محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827462203
دلایل استعفای احسان عباسلو از مدیریت «خانه ترجمه» خانه کتاب
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
دلایل استعفای احسان عباسلو از مدیریت «خانه ترجمه» خانه کتاب
احسان عباسلو مدیر خانه ترجمه موسسه خانه کتاب به دلایل استعفای خود از این سمت اشاره کرد.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، احسان عباسلو مدیر خانه ترجمه موسسه خانه کتاب که چندی پیش استعفا داد، ضمن ارسال یادداتشی برای خبرگزاری فارس به دلایل این استعفا اشاره کرد که به شرح ذیل می‌خوانید: پیرامون سخنان مدیرعامل محترم موسسه خانه کتاب در خصوص علت استعفای بنده و اشاره‌ای که به مسئولیت این حقیر به عنوان مدیر سرای اهل قلم در خانه کتاب داشته‌اند، ذکر چند مطلب را مهم می‌دانم. فرمایشات آقای میرزایی تداعی گر این است که دوران مدیریت این جانب در سرای اهل قلم دوران موفقی نبوده است حال آن که به زعم بنده جایگاه فعلی سرا مرهون همان زحمات اندک دوران فعالیت بنده می‌باشد. اهمیت نام فعلی سرا از دورانی مطرح گردید که حقیر متصدی امورات آن شدم و با نشست‌های متعدد نام سرای اهل قلم به طور شاخص به عنوان یک مرکز و کانون برگزاری نشست‌ها و سخنرانی‌ها مطرح گردید. مصداق این مهم همین بس که پیش از من هرگز کسی از مدیریت سرا و فعالیت های آن انعکاسی نیافته و نخواهد یافت. صرف نظر از نحوه استقبال از این نشست‌ها، که به طور طبیعی و آن چه ذات نشست‌های علمی تخصصی است گاه گرم و گاه سرد بوده (چنانچه در همه جای دیگر همین گونه است)، سرای اهل قلم توانست جایگاه قابل اعتنایی را در میان اهالی علم و فرهنگ و قلم پیدا نماید به گونه‌ای که نام سرای اهل قلم دیگر در جامعه علمی و فرهنگی غریب نبوده و نیست. از سویی وجهه فعلی و اهمیت جایگاه سرا حتی در ساختار خود موسسه خانه کتاب مرهون همان فعالیت هاست. با توجه به مشکلات فراوان موجود در آن دوران از جمله نبود بودجه کافی و برخی ناملایمات، همین حرکت و دستاورد که نظر شما را متوجه سرا ساخته می‌تواند نشان از موفقیت یک مجموعه داشته باشد. این را کسانی بهتر و بیشتر درک خواهند کرد که فعالیت‌های مشابه‌ای را دنبال کرده باشند. بعید می‌دانم مدیر عامل محترم موسسه خانه کتاب از شرایط سرای اهل قلم پیش از آمدن به تهران و با توجه به حضورشان در قم اطلاع دقیقی داشته باشند و اطلاعات شان صرفاً بر شنیده‌هایی استوار بوده که از حاشیه‌ها برآمده و لذا اشاره شان به عدم موفقیت بنده در سرای اهل قلم نه واکنش پسندیده ای است و نه دستاویز مناسبی برای توجیه تصمیماتی که منجر به جدایی این حقیر شد. گرچه اعتقاد داشته و دارم که یک مدیر می‌باید همواره از اختیارات کامل در مجموعه زیر دست خود بهره مند باشد و از این حیث با جناب آقای میرزایی کاملاً موافق‌ام اما این اختیارات با جسارت در تصمیمات مدیریتی باید همراه باشد نه با تخریب دیگران. خیلی صریح و قاطع می‌توان گفت من علیرغم توانمندی‌های فلان شخص تصمیم دیگری گرفته‌ام. این رفتار می‌تواند نشان از قاطعیت و بضاعت مدیریتی داشته باشد و جای تقدیر هم دارد نه این که دیگران را به عدم موفقیت در جایگاه کاری شان متهم کنیم تا دلیلی برای یک تصمیم آورده باشیم. دوستان در رسانه‌ها اعلام نمودند که بنده پس از 53 روز استعفا دادم حال که من بسیار پیشتر استعفا داده بودم (یک بار شفاهی در خردادماه و یک بار کتبی در تیرماه) و زمانی که قضیه رسانه‌ای شد یک ماه از استعفای کتبی بنده می گذشت. با این حال به درخواست خود مدیرعامل محترم تا جایگزین نمودن شخص دیگری ماندم اما هرگز دوست نداشتم خدشه‌ای به جایگاه و فعالیت‌های موسسه خانه کتاب وارد بیاید و لذا هرگز آن را رسانه‌ای نکردم تا این که خود مدیر عامل در جمعی در خانه کتاب به این مساله اشاره کرده بودند و از آنجا رسانه ها نیز متوجه شدند. این جانب هرگز مصاحبه‌ای نکردم مبادا هجمه‌ای بر علیه موسسه خانه کتاب شکل بگیرد، اما نمی‌توانم بی انصافی در خصوص توانمندی‌های خود را نادیده بگیرم و از سر اتفاق نقطه روشن کارنامه کاری خود را زیر سئوال ببینم. در مورد کارکرد دوران خانه ترجمه باید اذعان نمایم که انعکاس عملکرد آن تا زمان بعد از نمایشگاه یعنی انتهای اردیبهشت ماه کاملاً مشخص و انکارناپذیر است اما برای بعد از آن یعنی از زمان دریافت حکم مدیریت به این سو، با توجه به استعفای زودهنگام من که در خردادماه اتفاق افتاد (استعفای شفاهی اول) کار خاصی در خانه ترجمه صورت نگرفت چرا که فکر کردم مدیر جدید بایست ساختار مورد نظر خود را طراحی کرده و اهداف را مطابق رای و نیروهای مورد نظرش پیش ببرد. با این که اعضای شورای ترجمه را از میان شاخص‌ترین چهره‌ها انتخاب کرده و با آنها به توافق رسیده بودم صلاح بر آن دیدم به همکاری دعوت شان نکنم مبادا مدیر جدید با این دوستان نتواند کار کند و این برای یک مجموعه نوپا اصلاً مناسب نیست لذا پس از استعفای کتبی در تیرماه و سپس در مردادماه به مدیرعامل محترم تاکید نمودم تا هرچه سریعتر نسبت به معرفی جایگزین اقدام نمایند، مبادا فعالیت‌های خانه کتاب به وقفه برسد. در عین حال در همین فرصت اندک طرح‌هایی را شروع کرده بودم از جمله رصد نمودن وضعیت ترجمه آثار فارسی در دیگر کشورها، تعامل با دیگر مراجع و کانون ها و موسسات درگیر در امر ترجمه، برنامه ریزی برای بانک اطلاعات مترجمین و ... اما تصمیم به استعفا همه را مسکوت گذارد. علت استعفای حقیر هم آن بود که تا پایان ایام نمایشگاه مدیرعامل موسسه همکاری صمیمانه و همه جانبه ای با من داشتند و هر آنچه طلب می‌کردیم با مهر و علاقه و در کمترین زمان ممکن تهیه می‌نمودند. برخورد ایشان به گونه‌ای بود که به این نتیجه رسیدم فردی بر سر کار آمده که نقاط ضعف مجموعه را درک کرده و توان پیشبرد اهداف را به درستی و تام دارد. مشکل از بعد از نمایشگاه شروع شد و این که ابتدا قرار بود مانند ایام نمایشگاه مستقیماً زیر نظر ایشان مشغول کار شوم و برخلاف فرموده برادر بزرگوار آقای میرزایی اصلاً دنبال پست معاونت نبودم بلکه حداقل پیرو فرمایش خودشان قرار بود با ایشان شخصاً کار کنم لیکن ما را زیر مجموعه معاونت پرمشغله‌ای با عنوان معاونت آموزشی، پژوهشی و فرهنگی قرار دادند و نامه‌هایی را که زمانی مستقیم از بنده به ایشان می‌رسید و بر روی آن دستور مستقیم می‌دادند به این معاونت ارجاع می‌نمودند. زمانی خواهش‌های ما با اراده مستقیم مدیر عامل محترم به سرعت انجام می‌شد اما اینک کار به جایی رسید که نامه من به معاونت آموزشی، پژوهشی و فرهنگی یعنی آقای جلیسه ارجاع می‌شد و حتی در مورد نیازهای خانه ترجمه آقای جلیسه نامه را به معاونت اداری مالی ارجاع دادند با ذکر این محتوا که معاونت اداری مالی بر وفق صلاحدید خود عمل نماید. طبیعی است که این بازگشت به خانه اول بود و درجا زدن. علت موفقیت فعالیت ها در زمان نمایشگاه همان رابطه مستقیم کاری بود اما حالا نیازها و درخواست‌ها و نقطه نظرات خانه ترجمه چند دست می‌چرخید و در آخر به صلاحدید معاونت اداری مالی باید عمل می‌شد. بنده معاونت آموزشی و پژوهشی بنیاد ادبیات داستانی را رها نکرده بودم تا زیرمجموعه یک معاونت دیگر در خانه کتاب قرار بگیرم آن هم به طوری که برای یک درخواست، نامه ام به سه مدیر ارجاع بخورد. پس صلاح را استعفای محترمانه یافتم که یک بار به طور شفاهی و دو بار هم به طور کتبی به مدیر عامل محترم داده شد. از انصاف نباید به دور داشت که جناب آقای میرزایی در تمام این مدت رفتار محترمانه ای با این حقیر داشتند و اختلاف ما فقط در همین نکته جایگاه خانه ترجمه بود. با این همه انصاف نیست که به ناحق توانمندی‌های کسی را زیر سئوال ببریم. اگر من در مدیریت سرای اهل قلم ناتوان بودم برای خانه ترجمه هم ناتوان بودم پس چرا دعوت به همکاری شدم؟ آیا خانه ترجمه جایگاه پایین تری از سرای اهل قلم دارد؟ آقای میرزایی تصمیم جدی گرفته بودند بخش عظیمی از فعالیت‌های خانه کتاب را به آقای جلیسه واگذار نمایند کما این که اینک تمام خانه‌های تازه تشکیل نظیر خانه نقد، خانه ترجمه، خانه ویرایش، جشنواره نقد، کتاب های فصل، سرای اهل قلم و و و زیر نظر معاونت آموزش، پژوهش و فرهنگی یعنی آقای جلیسه هستند. علت جدایی این حقیر همین بود که می خواستم خانه ترجمه مستقل باشد و این به نظر من ربطی به دوران موفق مدیریت بنده در سرای اهل قلم ندارد. متاسفانه آقای میرزایی در مصاحبه‌هایشان به گونه‌ای صحبت می‌کنند که هر کس مخالف ایشان است حتماً مخالف آقای صالحی هم هست. این معادله از کجا در ذهن ایشان شکل گرفته مشخص نیست. اول این که مخالفت با یک تصمیم مدیر عامل خانه کتاب مخالفت با خود ایشان هم نیست چه رسد مخالفت با آقای صالحی باشد. ثانیاً مگر مخالفت در برخی امور با مدیران گناه کبیره است. مهم این است که علیرغم مخالفت، سنگ اندازی در کارها صورت نگیرد. فکر نمی کنم در کار خانه کتاب سنگ انداخته باشم. اگر نتوانستم کار کنم محترمانه و دوستانه جدا شدم. حتی به گونه‌ای جدا شدم که برای مدیرعامل بد نشود و در نهایت خود ایشان مساله را رسانه ای کردند. آیا این شیوه جدا شدن جای تشکر دارد یا زیر سئوال رفتن؟ آقای دکتر صالحی از شخصیتی بسیار فرهنگی و متین و معقول برخوردارند و دوست داشتنی تر از آن‌اند که امثال من بخواهند برایشان سنگ اندازی کنند. مخالفان تصمیمات آقای میرزایی نباید در زمره مخالفان آقای صالحی پنداشته شوند. چرا این تصور غلط را القا دهیم که هرکس با آقای میرزایی مخالفت کرد با آقای صالحی مخالفت کرده است؟ امیدوارم در انتها ایشان عرایض بنده را در جهت تخریب خود تلقی نکنند بلکه دفاعیه ای بدانند در راستای احترام به خویش. همواره بر خود افتخار کرده ام که عضو هیچ باند و جناحی نبوده و نیستم و از دل هیچ جناحی بیرون نیامده ام و در راستای منافع شخص و گروه خاصی صحبت نکرده و نمی کنم. کسانی که بنده را می شناسند لااقل اگر اندکی هم انصاف داشته باشند بر این صحه خواهند گذارد. این سخنان نیز در دفاع از اشخاص یا گروهی نیست و من اجازه نمی دهم کسی از قول یا موضع من به آقای میرزایی بتازد. امیدوارم آقای میرزایی مدیرعامل محترم خانه کتاب عکس العمل‌های دوستان را در قبال تصمیمات شان با سعه صدر بیشتری تحمل نمایند و از موضع‌های احساسی اجتناب ورزند. لااقل این حقیر توطئه‌ای علیه ایشان مشاهده نکردم و حیف است توانمندی این بزرگوار در جهت برخوردهای رسانه‌ای مصروف گشته و دیگران را به واکنش‌های ناخواسته وا دارد. هیچ مدیری یاد ندارد که من پس از جدایی از او بر علیه اش صحبتی کرده باشم و اعتقاد داشته‌ام و دارم یک انسان فرهنگی مشکلات و مسائل را زمانی که در مجموعه ای عضویت دارد باید مطرح کند اگر از مجموعه جدا شد و سخنی ضد مدیریت آن مجموعه گفت ناشی از زبونی و پستی شخصیت اوست و هیچ کجای دیگر نبایست او را به کار گماشت، اما متاسفم که امروز مجبور هستم برای دفاع از خود از ایشان دلگیرانه سخن بگویم. پیرامون عدم همکاری با خانه کتاب، من این همه مدت لب نگشودم، پاسخ تلفن های بی شمار رسانه‌ها و دوستان را هم حتی ندادم. ای کاش آقای میرزایی هم دیگر یادی از این حقیر نمی‌کرد و مساله گذشته بود. به امید موفقیت هرچه بیشتر ایشان در مدیریت خانه کتاب. انتهای پیام/و
93/06/01 - 09:09
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها