محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827564525
مولفه‌های واگرایی و همگرایی تهران- بغداد، از گذشته تا حال مهندسی تنش در روابط تهران – بغداد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: مولفه‌های واگرایی و همگرایی تهران- بغداد، از گذشته تا حال
مهندسی تنش در روابط تهران – بغداد
عواملی چون تجانس فرهنگی و عقیدتی، وجود اماکن مقدس، شکل گیری دولت شیعی و دموکراتیک در عراق و وابستگی‌های متقابل اقتصادی، از اصلی ترین مولفه های همگرایی ایران و عراق است.
به مناسبت سفر وزیر خارجه کشورمان به عراق، بد نیست تا به بررسی برخی از مولفه‌های همگرایی و واگرایی دو کشور ایران و عراق بپردازیم. تحلیل واگرایی دولت عراق به‌خصوص در دولت صدام‌حسین، مولفه‌های چندی در این خصوص را به عنوان عوامل تأثیرگذار برجسته می‌کند. با توجه به ناهمگن بودن ساختار درونی کشور عراق به نظر می‌رسد که دلیل اصلی سیالیت روابط این کشور با ایران از واگرایی به همگرایی و برعکس از ساختار درونی این کشور نشأت می گیرد. در نگاه اول به نظر می‌رسد که در تشکیل کشور عراق و ساختار آن عناصر متناقضی دست به دست هم داده بودند که بعدها موجبات تعارضی گسترده را در صحنه داخلی و خارجی به وجود آوردند. از سوی دیگر عوامل همگرایی عراق و ایران نیز بیشتر مباحث تاریخی و تعلقات مذهبی دو ملت بوده است. سیاست انگلیسی در مرزبندی های منطقه مولفه‌های تشکیل دهنده کشور عراق، به واسطه سیاست انگلیس در تنظیم مرزهای این کشور دارای تناقضات اساسی بوده است که همواره از بدو تأسیس این کشور نوظهور میان هویت تاریخی، مذهبی و قومی، نزاع‌های سیاسی و فکری سختی را ایجاد کرده است. چندپاره کردن کردها بین چند کشور، تعیین مرزهای سرزمینی مشکل‌ساز و چندپاره کردن کشور عراق با اقلیت‌های متضاد از جمله این عناصر بوده است که ابتدا به وسیله انگلیس برنامه‌ریزی شده بود که هر نوع تغییر و دگرگونی را دچار بحران می‌کرد. برای مثال به قدرت رسیدن اقلیت سنی در کشور عراق که مجبور بوده است به دلیل ناهمگن بودن ساختار مذهبی(شیعه‌مذهب بودن اکثریت جمعیت عراق) با کنار زدن اقلیت‌های دیگر مانند کردها، به ایدئولوژی ضعیفی از برتری نژادی عرب چنگ زند تا بتواند استیلای خود را در کشور عراق تثبیت کند. طبیعی است که این تفکر نیز مانند هر تفکر دیگری به علت همه‌گیر نبودن مزایای آن نمی‌توانست موفقیت به بار بیاورد. عنصر فرد در تقابل با روح ملت‌ها در سیاست دو کشور با توجه به تغییرات اساسی در ساختارهای قدرت در عراق جدید، این کشور نه تنها دیگر تهدیدی خارجی برای ایران محسوب نمی‌شود بلکه یکی از دروازه‌های اصلی ایران به سوی جهان عرب به شمار می رود از سوی دیگر عنصر فرد در سیاست خارجی نیز تاثیرگذار بوده است. دولتمردان عراقی و رهبران ایران نیز دارای رفتارهایی بوده‌اند که با توجه به ریشه‌های فکری‌شان طیف متناقضی از همگرایی و واگرایی را به وجود آورده است. برای صدام ایران را کشوری از آن قوم مجوس که بر منطقه‌ای عرب‌زبان تسلط پیدا کرده می‌داند که مسئولیت کشورهای عرب را بازپس گرفتن این منطقه و شکست و اضمحلال ایران اطلاق می‌کند. این مسئله اکنون و با رهبری شیعیان در عراق نمود بیشتری دارد. علاقه رهبران عراق به ایران و تعلقات مذهبی یکسان، موجبات نزدیکی فکری و عملی آنان را فراهم آورده است. از سوی دیگر عواملی مانند مذهب اکثریت جمعیت دو کشور یعنی تشیع دلیل نزدیکی هر چه بیشتر شده و حتی با وجود جنگ خانمان‌سوز که نزدیک به یک میلیون کشته به جای گذاشته است، نمی‌توان گفت که از تأثیر این مولفه کاسته شده است. نمود بارز آن را در علاقه مردمان دو کشور به مسافرت و زیارت مکان‌های مذهبی پس از سقوط صدام می‌بینیم. همچنین وجود علمای اعلام در دو کشور که موجبات نزدیکی فکری-عقیدتی و برادری دو ملت را به وجود آورده است. ظرفیت‌ها و توانمندی‌های مشترک دو کشور این دو کشور به عنوان مهمترین کشورهای منطقه خلیج فارس، دارای جایگاه ژئواستراتژیکی و ژئوپولتیکی، سابقه تمدنی و تاثیرگذار از نظر توسعه نیروی انسانی در مجموع، حدود 90 میلیون نفر جمعیت را در خود جای داده‌اند که بیش از 75 درصد جمعیت حوزه مهم خلیج‌فارس را شامل می‌شود. همگرایی بین کشورهای مختلف مستلزم وجود زمینه های مختلفی چون وجود دشمن مشترک، مسائل جغرافیایی و تاریخی و مانند آن است. با ظهور عراق جدید و با توجه به اشتراکات فراوان قومی، مذهبی، تاریخی و اقتصادی، روابط دو کشور ایران و عراق می تواند یک روند همگرایی را با شتاب مناسب طی کند زیرا در این صورت عراق می تواند مشکلات ژئوپلتیکی خود را در یک چارچوب همکاری با ایران به خوبی حل و فصل نماید. تأثیر تحولات ژئوپلتیکی عراق بر جمهوری اسلامی ایران و همگرایی میان دو کشور از موضوعات بسیار حائز اهمیت است که توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است. با توجه به تغییرات اساسی در ساختارهای قدرت در عراق جدید، این کشور نه تنها دیگر تهدیدی خارجی برای ایران محسوب نمی‌شود بلکه یکی از دروازه‌های اصلی ایران به سوی جهان عرب به شمار می رود. روند همگرایی دو کشور ایران و عراق در سازمان‌های منطقه‌ای و بین المللی، و در روابط آن ها با قدرت‌های بزرگ و مسائل منطقه خاورمیانه از حوزه‌های قابل تصور در آینده می‌باشد. خلاصه مولفه‌های همگرایی و واگرایی دو کشور الف)مولفه‌های همگرایی ایران و عراق: 1- تجانس فرهنگی و عقیدتی 2-وجود اماکن مقدس 3-مساله زائران 4-نیروهای همگراآفرین در دو کشور 5-تولد دولت شیعی در عراق 6-هویت دموکراتیک دولت جدید 7-وابستگی‌های متقابل اقتصادی 8-همزیستی مسالمت‌آمیز ب)مولفه‌های واگرایی ایران و عراق 1٫موقعیت ژئوپلیتیکی ایران و عراق 2-مسائل مرزی و اختلافات بر سر مسائل انرژی 3- غرامت جنگ تحمیلی 4-میراث نژادپرستی بعثی در عراق 5-ترتیبات امنیتی در عراق اقدامات ایران جمهوری اسلامی ایران برای همگرایی دو کشور اقدامات مثبتی انجام داده است که سبب ساز روابط مسالمت‌آمیز بیشتر شده است که از جمله آن ها این موارد است: -به رسمیت شناختن شورای انتقالی در فرصت مناسب به این صورت که ایران اولین کشوری بود که دولت انتقالی را به رسمیت شناخت و به برقراری روابط دیپلماتیک اقدام کرد. -انجام سفرهای رسمی معطوف به توسعه مناسبات دو جانبه سیاسی- تجاری -شرکت ایران در اجلاس منطقه‌ای مربوط به دولت سازی در عراق -مناسبات سیاسی-عاطفی نهادینه شده بین ایران و رهبران و اعضای برخی از گروه‌های معارض مانند: مجلس اعلای انقلاب اسلامی و اشخاص منتفذی مانند آیت‌ا… سید کاظم حائری، به عنوان متحدان ایران و برخی گروه‌های دیگر که گرچه متحد نیستند، اما روابط دوستانه‌ای با جمهوری اسلامی ایران دارند، مانند: حزب الدعوه، سازمان عمل اسلامی و برخی دیگر از اکراد فیلی و ترکمان‌های شیعی -حفظ و تقویت جایگاهِ حوزه و مرجعیت علما در تحولات عراق(ساختار قدرت) -تعجیل در توسعه مناسبات اقتصادی به‌ویژه با هدف دست‌یابی به بازارهای داخلی عراق -نهادینه شدن حضور شیعیان در ساختار تصمیم‌گیری، با تأکید بر نهادینه‌سازی ایستارهای دموکراتیک، از طریق تعجیل در انتقال کامل قدرت به عراقی‌ها و برگزاری انتخابات مختلف و شکل‌گیری دولت و پارلمان و شورای شهر و روستا. -حمایت از دولت عراق در بحران‌های مختلف از جمله بحران اخیر تحت عنوان گروه تروریستی داعش مسعود فتحی‌پور منبع: رصد انتهای متن/
93/06/08 - 03:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها