واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس خبر میدهد
انتقاد مردم و مسئولان از بیمحتوایی جشن «دهکده» در کندلوس
جشن بزرگ «دهکده» در روستای زیبای کندلوس، امسال با ریزش شدید مردمی و انتقادات زیاد آنها از بیمحتوا شدن و بیهدفی فردینماشو همراه بود.
![خبرگزاری فارس: انتقاد مردم و مسئولان از بیمحتوایی جشن «دهکده» در کندلوس خبرگزاری فارس: انتقاد مردم و مسئولان از بیمحتوایی جشن «دهکده» در کندلوس](http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1393/05/17/13930517000084_PhotoA.jpg)
به گزارش خبرگزاری فارس از نوشهر، جشن بزرگ «دهکده» که در گذشته فردینماشو نامیده میشد، امسال در حالی در کندلوس برگزار شد که با ریزش شدید استقبال کنندگان و انتقادات زیاد آنها از بیمحتوا شدن و بیهدفی این جشن همراه بود. این مراسم، در میدان مرکزی دهکده فرهنگی و تاریخی کندلوس آغاز شد و در حالی که انتظار میرفت همچون سالهای گذشته جمعیت زیادی از اقصی نقاط کشور برای دیدن این جشن به دهکده کندلوس سفر کنند اما این مراسم در دهمین سال برگزاری خود به شدت از فقر محتوایی، بینظمیها، بیبرنامهگی و بیهدفی رنج میبرد. در حالی که نوای زیبا و دلنشین طبل و سورنا فضای دهکده فرهنگی و تاریخی کندلوس را پر کرده بود، عدهای از جوانان و نوجوانان کندلوسی نیز با پوشیدن لباس محلی، به رقص محلی و سنتی مشغول شدند که البته این امر موجب شادابی و نشاط جشن بزرگ «دهکده» (فردینماشو) شد. هر قسمت از دهکده کندلوس سعی در اجرای برنامههایی داشتند که فقط تکرار مکررات سالهای گذشته بود و هیچ نوآوری در آن دیده نمیشد. همچنین در قسمت دیگر روستا، تعدادی از اهالی مشغول پختن آش محلی بودند و پس از آمادهشدن این غذای سنتی و محلی، آن را بین حاضران در جشن اعم از اهالی روستا و گردشگران، توزیع کردند. اجرای رقص چوب و کشتی محلی و سنتی، پخش شیرینی و اجرای بازیهای بومی و سنتی مردم منطقه کندلوس از دیگر بخشهای جشن تابستانه «دهکده» در کندلوس بود. سال گذشته برای پیشگیری از سوء استفاده از نام جشن سنتی روستای کندلوس، آن را جشن «دهکده» نامیدند اما نورسیدگان در خدمت فرصتطلبان برآمدند و فلسفه اصلی این جشن که حاصل اندیشه گروهی از جوانان کندلوس بود را درک نکردند و آن را ناقص و سطحی و در خدمت «هنگ»، و نه «فرهنگ» اجرا کردند. همچنین سال گذشته در نشست عمومی شورای دهکده فرهنگی ـ تاریخی کندلوس، طرحی به نام دهکده شادمانی مورد بررسی قرار گرفت که با استقبال روبهرو شده و بر اجرای آن تاکید شد. به گزارش فارس، این طرح شامل چهار جشن در چهار فصل دهکده است که جشن تابستانه آن جشن آفتاب نام دارد و بنابراین مقرر شد یک جشن به نام جشن بزرگ «دهکده» با برنامههای بسیار متنوع و شاد برگزار شود تا در زودترین زمان، به طور مفصل نسبت به ایجاد ساختار مطابق با طرح دهکده شادمانی، اقدام شود. این طرح، جایگزین کاملی برای جشن «فردینماشو» است که در چند سال گذشته به علت فقر محتوایی و سیر نامطلوب آن مورد انتقاد پیشگامان و طراحان اصیل این جشن واقع شده بود. دهکده فرهنگی و تاریخی کندلوس در زمره نخستین برگزارکنندگان جشنها و شب شعر در استان مازندران بود و پس از چندین سال اجرای شب شعر، جرقهای در استان و شاید در کشور زده شد تا هم الگو و مدلی برای آیندگان باشد و هم جامعهای که در آینده میآید، بداند و بتواند جشنهای واقعی را از جشنهای کاذب تشخیص دهد. فردینماشو توسط تعدادی از جوانان کندلوس در بهار سال 1383 در فِرمِچال (مرتعی در ارتفاعات کندلوس)، بر اساس اندیشهای تولد یافت مبنی بر وجود صندوقی که در دوران حیات بتواند مشکلی از اهالی کندلوس حل کند و سپس در تهران با جلسات متعددی توسط تعداد زیادی از دوستان که از اعلام اسامی آن خودداری میشود، منجر به برگزاری جشن فردینماشو برای رسیدن به اهداف مذکور شده است و در همان سال نیز در کندلوس به اجرا گذاشته شد. ذکر این نکته ضروری است که نبود مدیریت واحد و متمرکز، یکی از خواستهای تمامی اعضا بوده و از آنجایی که در طول برگزاری جشن فردینماشو در سه سال پیاپی نوآوری، کیفیت، خودباوری و نبود بهرهبرداری شخصی و مشارکت و همدلی در آن موج میزد باعث موفقیت و رویش این جشن بوده و هنوز نیز خوشنامی فردینماشو از همان سالها وام میگیرد. لازم به یادآوری است، به منظور برگزاری فردینماشو در تابستان سال 1386 که منجر به این شد بخش دوم حذف و فقط بخش اول آن که بخش صبح است، اجرا شود، بعضی از افراد که روش اجرایی آئینی فردینماشو را همراه با نظر و منافع خود نزدیکتر میدیدند، در حذف بخش دوم نقش بهسزایی داشتند. یکی دو سال پس از آن نیز فردینماشو در بخش اول اجرا میشد که از کیفیت لازم برخوردار نبوده است و تعداد افرادی که در صبحِ فردینماشو حضور داشتند شاید کمتر از یکصد نفر بوده اما در سالیانی که بخش دوم آن نیز در پارکموزه کندلوس اجرا میشد، طبق اسناد موجود، تعداد حاضران بیش از یکهزار و پانصد نفر بوده است. در ادامه، افرادی که در بخش اول فردینماشو فعال بودند، چون مشارکتی در برپایی آن با شکل و هیبتی که تعریف کرده بودند وجود نداشت، به دنبال افراد دیگر و محلهای دیگر بودند تا جشن فردینماشو را با عناوین دیگر برگزار کنند، که از جمله آن جشنی که در یکی از روستاهای محمودآباد برگزار شد و یا جشن «ونوشه» در «کشکسرای» چالوس است. با این روند، در آینده نیز شاهد آن خواهیم بود که سایر روستاهای مازندران نیز این جشن را به صورت بسیار ابتدایی و با کیفیت پایین و بدون نوآوری اجرا کنند و قضاوت را بر عهده خوانندگان و ناظران این جشن میگذاریم که آیا هیچ یک از شاخصههای بالا در جشنهای به اصطلاح آئینی برگرفته از جشن فردینماشو وجود دارد یا خیر و یا به اهداف اولیه نزدیک شده است؟ البته لازم به ذکر است بیشترین ایراد بر کسانی است که میخواهند این اندیشه را به صورت نامطلوب و خودپسندانه و سطحی، گسترش دهند. وگرنه زحمات آن دسته از دوستان و عزیزانی که هیچگونه اطلاعی از نحوه اجرا و اهداف آن ندارند و در اجرای اینگونه مراسم مشارکت و زحماتی را متقبل میشوند، قابل تقدیر است. انتهای پیام/86019/گ۳۰
93/05/19 - 02:33
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]