محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843449114
پدرم! مادرم! مرا دریابید «به بهانه هفته اولیاء و مربیان»
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: پدرم! مادرم! مرا دریابید «به بهانه هفته اولیاء و مربیان» روزنامه عصر مردم استان فارس بمناسبت گرامیداشت هفته اولیاء ومربیان سرمقاله خود را با قلم محمد عسلی مدیر مسوول این روزنامه را با عنوان "پدرم ! مادرم ! مرا دریابید "به این هفته اختصاص داده است .
این ندای روشن، اما ساکت و سهمگین فرزندان ماست؛ خطاب به پدران و مادرانشان. ما را دریابید. فرزندانی که آیندگان این مرز و بومند برای حفظ وجب به وجب خاکی که با خون دلیرمردان و زنان وفادار میهن ما عجین شده است. شهیدانی که در نهایت باورمندی و ایمان به روز جزا برای گذشتن از میدان مین در صف می ایستادند و هیچ ممانعت یا نصیحتی برای تغییر اراده آنان کارساز نبود. فرزندان آینده ما هم اکنون در مهدکودک ها، کودکستان ها، دبستان ها و دبیرستان ها به تحصیل مشغولند و سالانه میلیاردها تومان برای آموزش و تربیت آنها هزینه می شود.و اما بعد.سؤالی که مسئولین آموزش و پرورش و اولیاء و مربیان دانش آموزان می باید برای آن پاسخی روشن داشته باشند، این است که آیا روش های تعلیم و تربیت کنونی و فضاهای حاکم بر خانه و جامعه قادرند فرزندانی تربیت کنند که از پس حوادث پیش بینی شده و نشده زمینی و هوایی که بر ما تحمیل خواهد شد برآیند؟هرچند پاسخ به این سؤال، نیاز به مطالعه کارشناسانه و ارزیابی های میدانی دارد، اما از هم اکنون می توان با منابع و داشته های فعلی در کنار نواقص، نداشته ها و موانع با روش مقایسه ای پاسخی قریب به یقین برای آن پیدا کرد.اگر از این نگارنده که بیش از 45 سال از عمر خود را در آموزش و پرورش دانش آموزان و تربیت معلمان گذرانده ام سؤال شود، خواهم گفت: با این روش های آموزشی و تربیتی و دانش آموخته های فعلی که آیندگان از پس آن خواهند آمد در آینده با مشکلات بسیاری مواجه خواهیم شد. زیرا خروجی های دبیرستانی و دانشگاهی ما اکثراً در رشته های تحصیلی مورد ادعا، کارآمد و باتجربه نیستند و حافظه های فرار آنها از انباشت مطالب و فرمول ها پس از مدتی کوتاه تخلیه شده به گونه ای که اگر در آزمونی دوباره شرکت کنند نصف نمره قبلی را هم احراز نخواهند کرد. از طرفی میزان تحمل پذیری و تن دادن به کارهای سخت یا نظام مند برای آنها پذیرفتنی نیست.پس آموزش و پرورش و اولیاء و مربیان می باید به اهم اهداف اولیه از آموزش و پرورش که تربیت و تعلیم افرادی مؤمن و باورمند به اعتقادات دینی و اخلاقی و عالم به علوم مکتسبه و نیز مسئولیت پذیر برای تحقق اهداف و آرمان های ملی و میهنی است توجه کنند و از خود سؤال نمایند اولاً روش های تربیتی ما آنچنان کارآمد و مفید است که بتواند فرزندان ما را مبادی آداب و مسئولیت پذیر و با اراده بار آورد یا خیر؟ثانیاً چه میزان از مطالب کتاب های درسی و روش های اعمال شده قادرند در رفع مشکلات کاری و شغلی جامعه ای که فرزندان ما در آن رشد یافته و می خواهند زندگی کنند مؤثر و مفید باشند.نکته سوم، اینکه نسل فردای ما در کاهش معضلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی فعلی تا چه میزان مؤثرند و یا بالعکس در تشدید آنها دخیل خواهند بود؟و در پاسخ تمامی سؤالات اشاره شده با مقایسه وضعیت فعلی می توان گفت که چندان امیدی به بهره دهی روش های تربیتی و آموزشی فعلی نمی توانیم داشته باشیم هر چند ظرف 36 سال گذشته بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تلاش های زیادی برای اصلاح و بازسازی آموزش و پرورش شده است.چرا؟ جواب این است: تحولات و تغییرات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی حاکم بر جهان که آثار مخرب و بر هم زننده آن تا حدودی به ما هم رسیده، اگر دیروز اخلاق علمی را جایگزین اخلاق طبیعی «مذهبی» می کرد، امروز از همان اخلاق علمی هم فاصله گرفته است. زیرا آنارشیسم اخلاقی و تضادهای ناشی از تهاجم فرهنگی از یک سو و از دیگر سو سست شدن باورهای اخلاقی و مذهبی و دینی که ناشی از سرعت گرفتن زندگی ماشینی و نیازمند و وابسته شدن به تدارک و تأمین فناوری های جدید که گریزی از آن نیست موجب شده آثار ناشی از تحریک احساسات و وجدان آدمی آنچنان کمرنگ شود که در شرایط کاملاً نامساوی کودکان و غیرنظامیان بی گناه فلسطینی توسط بمباران های کور صهیونیست ها و نیز روستاها و شهرهای بی دفاع سوریه، عراق، یمن، افغانستان و بسیاری کشورهای مسلمان دیگر توسط داعشی ها، تکفیری ها و سلفی ها که همه از دست پروردگان استعمارگران و جهانخواران هستند در مقابل چشم جهانیان تکه تکه شوند و کاری از دست کسی برنیاید و اگر هم بیاید با اما و اگرهای بسیار روبرو است.با این وصف فردا را چگونه می بینیم؟اگر امروز با همت شهیدان، رزمندگان، آزادگان و جانبازان بسیاری و نیز با رهبری خردمندانه و باورمندانه ای توانسته ایم به ثبات و امنیت برسیم آیا برای فردا و فرداها هم نسلی را تربیت کرده یا می کنیم که به آرمان های دینی و ملی وفادار بمانند و وحدت و یکپارچگی اقوام ایرانی را در سرزمینی کهن و با تمدن و سابقه ای دیرینه حفظ کنند؟این دستاوردها را از آموزش و پرورش، دانشگاه ها و مراکز فرهنگی می باید طلب کنیم هر چند ذکر نکته ای تأسف برانگیز لازم می آید که جامعه کنونی ما تحت تأثیر شکاف های طبقاتی، تهاجم ضدفرهنگی غرب، بحران های اقتصادی و روش های ناکارآمد آموزشی و تربیتی آسیب پذیر شده است به گونه ای که روز به روز شاهد افزایش آمار طلاق و کاهش آمار ازدواج هستیم.و نیز افزایش جرم و جنایت، اعتیاد، ولنگاری و عدم مسئولیت پذیری.این ویروس های تعلیم دیده به مرور و رفته رفته مسری شده و زنگ های خطر را به صدا درآورده اند تا بدانجا که پذیرش مسئولیت فرزندآوری را برای بسیاری از زوج های جوان سخت و برای بعضی با تردید همراه ساخته است.روش های آموزشی و تربیتی می باید بار سنگین مالی و مراقبتی آموزشی را سبک کند و دولت برای آموزش و پرورش بودجه و اعتبارات بیشتری اختصاص دهد به گونه ای که حتی کتاب و لوازم التحریر را برای اقشار فقیر جامعه رایگان نماید.آموزش می باید به نسبت نیازهای هر منطقه تعریف شود و مدارس از کارگاه های صنعتی و خدماتی و مزارع کشاورزی نیز برای کارآمد کردن دانش آموزان بهره مند باشند. زیرا وقتی دانش آموزی یک نهال بکارد و مراقبت نماید تا به درختی تبدیل شود، هیچوقت شاخه ای از هیچ درختی نخواهد کند چه رسد به آنکه در حفره درختی کهن آتش افروزی کند و نام آن را تفریح بگذارد.اینجانب در سال 55 مطلبی تحت عنوان آموزش و پرورش ما به دگرگونی های بنیادین نیاز دارد را در روزنامه های کشور به چاپ رساندم و همان مطلب را با اضافات و اصلاحاتی بین سال های 65 تا 66 در ده شماره در روزنامه کیهان قلمی کردم و همین مطالب بلکه مفصل تر را گوشزد کردم. اما چنین پیداست که گوش شنوایی نبوده و نیست و اینک نیز به اشاراتی چند بسنده کردم هر چند روش معلم محوری هنوزاهنوز در آموزش و پرورش ما استمرار دارد و روش دانش آموزمحوری به شعاری چند تبدیل شده است!باقی بماند تا بعد.ک/1667
23/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها