تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820893980
آزادسازی یک میلیارد مترمکعب آب
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آزادسازی یک میلیارد مترمکعب آب تهران- ایرنا- بی تردید عملکرد بالا و صرفه جویی قابل ملاحظه در حجم آب مصرفی، مهم ترین مزیت تولید در محیط گلخانه است. این مزیت به ویژه در ایران که به لحاظ جغرافیایی در منطقه خشک و نیمه خشک واقع شده و با معضل بهره برداری بی رویه از سفره های آب زیرزمینی مواجه است، بسیار حایزاهمیت است.
"امیر محمدی نژاد" استادیار اقتصاد کشاورزی دانشگاه آزاد، طی یادداشتی در روزنامه
"شرق" معتقد است: تولید محصولاتی همگن، باکیفیت و مطابق با سلیقه بازار در خارج از فصل تولید نیز از دیگر مزایای این نوع کشت محسوب می شود. بر اساس آمار رسمی منتشره توسط وزارت جهاد کشاورزی در سال 1391 از مجموع 5/7هزارهکتار مساحت گلخانه های کشور، حدود 2/4هزارهکتار آن (معادل60-55 درصد) به کشت خیار، 15درصد به کشت گوجه فرنگی و مابقی به تولید گل ها و گیاهان زینتی و محصولاتی مانند توت فرنگی، فلفل و بادمجان اختصاص داشته است. سطح زیرکشت خیار در فضای باز، موسوم به خیار رسمی نیز در سال یادشده حدود 7/63هزار هکتار، یعنی حدود 16برابر مساحت گلخانه های خیار بوده است. در حالی که متوسط عملکرد تولید خیار در فضای باز نزدیک به4/2کیلوگرم/مترمربع و در گلخانه ها حدود 7/17کیلوگرم/مترمربع (بیش از 4/7برابر) است. همین عملکرد بالا باعث شده حجم آب مصرفی که برای تولید یک کیلو خیار رسمی (فضای باز) حدود 500 لیتر (معادل 360 بطری آب 5/1لیتری) است، در تولید خیار گلخانه ای به کمتر از یک دهم (حدود 40 لیتر) تنزل یابد.
پتانسیل صرفه جویی در منابع آب و زمین: با یک حساب سرانگشتی می توان دریافت که در صورت حمایت و توسعه از کشت محصولات گلخانه ای و فراهم کردن زمینه لازم برای بهره مندی کامل از ظرفیت بالقوه و بالفعل آنها، فقط از طریق جایگزینی خیار گلخانه ای به جای خیار رسمی بدون کاهش مقدار تولید، امکان آزادسازی بیش از 55 هزارهکتار زمین (معادل 90درصد وسعت تهران بزرگ) و 707میلیون مترمکعب آب فراهم می شود. لازم به ذکر است، این حجم آب معادل کل مقدار آب مصرفی سالانه 8 میلیون شهروند تهرانی و بیش از مجموع ذخایر اسمی سدهای لار، لتیان و کرج است. روشن است در صورت جایگزینی تولید گلخانه ای سایر محصولات، پتانسیل لازم برای صرفه جویی یک میلیارد متر مکعب آب در بخش کشاورزی آن هم با تکنولوژی نه چندان مطلوب فعلی گلخانه های کشور وجود دارد.
دلایل عدم توسعه مناسب کشت گلخانه ای در ایران: از آنجایی که تکنولوژی تولید در گلخانه ها در مقایسه با فضای باز از نوع سرمایه بر (Capital intensive) آب اندوز (water Saving) است و با عنایت به گران بودن سرمایه در ایران و رایگان بودن تقریبی آب کشاورزی، تولید در فضای باز ارزان تر و به صرفه تر از گلخانه ها تمام شده و در نتیجه انگیزه اقتصادی لازم برای بهره گیری کامل از ظرفیت گلخانه های موجود یا احداث گلخانه های جدید وجود نخواهد داشت.
بدیهی است اتخاذ این رویکرد غیراقتصادی در 50 سال گذشته، باعث شده الگوی کشت محصولات کشاورزی به گونه ای شکل بگیرد که تولید سرانه محصولات آب بری مانند خیار (30کیلوگرم/نفر)، هندوانه، طالبی و امثالهم که جایگاه چندانی نیز در سبد امنیت غذایی خانوارها ندارند، در کشور خشک و نیمه خشک ایران زمین بیش از 2/5برابر نُرم جهانی آن باشد. هرچند به نظر می رسد ضایعات بالا، ماندگاری پایین این محصولات و سرانه مصرف آن تفاوت زیادی با میانگین جهانی نداشته باشد. لذا اصلاح مدیریت تقاضای منابع آب در کشاورزی صرفا در گرو اصلاح قیمت نسبی عوامل تولید، یعنی سرمایه و آب در بلندمدت و محدودکردن برداشت از منابع آب زیرزمینی در کوتاه مدت است.
پیشنهادات: لذا به مسوولان وزارت جهاد کشاورزی و نیرو توصیه می شود، با کنارگذاشتن ملاحظات سال های قبل و بهره گیری همزمان از ابزارهای قیمتی (نظیر سهمیه بندی آب، واقعی کردن قیمت آب و درصورت امکان تشکیل بازار آب کشاورزی) و غیرقیمتی (مانند تجهیز چاه ها به کنتور حجمی، نظارت و کنترل دقیق و مستمر بر میزان برداشت از منابع آب زیرزمینی) به سمت مدیریت بهینه تقاضای آب حرکت کنند. امید است متولیان امر با اتکا بر خداوند متعال و احساس مسوولیت در قبال نسل های آینده، با برنامه ریزی، فرهنگ سازی و سیاستگذاری مناسب، مانع از تخریب بیشتر منابع آب زیرزمینی و نابودی حیات (علاوه بر کشاورزی) در آن دسته از دشت ها و حوضه های آبریز شوند که باوجود برداشت بی رویه، هنوز آب های زیرزمینی آن شور نشده و زمین های کشاورزی آن نشست نکرده است.
اول**1368**
24/06/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]
-
گوناگون
پربازدیدترینها