تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820894128
چرا خانواده‌ها در مورد افزایش سن ازدواج فرزندان مسامحه می‌کنند؟
واضح آرشیو وب فارسی:الف: چرا خانواده‌ها در مورد افزایش سن ازدواج فرزندان مسامحه می‌کنند؟
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۲۳
یک جمعیت شناس با بیان اینکه رشد جمعیت ما تا چند سال آینده منفی نخواهد شد، افزود: برنامه ریزی برای افزایش واقعه ازدواج و میزان باروری باید با شناخت و تقویت زیرساخت‌ها و عوامل بازدارنده جامعه باشد و نه تقلید از الگوهای غربی.شهلا کاظمی پور در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه تأخیر در ازدواج یک مسئله فرهنگی است که سابقه آن به چند دهه پیش بر می گردد، اظهار کرد: در سال های گذشته ما این پدیده را رها و در یک مدت طولانی به آن توجه نکردیم، حال که این مسئله درجامعه نمود زیادی پیداکرده و تأثیرات آن را بسیار بیشتر می بینیم به فکر افتاده‌ایم، درحالی که باید از سال ها قبل برای مدیریت این پدیده برنامه ریزی می شد.وی با بیان اینکه تأخیر ازدواج درجامعه ما بیمارگونه است، گفت: مسائل فرهنگی درمدت زمان کوتاه تغییر نمی کند، بلکه لازم است با برنامه ریزی های بلندمدت و آگاهانه برای تغییر آن اقدام کنیم. بنابراین با توجه به اینکه تأخیر در ازدواج هم یک مسئله فرهنگی است، ریشه‌های آن را باید در ۳۰ تا ۵۰ سال قبل جستجو کرد.کاظمی پور با بیان اینکه سیاست‌های تشویقی اقتصادی برای افزایش جمعیت پاسخگوی نیازهای واقعی جوانان نیست، خاطر نشان کرد: جوانان امروز برای یک سکه و چند ماه مرخصی زایمان بچه دار نمی شوند.وی ادامه داد: من در سال ۱۳۸۹ در مجمع تشخیص مصلحت نظام طی سخنرانی اعلام کردم که جمعیت ایران تا چند سال آینده به زیرسطح جانشینی می رسد و بعد از آن پیشنهاداتی ارائه دادم.این جمعیت شناس فاصله گذاری بین فرزندان و کاهش سن ازدواج را از جمله دومؤلفه مهم دراین حوزه دانست که نیازمند برنامه‌ریزی کارشناسان است و خاطرنشان کرد: جمعیت هدف ما باید خانواده‌هایی باشند که به لحاظ اقتصادی توانمند هستند چون آنها می توانند با پرورش یک نسل توانمند بیشتر به جامعه کمک کنند، ضمن اینکه لازم است خانواده‌ها به جای تک فرزندی به دو یا سه فرزندی تشویق کنیم.وی با تاکید بر اینکه در حال حاضر نمی توان انتظار داشت که زنان در فعالیت‌های اجتماعی سهمی نداشته و تنها مصرف کننده باشند، افزود: در برنامه ریزی‌های جمعیتی باید استقلال زنان را هم مدنظر داشته باشیم و امنیت شغلی آنها را فراهم کنیم. نه ماه مرخصی بدون تضمین شغلی، هیچ دردی را از آنان دوا نمی‌کند.کاظمی پور با بیان اینکه طبق آمارهای موجود تنها ۱۵ درصد زنان شاغل هستند و۸۵ درصد زنان خانه‌دار، ادامه داد: در این شرایط تمایل زنان خانه‌دار هم به باروری کاهش یافته است، پس اشتغال از عوامل اصلی کاهش فرزندآورری نیست.این کارشناس جمعیت شناسی تحصیلات، توسعه شهرنشینی، افزایش آگاهی های عمومی در پی استفاده از وسایل ارتباط جمعی و افزایش سطح بهداشت عمومی که باعث افزایش امید به زندگی شده را از دیگرموارد زمینه‌ساز کاهش باروری دانست و تصریح کرد: علی رغم اینکه این موارد در حالت کلی باعث کاهش تأخیر در ازدواج وکاهش فرزند آوری شده است، می‌توان با مدیریت الگوی جدید زندگی، زمینه افزایش ازدواج و ارتقاء باروری را فراهم کرد.وی درادامه سخنانش تأمین هزینه‌های یک زندگی مشترک را ازجمله مهمترین عوامل تأخیر در ازدواج دانست و ادامه داد: تغییر الگوی مصرف درمقایسه با نسل‌های قبل و افزایش تجمل گرایی نیز باعث تأخیر در ازدواج شده است.این استاد دانشگاه با طرح این مطلب که کشورهای توسعه یافته بعد از گذراندن روند کاهش باروری، رشد جمعیت منفی را تجربه کرده‌اند، اظهارکرد: این کشورها برای رفع این مشکل، سیاست‌های تشویقی نظیر افزایش مرخصی زایمان و تقبل هزینه‌های نوزاد تا چند سال اول زندگی را اتخاذ کرده‌اند، همچنین ازطریق سیاست‌های مهاجرتی و جذب مهاجر از کشورهای آسیایی توانستند نیاز به نیروی انسانی خود را تأمین کنند.وی گفت: سیاست‌هایی تشویقی که از سوی کشورهای اروپایی به کار بسته شد، متناسب با شرایط جامعه و زیرساختهای این جوامع بود، درحالی که سیاست‌های تشویقی تدوین شده در جامعه ما بیشتر جنبه رفاهی و حمایتی دارند و با زیرساختهای اقتصادی و موانع اصلی ازدواج و فرزندآوری آنها منطبق نیست.وی درادامه تصریح کرد: برنامه ریزی برای افزایش باروری باید با شناخت عوامل بازدارنده جامعه خودمان و همچنین شناخت زیرساختهای جامعه ایران باشد. ضمن اینکه ما تاسال های آینده با رشد منفی روبرو نمی شویم به همین دلیل نیازنیست که به این شدت عمل کنیم. درواقع شاید بهتر این باشد که ما رشد جمعیت را در سطح جانشینی نگه داریم و به تقویت زیرساخت های لازم برای افزایش جمعیت پرداخته و سپس اقدام کنیم.کاظمی پور با بیان اینکه ۷۰ درصد مردم از لوازم جلوگیری از بارداری استفاده می کنند و در این میان تنها افراد نیازمند این لوازم را به صورت رایگان تهیه می کنند، افزود: قوانینی که در حوزه پیشگیری از اعمال جراحی جلوگیری از باروری تصویب می شود با وجود اینکه در پی افزایش موالید است، اما این محدودیت‌ها صرفا طبقات ناتوان اقتصادی را هدف قرارداده. به این ترتیب جمعیت بخش ضعیف جامعه افزایش یافته و امکان بروز آسیب‌های اجتماعی بالا می رود.وی افزود: ما باید این نکته را درنظر داشته باشیم که وقتی ارائه رایگان لوازم جلوگیری از بارداری و عمل های جراحی را حذف می کنیم، درواقع امکان برخورداری جمعیتی که به لحاظ اقتصادی ناتوان هستند را ازاین امکانات سلب می کنیم.کاظمی پور با تاکید بر اینکه برای محدودیت دسترسی به لوازم جلوگیری از بارداری و تصویب قانون برای کاهش عمل‌های وازکتومی و توبکتومی باید تفاوت سطح خانواده‌ها را مدنظر قراردهیم، اظهارکرد: قوانین تصویب شده باید نیازمندی‌های گوناگون خانواده‌ها را هم مدنظر داشته باشد. ضمن اینکه خانواده هایی که از لحاظ اقتصادی توان بالایی دارند، برای تأمین لوازم جلوگیری از بارداری و انجام عمل های جراحی هیچ مشکلی ندارند و همین افراد هستند که تمایل کمتری به فرزند آوری دارند، درحالی که خانواده هایی که ازنظر اقتصادی ضعیف هستند، تمایل بیشتری به فرزند آوری دارند و اغلب بیش از یک فرزند دارند.این مدرس دانشگاه، جامعه ایران را پیچیده دانست و با اشاره به اینکه همین مسئله باعث می‌شود، بلوغ فکری و اجتماعی افراد به تعویق می‌افتد، ادامه داد: امروزه با افزایش سن ازدواج روبروشده‌ایم و مردم تمایلی ندارند در سنین پایین ازدواج کنند و تقاضا دراین مورد بسیار کم است. ضمن اینکه رابطه بین سن بلوغ جنسی با بلوغ فرهنگی و اجتماعی مسئله مهمی است و این مسئله تاحد زیادی فرهنگی است.وی بابیان اینکه افزایش سن ازدواج از ۱۸ تا ۲۰ سالگی توجیه پذیر نیست، گفت: من فکر می کنم خانواده‌ها هم دراین زمینه مسامحه می کنند. آنها می توانند جوانان خود را تشویق کنند و با ایجاد اتکای به نفس لازم برای شروع یک زندگی جدید و مسئولیت پذیری، فرزندان خود را به سوی ازدواج سوق دهند.کاظمی پور خاطرنشان کرد: دراین شرایط ما زمان را ازدست می دهیم. خانواده‌ها باید برای پرورش فرزندان خود از زمان تولد برنامه ریزی کنند. تمام نیازهای فرزندان ما نیازهای مادی نیست، بلکه ما باید برای نیازهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آنها برنامه ریزی کنیم تا آنها زندگی سالم تری داشته باشند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها