واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: پنجشنبه ۲۰ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۴:۲۴
خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام ستایش الزهرا ابراهیمی-کارشناس ارشد علوم ارتباطات تفاوت کارکردهای وسایل ارتباط جمعی را میتوان از چند منظر بررسی کرد، وسایلی همچون رادیو، تلویزیون و سینما با مخاطبانی متفاوت سروکار دارند. پرواضح است پوشش وسیع تلویزیون منجر به تعدد مخاطبان آن شده است و رسانهای همچون رادیو از حیث تاثیرگذاری بر مخاطب، قوی تر عمل میکند. در این میان سینما با جمعیتی کمتر و بسیار همگنتر از رادیو و تلویزیون سروکار دارد که همگی با قصد قبلی و پس از گذشتن از مرزهای خاص سینما به دیدن آن پرداختهاند. از سویی دیگر در سینما ضریب آزادی کارگردان در ارائه و انتقال پیام به مخاطب بیشتر است. مخاطب سینما بالطبع ذوق و سلیقه و خاستگاهی متفاوت از سایر رسانههای فرهنگی دارد. او سینما را هدفدار انتخاب میکند تا بتواند از نقش تفریحی سینما بهره برد و در ازدحام زندگی ماشینی، ساعتی به گذران اوقات فراغت بپردازد. گاه از دیالوگی پرمغز لذت ببرد. گاه بازی روان هنرپیشهای را تحسین کند و گاه ازسکانس پایانی فیلمی غیرقابل پیش بینی، حیرت زده شود، دچار یک شوک هنری شود و به التذاذ روحی دست یابد. با نگاهی به آمار فروش فیلمها به نظر میرسد مخاطب امروز سینما خردمندانه عمل میکند و از سینمای گیشه به سینمای اندیشه عبور کرده است. او صرفأ با نام یک بازیگر و چهره و میمیک خاص صورت او به سالن سینما نمیآید، نام کارگردان و نویسنده را میبیند، سپس انتخاب میکند. البته اگر سالن سینمایی وجود داشته باشد! در همین راستا مدتهاست که از تعطیلی تنها سینمای استان ایلام میگذرد، سینمایی با قدمت حدودأ40 ساله که گرچه سالنی کوچک با صندلیهای چوبی قدیمی بود و فیلمها را با کیفیت مناسب و صدای دالبی پخش نمیکرد اما دلخوشی کوچکی بود برای دوستداران فرهنگ و هنر این مرز و بوم. بودند کسانی که دلخواهشان دیدن فیلمی بود از کارگردان یا بازیگر مورد علاقهشان که پفک و تخمهای بخرند و 90 دقیقه در سالن تاریک سینما چشم به پرده بدوزند و به تماشای فیلم مطلوب خود بنشینند. طی چند سال گذشته سینما قدس ایلام واقع در خیابان سعدی جنوبی مرکز شهر فارغ از رفت و آمد و هیاهوی عابران، فیلمهای سینمایی را همپای دیگر سینماهای کشور به روی پرده میبرد و انصافا هم فیلمهای روز را نمایش میداد و مخاطب خاص خود را داشت. حال که چند وقتی از تعطیلی بی دلیل سینما میگذرد، هنوز ارگانهای مرتبط و متولیان امر، اقدامی موثر و امیدبخش برای احیاء و بازسازی این مکان انجام ندادهاند و گویا منتظرند با گذر زمان آن را به دست فراموشی بسپارند. شنیدهها حکایت از آن دارد که ساختمان سینما به یک مکان تجاری تبدیل خواهد شد تا کسانی به منافع اقتصادی خود بیندیشند و دست هنردوستانی در پوست گردو بماند! بی شک با خاموش شدن چراغ تنها سینمای ایلام کورسوی امید در دل هنرمندان این دیار نیز به خاموشی میگراید. همین جایی که "علی شادمان"ها را پروراند و چه بسیار "نورمحمدی"ها که از سوی فستیوالهای جهانی مورد اقبال واقع شدند، اما در داخل کشور نامی از آنها برده نشد و نانشناخته ماندند. نگارنده در دفاع از هنرمندان دیارش حرفی نمیزند، چرا که خود هنرمند وقتی در این وادی قدم گذاشته دغدغهی نان نداشته، به دنبال دیده شدن نبوده و صرفا عشق به هنر نیرو محرکهاش بوده، بلکه به حال شهری دل میسوزاند که بارها سوژه شده اما در نهایت دیده نشده... چه کارگردانهایی که تصویری غلط از ایلام به خورد مخاطب دادند و آب هم از آب تکان نخورد! حال، ترس من شهروند تنها از تعطیلی سینمای شهرم نیست. بیم آن دارم بازهم در سکوت خبری همه چیز ذره ذره فراموش شود و ذوق هنر از دل بچههای ایلام رخت ببندد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]