محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827590089
حلقه ای گمشده در روابط خانوادگی امروز
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حلقه ای گمشده در روابط خانوادگی امروز ارومیه - ایرنا - روزنامه آراز آذربایجان غربی در شماره روز شنبه خود با مقاله ای تحت عنوان" حلقه ای گمشده در روابط خانوادگی امروز" به بیان وضعیت روابط خانوادگی در دنیای امروز و لزوم بازبینی این وضع به قلم شیرین مهاجری پرداخته است.
در این مطلب می خوانیم:
اول لباس ها و پهن کردشان روی بند، بعد هم کار پخت و پز آغاز می شود، آن هم نه یک جور غذا بلکه چند جور، چون بچه ها سلیقه شان یکی نیست. این یکی عدس پلو دوست ندارد آن یکی هم ماکارونی، پس بهتر است هر دوتاشان را آماده کند که هم دل این را به دست آورد و هم آن وگرنه شر درست می شود.
خودش به این وضع عادت کرده و با لبخندی که گله و شکایت ها را در پشت خود پنهان کرده می گوید رستوران مامان پروین در خدمت شما… بعد از کار آشپزخانه می ماند اتوی لباس ها، جارو و گردگیری، خرید خانه، سرویس دادن به خرده فرمایش های کوچک و بزرگ بچه ها و… آخرسر هم با چشمانی خسته و صورتی تکیده از کار روزانه، می نشیند در انتظار آمدن مرد خانه که شب ها بعد از دو شیفت کار، از راه می رسد و دیگر رمقی برایش نمانده.
این گونه یک روز دیگر هم به پایان می رسد تا صبحی دیگر و شروعی دیگر که البته تفاوت چندانی با امروز ندارد. شاید این تصویری باشد در قابی خاکستری که بر دیوار بسیاری از خانه ها آویخته شده و آشناست؛ تصویر پدر و مادری که روزی پرمشغله را آغاز می کنند و در بین تمام برنامه های روزمره هیچ جایی ندارند برای لحظه ای استراحت روحی و روانی و سپری کردن لحظه های شاد و بدون دغدغه، چرا که فکر می کنند این شیوه زندگی، امری عادی است و توجه بیشتر به خودشان برخلاف وظایف پدر و مادری آنهاست… اما شکل گیری این روند چه تأثیری بر روابط درون خانواده و تربیت فرزندان خواهد داشت؟
شاید اولین موضوع در این بحث این باشد که اگر پدر و مادری تمام وقتشان را برای فرزندان بگذراند و به خودشان توجهی نکنند امری عادی است؟
به گفته دکتر نادیا مدنی پور، روانشناس، خیلی از آدم ها فکر می کنند که اگر از خود بگذرند و به خود هیچ توجهی نکنند، پدران و مادران نمونه ای هستند در حالی که آنها چه از نظر روحی و چه جسمی دچار مشکل می شوند و این امر عواقب بسیار نامطلوبی را در روابط خانوادگی آنها و تربیت فرزندان خواهد داشت، چراکه تنها افرادی می توانند به دیگران عشق بورزند و عشق را به آنها منتقل کنند که اول به خود عشق بورزند و تا کسی این عشق را در درون خودش به وجود نیاورد و به خود هدیه نکند نمی تواند آن را به دیگران هم بدهد: "عشق ورزیدن به خود، مهارتی است که برای سلامت و بهداشت روانی هر خانواده ای بسیار واجب است، اما متأسفانه به دلیل آنکه با اختلالاتی همچون خودخواهی، خود بزرگ بینی، خودپسندی یا خودبینی اشتباه گرفته می شود، چندان مورد توجه نیست و بسیاری از پدر و مادرها برای آنکه اثبات کنند در قبال فرزندانشان دچار خودخواهی یا هر اختلال شخصیتی دیگری نیستند، مهارت عشق ورزیدن به خود را زیر پا می گذارند که این امر، خود باعث شکل گیری اختلالات رفتاری در خانواده و فرزندان خواهد شد."
*اثرات نامطلوب و اختلالات رفتاری چیست و چگونه شکل می گیرد؟
این روانشناس می گوید: "در خانواده ای که پدر و مادر برای خود وقتی نمی گذارند و در واقع اصل عشق ورزیدن به خود را زیر پا گذاشته اند، آثار نامطلوبی شکل می گیرد که در بسیاری از جنبه های زندگی قابل رؤیت است؛ در چنین خانواده ای پدر و مادر دائماً در حال سرویس دادن به بچه ها هستند و خود را فراموش کرده اند، بنابراین بچه هایی تربیت می شوند که استقلال و اتکا به نفس ندارند و متعاقباً از عزت نفس هم برخوردار نیستند، فرزندان این خانواده احساس ناامنی می کنند زیرا احساس امنیت آنها تنها در سایه رفع نیازهایشان از سوی پدر و مادر تأمین می شود و اگر به هر دلیلی پدر و مادر نتوانند این سرویس دهی به فرزندان را ادامه دهند، احساس امنیت فرزندان به خطر می افتد."
از طرفی فرزندان این خانوده توقعات بالایی دارند و شخصیت آنها به گونه ای خودمحور شکل می گیرد، زیرا عادت کرده اند همیشه کسی کنارشان باشد که نیاز هایشان را برطرف کند و این نیازها هم روز به روز بیشتر می شود و تمامی ندارد.
به اعتقاد دکتر مدنی پور، خانواده ای که در ورطه چنین وضعیتی گرفتار شود و بدون اصلاح آن به جلو حرکت کند، به مرور زمان مستأصل خواهد شد، زیرا آنها مانده اند با فرزندانی سرکش که فکر می کنند پدر و مادر هر کاری که می کنند بر حسب وظیفه است و رسیدن به این نقطه، باعث ایجاد افسردگی پدر و مادر و سرخورده شدن آنها می شود، زیرا این پدر و مادر با وجود فرزندانی که فقط "گرفتن" را آموخته اند، رها می شوند، زیرا به خود عشق نورزیدند تا شیوه درست عشق ورزی را به فرزندانشان منتقل کنند.
*رسیدن به نقطه پشیمانی
آن طور که دکتر مدنی پور می گوید، رسیدن به این نقطه باعث طغیان پدر و مادر می شود زیرا مدام ازخود گذشتگی هایی را به یاد می آورند که برای فرزندانشان انجام داده اند و در عوض هیچ چیز نصیب شان نشده است، خود این مسأله هم باعث شکل گیری اختلافات بیشتر و در نهایت فاصله بیشتر پدر و مادر از فرزندان می شود. این پدر و مادر ها همیشه در حال گله و شکایت و غر زدن به فرزندانشان هستند و مدام آنها را از خود می رانند و دور تر می کنند.
در چنین شرایطی پدر و مادر می مانند و هزار افسوس و سیر کردن در گذشته و ای کاش گفتن های ناتمام، در خیلی از مواقع هم افسردگی های شدید در آنها شکل می گیرد. در حالی که این سیر کردن در گذشته بر خلاف اصل عشق ورزیدن به خود است و بر اساس این مهارت باید در زمان حال زندگی کرد نه در گذشته و آینده… این روند در نسل های بعد هم ادامه خواهد یافت و فرزندانی که عزت نفس را هنگام تربیت خود به دست نیاوردند و به خودشناسی لازم نرسیدند، در نتیجه زمانی که خودشان هم پدر و مادر شوند مهارت عشق ورزیدن به خود را نمی دانند و این چرخه معیوب همچنان ادامه خواهد یافت.
*برای عشق ورزیدن به خود باید چه کرد و اولین گام چیست؟
توان عشق ورزیدن به خود، در اثر گذشت زمان و با تمرین حاصل می شود و چیزی نیست که به سرعت به دست آید.
مدنی پور درباره مراحل و گام های عشق ورزیدن می گوید: اولین گام در این مسیر، خودشناسی و پذیرش خود است مثلاً اگر پدر و مادر دائماً با ایرادگیری و انتقاد بچه ها مواجه می شوند نباید اعتماد به نفس خود را ازدست بدهند، بلکه باید با زبانی ملایم به فرزندان بگویند که این گونه هستند و در پی آوردن دلیل و توجیه این مسأله هم نباشند.
به یاد داشته باشیم که پذیرش خود سبب پذیرش دیگران و دوست داشتن آنها هم می شود.این ها راه حل هایی است که این روانشناس ارائه می دهد: دومین قدم در این راه این است که از انتقاد خودمان دست برداریم. ما مردم خود انتقادگری هستیم، به خودمان سرکوفت می زنیم و ارزش قایل شدن برای خودمان را مورد توجه قرار نمی دهیم اما باید انتقاد از خودمان را متوقف کنیم و بدانیم تنها کسی که می تواند احساس خوب به ما بدهد خودمان هستیم؛ برای این کار هم لازم است برای خود وقت بگذاریم و اگر کار مثبتی می کنیم برای خودمان هدیه بگیریم، هر از گاهی خودمان را نوازش کنیم، با خودمان حرف بزنیم و جملات مثبت را در گوش خود زمزمه کنیم.
*به جای دیدن روی منفی روی مثبت خود را ببینیم و این گونه به خود عشق بورزیم.
اگر عشق به خود نباشد به دنبال کسب عشق از دیگران هستیم که این گدایی عشق و محبت از دیگری بسیار آسیب زاست. هر پدر و مادری باید بداند که کیفیت حضورش برای فرزندان مهم است نه کمیت حضور و اگر وقتی را به خود اختصاص دهد انرژی بیشتری هم دریافت می کند و به جای خستگی و بی حوصلگی، این انرژی در فضای خانه جاری می شود.
با این کار پدر و مادر می توانند مهارت عشق ورزیدن به خود را در فرزندانشان هم تقویت کنند.
چرا که این مسأله یک مهارت است که باید در فرزندان تقویت شود. والدین برای این کار باید از واژه ها شروع کنند و در کلام خود واژه هایی را به کار ببرند که سبب ایجاد حس ناتوانی در فرزندانشان نشود.
دکتر مدنی پور می گوید: «اگر فرزندان هم در مورد خودشان این واژه ها را به کار بردند، پدر و مادر باید آن را اصلاح کنند و ارزش های فردی را در خود و فرزندان شان تقویت کنند. دوم اینکه والدین باید رفتار فرزندان را از شخصیت آنها متمایز کنند مثلاً هیچ گاه نباید به فرزند خود بگویند دوستت ندارم، باید بگویند این کارت را دوست ندارم. وقتی پدر و مادر به جای آنکه کار فرزندشان را زیر سؤال ببرند کل شخصیت او را مورد سؤال قرار می دهند فرزندان آنها به دنبال تأیید دیگران خواهد رفت و فردی ضعیف و شکننده خواهد شد زیرا ممکن است دیگران هم او را تأیید نکنند.
*اما حرف آخر
حرف آخر اینکه کسی در میان ما نیست که بی نیاز از عشق باشد، اغلب ما این عشق را در پیرامون خود و بستگانمان جست و جو می کنیم، اما این جست و جو بی پایان است، مگر آنکه بیاموزیم خودمان به خویشتن عشق بورزیم و این عشق در صورتی تحقق می یابد که ارزش واقعی خود را بدانیم.
** رسانه ها**
8136
19/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها