واضح آرشیو وب فارسی:فارس: اشپیگل بررسی کرد:
نژادپرستی؛ اندوهی که سیاهپوستان آمریکایی امیدی به پایان آن ندارند
یک هفتهنامه آلمانی با پرداختن به تحولات اخیر در ارتباط با کشتن یک نوجوان سیاهپوست آمریکایی نوشت که این اقدام بار دیگر نشان داد که سیاهپوستان حق دارند امیدی برای پایان نژادپرستی در این کشور نداشته باشند.
«آنها با ما مثل انسان رفتار نمیکنند. ما برای آنها مثل حیوان هستیم و میتوانند مثل یک گوزن به ما شلیک کنند.» این حرفهای یک جوان سیاهپوست و باور گروهی از سیاهپوستان آمریکاست، که پس از کشته شدن مایکل براون 18 ساله بار دیگر نمود پیدا کرده است و نشانی از تداوم نژادپرستی در بخشهایی از آمریکاست. در واقع به نظر میرسد که این موضوعی نگرانکننده است که هرگز تغییر نخواهد کرد. به گزارش خبرگزاری فارس، کشتن نوجوانی سیاهپوست که مسلح نبود باعث شد تا توجهها به یکی از وقایعی که هر روز در در این شهر رخ میدهد و بیاخلاقیهای رایج پلیس جلب شود. این موضوع همچنین باعث شد تا مردم از خود بپرسند، چرا در کشوری که رئیسجمهور آن یک سیاهپوست است و شهری با جمعیت 21 هزار نفر که دوسوم آنها را آمریکاییهای آفریقاییتبار تشکیل میدهند، 95 درصد از نیروهای پلیس سفید هستند و اینکه چرا با گذشت نیم قرن از مبارزات «مارتین لوتر کینگ» در راستای برابری سیاهپوستان با سفید پوستان، همچنان سیاهپوستان از نابرابری رنج ببرند.
در گزارش هفتهنامه آلمانی «اشپیگل» به قلم «مارکوس فلدنکرشن» آمده است که هیچ دلیلی برای متوقف کردن این روند وجود ندارد، البته قوانین دیگری برای سیاهان وجود دارد که اگرچه مکتوب نیست، اما در مغز نیروهای پلیس حک شده است. یک سیاهپوست میگوید: «پلیس میداند که بیشتر ما حتی نمیتوانیم وکیل داشته باشیم. ضمن اینکه قاضیها در فرگوسن همه به صورت سیاسی منصوب میشوند و همه سفیدپوستانی هستند که قدرتی ندارند.» باید گفت در شهری که درصد بالایی از ساکنان آن سیاهپوست هستند، این عجیب است که بیشتر مردم محلی نمیتوانند در برابر وقایع اینچنینی واکنش نشان دهند. وقتی از آنها پرسیده میشود که چرا هیچ آمریکایی آفریقاییتباری برای شهردار شدن تلاش نکرده است، میگویند که باید پول داشت و عده کمی این میزان پول دارند. اما شاید به این دلیل باشد که آنها فکر میکنند شهروند درجه 2 هستند و اعتماد به نفس کافی برای تصدی مشاغل اینچنینی را ندارند.
آیا امیدی به تغییر این وضعیت وجود دارد؟ سیاهپوستی میگوید که مادربزرگش به او گفته است که این وضعیت هرگز تغییر نخواهد کرد و اینکه سفیدپوستان آنها را به زور و با فریب ما را به اینجا آوردند. البته مردم در این مورد چیزی نمیگویند اما در واقع همینطور فکر میکنند. البته این جوان سیاهپوست تلاش کرده که به این حرفها اهمیت ندهد، ولی با اتفاق اخیر با به این نتیجه رسیده است که مادربزرگش درست گفته است. در بخش دیگری از این گزارش آمده است که شما در آمریکا به هر کجا بروید که در آنجا سیاهپوستان زندگی میکنند، نیازی نیست که خیلی دقیق شوید تا به تبعیض و نفرت پی ببرید. اما تفاوت میان سفید و سیاه در فرگوسن بسیار روشن است. مدت زمان زیادی طول کشید تا بردهداری در ایالت میسوری لغو شود و پس از آنهم مدت زمان زیادی گذشت تا قوانین نژادپرستانه تغییر کنند. سایههای گذشته همچنان باقی است چندین دهه است که تماشاگران سیاه و سفید مسابقات بیسبال، جدا از هم مینشینند و این قانون همچنان پابرجاست و مردم هم به این وضعیت عادت کردهاند. اما در روزهای منتهی به برگزاری مراسم مایکلبراون، سفیدها شعارهایی را میدادند که نشانهای از همراهی آنها در مقابله با نژادپرستی است. در این شهر نوشتهای به چشم میخورد : «من فرگوسن را دوست دارم.» در روز دوشنبهای که مراسم براون برگزار شد، سازمان دهندگان این جنبش در کافهای تجمع کردند و صفی از مردمی که میخواستند نشان و تیشرتی بخرند که نشانی از مایکل بر روی آن بر روی آن بود، دیده میشد. فقط یک آفریقایی در این جمع بود و این نشان میدهد که تجمعی از مخالفت سفیدها شکل گرفته است.
«برایان فلچر» که به مدت 6 سال تا سال 2011 شهردار فرگوسن بود در حالی که به طوماری که محلیها آن را امضا کردهاند نگاه میکرد، در این مورد میگوید: «ما نمیخواهیم که شهرمان به این شکل اداره شود و اجازه نمیدهیم که اقداماتی اینچنینی به شهرتمان آسیب برساند.» وی در عین حال چندان با اقدامات گسترده نژادپرستانه در این شهر موافق نیست. اما یک زن که در نزدیکی فلچر نشسته است میگوید: «مردم اینجا احترام کمی برای آفریقاییتبارهایی که شبانه تظاهرات میکنند، قائل هستند. برای این مردم، معترضان مانند سوسکهایی هستند که شبها از سوراخهای خود بیرون آمدهاند.» شواهد غیر رسمی زیادی از نژادپرستی وجود دارد در منابع رسمی اطلاعات زیادی در این زمینه وجود ندارد اما شواهد زیادی مبنی بر نژادپرستی در کشور به چشم میخورد. «هنری دیویس» سیاه پوست 52 سالهای که 5 سال پیش پلیس وی را بازداشت کرد و در بازداشتگاه هدف زدوخورد قرار گرفت، فقط یکی از این موارد است. هیچ پلیسی در این زمینه مواخذه نشد و پرونده هیچکسی هم روی میز فلچر قرار نگرفت. در عوض پلیس برای توجیه آسیبهای جسمی دیویس مدعی شد که وی به دیوار خورده است. نکته جالب توجه در این ماجرا این است که دیویس 2 هفته بعد به اتهام آسیب رساندن به اموال عمومی به پرداخت 3 هزار دلار متهم شد. حکمی که از نظر دیویس هرگز برای یک سفید صادر نمیشود. وی از آن زمان تاکنون دچار مشکلات جسمی شده و در پرداخت جریمهای که ناچار به پرداخت آن است با مسایلی دست به گریبان است که نتوانسته است آنها را حل کند. نویسنده این مطلب نوشته است که در این شهر همچنان امکان وقوع مواردی مشابه وجود دارد و سیاهپویستان این نگرانی را دارند که آنها قربانیان بعدی نژادپرستی پلیس آمریکا باشند. انتهایپیام/ق
93/06/06 - 01:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]