تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849564592
تلنگری برای همه ما: باسواد هستیم یا توهم سواد داریم؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تلنگری برای همه ما: باسواد هستیم یا توهم سواد داریم؟ تهران - ایرنا - به نظر می رسد، امروز، نیاز ما، «سواد خواندن و نوشتن» نیست بلکه نوع دیگری از سواد است. سوادی که به ما آموزش، پرورش، سواد ارتباط، سواد انتقاد، سواد تحلیل، سواد رسانه، سواد استراتژی، سواد مالی، سواد عاطفی و ده ها سواد دیگر را بیاموزد. شاید بتوان برای همه ی اینها یک عنوان واحد انتخاب کرد: ˈسواد زندگیˈ.
- هفدهم شهریور امسال نیز، برای چهل و هشتمین سال متوالی، «روز جهانی سواد» در سراسر جهان گرامی داشته شد.
پنج دهه ی قبل، زمانی که یونسکو با هدف تاکید بر اهمیت سواد بر کیفیت زندگی فردی و اجتماعی انسان ها، روز جهانی سواد را اعلام کرد، دنیا به شکل دیگری بود. آن زمان، تعداد بسیار زیادی از مشاغلی که امروز وجود دارند، وجود نداشت و ابزارهای ارتباطی، کاملاً متفاوت بود.
با گسترش تکنولوژی های مدرن چاپ و صحافی، کتاب ها در تیراژی بالاتر و قیمتی پایین تر از گذشته، به سمت بازارهای مختلف روانه می شدند و دنیا بر این باور بود که «توانایی خواندن و نوشتن»، می تواند تا حد زیادی، بر «هیولای غول پیکر فقر و فساد و تبعیض» پیروز شود.
امسال در حالی روز جهانی سواد را جشن می گیریم که دنیا تغییراتی جدی را تجربه کرده است. سهم بی سوادی در بسیاری از کشورها به صورت چشمگیری کاهش یافته است. اگر چه هنوز در سراسر جهان حدود هشتصد میلیون نفر، از توانایی خواندن و نوشتن، محروم هستند و حدود دو سوم این جمعیت را زنان تشکیل می دهند، اما به نظر می رسد اندیشمندان جهان، خوش بینی کودکانه خود را به «کارکرد معجزه آمیز توانایی خواندن و نوشتن» از دست داده اند.
کسانی که منافع بلندمدت دیگران را قربانی خواسته های خود می کنند، همگی بی سواد نیستند. بسیاری از آنها از بالاترین سطوح سواد (به معنای سنتی آن) بهره مند هستند.
کسانی که مردم بی گناه را در نقاط مختلف جهان، قربانی انواع عملیات تروریستی و غیرانسانی می کنند، بی سواد نیستند بلکه بسیاری شان از توسعه یافته ترین کشورها و از برترین دانشگاه های جهان فارغ التخصیل شده اند.
پیچیده ترین مشکلات ارتباطی و اجتماعی، مربوط به خانواده های بی سواد نیست، بلکه مربوط به خانواده هایی است که مجموعاً چندین دهه از عمر خویش را صرف نشستن روی نیمکت های کلاس و مدرسه و دانشگاه کرده اند.
امروز «سواد»، به معنای لغوی آن که معنای «سیاه کردن» کاغذ را می دهد، تضمین کننده ی هیچ چیز نیست.
«مدارک آموزشی»، ابزار جدیدی که قرار بود «سواد» انسانها را بسنجد و ارزش «کاغذ های سیاه شده توسط آنها» را تعیین کند، خود به بازاری جدید، برای معامله ی «هویت» و «شخصیت» تبدیل شده است.
شاید امروز بتوان، بی سوادی - این غول ترسناک دهه های گذشته - را، به دو دسته ی سیاه و سفید تقسیم کرد:
بی سوادی سیاه، همان شکلی از بی سوادی است که در نخستین نگاه، مشاهده و درک می گردد. اینکه چه کسی نمی تواند اسم خود را روی برگه ی کاغذ بنویسد یا تابلوی یک خیابان را بخواند. این شکل از بی سوادی، ساده تر از سایر شکل ها قابل اندازه گیری و ثبت در آمارهاست. ارزان تر از سایر اتواع بی سوادی هم، می توان با آن مبارزه کرد.
اما چیزی که می تواند موجب هراس ما شود، بی سوادی سفید است؛ کسانی که در ظاهر توانایی خواندن و نوشتن دارند، هر روز در فضای حقیقی و مجازی، می نویسند و حرف می زنند و حال و روز خود و اطرافیانشان را با کلمات و جملات، به تصویر می کشند، کسانی که انبوهی از مدارک آموزشی و درجات دانشگاهی و گواهینامه های حضور در انواع دوره ها و همایش ها را در کیف خود جابجا می کنند. اما، هنوز در ساده ترین تعامل ها و ارتباط ها با دوستان و همکاران و اعضای خانواده ی خویش، دچار چالش های جدی هستند. سواد خواندن و نوشتن دارند اما "سواد ارتباطی" ندارند.
یا این که انواع اخبار هیجان انگیز اما دروغ و غیر موثق را، در قالب ایمیل و پیام و پیامک، به دوست و آشنا منتقل می کنند و با ساده ترین معیارهای ارزیابی صحت و سقم یک خبر آشنایی ندارند. سواد خواندن و نوشتن دارند، اما از "سواد رسانه" بی بهره مانده اند.
هر روز با شنیدن هر خبر سیاسی و اقتصادی، پول خود را از خانه به بانک می برند، از بانک به بورس، از بورس به بازار طلا، از طلا به دلار و سپس، ناامیدانه، نقدینگی در کف، از دوست و آشنا، طلب توصیه برای انتخاب گزینه های مناسب سرمایه گذاری می کنند. سواد خواندن و نوشتن دارند، اما از "سواد مالی" در حد معمول بی بهره اند.
دوست می دارند، عشق می ورزند، رابطه می سازند و محبت می بازند. به جای اینکه از محبت، پله ای بسازند برای بالاتر رفتن و بهتر دیدن دنیا دیواری می سازند به گرد یکدیگر. ناآگاهانه وارد رابطه ها می شوند و ناراضی آنها را ترک می کنند. عشق خود را نه برای تجربه ی لذت، بلکه به عنوان سرمایه گذاری و ثروت، هزینه می کنند و دیر یا زود، به دنبال اصل و بهره ی سرمایه گذاری می گردند. تمام رویای خود را در دنیای دیگری می بینند و در نهایت، زخم های عاطفی خود را از رابطه ای به رابطه ای و از خانه به کار و از محیط کار به خانه جابجا می کنند. سواد خواندن و نوشتن هست، اما از "سواد عاطفی" خبری نیست.
فرزنددار می شوند؛ زندگی و سرمایه و وقت و انرژی خود را صرف رشد و تربیت آنها می کنند. از نان خود می زنند تا در آینده لقمه ای بیشتر به دهان فرزندانشان بیاید. اما، نتیجه آن طور که انتظار می رود نمی شود. کودکان و نوجوانانی رشد می کنند که روحیه ی جنگجویی و رقابتی دارند. دنیای آنها در چند نقطه ی مشخص مانند درس و مدرسه و کنکور و خانه و ماشین، خلاصه می شود. تفاوت شادی و موفقیت و رضایت را درک نمی کنند. بزرگ می شوند و تشکیل خانواده می دهند و می کوشند «ناآموخته های خود» را، به نسل بعد منتقل کنند.
سواد خواندن و نوشتن هست. "سواد آموزش و پرورش" نیست.
سالها برای کسب مدرک دانشگاهی و جمع آوری انواع کاغذها و روزمه ها تلاش می کنند. شب ها و روزها بیدار می مانند و درس می خوانند تا نمره و معدل بهتری کسب کنند. اما زمانی که رزومه ی خود را برای یک کارفرما ارسال می کنند، حتی با نحوه ی تنظیم فونت و رسم الخط در یک فایل متنی هم آشنایی ندارند. حتی نمی توانند جدولی زیبا و چشم نواز ترسیم کنند که بتواند چشم اندازی زیبا از استخدام آنها را برای کارفرمای احتمالی، ترسیم کند. سواد خواندن و نوشتن دارند اما "سواد رایانه" ندارند.
روزها و شبها، وقت خود را در شبکه های اجتماعی می گذرانند. از لپ تاپ به موبایل و از موبایل به تبلت و از تبلت به تلویزیون های هوشمند پناه می برند. اما شبکه های اجتماعی هم، شکل مدرن همان ایستادن های سر کوچه می شود. کاری که نسل قبل می کرد تا از اخبار در و همسایه سر در بیاورد و امروز، به مدد تکنولوژی، این کار سریع تر و ارزان تر و در مقیاسی وسیع تر در حال انجام است.قبلاً در خانه به همسایه ی خود ناسزا می گفت و امروز به همراه صدها هزار نفر دیگر، به خانه ی مجازی فرد دیگری حمله می کند و ناسزا می گوید.
سواد خواندن و نوشتن دارد، اما "سواد حضور در فضای آنلاین" را ندارد.
این شکل از بی سوادی را شاید بتوان "بی سوادی سفید" نامید. چرا که در نگاه اول، مشاهده نمی شود و این نوع بی سوادی به کسی فشار نمی آورد.
این بی سوادی به سادگی قابل سنجش نیست و در آمارها ثبت نمی شود. این نوع بی سوادی، وقتی با انواع مدارک رنگارنگ دانشگاهی، تایید و تقویت شود، «ندانستن مرکب» را باعث می شود. حالا فرد به ابزارهایی جدید برای "تقویت بی سوادی" خود و دفاع از باورهای نادرست خود مجهز گشته است.
بی سوادی سفید درد امروز جامعه ی ما و بسیاری از جوامع دیگر است. چنین است که یونسکو نیز، به آرامی، هر سال دغدغه ای جدید را به عنوان این روز می افزاید و امسال، «روز جهانی سواد و توسعه پایدار» را شعار خود قرار داده است.
همه فهمیده ایم که سواد، معنای سابق خود را از دست داده است. اما هر یک به نوعی، چنان در دام بیسوادی های سفید گرفتار شده ایم، که ترجیح می دهیم، از کنار این شکل جدید از بیسوادی، آرام و بیصدا عبور کنیم و تهدید های انکارناپذیر آن، مسکوت و مغفول باقی بماند.
به نظر می رسد، امروز، نیاز ما، «سواد خواندن و نوشتن» نیست بلکه نوع دیگری از سواد است. سوادی که به ما آموزش، پرورش، سواد ارتباط، سواد انتقاد، سواد تحلیل، سواد رسانه، سواد استراتژی، سواد مالی، سواد عاطفی و ده ها سواد دیگر را بیاموزد. شاید بتوان برای همه ی اینها یک عنوان واحد انتخاب کرد: "سواد زندگی".
محمدرضا شعبانعلی / عصر ایران
19/06/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]
-
گوناگون
پربازدیدترینها