واضح آرشیو وب فارسی:فارس: چشم انتظاری 12 ساله برای تکمیل یادمان شهدای گمنام کوه خضر
سخت گمنامید ای شقایق سیرَتان
اکنون 12 سال از آن روزها میگذرد و چشمان منتظر مردم انقلابی شهر قم، هنوز راه افتادن و تکمیل مراحل نخستین این یادمان را نیز نظاره نکرده است.
خبرگزاری فارس - حسن طاهری: درست 12 سال پیش در اسفند ماه به همراه تنی چند از دوستان، مهمان فرمانده قرارگاه نجف در کرمانشاه بودیم. پس از جلسه به همراه ایشان به دامنه کوه مشرف به کرمانشاه رفتیم و ایشان چند مزار خاکی در دامنه کوه را نشان داد که چند روزی بود در تشییعی باشکوه به خاک سپرده شده بودند. فرمانده قرارگاه همان جا از ما پیشنهاداتی را گرفت و تاکید کرد شورای اداری استان را با حضور استاندار در همین نقطه برگزار خواهد کرد تا مصوبات و تقسیم کار و امور محوله به دستگاههای مربوطه برای تکمیل یادمان در فوریترین زمان ممکن انجام شود. این دیدار درست زمانی بود که شهدای گمنام کوه خضر چند ماهی بود که به همت و تلاش شبانه روزی و خالصانه فرزندان غیور سپاه و به خصوص شهید سرفراز عباس عاصمی، در قم تشییع و دفن و پس از واگذاری کامل مدفن و ضریح اولیه به برخی مراکز مربوطه و متولی این کار برای تجهیز، در محیطی خاکی و در سایه یک مسجد با شنیدهها و شایعات خرافی رها شده بودند. در سفر بعدی که درست چند ماه بعد به کرمانشاه رفتم، در فاصله اندکی با طاق بستان کرمانشاه و در ارتفاعات، بنایی بسیار زیبا و مکانی درخور شهیدان راه افتاده بود آن هم با نورپردازی و آراستگی تمام. اگرچه این اقدام بر عهده دیگر مراکز اجرایی و مدیریت شهری است اما این سرعت عمل و پیگیری جدی فرمانده قرارگاه نجف در کرمانشاه گواه همان فراز نورانی حضرت امام (ره) بود که از مدیریت جهادی و خالصانه فرزندان سپاه در خط شکنی همه عرصهها در ذهن ما و همه مردم آن منطقه نقش بست. اکنون 12 سال از آن روزها میگذرد و چشمان منتظر مردم انقلابی شهر قم، هنوز راه افتادن و تکمیل مراحل نخستین این یادمان را نیز نظاره نکرده است. به راستی در برخی مدیریتهای اجرایی و دستگاههای قم چه روح و جریانی حاکم است که حتی در چنین عرصههایی نیز باید فرزندان جهادی و خالص انقلاب و جنگ با مشاهده کاهلیها و سستیهای دیگر مراکز اجرایی، وارد عرصه شده و خط شکن باشند؟ چرا باید فرزندان انقلابی و جهادی این شهر با شنیدن و تحمل نیش و طعنه ناظران، تاوان کاهلی و سستی برخی مدیران را بپردازند؟ چرا شهری با این همه صبغه و سابقه جهادی در همه زمینهها، حتی از شهرهای به مراتب کوچکتر باید عقب نگاه داشته شود؟ به فهرستی از افتخارات قم در تاریخ اسلام و انقلاب و جنگ که نگاه کنید در خواهید یافت که قم و فرزندان انقلابی آن، در سرایش این ماجرا، در کدام بیت و قافیه جانسوز قرار گرفتهاند. -پایگاه فقه و فقاهت شیعه -تشکیل نخستین هستههای مبارزاتی روحانیت و خاستگاه انقلاب اسلامی در پانزدهم خرداد 42 -تشکیل و اعزام لشکر خط شکن و همیشه آماده علی ابن ابیطالب(ع) از یک شهر صد هزار نفری -تربیت هزاران مدیر سیاسی و نظامی -اعزام یک گردان رزم از یک روستا (فردو) -مقاومت جانانه در برابر بمباران و موشک باران -ساخت یک پادگان کامل نظامی یک هزارهکتاری به صورت خودجوش و با کمکهای مردمی شهر -دومین شهر از نظر آمار شهید و ایثارگر با 6 هزار شهید با داشتن چنین سابقه درخشان و با شکوهی چرا هنوز که هنوز است نه فقط شهیدان بلکه همه هویت و ریشههای فرهنگی و هنری و تاریخی شهر رو به فراموشی و نابودی است؟ یافتن پاسخ این پرسش خیلی سخت نیست. برخی مدیران بیتفاوت و بیدغدغهای که هیچ شناختی به تاریخ و جغرافیایی معنوی این شهر ندارند، متهمان ردیف اول و ریشه اصلی این عقب ماندگی به شمار میآیند آن هم نه تنها در فراموشی پاسداشت شهدا بلکه در همه معضلات شهری. اینکه مدیران این شهر صددرصد بومی منطقه و آشنای کامل با فرهنگ و آداب و ادبیات آن باشند شاید انتظاری بالا باشد اما به راستی چند استان را میشناسید که نیمی از مدیران دستگاههای آن را اشخاصی در دست داشته باشند که مدت زمان سکونت شان در آن شهر به یک دهه هم نرسد؟ به قول رانندهای میگفت:« مدیری شهرستانی را در قم میشناختم که روزهای نخست نام شهید زینالدین را به اشتباه میگفت شهید زینالعابدین!» فکر میکنید چنین مدیری حتی برای یک ساعت هم میتواند دلسوزانه و با شناخت و عمیق و ژرف برای شهر قم برنامهریزی کند؟ با این وصف و حال جانسوز گویا حکیمان ادیب کهن، این دو ضربالمثل را برای مردم روزگار ما ساختهاند: « هم از شوربای قم افتادیم هم از حلیم کاشون»، «کاسه را کاشی میشکنه، تاوانش را قمی میده». انتهای پیام/2258/ع40
93/05/29 - 14:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 99]