تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 9 اردیبهشت 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):هر خانه‏اى كه ميهمان بر آن وارد نشود، فرشتگان واردش نمى‏شوند.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

سیسمونی نوزاد

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

تسکین فوری درد بواسیر

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

قیمت فرش

خرید سی پی ارزان

خرید تجهیزات دندانپزشکی اقساطی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1798756287




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

چند راهکار آسان برای اینکه افراد شادابی باشید!؟


واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران:
چند راهکار آسان برای اینکه افراد شادابی باشید!؟
تلاش کنید شبانه‌روزتان را به چهار قسمت تقسیم کنید: بخشى را به کار و تلاش، اختصاص دهید؛ قسمتى را به عبادت خداوند بگذرانید؛ بخش سوم را به کسب دانش واگذارید و بخش چهارم را صرف خوشى‌هاى حلال و پسندیده کنید و با این [بخش چهارم]، مى‌توانید از عهده سه تاى دیگر بر آیید.


به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، یکى از محورهاى عمده سخنان معصومان، هشدار نسبت به سستى و راحت‌طلبى است. طبیعت آدمى، او را به آرامش و تن سپردن به وضع موجود، دعوت مى‌کند. اساساً انسان از رنج، مى‌پرهیزد و به خوشى روى مى‌آورد و چون خوشى‌هاى بزرگ، بى‌رنج به دست نمى‌آیند، به همین دل خوش‌کُنک‌هاى گذرا و کوچک، بسنده مى‌کند. هیچ کسى از موفّقیت و پیروزى بدش نمى‌آید؛ امّا چون رسیدن به قلّه آن دشوار است، بیشتر مردم به دامنه‌هاى آن اکتفا مى‌کنند و از ادامه مسیر، تن مى‌زنند.

ریشه این کوتاه ‌اندیشى و نداشتن همّت بلندى که آدمى را به جایى برساند، تنبلى، بى‌حوصلگى، سستى و امروز و فردا کردن است که در احادیث متعدّد، زشتْ شمرده شده‌اند.
امام على(ع) کسالت (تنبلى) را آفت پیروزى مى‌داند و بر آن است که این خصلت، آفت هر نعمت و موفّقیتى و عامل هر تباهى است. ایشان در این مورد مى‌فرماید:

هر نعمتى، کلیدى و قفلى دارد که بی شک کلیدش شکیبایى و قفلش تنبلى است.

ایشان از سوى دیگر، براى توفیق در کارها، کنار گذاشتن خودپرستى و سُستى را توصیه مى‌کند و مى‌فرمایند: هر کس خودشیفتگى و تنبلى را کنار بگذارد، گزندى به او نمى‌رسد.

ایشان همچنین با تأکید بر پشتکار و تن سپردن به سختى‌ها براى رسیدن به بهروزى، از کسالت و اندوه، با عنوان «گورستان پیروزى» نام مى‌بَرَند.

تشویق نشاط و شادابى

شادابى، به معناى انکار واقعیت‌ها و ناخوشى‌ها و ندیدن مشکلات خود و دیگران نیست. شادابى، به معناى چشم بستن بر پاره‌اى واقعیت‌هاى تلخ و فراز و نشیب زندگى نیست و بالاخره، شادابى به معناى خوش‌بینى بى‌پایه و خودفریبى نیست. نه؛ شادابى هیچ یک از اینها نیست؛ بلکه شادابى، به معناى اعتقاد به هدفدارىِ هستى و داشتن رویکردى است براى حلّ مشکلات و چیرگى بر موانع. شادابى یعنى پذیرفتن همه واقعیت‌هاى موجود (چه تلخ و چه شیرین) و سپس کوشش براى تغییر آنچه هست (امّا مطلوب نیست)، به آنچه باید باشد.

شخص شاداب، در دل هر مانعى، فرصتى و در کنار هر دشوارى، آسانى (إنّ مع العُسر یسراً ( (سوره انشراح، آیه 6) و در پى هر سیاهى، سپیدى را مى‌بیند و انتظار مى‌کشد. او عمیقاً ایمان دارد که رنج و سختى، بخش ناگسستنىِ وجود انسان (لَقَد خَلَقنا الإنسان فى کبَد؛ آدمى را در رنج آفریدیم؛ سوره بلَد: آیه 4) و زمینه شکوفایى استعدادهایش و لازمه رشد و تکامل است.

انسان شاداب، ناکامى و تلخى را انکار نمى‌کند؛ امّا معتقد است که مى‌توان آنها را به کامیابى و شیرینى تبدیل کرد. او فشارهاى زندگى را چونان حرکات ورزشى مى‌داند که هر چه شدیدتر باشد، بدنِ او را نیرومندتر خواهد کرد. او شکست را مقدّمه پیروزى و سختى را طلایه آسانى مى‌داند.
چنین کسى با داشتن رویکردى مثبت به زندگى و اعتماد به خدا و در نتیجه، امید به هدایت او و اعتقاد به نیروهاى درونى خود، دلیلى براى افسردگى نمى‌بیند و چون عمیقاً بر این باور است که «هر انسانى در گروِ کارى است که مى‌کند(کُلّ اُمرئ بِما کَسب رهین؛ سوره طور، آیه 21)، ناگزیر، مسئولیتى جدّى در خود احساس مى‌کند و به جاى سرخوردگى و نومیدى و سستى و خود را چون پرِکاهى در توفان حوادث دانستن، با استوارى، در برابر ناخوشى‌ها قد علم مى‌کند و با چهره‌اى باز، براى گشودن راه خویش و آفریدن سرنوشت خود، پیش مى‌رود.

شادابى، گر چه حالتى است درونى و یگانه، امّا جلوه‌هاى گوناگونى دارد. امام صادق(ع)، جلوه‌هاى شادابى را در سه چیز مى‌داند و مى‌فرمایند: شادابى در سه خصلت است: وفادارى، رعایت حقوق دیگران و ایستادگى در حوادث ناخوشایند.

احادیث متعدّدى بر ضرورت این صفت براى آدمى تأکید مى‌کنند و از آن با عنوان: نشاط، شادمانى، سرزنده بودن و گشاده‌رویى یاد مى‌کنند. از این رو باید کوشید و این حالت را اگر نیست، به وجود آورد و اگر هست، آن را تقویت کرد و پرورش داد.

پاره‌اى از این احادیث، علاوه بر دستورهاى کلّى در مورد شادابى، دستور العمل‌هاى خاصّى نیز براى حفظ و پرورش این حالت مى‌دهند و پاره‌اى، توصیه‌هاى عملى و بهداشتى مى‌کنند.

برخى زمینه‌هاى روانى شادابى، عبارت‌اند از: تلاوت قرآن، تفکّر در آفریده‌هاى خداوند، صدقه دادن و تقویت ایمان. برخى عوامل مادّى آن نیز عبارت‌اند از: تغذیه مناسب، ورزش، خوش‌پوشى، فعالیت‌هاى اجتماعى و مطالعه.

توجّه به این نکته، مهم است که گاهى حتّى شاداب‌ترین افراد نیز ناخواسته دچار پاره‌اى افسردگى‌ها و کسالت‌ها مى‌شوند که باید به سرعت با این حالت مبارزه کنند و اجازه ندهند که بر عملکرد و رویکردشان تأثیر بگذارد. لذا هر کسى با توجّه به شناختى که از خود دارد و تأمّل در علّت افسردگى پیش‌آمده، باید از راه‌هاى پیشنهادى براى مبارزه با افسردگى استفاده کند. گاه، سفرى کوتاه مى‌تواند موجب شادابى شود و گاه تنها یک حمّام کردن و یا چند دقیقه شنا و یا حتّى کمى قدم زدن و نگاه کردن به سبزه‌ها مى‌تواند این مقصود را تأمین کند.

اما ائمه اطهار (ع) دستورالعمل هایی بسیار کامل و جامع را در این زمینه بیان داشته اند چنانچه امام کاظم(ع) می‌فرماید: تلاش کنید شبانه‌روزتان را به چهار قسمت تقسیم کنید: بخشى را به کار و تلاش، اختصاص دهید؛ قسمتى را به عبادت خداوند بگذرانید؛ بخش سوم را به کسب دانش واگذارید و بخش چهارم را صرف خوشى‌هاى حلال و پسندیده کنید و با این [بخش چهارم]، مى‌توانید از عهده سه تاى دیگر بر آیید.

یکى از یاران امام رضا(ع) مى‌گوید: روزى حضرت از ما پرسید: «کدام غذا خوشمزه‌تر است؟». هر کسى پاسخى داد. یکى گفت: «گوشت». دیگرى گفت: «زیتون». سومى گفت: «شیر».
آن گاه خود ایشان فرمودند: «خیر، بلکه نمک (ظاهراً منظور آن بوده که اگر نمک نباشد، غذاهاى دیگر هم لذتبخش نیست) ». سپس فرمودند: روزى براى تفریح و هواخورى بیرون رفته بودیم. جوان‌ها گوسفند چاقى را کشتند؛ ولى نمک با خود نیاورده بودند. از این رو، نتوانستیم از گوشت به خوبى استفاده کنیم و لذّت ببریم.

سیر و سفر

یکى از انگیزه‌هاى سفر و گردشگرى، خوشىِ حلال است. در حدیثى آمده است: خردمند، جز براى سه چیز سفر نمی‌کند: توشه برداشتن براى آخرت، بازسازى اقتصاد زندگى، و خوشىِ حلال.

گشت و گذار در طبیعت و دیدن منظره‌هاى زیبا و آشنایى با آداب و رسوم ملّت‌ها، گذشته از فایده‌هاى بى‌شمار مادّى و معنوى، آدمى را از افسردگى مى‌رهانَد و به سلامتى جسم و روان او کمک مى‌کند. امام صادق(ع) فرمود: سافِرُوا تَصِحُّوا؛ سفر کنید تا سالم باشید.

از امیر مؤمنان روایت شده است که: چنان که بدن خسته مى‌شود، روح نیز خسته و دل‌تنگ مى‌گردد و هر دو به تفریح و استراحت نیاز دارند. خستگى‌هاى بدن، با دیدن منظره‌هاى زیباى جهان آفرینش، برطرف مى‌شود و خستگى‌هاى روان، با شناخت و فهم حقایق هستى.

مى‌گویند ملّا محسن فیض کاشانى (که نوشته‌هاى بسیار و دیوان شعر دارد)، دوران جوانى را در قم سپرى مى‌کرد. آوازه دانشمندى در شهر شیراز به نام سیّد ماجد بَحرانى به گوشش رسید. تصمیم بر سفر به شیراز و کسب دانش از محضر او گرفت. پدرش از سفر او خشنود نبود. با اصرار وى، پدرش راضى شد که به قرآن و دیوان شعر منسوب به امام على(ع) تفاّل کنند (فال بزنند). وقتى قرآن را گشودند، این آیه آمد:

چرا از میان مؤمنان، گروه‌هایى سفر نمى‌کنند تا با دین آشنا گردند و به هنگام بازگشت، قوم خود را هشدار دهند؟

و وقتى دیوان را باز کردند، این شعر آمد:

تَغَرَّبْ عَنِ الأوطانِ فى طَلَبِ الْعُلىوَ سافِرْ فَفِى الأسفار خَمْسُ فَوائدٍ

تَفَرُّجُ هَمٍّ وَ اکتِسابُ مَعیشةٍوَ عِلْمٍ وَ آدابٍ وَ صُحْبَةِ ماجِدٍ.

در جستجوى بزرگى، از وَطنْ دور شو و مسافرت نما که داراى پنج فایده است:

غم و اندوهْ برچیده مى‌شود؛ روزى و علم و ادب به دست مى آید و همنشینى بزرگانْ دست مى دهد.

فیض کاشانى، پس از این تفاّل، راهىِ شیراز شد. علوم دینى را نزد سیّد ماجد بحرانى فرا گرفت و با ملّاصدرا آشنا گشت. فلسفه و عرفان را از او آموخت و به دامادى استادش (ملّاصدرا) نیز نائل آمد.

کار و تلاش و پرهیز از تنبلى و کاهلی

کار، جوهر آدمى و نشانِ حیات اوست. آن که تلاش نمى‌کند و به تنبلى و کسالت خو کرده، بهره‌اش از زندگى، اندک است و سلامتى‌اش در خطر و شادابى‌اش بر باد.

کار و تلاش، استعدادهاى آدمى را شکوفا مى‌سازد؛ از انحراف و لغزش او جلوگیرى مى‌کند و بر سرزندگى و نشاطش مى‌افزاید.

پیشوایان دینى، خود، مظهر تلاش و کار بوده‌اند. امیر مؤمنان(ع) با اُجرت آبیارى نخلستان‌ها، صدها بَرده را در راه خدا آزاد کرد و امام باقر(ع) کار را جهاد در راه خدا قلمداد مى‌نمود. از همین رو، سفارش‌هاى آنان به کار و کوشش و هشدارشان براى دورى جُستن از تنبلى و کسالت، بر جان مى‌نشیند. على(ع) می‌فرماید:

هر که کار کند، توانمندى‌اش فزونى می‌گیرد و آن که از تلاشش بکاهد، سستى‌اش زیاد می‌شود و نیز فرمود: فزون یافتن سخن از کار، عیب است و فزون یافتن کار و تلاش از سخن، زیبایى و برازندگى است. به همان اندازه که از کار و تلاش ستایش شده، از تنبلى نیز نکوهش شده است. امام على(ع) می‌فرماید: تنبلى، به دین و دنیا آسیب مى‌رسانَد و نیز فرموده اند: آفت موفّقیت، تنبلى است و نیز از ایشان روایت شده است: آن که پیوسته تنبلى می‌ورزد، از دستیابى به آرزوها ناکام می‌مانَد.

پوشیدن لباس‌هاى روشن

علّامه مجلسى در کتاب حلیة المتّقین نوشته است: بهترین رنگ‌ها در جامه، سفید است و بعد از آن، زرد و بعد از آن، سبز و بعد از آن، قرمزِ روشن و کبود و عدسى. پوشیدن لباس قرمزِ تیره، مکروه است، خصوصاً در نماز. پوشیدن جامه سیاه، کراهت شدید دارد، در همه حال، مگر در عمّامه و عبا و کفش؛ و اگر عمّامه و عبا هم سیاه نباشد، بهتر است.

امام صادق(ع) فرموده است که على(ع) بیشتر وقت‌ها جامه سفید مى‌پوشید. نیز مؤذّن مسجد النبى مى‌گوید: دیدم که امام صادق(ع) در میان قبر پیامبر (ص) و منبر ایشان، نماز مى‌گزارد و جامه زردى به رنگ بِه بر تن داشت.

همچنین امام صادق(ع) از پوشیدن کفشِ مشکى برحذر مى‌داشت؛ چرا که به فرموده حضرت، چشم را کم‌سو مى‌کند و غمبار است.

منابع:

1-الکافى، شیخ کلینی، ج6: 465.

2-شرح نهج البلاغة، ابن ابى الحدید، ج 20: 322.

3-تحف العقول، ابن شعبه: 323.

4-بحار الأنوار، علّامه مجلسی، ج 78: 321.

5-وسائل الشیعة، شیخ حرّ عاملی، ج8: 248، 251؛ ج 17: 60.

6-فوائد الرضویة، شیخ عبّاس قمی: 637.

7-گزیده حلیة المتّقین، علّامه مجلسی: 10.

8-میزان الحکمة، محمّد محمّدی ری‌شهری، ج5: 2298؛ ج9 :4050 ؛ ج11: 5184.

9-حدیث زندگی. سیّد حسن اسلامی، ج6: 23، 26، 39، 43.







تاریخ انتشار: ۲۰ شهريور ۱۳۹۳ - ۲۲:۰۷





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن