واضح آرشیو وب فارسی:فارس: تجلیل از غلامرضا کافی در پانزدهمین «شب شاعر»/4
توانا و مسلط در دو عرصه شاعری و نقد ادبی
دکتر کافی هم شاعر قابلی است و هم منتقد خوبی. شاید اگر در تهران بود خیلی بیش از این در جامعه ادبی مطرح میشد.
خبرگزاری فارس- گروه ادبیات انقلاب اسلامی؛ خیلی ارزشمند است که هر از گاهی در سازمان اوج از شاعری تقدیر می شود. در واقع پرونده شاعریش باز می شود و این شاعر باز تعریف می شود. این کار تجربه جدیدی است و کم کم یاد می گیریم که چگونه تجلیل کنیم. هر دو شق قضیه مهم است اینکه بدانیم از چه کسی و چگونه تجلیل کرد. متاسفانه راههای کنار زدن و منزوی کردن را همه به خوبی می دانیم اما اینکه چگونه شاعری را مورد تفقد قرار دهیم، تمرین نکرده ایم. چون پیش از این فقط رفتگان مورد تجلیل قرار می گرفتند. یکی از عللی که ادیبان معاصر مورد تقدیر قرار نمی گرفتند عدم اعتماد به آنها باشد. به گمانم می ترسیدند اگر امروز تجلیل شوند، فردا روزی در جناح دیگری قرار گیرند و حرفی و حدیثی ببار بیاید. چند کلمه در خصوص دکتر غلامرضا کافی دکتر غلامرضا کافی برای اولین بار در سال 69 یا 70 در شب شعر عاشورا در شیراز دیدم. یادم می آن موقع بیت زیبایی داشت که مرتب آن را زمزمه می کردم: «آری آری عشق غوغا می کند؛ عشق مشت مرد را وا می کند» بعد ها رابطه دوستی بین ما برقرار شد و در کنگره های شعر دفاع مقدس با ایشان شرکت می کردم. کمتر شاعری را سراغ داریم که به نقد علمی تسلط داشته باشد و شاعر خوبی هم باشد. دکتر کافی هم شاعر قابلی است خصوصا در سرایش شعرهای کوتاه و لحظه ای که خودش به آنها «ترانک» می گوید و هم در ادبیات انقلاب اسلامی تسلط دارد و صاحب نظر است و نیز منتقد شعر خوبی است. با دکتر کافی خاطرات زیادی دارم از جمله یادم می آید با ابراهیم سنایی که از اهواز آمده بود رفتیم شیراز برای شرکت در کنگره شعر «قصیده ناتمام». ظهر با سنایی و کافی داشتیم جایی می رفتیم که سنایی طبق معمول سر شوخی رو پیش کشید و به کافی گفت: تو دکترای چی داری؟ کافی گفت: ادبیات! سنایی گفت : نسخه هم برای کسی می پیچی؟ کافی گفت: خب بله. مشکلی داری؟ سنایی گفت: آره! چند روزه که «قریحه» ام درد میکنه! کافی هم در حالی که داشت خودش را می گرفت تا از خنده منفجر نشود گفت: نگران نباش جانم! الان چند قافیه ناب برات تجویز می کنم . فقط روزی سه بار سر ساعت با صدای بلند تکرار کن خوب میشوی! دکتر کافی در اصل یک شاعر آیینی و انقلابی است و این را به خوبی می شود در بیشتر آثارش، حتی در عاشقانه هایش رصد کرد. دیگر اینکه ایشان به اتفاقات پیرامونش بی تفاوت نیست و در اشعار اجتماعی اش خصوصا ترانک ها با زبانی آمیخته با طنز به شرایط روز جامعه اعتراض دارد: «نظر شما چیست؟ اگر آقا بیاید... برای آقا زاده ها بد خواهد شد!» یا این ترانک: «شیشه ی عطر خالی می شود جانباز شیمیایی می میرد من و تو زنده می مانیم سطل آشغال پر می شود...» و یا: «اگر آقا بیاید... زمین خورده ها را بر خواهد داشت زمین خواران را هم بر خواهد داشت.» این شاعر انقلاب را باید بیشتر خواند و بیشتر مورد توجه قرار داد. شاید اگر دکتر کافی در تهران بسر می برد خیلی بیش از این در جامعه ادبی مطرح بود و ادبیات معاصر می توانست خیلی بیش از این از قلم توانای ایشان بهره می گرفت. حرف آخر اینکه پانزدهمین مراسم «شب شاعر» به نام دکتر غلامرضا کافی رقم خورده است و سازمان هنری رسانهای اوج ساعت 15 تا 17 سهشنبه 22 مهرماه در محل نخلستان سازمان آن را برگزار می کند. باشد که قدردان دست اندرکاران این برنامه و شاعران انقلاب اسلامی باشیم. یادداشت: عبدالرحیم سعیدی راد، شاعر انتهای پیام/
93/07/22 - 11:57
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]