تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836953759
غول چراغ‌جادو در ابرقو
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: غول چراغ‌جادو در ابرقو
ابرقو یا همان ابرکوه شهر کوچکی است در مسیرجاده یزد ـ شیراز. این شهر کوچک که در سرشماری سال 1390 جمعیتش نزدیک به 24هزار نفر برآورد شده، قدمتی بیشتر از یزد دارد. درباره به وجود آمدن و قدمت ابرکوه افسانه‌ها و داستان‌هایی نقل می‌شود که البته بیشتر آنها سند و مرجع علمی قابل قبولی ندارند ولی با توجه به آثار و ابنیه باقی‌مانده می‌توان به قدمت زیاد ابرکوه پی برد. تاریخ دقیق آن را باید در نوشته‌های پراکنده جستجو کرد.
به گزارش نامه نیوز، در کتاب «شناخت ابرکوه و قدمت آن» از قول احمدبن حسین بن علی کاتب مولف کتاب تاریخ جدید یزد آمده زمانی که اسکندر یزد کنونی را تازه بنیان نهاد، نایبی برای خود در «ری» تعیین کرد که از ایالات ابرقو، اصفهان، اصطخر و قم خراج به نزد وی می فرستاد. در صورت صحت این گفته قدمت ابرکوه نه تنها از یزد بیشتر است و در آن زمان همسنگ و همرده ایالت اصفهان و اصطخر قلمداد می شده است.
ابرقو تقریبا در وسط راه استخر به یزد واقع است. بنابر روایت حمدالله مستوفی «این شهر را ابتدا در پایان کوهی ساخته بوده اند و برکوه می گفتندش و بعد از آن بر صحرایی که اکنون هست این شهر کرده اند. کسی که از راه سورمق یا دهبید بیاید هنوز هم در دامن کوهی سنگی که در صحرا جا مانده است آثار شهر قدیم و در کنار خرابه های عتیق، شهر جدید را که مستوفی اشاره می کند می بیند.»
مردم این شهر کوچک و قدیمی آرزوهای بزرگی دارند. این گزاره البته در هیچ کتابی نیامده بلکه یافته مزاحم تلفنی «چمدان» است. او با مردم فوق العاده خونگرم این شهر تماس گرفته و ادعا کرده گوشی تلفن دستشان چراغ جادو است و او غولی است که از چراغ بیرون آمده. از آنها خواسته یک آرزو بکنند تا او برآورده کند.
شما که خوب می دانید خالی بسته، برای همین وقتی گوشی را گذاشته افسردگی گرفته از این که هیچ کاری از دستش برنیامده است. خواندن بعضی از این آرزوها افسردگی هم دارد البته، بد نیست شما هم بخوانید.
6813
علیرضا نجفی پانزده ساله است و بعد از این که آرزویش را می گوید از مزاحم تلفنی توقع دارد، آرزویش را برآورده کند. حتی اصرار می کند. در انتها مزاحم تلفنی مجبور می شود به او بگوید که خالی بسته است و او یک غول چراغ جادوی قلابی است.
ـ میلیاردر بشوم.
ـ وقتی میلیاردر بشوی، با پول هایت چه کار می کنی؟
ـ می خواهم برای امام رضا یک چیزی هدیه بخرم.
ـ چه چیزی؟
ـ جام طلا.
ـ آرزوی دیگری هم داری؟
ـ سلامتی خودم.
6814
متولد 1315 است، اما با نشاط نوجوان های 15ساله سخن می گوید. ابتدا همسرش گوشی را برمی دارد. آرزویش را که می پرسم، می گوید: «گوشی را می دهم حاجی تا بهتان بگوید». صدای حاجی از پشت تلفن می آید که چند بار تاکید می کند آماده نیست و می خواهد بعد تماس بگیرم. اما وقتی گوشی را می گیرد، موضعش عوض می شود و نطق نسبتا بلندی درباره آرزویش می کند. دست آخر هم به همه همکاران بویژه «آقای ضرغامی» سلام گرمی می رساند.
ـ آرزو می کنم مردم فاصله شان را با خدا کم کنند.
ـ آرزوی دیگری هم دارید؟
ـ خدا 80 سال در حقم لطف کرده، مسجد می روم، زیارت رفته ام، شکر ولایت علی(ع) را به جا آورده ام. فرزندانم هم به همین راه رفته اند. خیلی خوشبختم، خیلی خوشحالم، پس فقط دعا می کنم مملکت ما از دست این ممالک بلانسبت بی شرف در امان باشد.
6812
خیاط است و خوش خنده و البته دغدغه مند. او در تمام دو دقیقه ای که گپ می زنیم می خندد.
ـ آرزو کنم؟ پول!
ـ چقدر؟
ـ خیلی.
ـ که چه کار کنید؟
ـ آپارتمان درست کنم بدهم به جوون ها.
ـ خودتان پس چی؟
ـ خودم نمی خواهم.
ـ خودتان دارید؟
ـ ندارم، منزل شخصی دارم.
ـ پس پولدارید؟
ـ حسابی.
6815
صدای پیری دارد. خدا را شکر می کند که همه چیز دارد و مشکلی ندارد. پنجاه سال از خدا عمر گرفته است و حالا خانه دارد، سلامت است، پدر و مادر و خواهر و بردارش خوبند و مشکلی ندارند. بچه هم ندارد که دغدغه ای برایش داشته باشد. تنها آرزویی که این خانم خوشبخت دارد، سفر به کربلاست.
6845
ـ حتما باید بگویم؟
ـ اگر دوست دارید.
ـ خدا بهمون ماشین بده.
ـ چه جور ماشینی؟
ـ ماشینی که باهاش بریم و بیاییم. همین پراید خوبه.
ـ قبلا ماشین داشتید؟
ـ یک بار داشتیم. یکی دو سالی رنو داشتیم اما پارسال فروختیم.
شانزده ساله است و در سوم دبیرستان علوم انسانی می خواند. این دختر خانم که ابتدا در بیان آرزویش تردید داشت، دست آخر بابت این که آرزویش را پرسیدم، تشکر می کند.
6857
مرد آرامی است که صدای گرفته ای دارد. بسختی حاضر می شود آرزویش را بگوید. دلش خانه می خواهد و ماشین مدل بالا.
ـ الان دارید و می خواهید نو کنید؟
ـ نه. الان مستاجرم. نه خانه دارم و نه ماشین. ماشین هم هر چه باشد، خوب است. پراید باشد هم خوب است.
ـ آرزویی هم دارید که مربوط به خودتان نباشد؟
ـ داداشم بچه دار نمی شود، دلم می خواهد بچه دار شود.
6872
خانم خانه گوشی را برمی دارد و بعد از این که موضوع را می شنود، می گوید: «اجازه بدهید گوشی را به بچه ها بدهم» اما تلفن را به همسرش می دهد.
ـ آرزو می کنم امام زمان بیاید و همه این کسانی که به مملکت خیانت می کنند را ول بدهد توی دریا.
ـ کسانی که چه کار می کنند؟
ـ خودتان می دانید که چقدر کارهای ناجور می کنند.
6872
زندگی اش داستان تلخی دارد، آنقدر که حتی در انتها، راوی داستان هم گریه اش می گیرد. پدر دو فرزند است که با بیست و دو سال سابقه معلمی هنوز نتوانسته برای خودش ماشینی دست و پا کند. با این همه پول و ماشین در رده دست چندم آرزوهایش قرار می گیرد. او که دو سال قبل برادرش را به سبب سرطان ریه از دست داده است، امروز درگیر سرطان خواهر و خانمش است.
ـ قبل هر چیز آرزو می کنم حال خواهرم خوب بشه. ده سال پیش یک تومور روی نخاعش سبز شد که زمینگیرش کرد. شوهر نامردش هم طلاقش داد و خواهرم و چهار، پنج بچه اش را به امان خدا رها کرد و رفت یک زن دیگر گرفت. خانمم هم سرطان خون دارد. چند وقت پیش متوجه شدیم پلاکت خونش بالا رفته، خدا را شکر بدخیم نیست... برای خودم هم آرزو می کنم بروم مشهد. هفده سال است که دلم می خواهد بروم زیارت حرم امام رضا اما هنوز قسمت نشده است. شما اگر رفتید مشهد به امام رضا بگویید زیارت که نباید فقط برای پولدارها باشد، به فکر ما فقیر، فقرا هم باشد...
6845
خانم بیست و هفت ساله ای است که بریده بریده حرف می زند اما صدای آرام گریه کودکی در پس زمینه صدایش قطع نمی شود.
ـ آرزو می کنم وضع ایران بهتر شود. از همه نظر به خصوص اقتصادی و کار برای جوان ها.
ـ برای خودتان هم آرزویی دارید؟
ـ خب اگر وضع ایران بهتر شود، برای ما هم کار پیدا می شود. الان هر جا می روم سابقه کار می خواهند که معلوم است من تازه کار ندارم.
ـ تحصیلاتتان چیست؟
ـ لیسانس شیمی دارم و باید مسئول یک آزمایشگاه در کارخانه شوم.
ـ در ابرکوه کارخانه مرتبط با رشته شما هست؟
ـ 3، 4 تایی هست که همه اش پارتی می خواهد.
6876
لهجه اش با بقیه کسانی که با آنها صحبت کردم، فرق می کند اما مانند بقیه ابرکوهی ها خونگرم است و خوش برخورد. مانند بقیه با این که هنوز نگفته ام که هستم و برای چه زنگ زده ام خیلی گرم احوالپرسی می کند. با این که خیلی شیرین صحبت می کند، اما آرزویش این است که اوقاتی شیرین داشته باشد.
ـ اوقاتتان شیرین نیست؟
ـ خیر
ـ چرا؟
ـ دامادمون مشکل داره، کارش روبه راه نیست، کار نمی کنه، زنش رو اذیت می کنه.
6843
ـ خیلی آرزو دارم عزیزم، اما سواد ندارم، نمی دانم چه بگویم.
ـ برای بچه هایتان آرزویی دارید؟
ـ دارم، می خواهم همه حاجت هایشان روا شود.
ـ برای خودتان چطور؟
ـ خودم هم افتاده و درمانده نشوم. شصت سال و خرده ای سن دارم اما خیلی مریضم.
ـ دلتان چطور، خوش است؟
ـ نه خوش نیست.
ـ چرا؟
ـ مشکلات زیاد دارم، سرپرست ندارم، ده سال است شوهرم مرده، دل به چی خوش باشد؟
۰۵ مهر ۱۳۹۳ - ۱۵:۱۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها