محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852304646
نقطه قوت دولت: رویکرد پولی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقالههای روزنامههای صبح چهارشنبه نقطه قوت دولت: رویکرد پولی روزنامههای صبح امروز ایران در سرمقالههای خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداختهاند از جمله «استراتژی ضاحیه در جنگ غزه»،«بزرگترین پیروزی در فلسطین»،«عملکرد یکساله دولت در حوزه اقتصاد؛بیم‌ها و امیدها»،«در کجا این ظلم بر انسان کنند؟!»،«واقعیت و حقیقت آمریکا!»،«داعش نگهبان اسرائیل اسرائیل داعشی دیگر»،«پیش‌نیازهای تداوم آتش‌بس»،«مصر در تبانی با رژیم صهیونیستی»،«مشروطیت؛ گذار به مردم‌سالاری»،«نقطه قوت دولت: رویکرد پولی»و... که برخی از آنها در زیر میآید.
خراسان:استراتژی ضاحیه در جنگ غزه «استراتژی ضاحیه در جنگ غزه»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم دکتر رضا حکمت است که در آن میخوانید؛«استراتژی ضاحیه» یک استراتژی نظامی است که توسط یکی از ژنرال های صهیونیست در مورد جنگ های غیرقرینه در مناطق شهری مطرح شده است که در آن ارتش عمداً جمعیت شهری غیر نظامی و زیرساخت های شهری را به عنوان اهداف نظامی مشروع ،برای ایجاد بیشترین میزان کشتار، درد و رنج و وحشت در مردم عادی و غیر نظامی هدف قرار می دهد. این استراتژی اولین بار توسط ارتش رژیم صهیونیستی در منطقه ضاحیه بیروت (جنوب بیروت) به کار برده شد. رژیم صهیونیستی بارها متهم شده است که در غزه نیز این استراتژی را به کار می برد. نخستین بار اعلام رسمی و عمومی این دکترین توسط فرمانده جبهه شمالی ارتش صهیونیستی صورت گرفت. بنا به اظهار این فرمانده آنچه که در سال 2006 در منطقه شیعه نشین ضاحیه اتفاق افتاده در هر روستایی که از آنجا به طرف نیروهای صهیونیستی شلیک شود اتفاق خواهد افتاد. به اظهار او رژیم صهیونیستی با بکار بردن نیروی بسیار شدیدتر و نا متناسب دست به تخریب و صدمه گسترده در آن منطقه خواهد زد. او می گوید که این تنها یک طرح نیست بلکه استراتژی است که عملاً به کار گرفته شده است.بر این اساس صدمه عامدانه و وسیع به جمعیت غیر نظامی تنها روش ممکن برای کنترل نیروهای حزب ا... است . یادآوری این مسئله که بخش های زیادی از منطقه شیعه نشین ضاحیه لبنان توسط نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در جنگ دوم لبنان با خاک یکسان شد، موید این موضوع است. طبق اظهار نظر یک تحلیلگر صهیونیستی این روش به عنوان یک روش مرسوم در استراتژی امنیتی رژیم صهیونیستی برای همیشه باقی خواهد ماند. در سال 2009 کمیته حقیقت یاب سازمان ملل متحد درباره وقایع جنگ غزه طبق گزارشی اذعان داشت که رژیم صهیونیستی به طور طراحی شده از قبل و آگاهانه دکترین ضاحیه را به کار برده است که بر اساس آن تخریب و صدمه گسترده به اهداف غیرنظامی و کشتار وسیع در جمعیت عادی به عنوان وسیله ای برای مقابله با نیروهای حماس به کار برده شده است. در این روش حجم عظیمی از نیروهای مخرب برای از بین بردن زیرساخت های شهری و املاک و منازل خصوصی و برای ایجاد بیشترین میزان کشتار ،تخریب ،ترس، رنج و وحشت در جمعیت عادی به کار برده شده است هر چند بعدها تحت فشار صهیونیست ها مخبر سازمان ملل ریچارد گلدستون قسمتی از این گزارش را باز پس گرفت. هدف در استراتژی ضاحیه آن است که در یک جنگ نامتقارن با دشمنی که ارتش معمولی نیست و در میان جمعیت عادی از حمایت و پشتیبانی مستمر و گسترده برخوردار است چگونه می توان بدون توسل به جنگ چریکی طولانی مدت ،مقابله کرد. این استراتژی با اعمال قوه بسیار نامتناسب و با شدت و حدت علیه اهداف غیرنظامی و جمعیت مردم عادی در عملیات موسوم به «سرب مذاب» ارتش رژیم صهیونیستی در سال 2009 در غزه نیز به کار برده شد. بر اساس این ایده تئوریسین های رژیم صهیونیستی ، زیرساخت های غیر نظامی و افراد غیر نظامی به عنوان اهداف نظامی مشروع تلقی می شوند. به اعتراف تمامی کارشناسان نظامی و حقوق بین الملل این دکترین و استراتژی نقض آشکار و بی محابای ابتدایی ترین قوانین و قواعد جنگ بر اساس حقوق بین الملل است و تنهاتوصیفی که این استراتژی را به تمامی وصف می کند تروریسم دولتی است. اکنون سوال این است که آیا این استراتژی رژیم صهیونیستی در عرصه عمل به اهداف خوددست یافته است یا نه ؟ نگاهی به تحولات گرو ه های مقاومت و به ویژه جنگ اخیر غزه به خوبی گویای این مسئله است که این استراتژی که در بطن خود یک هدف اصلی یعنی جدایی مردم فلسطین از گروه های مقاومت در این منطقه و مردم لبنان از حزب ا... را با تکیه بر بالا بردن هزینه مقاومت در مقابل رژیم صهیونیستی پیگیری می کرده در عمل نه تنها به نتیجه نرسیده بلکه به نوعی در خیلی از موارد به احیای جایگاه این گروه ها و تایید این نکته که مقاومت تنها را ه استیفای حقوق حقه این ملت ها در مقابل رژیم صهیونیستی است منجر شده است . بحران چند سال اخیر در سوریه و موضع گیری هایی که حماس در این مورد داشت تا حدی این گروه مقاومت را وارد حواشی و اما و اگرهایی کرده بود هرچند سران حماس در ما ههای اخیر به وضوح به اشتباه بودن رویکردشان در تحولات سوریه پی برده و حتی در مواردی به آن نیز اذعان کرده بودند اما تهاجم رژیم صهیونیستی به غزه و مقاومت دلیرانه نیرو های مقاومت و همراهی مردم این مناطق با این گرو ه ها و حتی گسترده شدن موج مقاومت و تظاهرات مردمی به کرانه باختری به خوبی نشان داد نه تنها تل آویو نتوانسته به اهداف خود ازپیگیری این استراتژی دست یابد بلکه اکنون موضوع فلسطین که طی چند سال اخیر با توجه به ایجاد بحران هایی چون سوریه، لیبی و ...به حاشیه رانده شده بود باردیگر به مسئله اصلی جهان اسلام تبدیل شده و« استراتژی ضاحیه » همچون بومرنگی به سوی نتانیاهو بازگشته است. کیهان:بزرگترین پیروزی در فلسطین «بزرگترین پیروزی در فلسطین»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم سعدالله زارعی است که در آن میخوانید؛جنگ علیه فلسطینی های ساکن در غزه 30 روز به درازا کشید و به طولانی ترین جنگ رژیم صهیونیستی علیه فلسطینی ها تبدیل شد. هنوز این جنگ به پایان نرسیده بودکه صدای اختلاف شدید در اسرائیل به گوش می رسد و بسیاری از ناظران معتقدند نتانیاهو به سرنوشتی بدتر از «ایهود اولمرت» که فرماندهی جنگ 33 روزه را در دست داشت، مبتلا شده است. در آن جنگ مقامات دولت اولمرت ناچار شدند یکی - یکی استعفا بدهند و بعضی از آنان راهی زندان شوند و حزب تازه تاسیس اولمرت یعنی «کادیما» از حیز انتفاع خارج شود و در نهایت خود او برکنار شده و به زندان بیفتد البته دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی وانمود کرد که اولمرت را به دلیل پرونده اخلاقی به زندان انداخته است ولی واقعیتی که بعدها محافل اطلاعاتی این رژیم به آن اذعان کردند بیانگر آن بود که کوتاهی در انجام وظایف امنیتی در جریان جنگ 2006 با حزب الله لبنان و خسارات ناشی از آن، اولمرت را به زندان انداخته است. تداوم شلیک موشک ها و فعال بودن تونل ها در سی امین روز جنگ بیانگر آن است که آنچه نتانیاهو درباره نتایج جنگ سوم غزه می گوید و بخاطر آن خود را پیروز در جنگ معرفی می کند، با واقعیت میدان نمی خواند و این چیزی نیست که نتانیاهو بتواند آن را مخفی نماید. علاوه بر آن فهرست شروط بلند بالای مقاومت فلسطین هم به خوبی نشان می دهد که چه کسی در پایان دادن به این جنگ عجله دارد و چه کسی بر تحقق خواسته های خود تاکید می کند. از این رو روز گذشته «شیمون شیفر» تحلیلگر نام آشنای «یدیعوت آحارنوت» نوشت: «نخست وزیر چه در تصمیم گیری برای جنگ و چه در خروج از این جنگ بدون فکر و برنامه ریزی عمل کرده است.» در خصوص این جنگ گفتنی هایی وجود دارد که به بعضی از موارد آن می پردازیم:
1- در هفته گذشته و پس از آنکه مشخص شد که عملیات زمینی - که در عمل بسیار محدود بود - نتوانسته سرنوشت جنگ را تغییر دهد، از یک سو رژیم صهیونیستی به کشتار بیشتر مردم مظلوم غزه روی آورد و در این حملات مدارس کودکان تحت مدیریت سازمان ملل هم بی نصیب نماندند و از سوی دیگر اعتراضات غرب به رژیم صهیونیستی رو به فزونی گذاشت و حمایت های قاطع اولیه اوباما، اولاند، بان کی مون و... را به انتقادها نسبت به عملکرد اسرائیل تبدیل کرد. البته نباید گمان کرد که جنایت اسرائیل دلیل این تغییر رویکرد غرب بود بلکه این ناتوانی رژیم صهیونیستی در تحقق دلایل و اهداف جنگ علیه فلسطینی ها بود که حمایت های قاطع اولیه را به انتقاد تبدیل کرد و در واقع سران غرب متوجه شدند که این جنگی است با هزینه بسیار و بدون دستاورد. 2- رژیم صهیونیستی ادعا کرد که آتش بس را به این دلیل پذیرفته است که به اهداف جنگی خود یعنی تخریب تونل ها و انهدام انبار موشک ها نایل گردیده است ولی واقعیت این است که اسرائیل، پایان جنگ را بدون هیچ پیش شرطی قبول کرده و حال آن که نه مدرکی وجود دارد که نشان دهد همه موشک ها از میان رفته اند و یا این که همه تونل ها ویران شده اند و ثانیا به فرض درست بودن ادعای صهیونیست ها، چه تضمینی برای رژیم تل آویو وجود دارد که سلاح ها دوباره در غزه تولید نشوند و یا از خارج ارسال نشوند و نیز تونل ها دوباره حفر نشوند پس این جمله معاون رمضان عبدالله دبیرکل جنبش جهاد اسلامی واقعیت دارد که گفت نتانیاهو از یک پیروزی خیالی که هیچکس قادر به لمس آن نیست، حرف می زند. پذیرش آتش بس بدون پیش شرط بیانگر آن است که رژیم صهیونیستی نتوانسته جنگ را به گونه ای مدیریت کند که به دستاوردی سیاسی ختم شود و حال آن که همیشه جنگ ها برای رسیدن به یک دستاورد سیاسی و موقعیت برتر راه اندازی شده و خاتمه می یابند. اینکه نتانیاهو نتوانست از ظرفیت همراهی کامل غرب در ده روز اول جنگ استفاده کند و مدیریت سیاسی جنگ به نفع اسرائیل را در دست بگیرد، پرده از ناکارآمدی او و کابینه اش برمی دارد و طبعا باید در انتظار شکل گیری کمیته ای شبیه کمیته وینوگراد که عملا دولت اولمرت را پای میز کشاند و از قدرت ساقط کرد و به زندان افتاد، باشیم. با توجه به آنچه گفته شد، نتایج، اختلافات را در داخل رژیم صهیونیستی افزایش خواهد داد و دولت ائتلافی قادر نیست از گرداب انتقادات احزاب رقیب جان سالم بدر برد. 3- جنگ غزه در سه هفته اول با یک بن بست سیاسی مواجه بود چرا که طرف غربی - اسرائیلی به اجرای طرح سه ماده ای مصر تاکید می کردند و حال آن که این طرحی پر از تناقض و کاستی بود و از سوی فلسطینی ها با قاطعیت رد شده بود غرب و رژیم صهیونیستی در این دوران به طور مکرر اعلام می کردند که طرح وزارت خارجه مصر جایگزین دیگری ندارد و هیچ کشور دیگری اجازه ندارد در این مورد کاری انجام دهد اما بعد از سه هفته هم مصری ها از آمادگی خود برای اصلاح طرح سه ماده ای به گونه ای که دربردارنده بعضی از شروط مقاومت باشد، سخن گفتند و از سوی دیگر غربی ها به بعضی از کشورها نظیر عربستان، قطر و ترکیه اجازه دادند که توانایی خود را برای تحقق آتش بس به میدان بیاورند از آن پس بحث های جدید شروع شد ولی کماکان طرف فلسطینی بر تحقق همه شرایط خود تاکید می کرد در این میان فلسطینی ها حتی سه بند هم به شروط خود اضافه کردند که شامل باز شدن فرودگاه غزه، باز شدن بندر غزه و ایجاد یک راه زمینی میان باریکه غزه و کرانه باختری می شد. براساس آنچه شنیده شده است تاکنون همه شرایط اولیه مقاومت شامل رفع محاصره غزه، آزادی اسرای اخیر که در کرانه باختری دستگیر شده اند، آزادی عمل ماهیگیران در 12 مایلی و برگزاری کنفرانس بازسازی از سوی سازمان ملل پذیرفته شده اند و در مورد بقیه موارد که باز شدن گذرگاه های پنجگانه به ویژه گذرگاه جنوبی رفح از جمله آنهاست گفت وگوها جریان دارد. با این وصف باید گفت که مقاومت فلسطینی توانسته ابتکار عمل سیاسی را به دست بگیرد و هیئت اسرائیلی که از آمدن به قاهره امتناع می کرد اینک وارد قاهره شده است. این در حالی است که شرایط منطقه ای و بین المللی در هفته های اول جنگ به نفع اسرائیل بود. پیروزی مقاومت فلسطینی در شرایطی که رژیم های مصر و سعودی عملاً در کنار رژیم صهیونیستی قرار داشتند، از ارزش بسیار بالایی برخوردار است و می توان گفت در این جنگ فضای سیاسی کاملاً تحت تاثیر اتفاقات میدان قرار داشته و آنچه سرنوشت این جنگ را رقم می زند، مقاومت طرف فلسطینی است نه طرح های سیاسی طرف های غربی- عربی. با این وصف مقاومت بدون آنکه ذره ای عقب نشینی کرده باشد به پیروزی کامل رسیده و رژیم صهیونیستی بدون ذره ای موفقیت شکست را پذیرفته است. 4- اسرائیل در این جنگ دستکم 200 نفر نظامی خود را از دست داده است که در بین آنها فرمانده ناب ترین تیپ اسرائیل یعنی تیپ پرآوازه گولانی هم قرار دارد. متاسفانه از تعداد تلفات آنان در جریان اصابت موشک به شهرها ومراکز نظامی و غیرنظامی خبر موثقی وجود ندارد و رژیم اسرائیل همه این شهرها و مناطق را قرنطینه کرد و اجازه درج اخبار آن را نداد در عین حال خیلی بعید است که تلفات اسرائیل در جریان شلیک موشک های مقاومت کمتر از 300 نفر باشد این میزان تلفات برای رژیم متجاوز بی سابقه و غیر مترقبه و غیرقابل توقع بوده است. این درحالی است که رژیم تل آویو نتوانسته آسیب مهمی به یگان های مقاومت وارد کند و در پایان 30 روز جنگ همه این گردانها و فرماندهان آنان سالم و فعال هستند و آماده اند تا چند ماه دیگر هم به شلیک های خود ادامه دهند. 5- نقش هدایت گرانه رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه ای- دامت برکاته- در این جنگ بسیار برجسته و کارآمد بود. وال استریت ژورنال و نیویورک تایمز هر دو به این نکته اشاره کردند که «در این جنگ، رهبری جهان اسلام و جبهه مسلمین را آیت الله خامنه ای به عهده داشت و از عهده آن برآمد». رهبر معظم انقلاب خطاب به مقاومت فلسطینی چند نکته اساسی مؤثر را بیان کردند: 1- در این جنگ اسرائیل سگ هاری است که باید مهار شود. این سخن کنایه از این داشت که خود غرب ناچار است سگ هار را مهار کند و این دور نیست. شما الان به اظهارات بان کی مون و اولاند نگاه کنید که می گویند اسرائیل باید جنگ را متوقف کند و حال آنکه اینها در هفته های اول می گفتند حملات موشکی به اسرائیل باید متوقف شود و اسرائیل حق دفاع از خود را دارد 2- در این جنگ پیروزی با مقاومت و شکست حتمی با اسرائیل است و قطعا وعده الهی در این باره تحقق می یابد. این بخش از سخنان رهبری بیانگر آن بود مقاومت نباید لحظه ای در حقانیت خود تردید داشته باشد و نیز نباید تصور کند حالا که سران عرب هم در کنار اسرائیل هستند، پس پیروزی در دسترس آنان نیست 3- رهبر معظم انقلاب از لزوم تسلیح کرانه باختری سخن گفتند و با این عبارت به محاصره شدگان در زیر بمباران دشمن فرمودند که کرانه به کمک آنان می آید و به زودی جهنمی برای اسرائیل برپا می شود که جز فرار از آن چاره ای نخواهد داشت. این در عمل اتفاق افتاد. اگرچه تسلیح کرانه باختری نیاز به مقداری زمان دارد اما خیزش عظیم ساکنان کرانه باختری و محتمل شدن انتفاضه سوم، غرب و حامیان عربی و رژیم صهیونیستی را دچار وحشت کرد و از این رو درست از فردای روزی که آن خطابه توسط رهبر معظم انقلاب مطرح شد، هیئت های سیاسی غرب برای متوقف کردن جنگ به راه افتادند و فشارها برای پایان دادن به جنگ بر اسرائیل هر روزه زیاد و زیادتر شد. 6- این جنگ حتما تاثیر عمده ای در منطقه برجای می گذارد، تاثیر این جنگ بر آینده رژیم السیسی قطعی است کما اینکه رژیم ملک عبداله در عربستان هم تحت تاثیر این جنگ قرار خواهد داشت. رژیم سیسی در اولین آزمون امنیتی و سیاسی خود باخت و به نظر می آید که تن دادن به باز شدن دائمی گذرگاه رفح اولین هزینه این رژیم باشد. سیسی نشان داد که چه کینه ای از فلسطینی ها در دل دارد و قطعا از فردا موج انتقادها رژیم او را دربر خواهد گرفت کما اینکه این وضعیت در مورد رژیم مصر هم صدق می کند. جمهوری اسلامی:عملکرد یکساله دولت در حوزه اقتصاد؛بیم ها و امیدها «عملکرد یکساله دولت در حوزه اقتصاد؛بیم ها و امیدها»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی به قلم سروش صاحب فصول است که در آن میخوانید؛بررسی عملکرد و کارنامه دولت یازدهم طی یک سالی که از فعالیت آن می گذرد، نیازمند توافق وتفاهم بر روی چند نکته است چرا که بدون این مهم، قضاوت درباره آنچه مردان اقتصادی دولت انجام داده و نداده اند، تقریبا ناممکن خواهد بود. نخستین نکته، نقش و سهم میراثی است که از دولت های نهم و دهم برای دولت یازدهم به جا مانده است. عده ای معتقدند پس از گذشت یک سال، تکرار و تاکید بر شرایط اقتصادی کشور در پایان دوران هشت ساله دولت های نهم و دهم دیگر چندان فضایی ندارد ودولتمردان فعلی باید از پافشاری بر تأثیر میراث گذشته بر عملکردشان دست بردارند. اما در مقابل، برخی صاحبنظران معتقدند عمق و گستره آثار برجامانده از دولت های قبلی خصوصا در دوران هشت ساله دولت های نهم و دهم، چنان زیاد است که رهایی از آن به فرصتی بسیار بیش از یک سال نیاز دارد. بدیهی است پذیرفتن هر کدام از این دو دیدگاه، تأثیر مهمی بر ارزیابی کارنامه یک ساله دولت تدبیر و امید در حوزه اقتصاد دارد. دومین نکته، نسخه و معیاری است که باید عملکرد دولت را نسبت به آن مقایسه کرد، به عبارت دیگر پیش از ارزیابی میزان موفقیت دولت باید دید این ارزیابی در مقایسه با کدام هدفگذاری انجام می شود. برخی معتقدند اهداف تعیین شده در برنامه پنجم توسعه را باید ملاک ارزیابی عملکرد دولت قرار داد ولی عده ای از کارشناسان تأکید دارند این ملاک به دو دلیل مناسب نیست چرا که اولا برنامه پنجم از لحاظ هدفگذاری های کمی به شدت غیرواقع بینانه و رویایی است و ثانیا شرایط کشور طی سال های اخیر با بستر مفروض برنامه پنجم تفاوت داشته است. بنابراین منطقا قبل از ارزیابی عملکرد یک ساله دولت باید ملاک این ارزیابی را تعیین کرد. نکته سوم، تفکیک رویکردها و عملکردها از یکدیگر است. این تفکیک از آن رو حائز اهمیت است که در بسیاری موارد نتایج مثبت رویکردهای صحیح، مدت ها بعد از عملیاتی شدن آن رویکردها آشکار می شود و در بسیاری مواقع نیز رویکردهای نادرست در کوتاه مدت آثار شیرین و همه پسندی از آن باقی می گذارد. بنابراین در ارزیابی عملکرد دولت باید میان تفاوت درباره صحت و سقم رویکردها و آثار و نتایج کوتاه مدت اقدامات انجام شده، تفکیک قائل شد. حال با درنظر گرفتن این سه نکته می توان در یک ارزیابی کلی از عملکرد یک ساله دولت درحوزه اقتصادی به موارد ذیل اشاره کرد. الف - به شهادت آثار و گزارش های رسمی منتشر شده، شاخص های اقتصادی کشور در پایان دولت دهم از چنان وخامتی برخوردار بودند که بدون تردید باید گفت دولت یازدهم کشور را در یک شرایط نامتعادل تحویل گرفت. نکته کلیدی این است که همان گونه که گرفتارشدن در این شرایط، یکباره و دفعی نبوده است، خروج از آن نیز نمی تواند جهشی وسریع باشد. به عبارت دیگر همان گونه که شاخص های اقتصادی طی هشت سال و به تدریج افت کردند و آسیب دیدند، بهبود شرایط و تغییر جهت شاخص ها نیز تدریجی و با گذشت زمان میسر می شود. به همین خاطر بدیهی است که علت بسیاری از ناکامی های دولت یازدهم در بهبود شرایط اقتصادی کشور را باید در نامناسب بودن زیرساخت ها و عقب رفت های هشت سال دولت های نهم و دهم جستجو کرد. روشن است که این واقعیت نمی تواند و نباید دستاویز تبلیغاتی دولتمردان برای توجیه ناکامی ها در مقابل افکار عمومی باشد و از این بابت دغدغه دلسوزانی که دولتمردان را از تکرار شرایط اقتصادی کشور در پایان دولت دهم برحذر می دارند، کاملا درست است. با این حال، نخبگان و کارشناسان باید در ارزیابی عملکرد دولت به این واقعیت که دولت یازدهم در چه شرایطی کشور را تحویل گرفت، دقت داشته باشند. ب - اشتباهات بزرگ دولت های نهم و دهم و عوامل پیرامونی مؤثر بر اقتصاد از جمله تحریم ها، اقتصاد کشور را در سال های 90 تا 92 در شرایط ویژه ای قرار داده بود. این شرایط خاص عملا به معنای گسست شرایط از وضعیت تدوین برنامه پنجم منجر شده بود. به این اعتبار دستیابی به اهداف این برنامه نه تنها ناممکن بلکه غیرمنطقی نیز بود چرا که اقتصاد ایران گرفتار رکود تورمی سختی بوده و هست که دولت یازدهم خروج از آن را در اولویت کاری وبرنامه ای خود قرار داده است. طبیعی است در حالی که نرخ رشد اقتصادی کشور در سال 93 حدود منفی 2/2 درصد بوده است تحقق رشد اقتصادی 8 درصدی بی معنا خواهد بود.
براین اساس به نظر می رسد برای ارزیابی عملکرد دولت در یک سال گذشته باید ملاک و معیاری غیر از اهداف تعیین شده در برنامه پنجم جستجو کرد. بدین ترتیب، شاید کاهش چشمگیر نرخ تورم، بهبود تراز تجاری و رشد معنادار نرخ رشد اقتصادی را بتوان از جمله مواردی قلمداد کرد که با استناد به آنها عملکرد دولت مثبت ارزیابی شود. ج - واقعیت این است که دولت یازدهم برخلاف دولت های نهم و دهم تلاش قابل تحسینی برای پرهیز از اقدامات عجولانه، تصمیمات یک شبه و خلق الساعه و بدون پشتوانه کارشناسی دارد. همین خصلت خوب دولت یازدهم، روند اتخاذ تصمیمات را با کندی و بعضا تأخیرهای زیان آفرین همراه می کند. از سوی دیگر، از آنجایی که معمولا نتایج رویکردها و اقدامات مثبت به تدریج و در میان مدت آشکار می شوند، این پرسش در افکار عمومی شکل می گیرد که دولت برای بهبود فضای اقتصادی، ارتقای سطح درآمدی و معیشتی مردم و... چه کرده است؟ بنابراین لازم به نظر می رسد مسئولان دولت با اتخاذ تدابیر مناسب و تعریف کانال های اطلاع رسانی، مردم را نسبت به اقدامات انجام شده و زمانی که برای به ثمر رسیدن این اقدامات لازم است، توجیه کند تا امید و انگیزه ایجاد شده در جامعه زنده بماند. رسالت:در کجا این ظلم بر انسان کنند؟! «در کجا این ظلم بر انسان کنند؟!»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم سید مسعود علوی است که در آن میخوانید؛مردم چشمم به خون آغشته شد در کجا این ظلم بر انسان کنند؟ سی روز صهیونیست ها یک هولوکاست واقعی را در غزه راه انداختند و جهان را به تماشای آن دعوت کردند! در غزه هر لحظه یک زن و کودک فلسطینی، مظلومانه یا تیری به قلبش فرود می آمد یا ترکشی به مغزش اصابت می کرد و یا در تنگنای خفقان آور خاک و سیمان، زیر خروارها آوار ناشی از بمباران های هوایی جان می سپرد. شمار شهدای غزه به عدد 1867 رسید. بیش از ده هزار فلسطینی زخمی اکنون بدون امکانات درمانی بر روی دست پدران و مادران خود مانده اند و بدون دارو و خدمات پزشکی زجر می کشند. هزاران خانه ویران و 41 مسجد تخریب شده است. بیش از پانصد هزار نفر آواره شدند. مدارس و مراکز درمانی از حملات هوایی مصون نبودند. مردم در خانه ها، خیابان ها، بوستان ها و نیز در ساحل دریا به توپ و گلوله و بمب بسته شدند. باریکه غزه هر روز باریک و باریک تر شد. صدای ضجه و ناله مردان، زنان، کودکان، پیران و جوانان فلسطینی در پنج قاره جهان شنیده می شود. سی روز مردم جهان شاهد صحنه های دلخراش جان دادن معصومانه کودکان و زنان فلسطینی در غزه بودند. سی روز مردم جهان شاهد مردانی بودند که جنازه کودکان آنها بر روی دستشان مانده بود. سی روز مردم جهان شاهد مادرانی بودند که مشغول جمع آوری تکه های بدن کودکانشان از زیر آوارها بودند. مردم جهان شاهد مردمی بودند که در سوگ عزیزانشان از ته دل، سوزناک و دلخراش، ناله می کردند و کمک می طلبیدند اما فریادرسی نمی دیدند. اسرائیل، صدها هزار نفر را در غزه به گروگان گرفته و اجازه نمی دهد حتی کمک های انسانی به این مردم صورت گیرد. با وجود این معرکه و غوغای بمب و موشک و گلوله، جراحت، شهادت، دربدری و بی خانمانی، سران عرب هر شب در حرمسراهای خود مشغول عیش و نوش هستند و حتی حاضر نیستند اخباری را که مردم جهان در چهارگوشه دنیا از رسانه ها در مورد جنایت صهیونیست ها دنبال می کنند، گوش کنند. گرد مرگ و خاموشی بر اتحادیه عرب نشسته است. انگار نه انگار یک و نیم میلیون عرب در غزه هر روز سلاخی می شدند و گرفتار یک هولوکاست واقعی بودند. به قول حافظ ، در کجای دنیا این ظلم بر انسان روا داشته می شود؟ مردمک چشم عالمیان، امروز به خون نشسته است. مسلمانان جهان که هر روز شاهد این صحنه های جانخراش هستند، بی اختیار این آیه کریمه را در ذهن خود مرور می کنند که؛ «والسماء ذات البروج، والیوم الموعود، و شاهد و مشهود، قتل اصحاب الاخدود، النار ذات الوقود، اذ هم علیها قعود، و هم علی ما یفعلون بالمؤمنین شهود، و ما نقموا منهم الا ان یؤمنوا بالله العزیز الحمید، الذی له ملک السماوات و الارض و الله علی کلّ شیءٍ شهِید، ان الذین فتنوا المؤمنین والمؤمنات ثم لم یتوبوا فلهم عذاب جهنم و لهم عذاب الحریق» (سوگند به آسمان که دارای برجهای بسیار است، و سوگند به آن روز موعود، و شاهد و مشهود (شاهد، پیامبر و گواهان اعمال، و مشهود، اعمال امت است)، مرگ و عذاب بر شکنجه گران صاحب گودال (آتش) باد، گودال هایی پر از آتش شعله ور، هنگامی که در کنار آن نشسته بودند، و آنچه را نسبت به مؤمنان انجام می دادند (با خونسردی) تماشا می کردند، هیچ ایرادی بر آنها (مؤمنان) نداشتند جز اینکه به خداوند عزیز و حمید ایمان آورده بودند، همان خدایی که حکومت آسمان ها و زمین از آن اوست و بر همه چیز گواه است، کسانی که مردان و زنان با ایمان را مورد شکنجه قرار دادند عذاب دوزخ برای آنهاست و عذاب آتش سوزان) (سوره بروج، آیات 1 الی 10 - ترجمه آیت الله مکارم شیرازی) اینک صهیونیست ها باید در انتظار انتقام الهی باشند. آن روز، خیلی دور نیست. باید با قرآن همنوا شد و فریاد زد؛ مرگ و عذاب برشکنجه گران صاحب گودال (آتش) باد. امروز، آمریکا و اروپا تمام قد، پشت سر جلادان رژیم اشغالگر قدس ایستاده اند. ارتش رژیم صهیونیستی دست خود را از روی ماشه تفنگ ها برنداشته است و مرتب، بمب و توپ پرتاب می کند. اما هنوز نبض حیات در غزه، منظم می زند. چندی پیش امدادگران، یک کودک 25 روزه را از زیر انبوهی از خاک و سنگ و آجر ویرانه ای سالم بیرون آوردند. این نشان می دهد که حیات و ممات دست خداست و اگر او اراده کند، حجم عظیم شرارت و خباثت و بی شرمی صهیونیست ها قادر نیست حتی به یک کودک بی دفاع 25 روزه آسیب بزند. این کودک فلسطینی می ماند تا همراه جوانان و مبارزانی که قلبی مملو از خشم و انتقام دارند، حماسه پیروزی خون بر شمشیر را در غزه به نمایش بگذارند. هر شهید مظلومی که در غزه به زمین می افتد، هزاران اراده پولادین به پا می خیزد تا راهبرد «تا آخرین نفر» و «تا آخرین نفس» را علیه جنایات صهیونیست ها، زنده نگاه دارند. آن سوی خط آتش، هر صهیونیستی که به قتل می رسد موجی یأس و ترس در اردوگاه اشغالگران قدس، گسترده می شود. باز در همین خبرهای غزه خواندیم که در میان آتش و گلوله و باروت و بمب، بانویی فلسطینی پس از پنج سال نازایی، صاحب چهار فرزند شد. تصویر چهارقلوهای فلسطینی به جهان مخابره شد. صهیونیست ها باید بدانند حیات و ممات در دست خداوند است و یک ملت را نمی توان نابود کرد. نبض مقاومت در سرزمین های اشغالی و غزه، منظم می زند. رژیم اشغالگر قدس بزودی در نبرد چهارم واقعی با اعراب، شکست سختی خواهد خورد و این شکست در تاریخ ثبت می شود. آمریکایی ها هنوز در رؤیای شکل گیری «خاور میانه جدید» هستند. اما مقاومت، این رؤیا را بر باد رفته می داند. زنان، کودکان، جوانان، پیران و البته رزمندگان فلسطینی خواب غرب و بویژه آمریکا را در منطقه آشفته کرده اند و این نه آغاز راه، بلکه انجام آن است. بزودی مارش پیروزی در غزه به صدا درخواهد آمد و جهان اسلام، این پیروزی را جشن خواهد گرفت. صهیونیست ها جنگ را در افکار عمومی باخته اند. لذا با خفت و خواری و رسوایی عقب نشینی کردند و با بالا بردن پرچم تسلیم، خواستار آتش بس 72 ساعته شدند. این روزها حتی در پایتخت های اروپایی و نیز آمریکا صدای نفرت و انزجار و خشم مردم علیه جنایات اسرائیل شنیده می شود. سران خونخوار اسرائیل غاصب نمی توانند در برابر موج جهانی خشم ملت ها بایستند. مردم جهان، صهیونیست ها را به نسل کشی، جنایت جنگی و نقض حقوق بشر می شناسند و هر روز افکار عمومی جهان، این رژیم را به عنوان یک مجرم، محکوم می کند. برگزاری اجلاس وزیران خارجه کمیته فلسطین جنبش عدم تعهد در تهران، یک فرصت برای بازخوانی جنایات صهیونیست ها و
چاره اندیشی در برابر تجاوزات خونین به یک ملت مظلوم بود. رئیس جمهور، در این اجلاس صریحاً گفت: «امیدی به شورای امنیت نیست و باید وارد عمل شد. چرا که برخی اعضای شورای امنیت با صهیونیست ها همدست هستند. بی تفاوتی سازمان ملل، صهیونیست ها را گستاخ تر کرده است.»این مواضع برحقی است. امروز، جمهوری اسلامی ایران با صدای بلند از مردم غزه حمایت می کند. امیدواریم اجلاس تهران یک منفذ تنفس سیاسی و روانی برای مردم غزه و ملت مظلوم فلسطین ایجاد نموده و حد اقل، راه های کمک رسانی پزشکی و انسانی را باز کند.اکنون تاریخ، سی روز مقاومت مظلومانه و دلیرانه در برابر سی روز تجاوز وحشیانه را ثبت کرده است. رژیم صهیونیستی راهی جز پذیرش مشروط حماس را ندارد. خوی وحشیگری اسرائیل حکایت از ادامه تجاوز و ددمنشی دارد. مردم غزه باید خود را آماده دور جدیدی از این نبرد تاریخ ساز کنند. صدای شکستن استخوان های رژیم صهیونیستی زیر فشار افکار عمومی به گوش می رسد. مردم فلسطین بزودی پیروزی غرور آفرین خود را جشن می گیرند. قدس:جایگاه رفاه اجتماعی در عملکرد دولت جایگاه رفاه اجتماعی در عملکرد دولت»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم نادر قاضی پور است که در آن میخوانید؛وزارت تعاون و رفاه اجتماعی با جمعیتی 35 میلیونی، قشر عظیمی از شاغلان کشور را تحت پوشش قرار داده است، از این رو وظایف بسیارسنگینی در درمان و رفاه بیمه شدگانش اعم از شاغلان و مستمری بگیران بر عهده دارد. با وجود آنکه ایجاد شرایط مناسب برای بازنشستگان دراساسنامه این وزارتخانه، آمده است، اما همواره این دولتها بوده اند که به دلیل انتصاب هیأت اجرایی این سازمانها، همواره از بودجه این سازمان برداشت کرده و سازمان تأمین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری را به حیاط خلوت خود تبدیل کرده اند. این در حالی است که تلاش برای بهتر شدن درمان در این سازمان از نکات حائز اهمیت بوده و نمایندگان ملت اجازه نخواهند داد تأمین درمان را که یکی از ارکان مهم سازمان رفاه وتأمین اجتماعی بوده و حاصل دسترنج کارگران زحمتکش و تلاشگر است، دولت به دست گیرد. چرا که این وزارتخانه با زحمت وتلاش کارگران این کشور بوجود آمده و کارگران باید در جریان تمام مسایل این وزارتخانه قرار گرفته واز منافع آن بهره مند شوند. دومین مسأله این است که سازمانهای تأمین اجتماعی و بازنشستگی کشوری باید از حالت بنگاه داری خارج وبه سرمایه گذاری تبدیل شود. در حالی که اکنون این سازمانها، کارخانه های ورشکسته وبدون بازدهی مثبت را خریداری می کند. انتظاراین است اگراین کارخانه ها سوددهی دارند، به آنها افزایش سرمایه های در گردش تعلق گیرد و در بورس به خریداران واقعی واگذار شود، بورسی که همگان بتوانند در آن شرکت کرده و دارای قیمت واقعی باشد. درحال حاضر، سازمانهای تأمین اجتماعی و بازنشستگی کشوری باید ماهانه بیش از هزار و پانصد تریلیارد تومان به کارگران و مستمری بگیران حقوق بدهند و این در حالی است که درآمد این سازمان به طور میانگین هشت درصد است، در صورتی که با فروش این کارخانه ها و سرمایه گذاری عواید حاصل از آن در بانک می توان سود تضمینی بالای 15 درصد و با ارزش افزوده دریافت کرد. با این وجود این روزها متأسفانه ما شاهد توزیع نابرابر اعتبارات و تبعیضات فراوان هستیم، در حالی که در جمهوری اسلامی، باید عدالت سر لوحه کارها قرار گیرد. از جمله چندی قبل سازمان بازنشستگی کشوری، در برج میلاد میهمانی برگزار می کند که هزینه های آن از جیب بازنشستگان تأمین شده است، در صورتی که دراین ضیافت خبری از بازنشستگان نیست. این در حالی است که بر اساس نص قانون اساسی، دولت وظیفه تأمین رفاه وبیمه مردم جامعه را بر عهده دارد که درعمل به این وظیفه کوتاهی می کند. سیاست روز:واقعیت و حقیقت آمریکا! «واقعیت و حقیقت آمریکا!»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم سیاوش کاویانی است که در آن می خوانید؛گفت وگو، اعتماد به یکدیگر، تنش زدایی، آشتی با جهان، دفع خطر، دیپلماسی و ... همه این واژه ها، از هر دیدگاهی که باشد، پرمعنا، تأثیرگذار، با اهمیت ویژه در روابط بین الملل و حتی در سیاست داخلی است. تک تک این واژه ها بار معنایی حقوقی و بین المللی خود را دارد، به همین خاطر باید برای به دست آوردن هر یک از آنها علاوه بر این که تلاش کرد، حساسیت ویژه ای هم به خرج داد. نمی توان برای دستیابی به فهم و درک آنها بی گدار به آب زد، شناختن طرف مقابل برای رسیدن به هدف در این واژه ها، اصلی ترین و مهمترین نکته ای است که باید لحاظ شود. این واژه هایی که نام برده شد در چه زمانی هایی کاربرد پیدا می کند؟ پیدایش چنین کلماتی در شرایط زمان و مکان خاص چه کاربردهایی خواهد داشت؟ قطعاً بیشترین کاربرد آنها هنگامی است که دشمنی را روبروی خود دارید و می خواهید درباره یکی از موضوعات اختلافی با یکدیگر در میان بگذارید. منعی در گفت وگو یا دفع خطر و یا هر یک از واژه ها و دیگر واژگان مشابه وجود ندارد. اما زمان صرف شده برای آنها می تواند و باید محدود و با تعیین چارچوبی مشخص و روشن باشد. سخنی از حضرت امیر علی(ع) نقل می کنم که فرموده اند؛ «در زمان صلح با دشمن، از او سخت بر حذر باش، چرا که دشمن گاه خود را نزدیک می کند تا غافلگیر کند. پس محتاط و دوراندیش باش.» این سخن پرمغز و معنا، می تواند و باید راهبرد بزرگی برای ما باشد، چرا که دشمنی دشمنان در کمین نشسته را در کنار خود دارد. دشمنی های دشمن جمهوری اسلامی ایران بر همگان اثبات شده است. بر کسی پوشیده نیست که این دشمن غیرقابل اعتماد است. این بی اعتمادی هم از سر همه دشمنی هایی است که بر سر ایران اسلامی و مردم آن آورده است. ما به عنوان کشوری انقلابی و تأثیرگذار در جهان اسلام و حتی در افکار عمومی دیگر کشورهای دنیا، شرایط دشواری را در طول ۳۵ سال گذشته به خاطر دشمنی های آمریکا سپری کرده ایم. تجربه گفت وگو، دفع خطر، دیپلماسی، اعتماد به یکدیگر، تنش زدایی و بسیاری واژه های دیگر را هم داشته ایم، اما نتیجه این همه تلاش، همچنان دشمنی آمریکا با ملت ایران است. حضرت آیت الله خامنه ای در دیداری که دانشجویان در تاریخ ۱/۵/۹۳ با ایشان داشتند در همین زمینه فرمودند؛ «دفاع وقیحانه آمریکا و غرب از جنایات صهیونیست ها باید به عنوان یک تجربه مهم در شناخت، نگاه و برخورد، همه ما با غرب اثربگذارد و بفهمیم که واقعیت ها و حقیقت آمریکا همین است.» ۲۹ روز جنایت و کشتار فجیع در غزه که از سوی ارتش رژیم صهیونیستی انجام شده، بدون هیچ ابراز ناراحتی، غم، اندوه و محکومیتی، از سوی سران آمریکا و دیگر کشورهای غربی حمایت شد و حتی عنوان دفاع از خود به آن داده شد. کودکانی که در زیر آوار بمباران رژیم کودک کش، جان می دادند نشان دهنده چندین باره ماهیت واقعی کشوری است که پیش از این هم، واقعیت و حقیقت آن، روشن و واضح نمایان شده است. این واقعیت و حقیقت باید همانگونه که رهبر معظم انقلاب اشاره کرده اند به عنوان یک تجربه مهم در «شناخت، نگاه و برخورد» با غرب و آمریکا اثر بگذارد. اگر با آمریکا گفت وگو می کنیم، در این گفت وگوها نباید اعتمادی به او داشته باشیم، اگر سیاست تنش زدایی را در پیش می گیریم، این سیاست شامل حال رژیمی همچون رژیم صهیونیستی نبوده و نخواهد بود. دیپلماسی فعال را در پیش می گیریم، با توجه به فرمایش امیرمؤمنان علی(ع)، باید حتی در زمان صلح با دشمن هم، سخت از او برحذر باشیم تا غافلگیر نشویم. دشمن بالفطره هیچگاه نمی تواند دوست عادی شود چه رسد به یک دوست صمیمی!
با رفتارهایی که آمریکا در چند روز گذشته در قبال وقایع فجیع غزه انجام داده است، آیا می توان امیدی به چنین کشور و رژیمی برای مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ تصور کرد؟ همه آنچه که آمریکا در دنیا انجام می دهد، برای تأمین امنیت رژیمی جنایتکار و به تعبیر رهبر معظم انقلاب نجس و سگ هاری است، که جنایتهای او را هم مورد حمایت قرار می دهد. اکنون که جمهوری اسلامی ایران به عنوان پشتیبان واقعی مردم و سرزمین فلسطین است، ابعاد تازه ای از صورت شیطانی آمریکا و اسرائیل نمایان شده است. در دور بعدی مذاکرات هسته ای میان ایران و ۱+۵ این چهره شیطانی بیشتر آشکار خواهد شد و خواهید دید که آنها چه مسائل و مواردی را مطرح خواهند کرد تا امنیت رژیم جنایتکار صهیونیستی بیشتر حفظ شود. آمریکا یک استراتژی بسیار اشتباهی را در پیش گرفته و آن، گره زدن سرنوشت خود با سرنوشت رژیم صهیونیستی است. رژیمی که در مقابل نیروهای مقاومت فلسطین در نوار غزه، شکست می خورد در حالی که اسرائیل هر چه تصورش را بکنید سلاح در اختیار دارد و تنها با شلیک چند موشک اوضاع شهرهای سرزمین اشغالی به هم می ریزد، ده ها تن از سربازان ارتش این رژیم به هلاکت می رسند ، این نشان دهنده قدرت و توان مقاومت اسلامی است. ازیاد نبریم که نیروهای مقاومت اسلامی درمقابل چه تجهیزات و ارتشی ایستادگی می کنند و اینگونه از آن تلفات سنگین می گیرند.
و شک نکنیم به وعده الهی که فرموده است؛ «ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر آیین خدا را یاری کنید، شما را یاری می کند و گام هایتان را استوار می دارد.» وطن امروز:داعش نگهبان اسرائیل اسرائیل داعشی دیگر «داعش نگهبان اسرائیل اسرائیل داعشی دیگر»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم شروین طاهری است که در آن میخوانید؛ نمادگرایی وسواس گونه صهیونیسم همواره وجه مشخصه اصلی جریان های صهیونیستی از دیگر جریان هاست. از نظر نمادشناسان بی دلیل نبود که وقتی استراتژیست های نومحافظه کار دولت سایه واشنگتن (موسوم به کابینه اضطراری دائمی ایالات متحده) یک گروه تروریستی وهابی مدرن تر از القاعده را برای تقسیم خاورمیانه بزرگ طراحی می کردند، اصرار داشتند علاوه بر تشابه آوایی نام مخفف دولت اسلامی عراق و شام (ISIS) با اسرائیل، عنوان آن هم رب النوع مشترک فرعونیان و کابالایی ها یعنی «ایزیس» را تداعی کند. این رب النوع مصری، یونانی و رومی در آیین کابالا که روح باستانی صهیونیسم امروزی محسوب می شود نیز همان جایگاه را دارد و الهه مادر و نگهبان جادو و طبیعت شناخته می شود. اگر کسی تصور می کند اینها اوهامات ذهنی نویسنده است باید ابتدا به این سوال پاسخ دهد که آیا مگر اسرائیلیات صهیونیسم خود چیزی جز اوهام شیطانی و بنی اسرائیلی خالقان آنگلو - یهودی اش است؟ اگر آخرین افشاگری ادوارد اسنودن را خوانده باشید درمی یابید چرا داعش باید توسط طراحانش به جای خلیفه گری (Caliphate) مورد ادعایش با عنوان دولت (State) خطاب شود و به جای استفاده از واژه مصطلح Levant در انگلیسی برای جغرافیای باستانی سوریه، مستقیما از واژه عربی «شام» (SHAM) استفاده شود تا از مخفف Islamic State of Iraq and Sham نام ISIS شکل بگیرد؛ رب النوع نگهبان اسرائیل! اسنودن، پیمانکار سابق آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) در آخرین افشاگری بزرگش از دسیسه های پنهان آمریکا پرده برداشت و گفت: «سازمان های اطلاعاتی آمریکا، انگلیس و اسرائیل در شکل گیری گروه موسوم به دولت اسلامی در عراق و شام (داعش) نقش داشتند و در عملیاتی با نام لانه زنبور،گروه داعش را تشکیل دادند. داعش برای حمایت از اسرائیل تشکیل شده است و هدف عملیات لانه زنبور تشکیل گروهی با شعارهای اسلامی است که تندروها را از سراسر جهان جذب کند و براساس اندیشه های تکفیری، سلاح خود را به سوی کشورهای مخالف موجودیت اسرائیل نشانه بگیرد». این دارنده اسرار مگوی سیا و شرکا، همچنین صحت منابع دیگری را که می گفتند سرکرده داعش، «ابوبکر البغدادی» دوره فشرده ای را به مدت یک سال زیر نظر عوامل موساد پشت سر گذاشته است، تایید کرد. این روزها کمتر کسی است که نداند داعش با ادعای خلافت در بخش های نفتخیز سوریه و عراق، نقشه صهیونیستی تجزیه «خاورمیانه بزرگ» را دنبال می کند، نقشه ای که هیلاری کلینتون هم در آخرین کتاب خاطراتش پرده از محور دیگر آن با پوشش اخوان المسلمین، برای تجزیه دولت های فعلی عربی از صحرای سینا تا خلیج فارس برداشته است. جالب این جاست که نقشه تجزیه «خاورمیانه بزرگ» در سال 2006 توسط رالف پیترز یک نظامی نومحافظه کار در دوران بوش طرح و به رامسفلد و دیگر سران «کابینه اضطراری دائمی ایالات متحده» ارائه شده بود، همان سالی که دکتر ابراهیم بن عواد بدری که امروز «ابوبکر البغدادی» خوانده می شود از طرف اربابان خود ماموریت یافت دولت اسلامی عراق را به عنوان شاخه مستقل القاعده در این کشور راه اندازی کند و همزمان راهی دوره های پیشرفته موساد و ناتو شد. این مقاله قصد ندارد بر مزدوری داعش برای غرب متوقف شود بلکه می خواهد به عقب تر برود و روشن سازد که اگر داعش را سگ هار آمریکا و نگهبان اسرائیل در منطقه تصور کنیم، خود اسرائیل سگ هار موجودیتی است به نام صهیونیسم که از سال ها پیش مامور آشوب طلبی و تجزیه بلاد اسلامی شده است. اسرائیل خود داعشی دیگر و قدیمی تر است. پروفسور نوام چامسکی، متفکر یهودی ـ آمریکایی برجسته عصر ما به حق اسرائیل را پادگان آمریکا در قلب دنیای اسلام می خواند. شاید حتی با آنچه از نمادگرایی صهیونیستی وصفش در ابتدا آمد، تشابه آوایی اسرائیل و داعش (ISIS) هم در نوع خود بی دلیل نباشد، چنانکه برنامه تجزیه بلاد اسلامی-عربی خود سابقه ای بسیار طولانی تر از طرح 2006 نومحافظه کاران آمریکا دارد و ریشه در توافقات فرانسه و بریتانیا در اواخر قرن نوزدهم تحت عنوان «سایکس ـ پیکو» برای تقسیم خاورمیانه دارد. ملت های مسلمان تا آغاز قرن بیستم که روند تشکیل غده سرطانی اسرائیل به طور موازی در لندن و واشنگتن آغاز می شد، با آنکه به طور کلی تحت حاکمیت سه قلمروی بزرگ عثمانی، ایران و مملوک (مصر، لیبی و سوریه) بودند اما به ندرت مرزی مشخص میان خود قائل می شدند. در همین برهه زمانی صهیونیسم آنگلوساکسون که بوی نفت و مطامع بی شمار اقتصادی از این منطقه به مشامش می رسید با هدف تجزیه خاورمیانه وارد صحنه شد. نکته اینجاست که صهیونیسم آنگلوساکسون در ابتدا هیچ ارتباطی با یهودیت نداشت و برخلاف تاریخ سازی اسرائیلی که «تئودور هرتزل» را بانی صهیونیسم جهانی معرفی می کنند، این یک ایده بنیادگرایانه پروتستانی بود که در دهه 1840 توسط ویلیام بلاکستون، مبلغ مسیحی ـ آمریکایی مطرح شد. صهیونیسم آنگلوساکسون اولیه یک باور آخرالزمانی بود که می گفت طی جنگ نهایی در سرزمین صهیون (فلسطین) مسیحیان به آسمان برده خواهند شد و یهودیان (معتقدان به کتاب مقدس) نیز در این جنگ شرکت کرده و سرانجام به مسیحیت گرویده و پیروز خواهند شد. این چیزی است که هنوز بخش مهمی از مسیحیان آنگلوساکسون بویژه در آمریکا به آن باور دارند که ما به آنها «مسیحیان صهیونیست» می گوییم. طبعا یهودیان معتقد با مسیحی شدن خود مخالف بودند و در عوض کارتل های بانکدار یهودی که عملا فقط در ظاهر یهودی و خداباور مانده بودند، ایده صهیونیسم مسیحی را فرصتی طلایی برای گسترش قلمروی تجاری خود یافتند. پس تئودور هرتزل سفسطه چین لائیک یهودی زاده و یکی از مجیزگویان سسیل رودز، سلطان الماس آفریقا و نظریه پرداز امپریالیسم بریتانیا و بنیانگذار آفریقای جنوبی و رودزیا (کشوری که نام خود را بر آن نهاد) مامور شد ایده صهیونیسم را از چنگ مسیحیان درآورد و یهودی سازد. با این وجود هنوز راه درازی مانده بود تا امروز در اوج سرسپردگی آنگلوساکسون ها به صهیونیسم یهودی سازی شده شاهد یک دولت خودخوانده یهودی در بیت المقدس باشیم و نیشخند بزنیم به اینکه سرآمدان مسیحیان (روسای جمهور و نخست وزیران آمریکایی و اروپایی) در مقابل دیوار ندبه سر خم می کنند. در حقیقت این بنیامین دیزرائیلی نخست وزیر یهودی بریتانیا و گماشته خاندان روتشیلد ها بود که بهترین راه حل برای شرکت دادن زرسالاران یهود در استعمار بریتانیایی را ایجاد یک دولت یهودی در اوگاندای فعلی یا در آرژانتین معرفی کرد و دست آخر با الگوی سسیل رودز، سیاست خرید زمین و ایجاد آژانس یهودی در فلسطین را در پیش گرفت که حالا ارض مقدس و سرزمین موعود آنها خوانده می شود اما مهم تر از آن فلسطین، کماکان زمین صفر و مبنای توطئه ای بزرگ تر است که استعمار آمریکا و اروپا در قالب پر�
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
گوناگون
پربازدیدترینها