و شما فقط حق تولید وسایل دفاعی را دارید».
رفیقدوست به یاد می آورد که (امام) خمینی با لحنی جدی از وی پرسیده است که «اگر ما سلاح شیمیایی تولید کنیم، آن گاه چه تفاوتی بین من و صدام خواهد بود؟»
این پایان برنامه رفیقدوست برای امکان تلافی بود. سندی که در سال 2004 منتشر شد، نشان می دهد که تولید مواد متوقف شده، ساختمان نگهداری مواد در سال 1988 مهر و موم شد و تجهیزات تولید نیز در سال 1992 برچیده شده است.
به گفته رفیقدوست، (امام) خمینی دستور ممنوعیت کار بر روی سلاح هسته ای را نیز تکرار کرد.. « در مورد سلاح هسته ای اصلا حرف نزن».
رفیقدوست می دانست که نظر (امام) خمینی یک فتوای دینی است و اگر چه به صورت نانوشته باشد ولی برای دولت لازم الاجرا است. رفیقدوست زمان دقیق این دیدار دوم را به یاد نمی آورد ولی احتمالا باید دسامبر 1987 باشد. نخست وزیر وقت ایران در سخنرانی در اواخر دسامبر 1987، اظهار داشت مه ایران قادر به ساخت سلاح شیمیایی است و افزود که بخش مخصوصی برای ایجاد قابلت شیمیایی تهاجمی اماده شده ولی وی از این که بگوید ایران در واقع سلاح شیمایی را در دسترس دارد خودداری کرد ولی به طور تلویحی مسائل شرعی را مورد توجه قرار داد. میرحسین موسوی از جمله گفت «ما این سلاح ها را تنها زمانی می سازیم که اسلام به ما اجازه دهد و مجبور به این کار شویم».
چند روز پس از این سخنرانی، روزنامه انگلیسی ایندپندنت به فتوای (امام) خمینی علیه سلاح های شیمیایی اشاره کرد. سید حسین موسویان مذاکره کننده هسته ای سابق ایران که اکنون در دانشگاه پرینستون مشغول کار است، برای من تائید کرد که فتوای رهبر انقلاب در واقع در همان دیدار با رفیقدوست به دولت منتقل شده است.
در فوریه سال 1988، صدام حملات موشکی به شهرهای ایران را گسترش داد و تهدید کرد موشکهایش را به سلاح شیمیایی مجهز خواهد کرد. این مساله باعث وحشت غیرنظامیان شد و بین یک سوم تا نیمی از جمعیت تهران در بهار آن سال از تهران خارج شدند.
به نظر می رسد همین تهدیدها در پذیرش پایان جنگ از سوی ایران نیز بی تاثیر نبوده است. (امام) خمینی در نامه ای به این مساله اشاره کرده است.
رویکرد فقهی بنیانگذار جمهوری اسلامی پس از سال 1989 نیز ادامه یافت. فتوای رهبر بعدی ایران علیه سلاح هسته ای نیز در سال 2004 علنی شد، اگر چه غربی ها تلاش کردند از اهمیت آن بکاهند.
پیچیدگی های داخلی ایران و نبود اطلاعات دقیق، تحلیل فتوای آیت الله خامنه ای را دشوار می سازد ولی نکته مهم این است که فتوای رهبر جدید ایران بدون هیچ سر و صدایی در میانه دهه 1990 میلادی و در پاسخ به درخواست نظر فقهی رهبر ایران در این باره از سوی مقامات دولتی صادر شده است. موسویان که از سال 1997 تا سال 2005 مسئول کمیته روابط خارجی شورای عالی امنیت ملی ایران بوده، دیدن این نامه را به یاد می اورد. نامه رهبر ایران هیچ گاه علنی نشده است شاید به این دلیل که دولت ایران نیز بنا به دلایل استراتژیک مخالف سلاح هسته ای بوده و همین دلیل، علنی کردن این فتوا را غیرضروری می ساخته است.
منبع / تابناک
اول ** 1521
26/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها