محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827722708
خاطراتی از همرزمان شهید اندرزگو کامیونی را از مرز بازرگان تا مشهد آوردم که نمی‌دانستم پُر از اسلحه است!/ ماجرای ۱۸ شناسنامه متفاوت شهید اندرزگو
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: خاطراتی از همرزمان شهید اندرزگو
کامیونی را از مرز بازرگان تا مشهد آوردم که نمی‌دانستم پُر از اسلحه است!/ ماجرای ۱۸ شناسنامه متفاوت شهید اندرزگو
یکی از همراهان شهید اندرزگو گفت: شهید اندرزگو 18 شناسنامه با اسامی و چهره‌های مختلف داشت البته باتوجه به پیچیدگی فعالیت‌های شهید اندرزگو شاید دیگران هم اطلاعاتی داشته باشند که از من مخفی باشد.
سایت قاصدنیوز نوشت: پرداختن به شهیدی که زمان، ابعادی جدیدتر از زندگی پیچیده و پنهان او را نمایان می کند امری است دشوار. با وجود گذشت بیش از 36سال از شهادت سیدعلی اندرزگو هنوز هم افرادی هستند که نشانی از دلاوری های این مرد خدا را در سینه دارند و تقدیر بر این است که این خاطرات گفته شود تا بر لوح تاریخ بماند. متن زیر حاصل گفتگوی ما با دو تن از دوستان و همراه شهید در مشهد مقدس می باشد که به مناسبت سالگرد شهادت این عارف مجاهد و چریک خستگی ناپذیر انقلاب اسلامی تهیه شده است. با وجود کسالت شدید و بستری بودن در اثر عارضه شیمیایی در جنگ 8ساله و با صدایی که تنها چندتار صوتی برایش مانده است، حجت الاسلام علیرضا افشار صفوی دعوت ما را پذیرفت تا برای اولین بار از برخی خاطراتش با «دکتر حسینی» یا همان «سیدعلی اندرزگو» بگوید.
* من را برای جذب نشانه گذاری کرده بود من با شهید اندرزگو چهار سال قبل از انقلاب یعنی در حدود سال 1353 از طریق مرحوم پدرم آشنا شدم. پدرم آن زمان مغازه تعمیرات لوازم صوتی داشت. یک روز شهید اندرزگو به بهانه تعمیر ضبط صوت به مغازه پدر آمدند. با پدرم که صحبت می کردند، سراغ مرا که طلبه بودم گرفت، من هم که همان جا بودم سر صحبت باز شد و با ایشان آشنا شدم. این را هم باید اشاره کنم که ایشان از طریق طلاب یکی از حوزه های علمیه مشهد من را برای جذب نشانه گذاری کرده بود. * 18 شناسنامه با اسامی و چهره‌های مختلف! به نظرم، من بیشترین رفت و آمد و اطلاعات را از شهید داشتم، البته بعید نمی دانم باتوجه به پیچیدگی فعالیت های شهید اندرزگو شاید دیگران هم اطلاعاتی داشته باشند که از من مخفی باشد و من، خیال می کنم که اطلاعات زیادی دارم. شهید اندرزگو 18 شناسنامه با اسامی و چهره های مختلف داشت و با حلقه های مختلفی در ارتباط بود. یک خانه ی اجاره ای داشت در بازار سرشور مشهد.
* به رسم رفاقت بعضی اوقات با او حرف می زنم ایشان به ما احترام می گذاشت و ما هم واقعا مطیع ایشان بودیم و مورد احترام ما بود. البته در عین حال با هم بسیار خودمانی بودیم. به خانواده ایشان هم بسیار احترام می گذاشتیم و می گذاریم، البته فکر می کنم الان نه خانم ایشان- که آن زمان رفت و آمد زیادی به خانه ایشان داشتیم- و نه فرزندان او-که در خردسالی اکثر اوقات با من بوده اند!- من را نشناسند چون بعد از شهادت ایشان دیگر خانواده شهید را ندیده ام. من اهل خواب دیدن و این جنس مسائل نیستم اما به رسم رفاقت بعضی اوقات با او حرف می زنم. برخی اوقات صدایش در گوشم می پیچد و چشمم حرکاتش را تداعی می کند. انشاالله خدا او را شفیع ما قرار دهد. * * * برای شنیدن از «اندرزگو» چند دقیقه ای نیز میهمان حاج غلامحسین احمدی خباز از انقلابیون قدیمی مشهدمقدس، پدر دو شهید والامقام دفاع مقدس و از دوستان و همراهان شهید سیدعلی اندرزگو بودیم. او با وجود اینکه فرزند و نوه اش می گویند در خاطر 70ساله حاج آقا خاطراتش به سختی به ذهن و زبانش جاری می شود اما او به خوبی چند روایت از شهید اندرزگو برای ما تعریف کرد:
یک روز پسرخاله ام که در زابل ساکن بود آمد و گفت: خانواده یکی از انقلابی ها که می خواهند بروند زابل را بیاورم خانه شما؟ من هم قبول کردم و آنها آمدند. بعد از چند ماه خود شهید اندرزگو هم آمد منزل ما و ما با هم آشنا شدیم. بعد از آن هم در رفت و آمد بودیم. خانم ایشان البته یک ماهی را در خانه ما زندگی می کردند. ما با هم دوست بودیم اما خبری از فعالیت هایش نداشتم و اساسا هم چیزی نمی گفت. ما به او می گفتیم «اندرزگو». بعد مدتی گفت: به من بگویید «دکتر حسینی» همان اوایل یک موتور گازی آبی برای ایشان خریدم به مبلغ 1000 تومان که ماهیانه شهید قسطش را پرداخت می کرد. یک بار وقتی آمد قسط موتور را بدهد مقدار زیادی پول در کُتش جاسازی کرد بود. وقتی پول ها را دیدم گفت: فقط همین مقدار مال خودم هست و باقی پول‌ها مال امام است. یک بار با شخص سومی که شهید اندرزگو معرفی کرده بود ساعت 8 جلوی مسجد ملاحیدر قرار داشتیم. من ساعت 8 و دو دقیقه رسیدم. بعدها به من گفت آقای احمدی دیر کردی. وقتی گفتم دو دقیقه بیشتر نشد! گفت: با همین دو دقیقه نظم تشکیلات به هم می خورد. در حوالی سال‌های 55 یا 56 برخی از شب‌ها می آمد خانه ما می‌خوابید. اصرار می کردم داخل خانه استراحت کنید اما او به جهت امنیتی نمی‌پذیرفت و به ناچار روی همان ایوان که بلند بود و حیاط و دیوارها دیده می‌شد، تشکی می‌انداخت. آقای اندرزگو تشک را پس می‌زد و می‌گفت: خیلی‌ها همین قالی نرم و عالی را ندارند که استراحت بکنند روی زمین خشک و خالی استراحت می‌کنند، برای ما ولی این قالی هست، بعد شما رویش تشک می‌اندازی؟! و حاضر نمی‌شد از تشک استفاده کند و روی همان قالی اندکی استراحت می کرد. وقتی شهید اندرزگو به دیدار امام در نجف رفت، سیدعلی آقای اندرزگو گفته بود: من میخواهم اینجا بمانم. آقا می فرمایند: این مرتیکه(شاه) می خواهد برود شما در ایران باشی بهتر است. این حرف برای من در آن زمان تکان دهنده بود. وقتی بعدها امام گفت اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود یاد آن جمله امام خطاب به شهید اندرزگو افتادم. او یک آدم عادی اما فوق العاده ای بود. این حالات عرفانی که شما گفتید حداقل به ماها که دوستانش بودیم اصلا نشان نمی داد. یک بار که منزل ما آمده بود، صدای نوزادمان را شنید. گفت آقای احمدی اگر می دانستم در خانه بچه کوچک دارید به جدم قسم نمی آمدم. ایشان آدرس خانه خودشان را به ما نمی داد و ما نمی دانستیم کجا هستند. وقتی می خواست از ما جدا شود، از ما فاصله می گرفت و می رفت. ما یک بار به او گفتیم که چرا آدرست را نمی دهی؟ گفت: احتمال دارد وقتی شما را دستگیر کنند و از شیوه رفتنم بپرسند، شما تحمل شکنجه را نداشته باشید، آن وقت حدود 100 نفر از تشکیلات ما لو خواهند رفت. خاطره فرزند حاج غلامحسین احمدی خباز: یادم هست یک روز صبح جمعه داشتیم در کوچه سرشور بازی می کردیم . و پدرم دعای ندبه بود. ما هم که آدرس ایشان را نداشتیم. آن روز صبح در خانه ای باز شد و دکتر بیرون آمد. من هم با صدای بلند گفتم: سلام آقای دکتر، پدرم اینجا دعای ندبه است! به یک‌باره شهید اندرزگو ترسیده بود و بعد از چند لحظه که کوچه را پایید به سرعت از آنجا رفت. وقتی با پسران آقا سید علی اندرزگو بیرون می رفتیم و بچه ها بازی می کردند جالب بود که بازی شان اسلحه بازی بود. مطلب فوق مربوط به سایر رسانه ها می باشد وخبر گزاری فارس صرفا آن را باز نشر کرده است بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
93/06/02 - 12:46
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
گوناگون
پربازدیدترینها