واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۷ مهر ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۰
نیمور یا نیمهور، شهری تاریخی است که در بخش مرکزی شهرستان محلات استان مرکزی قرار دارد. این شهر تاریخی در استان مرکزی و مابین شهرهای دلیجان و محلات قرار گرفته و قدمت آن به دوران ساسانیان و اشکانیان باز میگردد، آثاری با قدمت دو هزار و 300 سال پیش از میلاد مسیح نیز در این منطقه کشف شده است. بیشتر مردم این شهر به زبان فارسی صحبت میکنند، اما زبان رایجی نیز در بخشهایی از منطقه استفاده میشود که ریشهی واژههای آن از زبان مادی است. این شهر پنج هزار و 731 نفر جمعیت دارد. از این شهر در کتب تاریخی به نامهای ممنور، نیسور، تیمور نیز یاد شده است. با توجه به قدمت بسیار زیاد این شهر، مردم این منطقه دارای آداب و رسوم خاص خود هستند. در میان آداب و رسوم بجا مانده از این شهر میتوان به جشن آب یا جشن پایان لایروبی، آیین بیل گردانی و نخلبرداری اشاره کرد که رنگ و بویی از هویت فرهنگ بومی شهر را با خود دارد و مسئولان این شهر با برگزاری نمایشگاه به بهانه روز ملی گردشگری سعی کردند بخشی از این فرهنگ را به نمایش بگذارند. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه مرکزی، نمایشگاه سنتی فرهنگیِ نیمور که با حدود 20 غرفه از صنایع دستی مردم نیمور برگزار شد، گوشهای از آداب و رسوم و فرهنگ اصیل و زیبای مردم بومی آن منطقه را به نمایش گذاشت. غرفههای این نمایشگاه با نظم خاصی در اطراف یک اثر باستانی قدیمی به نام "یخچال نیمور" جای گرفتند، یخچال نیمور بنایی گنبدی شکل مربوط به دوره قاجاریه است که در گذشته برای ساختن یخ و انبار کردن آن در فصل زمستان و استفاده از آن در تابستان بکار میرفت. بانوی هنرمند مسنی در یکی از غرفههای این نمایشگاه مشغول آماده کردن قلیان بود. اطرافش پر از اشیای قدیمی و باستانی بود، پیش از ورود ما کمی نان پخته بود. از او راجع به غرفهاش و هدفشان از نمایش فعالیتهای زنان خانهدار نیمور جویا شدم. او با شوق و علاقه و به سادگی توضیح داد: این برنامهها را به خاطر حفظ رسم و رسومات قدیم منطقه نیمور اجرا کردیم تا این سنتها در نسل جدید هم ادامه داشته باشد و از بین نرود. وی اضافه کرد: هنوز هم اکثر زنان نیمور خودشان نان میپزند، مشک میزنند و کره و دوغ درست میکنند. خودم، مادرم و مادربزرگم همهی این کارها را انجام میدادیم. این بانوی هنرمند به سرمههای دستساز خودش اشاره کرد و گفت: این سرمه را با روغن و قلم گاو درست کردم که بیشتر آن فروش رفته، سرمهی قلم گاو نسبت به سرمهی بادام خاصیت و کاربرد بیشتری دارد و چشم را آرام و خنک میکند، ولی در کل درست کردن و جمع کردنش مشکلتر است و سینی زیر آن نیز باید حتماً مسی باشد. دستگاه نخریسی کوچک و پیچیدهای در کنارش بود که میگفت زنان با آن در گذشته نخ میریسیدند. لباس چوپانیِ نمدی بزرگ و ضخیمی هم پشت سرش کنار دیوار آویزان کرده بود که به گفتهی او این لباس که متعلق به یکی از اقوامش است، در زمستان گرم میکند و در تابستان هم خنک میکند. لباس زیبایی که خود زن پوشیده بود دارای تزئینات زیبا، گلابتوندوزی و پولکدوزی بود و در زبان محلی به آن " اَرغوت" گفته میشد. از اشیای قدیمی دیگر که در این نمایشگاه توجه هر بازدیدکنندهای را به خود جلب میکرد میتوان به اتوی ذغالی، پیهسوز که نقش روشن کردن خانه را داشت و به زبان محلی به آن "پیسوزک" گفته میشد و بسیاری صنایع دستی دیگر که همه متعلق به شهر نیمور بودند، اشاره کرد. از این غرفه خارج شدم و سری به غرفههای دیگر زدم، از دیگر غرفههای شاخص در این نمایشگاه که چشم هر بینندهای را به خود خیره میکرد، میتوان به غرفهی عروس و داماد و لباسهای عروس به قدمت تقریباً 70 تا 80 سال پیش، غرفهی اشیای قدیمی و صنایع دستی به قدمت 150 سال، غرفهی غذاهای محلی از جمله جوزقند، انواع ترشی و مرباهای خوشمزه، و ... نام برد. به گزارش ایسنا، علاوه بر یخچال نیمور، این شهر تاریخی دارای آثار باستانی ارزشمند دیگری است از جمله قلعه جمشیدی، میل میلونه، مسجد جامع است و از جاذبههای طبیعی آن نیز میتوان بند نیمور، رودخانه لعلبار و غار گدار چشمه را نام برد. این نمایشگاه به بهانه روز جهانی گردشگری در نیمور برگزار و با استقبال بازدیدکنندگان روبرو شد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]