واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
خطری بالاتر از استیضاح درکمین است
امروز برخی حامیان دولت معتقدند که باید روش و رفتار قوه اجرایی در تقابل با قوه مقننه به سبک و سیاق سالهای قبل بازگردد و دولت رفتاری خودمحورانه و غیرپاسخگو در مقابل نمایندگان اتخاذ کند تا اینچنین از صبر وشکیبایی دولت سو استفاده نشود.
حمیدرضا عسگری:درآستانه هفته دولت هدیه خوبی ازجانب نمایندگان مجلس به دولت داده نشد و فرجی دانا با کمتر از یک سال فعالیت در وزارت علوم با عدم رای اعتماد مجلسیان از سکانداری عرصه علم و فناوری کشور کنار گذاشته شد. درجلسه استیضاح صحبتهای مخالفان و موافقان آنچنان که باید و شاید در رد صلاحیت وزیر و یا دفاع از وی جذاب و قانع کننده نبود. چون اساساً فرجی دانا فرصتی برای انجام فعالیت و پیاده کردن برنامهها نداشت که کسی بخواهد آن را رد کند یا تایید نماید.
موضوعاتی همچون کاهش رشد علمی، بازگشت دانشجویان و اساتید ستاره دار و انتصابات خاص در دانشگاهها موضوعاتی بود که به هیچ وجه قابل استناد نبود و شخص وزیر پاسخ تمام آنها را داد و مدعی بود که در این مدت کم وزارت نمیتوان معیاری برای کاهش رشد علمی استخراج کرد و درمورد راه یابی برخی دانشجویان، اساتید و افراد دیگر به دانشگاهها نیز مرجع تایید صلاحیت وزارت اطلاعات بوده و هیچ اقدامی برخلاف قانون صورت نگرفته است.
نکته مجهول که سنگینی ابهام آن در عدم رای اعتماد به وزیر علوم احساس شد، بحث بورسیههای غیرقانونی بود که تعیین تکلیفی برای آن نشد. افکارعمومی جواب قانع کنندهای برای این سوال چالش برانگیز نیافتند که چه کسانی صلاحیت این بورسیهها را تایید کردهاند و چه افرادی از طریق غیر قانونی به امتیازگیری از وزارت علوم و رانت خواری از بیت المال نائل شدند.
باتمام این اوصاف مجلس ازحقی استفاده کرد که قانون برای آن تعیین کرده است و بعضاً ممکن است این حق دستخوش برخی امیال حزبی و سیاسی قرار گیرد اما درکل عملی برخلاف قانون واقع نشده است. اما آنچه در این قضایا بسیار مهم است درایت و مدیریت اوضاع از سوی دولت میباشد. ممکن است اکنون این باور وجود داشته باشد که چوبی لای چرخ دولت رفته باشد و حرکت آن دچار اختلال شود، اما باید کمی افق دیدمان را بالاتر ببریم و صرفا جلوی پایمان را نبینیم و با رفتن و یا ماندن یک وزیر لایق خوشحال یا ناراحت نشویم(اگر چه ازدست رفتن پتانسیلها درکشورما عادت دیرینهایست).
لذا از دولتی که برمحور تدبیر قدم برمیدارد انتظار میرود از افتادن در باتلاق حاشیهها و درگیرشدن در بازیهای کثیف سیاسی برحذر باشد. اگر برکناری وزیرعلوم صرفاً برپایه عملکرد وی بود باشد، نباید دلگیر شد چون قانون این حق را به نمایندگان داده است. اما اگر عدم رای اعتماد برپایه نگرشها و مطامع سیاسی هم بوده باشد، دولت نباید عصبانی شود و ناخواسته در مسیر و نقشه بازی افراطیونی قرارگیرد که به دنبال به چالش کشیدن تدبیر و امید هستند. ماحصل دچار شدن به این بداخلاقیها چیزی نیست مگر واگرایی میان دولت و مجلس که تجربه تلخ آن درطی چند سال گذشته هزینههای سیاسی فراوانی را برکشور و مردم تحمیل کرد.
امروز برخی حامیان دولت معتقدند که باید روش و رفتار قوه اجرایی در تقابل با قوه مقننه به سبک و سیاق سالهای قبل بازگردد و دولت رفتاری خودمحورانه و غیرپاسخگو در مقابل نمایندگان اتخاذ کند تا اینچنین از صبر وشکیبایی دولت سو استفاده نشود.
اما باید این نکته را گوشزد کرد که این دقیقاً خواسته اصلی افراطیون است تا دولت را مجبور به واکنش و جبهه گیری در مقابل مجلس نمایند تا از این طریق فرصت مناسبی برای کارشکنی و امیال سیاسی خود بیابند. شاید اینطور تلقی شود که استیضاح وزیر علوم هشداری بوده باشد برای دولت تا نسبت به خواسته برخی افراد و گروهها کوتاه بیاید، اما واقعیت امر این است که اگر نیت واقعی استیضاح کنندگان سیاسی بوده باشد، مجلس با هشداری جدی از سوی افکارعمومی مواجه خواهد بود!.
جدی ترین خطر برای نظام و جامعه هنگامی است که وحدت میان قوا سست شود و هریک برمحور سلایق و نظرات خود عمل کنند. دراین وضعیت آب گل آلود میشود و فرصت برای صید نهنگ فراهم خواهد شد. این همان چیزی است که افراطیون از هرحزب و جناحی خواستار آن هستند. تفسیر به رای کردن شرایط، قضاوت کردن بر محور خواستهها، تخریب و تهدید دیگر گرایشات، استفاده از خلاء همپوشانی قوا و بروز فسادهای کلان مالی و سیاسی و... تنها گوشهای از جهت گیری دولت و مجلس از یکدیگر میباشد. خوشبختانه عقلای کارآمد و قابل اعتمادی در هردو قوه وجود دارند که امید است با درایت خود مانع از اختلاف افکنی و کارشکنی در مجلس و دولت شوند.
شاید امروز وزیر علوم و احتمالا درروزهای آتی نوبت به وزیر آموزش و پرورش و نفرات بعدی برسد و درتمام آنها غرضورزان به نیات خود برسند، اما وجدان بیدار مردم نسبت عملکرد آنها قضاوت خواهد و دیگر عنان امور خود را به آنها نخواهند داد. پس سیاسیون چه در مجلس، دولت و دیگرنهاد اگر برای آبروی خود ارزشی قائل نیستند به فکر آبروی نظام و اعتماد مردم باشند تا ناخواسته مورد نکوهش آیندگان قرار نگیرند.
*روزنامه نگار
1393/5/30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]