واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
جام جم نوا: نمی خواهم بگویم که نام پدرش، محمدرضا شجریان اصلا در محبوبیتش تاثیر نداشته است که واقعیت ندارد؛ به هر حال شجریان پدر از همان اوایل انقلاب وقتی به موج مردم پیوست و با چاووش سرودهای انقلابی اجرا کرد، مهرش را برای ابد به دل مردم انداخت. صدایش هم که سال به سال پخته تر شد و توانایی های آوازی اش بیشتر و به جایی رسید که می شود گفت در تاریخ موسیقی ایران همتا ندارد. اما شجریان پسر چند سالی است که جدای از محبوبیت خانوادگی، برای خودش طرفداران زیادی پیدا کرده است؛ این را از کنسرت آخرش می گویم که دیگر صدای کسانی که برای اجرای پایانی تقاضای «مرغ سحر» داشتند کمتر شده بود و حالا همپای آنها کسانی بودند که فریاد می زدند «چرا رفتی؟» را دوباره بخوان. قبل از اینکه برای شب آخر کنسرت همایون شجریان بلیت بگیرم (اجرایی که به دلیل استقبال خیلی خوب مردم بعد از ده اجرا با صندلی های پر در سالن 3300 نفری وزارت کشور تمدید شده بود)، دوستی معتقد بود که این رفتن به کنسرت «چرا رفتی؟» عین ویروس واگیردار گریبان همه را گرفته و رفتن اش نشانه جوگیری است. اینکه واقعا چرا از این آلبوم آخر این اندازه استقبال شده است، نمی دانم همایون آلبوم های بهتر از این هم از نظر آهنگسازی و تکنیک های آوازی دارد اما در «نه فرشته ام نه شیطان» به یک جور مخاطب شناسی هم رسیده است. برای آن دسته از دوستانی که فکر می کنند «چرا رفتی؟» به خاطر کثرت استفاده میان عوام و خواص دستمالی شده، یک مثال خوب دارم. سال هاست قطعه «هتل کالیفرنیا»ی گروه ایگلز در سی دی های سلکشن موسیقی همه کافی شاپ ها وجود دارد. همه از شنیدنش لذت می برند اما همین قطعه را برای یک تازه وارد هم که عشق موسیقی است و احیانا سر از گیتار و ملودی هم درمی آورد بگذارید، کیف می کند. محبوبیت یک قطعه موسیقی لزوما دلیل بر عامه پسند بودنش نیست. گاهی آنقدر همه چیز با هم چفت شده است که مخاطب از هر قشری که باشد نمی تواند جلویش مقاومت کند. «چرا رفتی؟» و آلبوم «نه فرشته ام نه شیطان» هم چنین خاصیتی دارد.
همین امروز که می خواهم این یادداشت را بنویسم در راه سوار تاکسی شدم که «چرا رفتی؟» گذاشته بود اما محبوبیت همایون فقط به خاطر همه گیر شدن این آلبومش نیست. اگر می خواهید دست تان بیاید که چقدر مردم دوستش دارند، باید یک سر به کنسرتش می زدید. اینگه می گویند اثری برای همه گروه های سنی است را می توانستید به چشم ببینید. بازه سنی مخاطبانی که به کنسرت «چرا رفتی؟» همایون آمده بودند و داشتند از تک تک لحظات لذت می بردند، بین 9 تا 70 سال بود. آدم هایی که از نحوه پوششان متوجه می شدید متعلق به گروه های فرهنگی و قشرهای مختلف جامعه هستند. مخاطبان کنسرت «چرا رفتی؟» فقط از قطعات موسیقی لذت نمی بردند. آنها از حضور در کنسرت همایون خوشحال بودند. مردم ایران برای یکسری چیزها به اندازه صدای خوب و حرفه ای بودن خواننده احترام قائلند. مثلا دوست دارند هنرمندشان به اصطلاح مردمی باشد. اگر جوان است با سر پر غرور جلوی مردم نایستد و اگر پیر است منت سال های رفته عمرش را سر کسی نگذارد. همایون شجریان محجوب و آرام است، آنقدر که وقتی قرار می شود روی سن دو کلمه خارج از اجرا صحبت کند؟ صدایش به سختی به گوش می رسد و نمی تواند جملات را شیوا و رسا ادا کند. (باورتان می شود کسی که قدرت صدایش و تحریرهایش تنه به کارهای پدرش، استاد آواز ایران می زند موقع حرف زدن روی سن صدایش با میکروفن هم به زور شنیده می شود؟) با اینحال مردم همین چیزها را در موردش دوست دارند. بزرگترها حس می کنند شرم حضور دارد؛ جوانترها از چهره گرم و لبخندهای صمیمی اش خوششان می آید. آنقدر محبوب است که وقتی قطعه «مردان خدا» را که در اصل با صدای شهرام ناظری میان مردم گل کرد به سبک خودش می خواند، کسی دلگیر نمی شود. نوستالژی و خاطرات کسی به هم نمی ریزد. به انتخابش احترام می گذارند و با وجود همه جوانی اش قدر هنرش را و حمایت های مردم را می داند. از اینکه جایگاهش کجاست و برای نگه داشتنش باید چه کار کند. آگاه است. این است که حتی حضور محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در شب آخر کنسرتش نتوانست همایون را تحت الشعاع قرار دهد. این را هم در نظر داشته باشید که ظریف از محبوب ترین سیاستمداران ایران است و مردم وقتی متوجه حضورش شدند کلی هم تشویقش کردند اما در مقابل تشویق های کسانی که در طول کنسرت سه چهار بار به احترام همایون جوان بلند شدند و دست زدند، خیلی هم به چشم نمی آمد. همایون بعد از اجرای دومین قطعه درباره حضور ظریف با ظرافت تمام حرف زد. مثل خیلی از هنرمندان حرکات نمایشی انجام نداد که بخواهد کنسرتش را تقدیم کند یا قطعه ای به افتخارش اجرا کند. برخورد همایون با ظریف، کاملا از موضع برابر بود. از جایگاه مردم ایران با او صحبت کرد: «سال های سال هنرمندان زیادی برای معرفی هنر و فرهنگ این مرز و بوم به دوستداران هنر ایرانی در خارج از کشور زحمت های بسیاری کشیدند. هنرمندان تلاش کردند که سفیرهای خوبی برای معرفی ایران باشند و فرهنگ را به گونه ای معرفی کنند که باعث سربلندی کشورمان باشد و چهره واقعی فرهنگ ایرانی را به جهانیان نشان بدهند. امشب میزبان دکتر جواد ظریف در این کنسرت هستیم و برای ایشان آرزو می کنیم آنطور که به نفع ایران و باعث سربلندی مردم ایران است، موفق شوند.» همین. از آن طرف همایون ابداعات خودش را هم دارد. نمونه اش را به زودی در تیتراژ فیلم «آرایش غلیظ» خواهید دید. وقتی با همراهی گیتار برقی آواز می خواند یا در همین اجرای آخر که گیتار هم در یک کنسرت موسیقی سنتی حضور داشت اما برعکس خیلی از موزیسین هایی که کار تلفیقی می کنند اصلا نمی خواهد جار و جنجالی به راه بیندازد یا مثلا موجی ایجاد کند و از این راه نامش را بیشتر سر زبان ها بیندازد. آنقدر موسیقی اش متین است که مخاطب متعصب موسیقی سنتی را ناراحت نکند و در ضمن بتواند شنوندگان با سلیقه های بیشتری را هم جذب کند. خوب است که همایون بدون ادا و اصول بلد است دل مردم را به دست بیاورد و کنار قطعات دلنشینی که می خواند همیشه حضور دلنشینی هم دارد.
5 شهریور 1393 ساعت 07:54
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]