محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844112628
تنش‌زدایی تهران - ریاض
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
تنش‌زدایی تهران - ریاض روزنامههای صبح امروز ایران در سرمقالههای خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداختهاند از جمله «رمز جاودانگی یک دولت»،«دوربرگردان همت»،«حماقت راهبردی صهیونیست‌ها»،«اسلام ترکیه‌ای؛جنگ سرد فرهنگی»،«آشتی ملی، چارچوب انقلاب و قانون اساسی»،«تنش‌زدایی تهران - ریاض»،«هرمس صهیونیست‌ها به کابوس شان بدل شد»،«تجربه ذی‌قیمت از مذاکره با امریکا»، «بیکاری خاموش آفت نظام اداری کشور»،«توسعه بازار‌های مالی شاه‌کلید خروج از رکود تورمی»و... که برخی از آنها در زیر میآید.
خراسان:رمز جاودانگی یک دولت «رمز جاودانگی یک دولت»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم مهدی یاراحمدی خراسانی است که در آن میخوانید؛هشتم شهریور سال شصت منافقین کوردل در تداوم خدمتگزاری به آمریکا و استکبار جهانی دو شخصیت والا و تأثیرگذار در اوج گیری و گسترش اسلام گرایی و نفوذ پیام انقلاب اسلامی در منطقه یعنی؛ رئیس جمهور محمد علی رجایی و نخست وزیر محمدجواد باهنر را به شهادت رساندند. شیوه زندگی و سبک مدیریت رجایی و باهنر به صورتی بود که اگرچه دشمنان توانستند حضور فیزیکی دولتِ بیست و نه روزه آن ها را از بین ببرند لکن سیره اخلاقی و ارزش های به جا مانده از ایشان در تاریخ انقلاب اسلامی به اندازه ای در دل و جان مردم ریشه دواند که ترسیم گر دولت پاینده ای گردیدکه زوالی برایش متصور نیست. به همین مناسبت هفته اول شهریور ماه هفته دولت نامگذاری شد. هر ساله در این ایام اقدامات تشریفاتی و نمادین خاصی از سوی دولتمردان در سراسر کشور برگزار می شود؛ ارائه گزارش عملکرد در رسانه ها، افتتاح پروژه های مختلف در وزارت خانه ها و استان ها، معرفی کارمندان نمونه و ... از مهمترین فعالیت هایی است که به صورت ویژه در خلال برنامه های این هفته برگزار می گردد. اما در این میان نکته مهم دیگری نیز وجود دارد که باید بیشتر بدان توجه شود و آن آموزه های برگرفته از ارزش های اسلامی و انقلابی دولت رجایی و باهنر است. به راستی چه عواملی موجب گردیده که نام شهیدان رجایی و باهنر با واژه "دولت" در معنای واقعی کلمه همراه گشته و دولت آنها در همه ادوار انقلاب اسلامی به عنوان سمبل و الگوی ماندگار معرفی گردد؟ اکنون که بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی می گذرد و برخی از مسئولین در نحوه عملکرد خود و وفاداری به آرمان های اصیل انقلاب دچار لغزش ها و انحرافاتی شده اند ضرورت دارد بیش از هر زمان دیگری ارزش هایی که به دلیل وجود آن دولت رجایی و باهنر به عنوان نماد و شاخص معرفی گردیده است در بین مدیران و کارکنان دولت و آحاد جامعه ترویج داده شود. تا روح اسلامی و انقلابی بار دیگر به دولت و همه ارکان آن تزریق شود. برخی از مهمترین دلایل ماندگاری دولت رجایی و باهنر عبارتند از: * دولت شهیدان رجایی و باهنر هم با خدا رابطه خوبی داشت هم با خلق خدا و هر کس رابطه خوبی با خدا و خلق او داشته باشد خداوند محبتش را در دل مردم قرار می دهد. لذا در حافظه ملت، دولت ایشان فراموش نخواهد شد. رجایی و باهنر مردانی از جنس مردم بودند. تشریفات و تجملات در زندگی آن ها جایی نداشت. آنچنان ساده و بی آلایش زندگی می کردند که وضع زندگانی بسیاری ازمردم بهتر از رئیس جمهور و نخست وزیر بود. ارزش رجایی و باهنر در این بود که "خودی" بودند، با مردم بودند، برای مردم خدمت می کردند و مردم این خدمت صادقانه را به خوبی احساس کرده بودند. * شهید رجایی انسان بزرگ و شریفی بود که در بازار دستفروشی می کرد تا اینکه بعد از سال ها به مقام ریاست جمهوری رسید. نکته قابل توجه در سبک زندگی وی این بود که از حال دستفروشی اش تا حال ریاست جمهوری، در منش و رفتار او تغییری حاصل نشد. شاهد این ادعا کلام امام خمینی(ره) است که می فرماید: «چه بسا اشخاصی هستند که اگر کدخدای ده بشوند، تغییر می کنند به واسطه ضعفی که در نفس شان هست، تحت تاثیر آن مقامی که پیدا می کنند واقع می شوند، و اشخاصی هستند که مقام تحت تاثیر آن هاست از باب قوت نفسی که دارند و آقای رجایی، آقای باهنر در عین حالی که یکی شان رییس جمهور بود، یکی شان نخست وزیر بود، این طور نبود که ریاست در آن ها تاثیر کرده باشد، آن ها در ریاست تاثیر کرده بودند؛ آن ها ریاست را آورده بودند زیر چنگ خودشان، ریاست آن ها را نبرده بود تحت لوای خودش، و این درسی است که انسان باید از این ها یاد بگیرد.» * شهیدان رجایی و باهنر انسان هایی عملگرا بودند که همواره"فعل" آنها پیشتر و بیشتر از "قول" آن ها بود. لذا مردم شاهد بودند که رییس جمهور و نخست وزیر کشور در راه رسیدن به آرمان های انقلاب و نظام تنها به سخن اکتفا نمی کنند بلکه اهل عمل و مجاهدت هستند و از هیچ کوششی دریغ نمی نمایند. * رجایی و باهنر به دنبال اجرای حدود الهی و در عمل پیرو ولایت فقیه بودند. ایشان بر اساس یک باور کامل رابطه صد در صد معنوی با رهبر را، در تقلید یک مسلمان معتقد از مرجع خود تعریف می کردند، مقامی که پیرو می بایست در کوچکترین حرکات و سکنات و حتی طرز اندیشیدن از ایشان کسب تکلیف نماید. * شهید رجایی انسان مدبری بود که به تعبیر امام راحل که فرمود؛ «رجایی عقلش بیشتر از علمش است» در مقاطع حساس تثبیت انقلاب با به اوج رسیدن توطئه های سیاسی و نظامی دشمن ـ از عوامل نفوذی چون بنی صدر تا دشمن خارجی چون صدام ـ با درایتی مثال زدنی در سرو سامان دادن به اوضاع کشور به ساماندهی امور می پرداخت. * نکته قابل ذکر دیگر این که آنها هیچ گونه امتیازی در برابر مردم به عنوان یک مبارز پیشتاز برای خود قائل نبودند. به قسمی که حتی هدایایی که از داخل و خارج کشور به ایشان داده می شد را متعلق به نظام و مردم می دانستند و از آن استفاده شخصی نمی کردند. سخن پایانی اینکه شهیدان رجایی و باهنر زمامداران مومن و متعهدی بودند که با خدمت رسانی صادقانه و پیوستگی دایم با مردم در مناصب مختلف ثابت کردند که قدرت و ریاست را ابزار و وسیله خدمت به جامعه و کشور قرار داده اند و هرگز تحت تاثیر جاذبه های نیرومند آن قرار نگرفته اند. لذا بدون آن که خود را تافته جدا بافته از مردم بدانند در اوج وارستگی و مردم دوستی و خدمت خالصانه و وقفه ناپذیر برای محرومان به دیدار حق شتافتند. به تعبیری دیگر شهیدان رجایی و باهنر اجازه ندادند قدرت بر آنها سوار شود بلکه خود بر قدرت سوار شدند و مهار این مرکوب سرکش را به دست گرفتند. آنان به راستی عناصری فهیم، خردورز، صبور، هوشیار و یاری صدیق برای امام و انقلاب اسلامی بودند که عقل را بر جهل غالب ساخته و هرگز تحت تاثیر عناوین پر زرق و برق سیاسی و حکومتی قرار نگرفتند. تاریخ معاصر آثار ارزشمند و گرانقدر این سیره و روش را در اوراق خود ثبت و ضبط نمود تا در چنین روزهایی به عنوان الگو و کارنامه ای درخشان در اختیار روسای جمهور و دولتمردان اسلامی در تمامی ادوار قرار دهد و این رمز جاودانگی و دولت پایدار آن هاست. کیهان:دوربرگردان همت «دوربرگردان همت»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم محمد ایمانی است که در آن میخوانید؛آدرس را اشتباه گرفته بود. قرار بود از اتوبان همت به سمت شرق تهران بیاید و به میدان امام حسین(ع) برود، یک راست به سمت غرب رفته بود و با ساعتی تاخیر تازه به کرج رسیده بود! این حکایت اغلب ما بنی آدم است که آدرس را اشتباه می گیریم یا واقعیت ها را جابه جا و نابه جا می بینیم و از مقصد و مقصود دور می شویم. این حکمت از صادق آل محمد علیهم السلام است که «العامل علی غیره بصیرهًْ کالسائر علی غیرالطریق لایزیده سُرعه السّیر الا بعدا. آن که بدون بینش عمیق عمل کند مانند حرکت کننده ای است که در غیر مسیر حرکت کند؛ سرعت او جز بر دوری وی از مقصد نمی افزاید.» اگر جبهه خودی و دشمن درست شناسایی نشد یا پس از شناسایی مورد غفلت قرار گرفت و خط خودی و دشمن گم شد، چشم باز می کنی و می بینی به سوی دوستان شلیک کرده ای و به نیابت از دشمن تلفات گرفته ای! یا نقشه را گم کرده ای و وسط محاصره دشمن گرفتار شده ای. این، حکایت قطب بندی های سیاسی اغواکننده و غیرواقعی در میان برخی سیاستمداران و گروه ها است. نقشه راه کلی دولت پس از یک سال تجربه اندوزی نیازمند چه اصلاحاتی است؟ آیا اصلا نیازی به این تغییر هست یا خیر و اگر ضرورت دارد، نقطه شروع این تغییر و اصلاح از کجا باید باشد؟ این پرسش ها دستمایه یادداشت حاضر است اما پیش از آن سزاوار است یک دغدغه یادآوری شود. قطب بندی های انحرافی و مرزبندی های مجعول، اغلب بهانه و حجابی برای نشنیدن و ندیدن است. شاید هیچ تعبیری در این باره رساتر از جملات دردمندانه ای نباشد که یکصد و چند سال پیش ادا شده اما گویا همین حالا بیان شده است. جملات متعلق به مجتهدی وارسته است که حاضر نشد بیرق انگلیس و روس و عثمانی را بر سردر خانه خود بکوبد و سر به دار نیرنگ بازانی سپرد که جباریت و اختناق رضاخانی را در آستین داشتند اما پرچمدار مشروطیت و آزادی شده بود. شیخ شهید خطاب به خودی ها و هم رزمان سابق می گفت «ایهاالناس من به هیچ وجه منکر مجلس شورای ملی نیستم بلکه مدخلیت خود را در تاسیس این اساس بیش از همه کس می دانم... اختلاف میان ما و لامذهب هاست که منکر اسلامیت و دشمن دین حنیف اند... آنچه خیلی لازم است برادران بدانند و از اشتباه کاری خصم بی مروت بی دین تحرّز نمایند این است که چنین ارائه می دهند که علما دو فرقه شده اند و با هم حرف دینی دارند و با این اشتباه کاری، عوام بیچاره را فریب می دهند که یک فرقه مجلس خواه و دشمن استبدادند و یک فرقه ضد مجلس و دوست استبداد! لابد عوام بیچاره می گویند حق با آنهاست که ظلم و استبداد را نمی خواهند افسوس که این اشتباه با هر زبانی و به هر بیانی بخواهیم دفع شود، خصم بی انصاف نمی گذارد.» منطق قرآن این است که «اشداء علی الکفار رحماء بینهم» و «اذلهًْ علی المومنین اعزهًْ علی الکافرین» باشید. وحی الهی تفاوت مومن و منافق را در این می داند که مومنان امر به معروف و نهی از منکر می کنند و منافقین کار ویژه شان امر به منکر و نهی از معروف است! خداوند با مواخذه از مومنان می پرسد که «فما لکم فی المنافقین فئتین والله ارکسهم بما کسبوا... شما را چه شده که درباره منافقین دو گروه شده اید حال آن که خداوند آنها را بر اثر اعمال زشتشان وارونه کرده است و هر کس را خداوند گمراه کند هرگز راهی برای او پیدا نمی کنی» (آیه 88 سوره نساء). خداوند درباره منافقین می فرماید «هم العدو فاحذرهم قاتلهم الله... هر آینه آنان دشمن اند بنابراین ای پیامبر از آنان برحذر باش! خدا آنان را بکشد.» (آیه 4 سوره منافقین). بنابراین باید از خود بپرسیم کدام دگرگونی به مثابه یک درد رنج بار در ما پدید می آید که نمی توانیم با کفار حربی مستکبر ابرو درهم بکشیم و احیاناً لبه تندی و پرخاش و توپ و تشر را متوجه جبهه داخلی می کنیم؟ یا چرا برخی از ماها آن قدر که با دشمن نرم برخورد می کنند نمی توانند با منتقدان دلسوز نرمش نشان داده یا لااقل آنها را تحمل کنند؟ انصاف باید داد مسئولیت بسیار سنگینی بر دوش دولتمردان و رئیس جمهور قرار دارد. یک طرف توده شریف مردم قرار دارند که انقلاب اسلامی آنان را ولی نعمت مسئولان قرار داد و همان ولی نعمتان به حق توقع دارند از ضرورت های یک زندگی آرام و پاکیزه برخوردار باشند. و در طرف دیگر قدرت های زورگوی عالم که از همین ملت شریف کینه های بزرگ به دل دارند و می خواهند عرصه را بر او تنگ کنند. به دوش کشیدن بار امانت در میانه این دو جبهه و صیانت از خط مقدم حقوق و مصالح ملی، آن مسئولیت بزرگی است که بر دوش دولت محترم سنگینی می کند و بی تردید باید از چنین جایگاهی حمایت و پشتیبانی کرد. کارشکنی و سنگ اندازی در برابر این دولت و دولت های قبلی حرام آمیخته با خیانت است؛ خیانتی که مع الاسف جماعتی با انگیزه های مختلف در قبال دولت قبلی مرتکب شدند و متاسفانه برخی از اجزای همان دولت در دور باطل همین طیف آلوده افتادند و به قهقرا رفتند. در عین حال همان گونه که کارشکنی و اصرار بر دشمنی با دولت خیانت است، حمایت از خطاها و تحسین لغزش ها - و خدای نکرده انحراف - نیز خیانت است. تحسین و تشجیع به هنگام خروج از مسیر، جز به دورتر شدن از مقصد نمی انجامد و اگر چاپلوسان را استثنا کنیم، چه بسا بخشی از این تحسین و تشجیع ها از سر ماموریت باشد تا اهداف و مشکلات اصلی فراموش شود. دولت فعلی را مانند هر دولت دیگری می شود نقد کرد اما گرانیگاه و نقطه ثقل این ضرورت، برداشته شدن حجاب های شنیدن نقد است. ادعا بر این نیست که تمام نقدها درست، محترمانه و مودبانه است و مو لای درز هیچ یک از انتقادها نمی رود. اما اولین خسارت به خود دولتمردان وارد خواهد شد اگر به اعتبار یک یا چند نقد نابه جا یا تند، استقراء ترتیب داده و به خطا نتیجه بگیرند که پس منتقدان را نباید دید و شنید بلکه هر از گاه یک بار باید از خجالتشان درآمد و با پرخاش و تشر به آنها، شانه از بار مسئولیت خالی کرد یا خشمی را فرو نشاند و یا گروهی از حامیان- و یا مدعیان حمایت- را به هیجان آورد. دو حکمت شریف از امیرمومنان علی علیه السلام است که نوع ما به آن به عنوان نقشه زندگی نیازمندیم. حضرت در نامه 66 نهج البلاغه خطاب به عبدالله ابن عباس فرمودند «نباید برترین چیزی که از دنیایت به آن دست می یابی، رسیدن به لذتی یا فرو نشاندن آتش خشمی باشد بلکه باید فرونشاندن آتش باطل یا احقاق حق باشد.» بدین معنا نوع سیاست های معطوف به هیجان و حب و بغض های ناحق راه به غیر فضیلت و انسانیت می برد. امام همچنین در خطبه 216 می فرمایند «همانا هر کس شنیدن حق یا عرضه کردن عدالت بر او سنگین آید، عمل به آن دو سنگین تر است. پس، از گفتن حق یا مشورت دادن به عدالت دریغ نکنید.» سعه صدر به تعبیر امیر مومنان ابزار ریاست است و نوع مسئولان ما باید به این ابزار مجهز شوند اگرنه درمی مانند. باید در مجال دیگری بحث کرد که آیا نرمش برخی دولتمردان در حوزه دیپلماسی مصداق نرمش قهرمانانه بود یا نبود اما با فرض که تماما قهرمانانه بود امروز هیچ کس تردیدی ندارد این تعامل با شیطان بزرگ- حتی به قیمت برخی رفتارهای نابه جا- به نتیجه نرسید و به اعتبار تفرعن استکبار آمریکا به بن بست ختم شد. اکنون چه باید کرد؟ آیا این مسیر را نباید اصلاح کرد؟ یا باید مانند برخی نسخه های انحرافی آن قدر کوتاه آمد که دل جنایتکاران آمریکایی نرم شود؟ آن وقت از آن نسخه پیچ های بدخواه دولت- اما متظاهر به طرفداری- باید پرسید چنین نسخه ای کجای عالم جواب داد، در فلسطین عرفات یا لیبی و یا حتی شوروی که تنش زدایی از زمان بحران موشکی به بعد مانع شبیخون آمریکایی ها در ماجرای فروپاشی شوروی و سپس آشوب های زنجیره ای اوکراین و گرجستان نشد؟! هم منتقدان مسئولیت دارند رعایت حال دولت را بکنند و برای اصلاح مسیر زبان به سرزنش و ملامت نگشایند و هم دولت مسئول است که با عزت تمام به دوست و دشمن اعلام کند ما حسن ظن به خرج دادیم و انعطاف نشان دادیم اما معلوم شد مستکبران زبان تعامل و تفاهم و تنش زدایی نمی فهمند. حتی اگر مستکبران دست به صلح و دوستی نیز دراز می کردند حق نداشتیم به آنان حسن ظن داشته باشیم، چه رسد به اینکه ادبیات آنها مصداق «قد بدت البغضاء من افواههم و ما تخفی صدورهم اکبر» شد. به بیان امیر مومنان حتی بعد از صلح نیز «به تمامی از دشمن برحذر باش که همانا دشمن چه بسا نزدیک می شود تا غافلگیر کند. پس احتیاط پیشه کن و دوراندیشی پیشه کن و در این زمینه حسن ظن را متهم ساز.» (نامه 53 نهج البلاغه) حوزه فرهنگ و سیاست و اقتصاد نیز نمی تواند از این ارزیابی و بازنگری در نقشه کلی بی نیاز باشد. نه هر مدعی حمایتی، دوست دولت می باشد و نه هر منتقدی، دشمن است. اینکه بگوییم منتقدان ترسو و بزدل هستند و به جهنم که می لرزند و حتی صدای برخی حامیان نیز به اعتراض بلند شود، آن قدر دغدغه برانگیز نیست که پس از شنیدن انتقادها بگوییم «به دوستان و اعضای دولت می گوییم بعضی اوقات باید شرایطی پیش بیاید تا همه هر چه در دل دارند بیرون بریزند و در چنین شرایطی می توان رسانه ها، یاران ضعیف و قوی، موافقین و مخالفین واقعی را بهتر شناخت.» این تلقی دوم گارد دولت را به سمت تملق و حمایت به هر قیمت باز می کند و به همان میزان عرصه را بر منتقدان که هیچ حتی برای دوستان نقاد و صاحب نظر تنگ می نماید. چنین قبض و بسط معکوسی معمولا راهزن صاحب منصبان و خواص در مسیر حق و مصلحت شده است. رئیس جمهور محترم در گذشته بر دغدغه های ارزشمندی انگشت تاکید گذاشته است؛ چه آنجا که فتنه گران و آشوب طلبان را اوباش و مزدوران حقیر استکبار برشمرد و چه آن زمان- سال 81- که از موضع دبیر شورای عالی امنیت ملی نسبت به برخی اتفاقات در وزارت نفت از جمله قرارداد 25 ساله کرسنت ابراز نگرانی کرد. اکنون پرسش این است که آیا متهمان آن جرم های بزرگ توبه کرده اند که در مصدر برخی امور قرار گرفته اند؟ اگر آقای روحانی به درستی در سال 81 به رئیس جمهور وقت هشدار داد که در قرارداد کرسنت «حقوق ایرانیان نادیده گرفته شده و سالیان دراز گرفتار آن خواهیم بود و قیمت تعیین شده بسیار پایین است... از یک سال پیش وزیر نفت پاسخی به سوالات مطرح شده نمی دهد» آیا امروز نباید نگران باشیم که عاملان این بی قانونی و کم فروشی در وزارت نفت چه می کنند؟ یا اگر گفتیم دولت به رای نمایندگان در استیضاح وزیر علوم احترام می گذارد، پس از آن مسئولان دولت حق دارند بگویند راه وزیر معزول را ادامه می دهیم حتی اگر 10 وزیر دیگر برکنار شود؟! در این میان به عنوان فقط یک مثال از ده ها کوتاهی، تکلیف خانواده آن چند دختر دانشجو چه می شود که فرزندشان به خاطر دست درازی یک استاد بی شخصیت دست به خودکشی زدند و حالا می بینند همان استادنمای منحط به اعتبار خط کشی های مجعول سیاسی، سرکار خود برگشته است؟ یا مثلا می شود آبروی 3هزار بورسیه را قربانی مطامع سیاسی و باج خواهی از مجلس کرد و بعد گفت آمار متخلفان 1500 بلکه 800 نفر است و پس از آن هم معلوم شود برخی مسئولان وزارت علوم یک نوچه رسانه ای را برای تسویه حساب سیاسی به بازی گرفته اند. حتی اگر 10، 20 یا 50 نفر در ماجرای بورسیه تخلف کرده بودند- که در آن صورت باید تک تک شان را رسوا کرد و تعجب این است که چرا معرفی نمی شوند- آیا مسئولان ذیربط مجاز بودند با حیثیت 3 هزار بورسیه ارشد بازی کنند؟ و بالاخره اینکه آیا دولتمردان پس از یک سال حق دارند به جای ارائه کارنامه و صورت حساب «هزینه- خدمات» مدعی افشاگری شوند و در این مقام نیز فقط تهمت حواله کنند و بدین ترتیب خیال کنند دهان منتقدان را می بندند؟! آنگاه با این آدرس غلط 3 سال بعد دولت محترم در کدام ایستگاه ایستاده است؟ رسالت:آشتی ملی، چارچوب انقلاب و قانون اساسی «آشتی ملی، چارچوب انقلاب و قانون اساسی»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن میخوانید؛آقای سیدمحمد خاتمی رئیس شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز اخیرا در دیداری مطالبی مطرح کرده که قابل تامل است.(1) 1- وی گفته است: "مصلحت نظام ما آشتی ملی است اما آشتی ملی مورد سرکوب قرار می گیرد." آشتی ملی چیست؟ اصلا چه کسی با چه کسی دعوا کرده است؟ صورت مسئله آشتی ملی کدام است؟ واقعیت این است که عنصر شکست خورده انتخابات سال 88 برخلاف همه موازین عقلی و دینی و ملی قبل از اعلام و شمارش نتایج آرا، خود را پیروز انتخابات اعلام کرد. عده ای تبهکار سیاسی هم از این اعلام، حمایت کردند و هنوز هم حمایت می کنند. این جماعت بنا را بر قهر سیاسی گذاشتند و با اعلام اردوکشی خیابانی باعث قتل شهروندان جمهوری اسلامی، غارت مغازه ها و اموال عمومی و دولتی و خسارات فراوان مادی و معنوی به جمهوری اسلامی شدند. قهر چند روسیاه سیاسی را به حساب ملت گذاشتن و دم از تز آشتی ملی زدن چه معنایی دارد؟ اگر این جماعت می خواهند آشتی کنند چرا خجالت می کشند؟ اصلا چرا آشتی ملی را آقای خاتمی پس از گذشت پنج سال از آن رخدادهای تلخ مطرح می کنند؟ آیا او ضرورت این کار را در همان روزهای اول حادثه حداقل پس از خطبه های فیصله بخش مقام معظم رهبری در 29 خرداد نباید مطرح و تا حصول نتیجه پیگیری می کرد؟ چرا حالا آن هم با متهم کردن رقیب که "طرح آشتی ملی مورد سرکوب قرار می گیرد!" 2- آقای خاتمی گفته است: "هیچ راهی نداریم جز اینکه همه گرایش ها در چارچوب انقلاب و قانون اساسی فعالیت کنند." اگر نامزد مورد حمایت آقای خاتمی و مجمع روحانیون مبارز در چارچوب انقلاب و قانون اساسی فعالیت می کرد حوادث تلخ انتخابات سال 88 رخ می داد؟ اگر دوستان آقای خاتمی می خواستند در چارچوب انقلاب و قانون اساسی فعالیت کنند، صدای آنها نباید از رادیو بی بی سی و رادیو آمریکا در فتنه سال 88 شنیده می شد، اگر آقای خاتمی و دوستانش در چارچوب انقلاب اسلامی و قانون اساسی فعالیت می کنند نباید به دوستان خودشان که اکنون در استخدام بی بی سی و رسانه های اهریمنی آمریکا هستند، بگویند برگردید، حضور شما در رسانه های غرب نشانه دشمنی با انقلاب و قانون اساسی است؟! نباید به آنها بگوید همصدایی شما با دشمن جزء اسناد مشهود و غیرقابل انکار رقبای ماست که مدعی اند فعالیت های شما خارج از چارچوب قانون اساسی و انقلاب اسلامی است؟ چرا آقای خاتمی به جای اینکه معترض دوستان خود باشند، همیشه معترض کسانی است که به دلایل مختلف، ادعای آنها را مبنی بر آشتی ملی و فعالیت در چارچوب انقلاب و قانون اساسی، یک دروغ آشکار می دانند؟ 3- آقای خاتمی گفته است: "هر کس می تواند فعالیت کند فقط به شرط اینکه برانداز نباشد." آقای خاتمی و دوستانش در فتنه 88 عملا با کسانی در اعتراضات خیابانی همراهی کردند که برانداز بودند. شمار دستگیرشدگان گروهک منافقین و بهائی ها و نیز مامورین سرویس های امنیتی سفارتخانه ها بویژه سفارت انگلیس، سند این ادعاست. سخن این است که چرا جریانی که معتقد است باید در چارچوب انقلاب و قانون اساسی فعالیت کرد همزبان با جریان برانداز در فتنه 88 ظاهر شدند و یک کلام از آشتی ملی، آن موقع حرفی به میان نیاوردند و اجازه دادند اقتدار و امنیت ملی در معرض تبهکاری های دولت های استکباری در ایران قرار گیرد تا جایی که نتانیاهو اعلام کند: "اصلاح طلبان در تهران به نمایندگی از ما با رژیم می جنگند." 4- آقای خاتمی گفته است: "تعریف درست، منطقی و حقوقی از براندازی، مورد اهتمام و عمل حکومت نیست." جناب آقای خاتمی، شما یک روحانی هستید. لطفا بفرمایید معنی "محاربه" چیست؟ چه تعریفی از "بغی" دارید؟ کارهایی که از شما و دوستانتان طی هشت ماه پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 صادر شد، مصداق اتم "بغی" و "محاربه" است. دست شما و دوستان تان مستقیم و غیرمستقیم به خون 22 شهید در حوادث فتنه سال 88 آلوده است. مسئولیت غارت مغازه ها و غارت اموال مردم و اموال دولتی که سر به میلیاردها تومان می زند، به عهده شماست. شما بودید که دستور شورش عمومی را صادر کردید. شما بودید که در سالروز قیام مسلحانه منافقین علیه امام و انقلاب اعلام راهپیمایی کردید. چرا آن وقت به فکر آشتی ملی نبودید؟ چرا آن وقت به فکر این نبودید که صف خود را از منافقین و مخالفین نظام و براندازان جدا کنید؟ تعریف شما از براندازی چیست؟ وزیر ارشاد شما در فتنه 88 رفته رادیو بی بی سی، با انبوه روزنامه نگارانی که در دوران اصلاحات در روزنامه های دوم خردادی قلم می زدند یک ارتش رسانه ای علیه انقلاب در دامن دشمن تشکیل دادند و هنوز هم به این دشمنی ادامه می دهند. اسم این رویکرد را چه می گذارید؟ شما در تمام این پنج سال یک کلمه علیه این وطن فروشان حرف نزدید. فرض کنید شما و دوستانتان در داخل با مردم آشتی کنید. آیا این جماعت وطن فروش که در آمریکا و انگلیس با منافقین و ضدانقلاب علیه مردم و نظام همکاری می کنند به جریان آشتی ملی می پیوندند؟ فرض کنیم شما می خواهید گذشته ها را جبران کنید. چگونه می شود به خطر انداختن امنیت ملی و منافع ملی را که به حراج گذاشتید و در این مدت تحریم های ظالمانه دشمن برای دفاع از شما و دوستانتان به ملت تحمیل شد، جبران کنید؟ دوستان شما در بی بی سی و رادیو آمریکا و رادیو صهیونیستی صریحا از غرب می خواستند فشار تحریم ها را زیاد کنند تا دولت تسلیم شود! چگونه می خواهید خون های به ناحق ریخته شده در فتنه88 را فراموش کنید؟ فرض کنیم دولت از حق خود بگذرد، اما آیا دولت به نمایندگی از اولیای دم می تواند از این حق چشم پوشی کند؟ دولت می تواند حداقل جرم عمومی را ببخشد، با مدعیان خصوصی اولیای دم چه می خواهید بکنید؟ خسارت مالی وارد به اشخاص حقوقی و خصوصی را چگونه می خواهید جبران کنید؟ حداقل هزینه آشتی ملی، جبران این خسارت هاست. از کجا می خواهید بیاورید؟ 5- فرض می کنیم فضا، فضای آشتی ملی باشد. وقتی که دبیرکل سابق مجمع روحانیون مبارز با کمترین رای به اغتشاشگران و محاربان نظام پیوست و هنوز هم در خیمه فتنه دست از موضع لجوجانه خود برنداشته و با مردم و نظام سر جنگ دارد، چه می خواهید بکنید؟ آرای او که کمتر از آرای باطله انتخابات بود. او چه ادعایی می توانست داشته باشد؟ اکنون او در قصه آشتی ملی، کدام سوی قصه ایستاده است؟ در خصوص سر دیگر فتنه، با آقای موسوی که شما و دوستانتان را در مهلکه فتنه انداخت، با انقلاب و اسلام و مردم خداحافظی کرد و در عاشورای 88 به کسانی که شعار "مرگ بر اصل ولایت فقیه" می دادند مردان خداجوی لقب داد، چه می خواهید بکنید؟ او که هنوز سر موضع خودش است و سر آشتی ندارد. شما به نمایندگی از چه کسی یا کسانی حرف از آشتی ملی می زنید؟! 6- فرض کنیم آشتی ملی هم صورت گرفت. با این سابقه چطور می شود به شما و دوستانتان اعتماد کرد که در انتخابات بعدی اگر مردم به کسی جز شما و اصحاب شما رای دادند، غائله و فتنه 88 را تکرار نکنید؟ شما که در فتنه 88 نشان دادید نه به اسلامیت نظام پایبند هستید و نه به جمهوریت نظام، چگونه می شود سخن از آشتی به میان آورید؟ این اتهام واقعا سنگین است. با سوابق شما و دوستانتان در انقلاب نباید آن را به زبان می آوردم. اما چه کنم که تاریخ را نمی شود تحریف کرد. کافی است مروری بر حوادث هشت ماهه بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 داشته باشید. شما از امام و شعارها و آرمان های بنیانگذار جمهوری اسلامی چه باقی گذاشتید؟ شما در برابر شعار نه غزه، نه لبنان سال 88 چه کردید؟ شما وقتی تمثال مبارک حضرت امام (ره) را در دانشگاه تهران روز 16 آذر به آتش کشیدند کجا بودید؟ شما وقتی که دوستانتان فریاد می زدند؛ هم شرقی، هم غربی، جمهوری ایرانی، چه می کردید؟ شما وقتی که در روز عاشورا مردان خداجوی موسوی شعار می دادند مرگ بر "اصل ولایت فقیه"، چه فکر کردید و چه اقدامی کردید؟ مگر در قانون شما اصلی به نام اصل "ولایت فقیه" نیست؟ شما که می گویید می خواهید در چارچوب انقلاب اسلامی فعالیت کنید این انقلاب اسلامی شما به ولایت آمریکا معتقد است یا ولایت فقیه؟ اگر دومی است، چرا آن موقع حرفی نزدید؟ حالا گذشته ها گذشته است! چرا الان نمی گویید ولایت فقیه را به ولایت آمریکا ترجیح می دهید؟ چرا از براندازان خجالت می کشید که بگویید برای آشتی ملی تنها راه، اطاعت از ولایت فقیه است؟ پی نوشت: 1- دیدار آقای سیدمحمدخاتمی با جمعی از اصلاح طلبان یزد- ایرنا و نیز سایت های ضدانقلاب 2/6/93 سیاست روز:حماقت راهبردی صهیونیست ها «حماقت راهبردی صهیونیست ها»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن میخوانید؛هنگامی که پهپاد پیشرفته RQ 170 آمریکا از سوی نیروی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در کمین جنگال (جنگ الکترونیک) افتاد و مقامات آمریکایی سعی کردند تا چنین اتفاقی را تکذیب کنند و بارها اعلام کردند که چنین هواپیمایی از اسکادران پهپادهای خود کم نشده است. انتشار تصاویر این پهپاد پیشرفته سرانجام آنها را وادار کرد تا به واقعیت اعتراف کنند و حتی خواهان پس دادن پهپاد خود شوند که البته پاسخ شنیدند پهپاد غنیمت جنگی است و آن را پس نخواهیم داد. هنگامی که پهپاد رژیم صهیونیستی که با موشک پدافند هوایی نیروی هوا فضای سپاه سرنگون شد سکوت مرگباری در میان ژنرال های پرمدعای اسرائیل حاکم شد تا پیش از این که تصاویر تکه تکه شده این پهپاد پیشرفته که برای جاسوسی به حریم هوایی کشورمان تجاوز کرده بود پخش نشده بود همچنان سخنی از زبان مقامات رژیم اسرائیل بیرون نیامد. آنها همچنان در شوک بزرگ سرنگونی پهپاد هرمس خود هستند. اما پخش فیلم پهپاد سرنگون شده باعث شد بازتاب های واکنش سریع نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در رسانه های کشورهای غربی و رسانه های رژیم صهیونیستی با شتاب بیشتری افزایش یابد. رژیم اسرائیل اکنون که به خاطر جنگ نابرابر علیه مقاومت و مردم غزه در شرایط سخت بحرانی قرار دارد نیازمند ساختن یک پیروزی و دستاوردی بود تا بتواند بار سنگین شکست خفت بار ارتش تا دندان مسلح خود را جبران کند. ارتشی که در مقابل چندین موشک دست ساز و سلاح های انفرادی و سبک نیروی مقاومت فلسطین همچنان تلفات می دهد. آنها شاید در رؤیا و تصور خود می پنداشتند که پهپاد فوق پیشرفته را به آسمان ایران اسلامی می فرستند، از تأسیسات هسته ای نطنز عکس و فیلم تهیه می کنند و آنگاه با این اقدام تجاوزکارانه که زیر پا گذاشتن قوانین بین المللی است (هر چند نباید توقع داشت رژیم اسرائیل پایبند قوانین بین المللی باشد) پیروزمندانه اقتدار پوشالی خود را در رسانه های رژیم جعلی و غربی به رخ جهان می کشند و ژست پیروزی هم به خود می گیرند. اما چنین رؤیایی تحقق نیافت و بر عکس آن اتفاق افتاد. این پهپاد پیشرفته رادار گریز و پنهان از سوی پدافند هوشیار واحد هوا فضای سپاه رهگیری و هدف قرار گرفت و سرنگون شد، سرنگونی این پهپاد از آن جهت حائز اهمیت فراوان است که رادار گریز و غیر قابل شناسایی است و به سادگی نمی توان آن را در صفحه رادار دید و هدف قرار داد. یکی دیگر از اهداف رژیم صهیونیستی از فرستادن چنین پهپادی آن هم در شرایط بحرانی منطقه این بود که نشان دهد قابلیت چنین عملیاتی را علیه ایران دارد و می تواند به راحتی هواپیمای جاسوسی خود را به آسمان کشورمان بفرستد بی آن که خطری پهپاد را تهدید کند. همچنین می خواست قابلیت های خود را به رخ دیگران بکشد و از سوی دیگر ویژگی های پدافندی ایران اسلامی را به چالش درآورد و بگوید در جریان چنین عملیاتی هیچ مانعی باعث اختلال در روند عملیات تجاوزکارانه پهپاد صهیونیستی نشد. همچنین صهیونیست ها در این اقدام می خواستند قابلیت های پدافندی جمهوری اسلامی ایران را هم محک بزنند. که البته سرنگون شدن این پهپاد، گوشی را دست سران سیاسی و نظامی این رژیم داد که هر آنچه تاکنون نسبت به توانمندی های نظامی و دفاعی ایران اسلامی در سر می پروراندند، از آنچه که تصور می کنند بسیار فراتر و حتی غیرقابل تصور هم است. پیام دیگر اقدام قاطع و پاسخ محکم پدافند هوایی کشورمان به تجاوز پهپاد اسرائیلی این است که، در مقابل چنین تهدیداتی که همواره از سوی دشمنان نظام اسلامی پیاده می شود، علاوه بر آمادگی، هوشیاری و پیشرفت در زمینه نظامی و دفاعی همواره به عنوان یک اصل مهم در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران پیگیری شده و خواهد شد. علاوه بر این که این حق برای جمهوری اسلامی ایران محفوظ خواهد بود تا پاسخ این تجاوز را بدهد، از لحاظ حقوق بین الملل هم می تواند این تجاوز آشکار را در مجامع و محاکم بین المللی پیگیری حقوقی کند. این اتفاق باعث خواهد شد تا افکار عمومی جهان به خوی تجاوزگری رژیم صهیونیستی هرچه بیشتر آگاه و آشنا شوند و در کنار جنایات وحشتناکی که علیه مردم مظلوم و بی دفاع غزه انجام می دهند، ثابت می شود که این رژیم صهیونیستی است که امنیت منطقه ای و بین المللی را تهدید جدی می کند نه کشوری مانند جمهوری اسلامی ایران. وطن امروز:اسلام ترکیه ای؛جنگ سرد فرهنگی «اسلام ترکیه ای؛جنگ سرد فرهنگی»عنوان یادداشت روز روزنامه وطن امروز به قلم حسین بابازاده مقدم: در شماره قبل این نوشتار به کلیات مربوط به جنگ سرد های نظامی و امنیتی در سطح 2 ابرقدرت و درانداختن طرح تازه ای از رویارویی جهانی متمرکز بر سازوکارهای فرهنگی و تمدنی اشاره شد. در این بخش به ابعاد دیگری از وارد شدن غرب به رهبری آمریکا، انگلیس و فرانسه به مقابله گسترده، فراگیر و پایان ناپذیر در جبهه جنگ فرهنگی با شاخصه های هدایتگری سازمان نظامی ناتو خواهیم پرداخت. انگلیس، فرانسه و آمریکا در 3 محور مشترک از اسلام انقلابی در هراس هستند که این 3 محور عبارتند از: سایه انداختن اقتدار فرهنگی جمهوری اسلامی در سطح جهان و خصوصا جهان عرب و اسلام و از دست دادن پایگاه های مشروع برای بهره برداری از منابع انرژی و معدنی این کشورها، هراس از توسعه جمعیت مسلمانان با این نگاه که اصولا افزایش جمعیت فی نفسه یک موضوع در افزایش توان ملی هر کشور به شمار می آید و در نهایت افزایش آمار مسلمانان جهان نیز از این قاعده مستثنا نیست و دیگری به بن بست کشیده شدن ایده تفوق لیبرال ـ دموکراسی بر سایر گفتمان های رقیب همچون اسلام سیاسی و انقلابی. با این رویکردها نیاز بود 3 دستور کار مهم در اختیار سازمان های فرهنگی غرب قرار بگیرد تا پس از مدیریت اضمحلال و مستهلک کردن ارزش های آسیایی، این بار ارزش های فرهنگی اسلام سیاسی نیز در سطح جهان دستخوش حمله قرار گرفته و راهی بخش های دور افتاده در موزه های دین شناسی و مطالعات جمعیت شناسی شود. این دستور کارها عبارتند از: «خارج کردن ایران از مرجعیت فرهنگی» و بدل سازی فرهنگی برای ایران در سطح منطقه و جهان که این موضوع با جایگزینی ترکیه، قطر و عربستان در برنامه های کاری تعریف می شود، دیگری دگرگونی سبک زیست مسلمانی با هدف استراتژیک کاهش جمعیت و رشد قدرت ملی و منطقه ای مسلمانان و در نهایت القای «آقایی فرهنگی غرب» و بالاسر بودن «فرهنگ انگلیسی»، «فرانسوی» و «آمریکایی». آمریکایی ها پس از جنگ های خلیج فارس با عراق در1991و استفاده وسیع از فاکس نیوز و سی ان ان در نقش ابزاری روانی و تبلیغاتی در پیشبرد جنگ به عنوان یک عامل روبنایی، دریافتند که تاثیر اطلاع رسانی علیه کشورهای اسلامی و عربی تا چه میزان می تواند تعیین کننده بوده و معادلات قدرت و امنیت را تبیین کرده و به جهات مختلف ببرد اما در عین حال آمریکایی ها با برنامه هایی بسیار جدی تر و از قبل طراحی شده درگیر مدیریت پروژه های فرهنگی کلان تری همچون طالبان و القاعده به عنوان بدل فرهنگی در برابر اسلام انقلابی بودند، جریان هایی مرکب از حماقت متعصبانه ای که ناشی از برنامه ریزی منسجم سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا تلقی می شد. به محض اینکه غربی ها یک نماد فرهنگی در جهان عرب با نام صدام حسین تکریتی را در 1991 به معرض نابودی کشاندند و ناسیونالیسم عربی وی را که عملا نه تنها موفق نشده بود بلکه دردسرهای بسیار زیاد امنیتی و اقتصادی را نیز برای غرب به همراه داشت از بین بردند، طبیعتا آمریکایی ها را وادار به ساختن بدلی دیگر در سال 1994 در بعد مبارزه با اسلام انقلابی کرد. هدف عمده غربی ها از طراحی گروه های تروریستی نظیر طالبان، القاعده و اخیرا داعش، ساختن بدل گفتمانی و فرهنگی در برابر اسلام انقلابی است که رهاورد آن در بعد فرهنگی تربیت نیروهای مجاهد با رویکرد سازندگی و آبادانی جهان اسلام و توجه و تمرکز بر نقاط اصلی دشمنی است، ضمن اینکه همچنان غرب بخوبی می داند بر پایه سیاست های قدیمی انگلیس دور اختلاف و دشمنی های فرقه ای و قومی در کشورهای خاورمیانه باید ادامه پیدا کند، چرا که ادامه یافتن این نزاع ها عملا به تثبیت قدرت غرب در منطقه و تامین ثبات در محدوده ای از قیمت و میزان کسب منابع انرژی فسیلی کمک خواهد کرد. شکل گیری طالبان، القاعده و اخیرا داعش از جمله اقدامات فرهنگی در بعد موضوعات استراتژیک علیه کشورهای اسلامی و به طور مشخص اسلام با قرائت عملگرا و ضد سلطه به شمار می آید و درست به همین علت است که گروه های روشنفکری و شبه فرهنگی در پیرامون غرب که توسط برخی فارسی زبان ها نمایندگی می شوند در ماه های اخیر به ترسیم و ساختن تشابه میان داعش و تفکر انقلاب اسلامی ایران تاکید می کنند، در واقع حرکتی نظیر سازمان تروریستی مذکور(داعش)، خودکشی غرب از ترس مرگ در وادی فرهنگی تلقی می شود. رویکرد های فرهنگی غرب در جهان اسلام و خصوصا تا آستانه مرزهای جمهوری اسلامی به همین موارد ختم نمی شود.
در مصر غربی ها با دامن زدن به رویکرد هایی که مشابه آن در ایران با عنوان پان ایرانیسم و احمد کسروی شناخته می شود، توانستند فرهنگ مصری را بر فرهنگ اسلامی تسری داده و جنبش های اجتماعی را درگیر مسائل قوم گرایانه و ملی گرایانه کنند و بی نتیجه ماندن انتظار ها از کانون فرهنگی و گفتمانی چون دانشگاه الازهر نتیجه همین سایه سنگین نژاد گرایی به شمار می آید. لبنان و تا حدی سوریه، فلسطین و اردن به چشم کشورهایی برای تبدیل شدن به عشرتکده های اروپایی نگریسته شدند و تونس حتی با عنوان سرزمینی برای ییلاق و قشلاق فرانسه شهرت یافت و همین روند نیز البته هم اکنون در کشورهای مورد اشاره در حال تثبیت است که طبعا جمعیت و جامعه این سرزمین ها از مساله مهاجرت و زندگی های توریستی نهایت آسیب ها و دگردیسی فرهنگی را دریافت کرده اند. اجرای یک رشته سیاست های کلان در همکاری های فی مابین میان بنگاه های تولید موسیقی، فیلم و سریال در کشورهای عربی و اسلامی و هالیوود و موسسات فرانسوی فعال در امر آموزش نخبگان هنری که متاثر از فراماسونری و سبک های اندیشه ای از این دست است به شکل مشهودی موجب شد سینما و هنر و اندیشه در مکاتب عربی عمدتا با رویکردی بسیار نزدیک به غرب، جنسی، منفعت طلبانه، تنبل و ترسو بار آورده شود، همین هنر بی فایده و از خویش بیگانه است که امروز نمی تواند بانی هیچ حرکت موثری در سرزمین های اسلامی باشد. از این گذشته تقویت سینمای بالیوود که در هرحال به سبک زندگی شرقی از نظر موقعیت جغرافیایی و همینطور برخی شاخص های روبنایی فرهنگی نزدیک است نیز در هند از جمله رویکرد های فرهنگی معطوف به کشورهای عربی و اسلامی تلقی می شود و باعث شد تا هرچه بیشتر فرهنگ در سرزمین های هدف غربی ها رنگ و بویی اصالتا غربی به خود گرفته و استحاله فرهنگی کشورهای هدف یک قدم به جلو حرکت کند، چرا که درست 2 سال بعد از 1990 که یک محصول مشترک فرانسوی و هندی تولید و عرضه شد، سال 1992 جایزه اسکار یک عمر فعالیت هنری نصیب یک هندی شد، جایزه ای که بعدها با علاقه وافر فرانسوی ها به لیلا حاتمی، به اصغر فرهادی نیز تقدیم شد. از این ها گذشته موسیقی عربی و ترکیه ای از دیگر سازمان های رسانه ای و فرهنگی هستند که در طول 2 دهه گذشته در مسیر هرچه غربی تر شدن و استحاله فرهنگی پیش رفته اند و عملا به سمپاتی برای رشد انگاره های غربی در کشورهای اسلامی بدل شده اند. امروز همین موسیقی به ابزار مهمی برای غربگرایی در میان جوانان کشورهای عربی و اسلامی به شمار می آید. از سوی دیگر نیز امارات که تا اواخر قرن بیستم از وضعیت رسانه ای بسیار راکد و اسفناکی برخوردار بود در تحولی بسیار قابل ملاحظه با تاسیس شهرکی مرکب از 800 شرکت رسانه ای و اینترنتی به کانون فرهنگی، رسانه ای و خبری در میان کشورهای عربی حوزه خلیج فارس تغییر هویت داده و با حمایت از شبکه خبری الجزیره حضور خود را در عرصه فرهنگی منطقه تقویت می کند، فعالیت های فرهنگی که به مرور زمان، فرهنگ، حاکمیت، قدرت و مشروعیت در کشورهای اسلامی و عربی را دستخوش تحولات عظیمی خواهد کرد. فصل بسیار مهم در رویدادهای فرهنگی و دگرگونی فرهنگی خاورمیانه وارد شدن ترکیه به فعالیت های فرهنگی خاص از مقطع زمانی 2001 و در پی جنگ نظامی آمریکا در افغانستان است، ترکیه در جریان این جنگ با وارد شدن به فعالیت های گسترده فرهنگی در افغانستان، خود را به مثابه بازوی فرهنگی ناتو در مبارزه با اسلام جهادی مطرح می کند، چرا که غربی ها تصور می کنند دیگر وقت آن رسیده است تا بساط طالبان را از کشورهای منطقه جمع کرده و بدل بهتری همچون داعش را در سال های بعد به جای آن مطرح کنند. ترکیه تلاش بسیار زیادی را در افغانستان به کار می بندد تا قرائت هایی «غیر خشن» و «دموکراتیک» از دین اسلام را رواج دهد، چرا که تنها 2 سال بعد از حمله به افغانستان، رسانه های دولتی انگلیس و آمریکا در 2003 با انتشار برنامه های متعددی می کوشند یادآوری کنند که نقش ویژه غرب در کشوری همچون افغانستان دگرگون کردن نقش زنان و پرداختن به فاکتورهایی همچون پوشش و لباس و میزان آزادی های اجتماعی در این جوامع است. اسلام ترکیه ای اما زوایای بسیار وسیع تری در سبک زندگی گروه های متوسط و شهروندان عادی نیز دارد که در خلال برخی از برون داد های آن در قالب ساخت و توزیع محصولات فرهنگی خودنمایی می کند، این ترکیب ویژه ای است که شامل قرائت های فردمحور و البته غربگرا از اسلام بوده و همینطور ناظر بر مبارزه با احکام اجتماعی و فرهنگی اسلام است. این تنها اسلام ترکیه ای است که می تواند منجر به تاسیس شخصیت هایی شود که در عین حال هم محجبه هستند هم خوانندگی می کنند یا اینکه می تواند حضور زنان با لباس پوشیده و به اصطلاح اسلامی را در «دیسکوهای اسلامی» توضیح دهد. در شماره های بعدی از این سلسله مطالب ضمن بررسی دقیق تر شاخصه های اسلام ترکیه ای، برخی روش ها و رهیافت های کلان و خرد عملیات فرهنگی گسترده براندازی با عنوان جنگ سرد فرهنگی را مورد واکاوی قرار خواهیم داد. حمایت:هرمس صهیونیست ها به کابوس شان بدل شد «هرمس صهیونیست ها به کابوس شان بدل شد»عنوان سرمقاله روزنامه حمایت به قلم اسماعیل کوثری است که در آن میخوانید؛سرنگونی یک فروند پهپاد جاسوسی رژیم صهیونیستی در حوالی منطقه نطنز در "استان اصفهان" سرخط غالب رسانه های داخلی و خارجی شده و به همین مناسبت این نوشتار درصدد بررسی و تحلیل برخی از ابعاد آن است: اولین نکته درباره اهمیت این اتفاق، محل وقوع آن است. نطنز یکی از مناطق حساس و مهم کشور به شمار می رود که یکی از مجتمع های هسته ای ایران در آن واقع شده و همین موضوع باعث گردیده که همواره در کانون توجهات دشمنان ایران قرار گیرد. هوشیاری نیروهای مسلح در شناسایی، رهگیری و شکار پرنده های بیگانه در کوتاه ترین زمان ممکن هم از دیگر ابعاد اهمیت سرنگونی پهپاد رژیم صهیونیستی است. باید توجه داشت پهپادی که اخیرا شکار شده، رادار گریز بوده و شناسایی و رهگیری چنین پرنده ای، نشان از توان مندی بالای راداری و سامانه های شناسایی هوا- فضای ایران دارد. چرا که این سامانه ها نشان دادند توان مندی تشخیص نوع، مسیر و سطح پروازی و سرعت پرنده های بیگانه را به طور دقیق دارا می باشند.وجه شاخص دیگر شکار این پهپاد، در توان مندی سامانه های موشکی ایران است. این سامانه ها به خوبی توانستند پس از شناسایی و رهگیری توسط رادارها، با موفقیت کامل در نقطه مطلوب و به دور از مناطق امنیتی و مسکونی این پهپاد را شکار و منهدم کنند. اما نکته ای که ذکر آن در اینجا ضروری است، دانستن اهداف ارسال پهپادها از سوی امریکا و رژیم صهیونیستی است. با توجه به اینکه آمریکا و رژیم صهیونیستی ازتوان بالای سامانه های رادرای، موشکی و پدافندی ایران اطلاع دارند و بارها به آن اذعان نیز داشته اند، اهمیت فهم علل ارسال چنین پهپادهایی دو چندان می شود.براساس شرایط موجود، به نظر می رسد ماموریت این پهپاد رزمی نبوده و تنها قصد انجام ماموریت جاسوسی داشته است. لذا می توان گفت یکی از اهداف رژیم صهیونیستی از ارسال این پرنده ها، محک زدن سامانه های راداری، موشکی و پدافندی ایران است. البته بدیهی است که نفوذ به محدوده جغرافیایی ایران از جمله اهداف اولیه ارسال پهپاد از سوی رژیم صهیوینیستی می باشد. در همین راستا شناسایی نقاط ضربه پذیر ایران به لحاظ راداری و موشکی و انجام عملیات های محدود اطلاعاتی و در صورت امکان عملیات رزمی و نظامی هم از سلسله اهداف بعدی این اقدام به شمار می رود. در این میان اما نگاهی به شرایط کنونی رژیم صهیونیستی در این بازه زمانی، از دیگر اهداف این اقدام نیز پرده بر می دارد. رژیم صهیونیستی هم اکنون در غزه با شکست های متعددی مواجه شده و در سطح افکار عمومی داخلی و بین المللی در موضع ضعف قرار گرفته است. انجام عملیات موف
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها