محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832126095
سازمان تجارت جهانی و تأثیر آن بر بازار نفت‌خام (چالش‌ها و فرصت‌ها)
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
سازمان تجارت جهانی و تأثیر آن بر بازار نفت‌خام (چالش‌ها و فرصت‌ها)
از آنجایی که قیمت نفت در بازار تحت تأثیر مسائل مختلفی مثل روانی و عرضه و تقاضا می‌باشد، تحت شمول گرفتن نفت در سازمان تجارت جهانی به طور مستقیم و غیرمستقیم بر مسائل روانی و عرضه و تقاضای نفت‌خام تأثیر گذار خواهد بود.
بخش دوم 2. چشم‌انداز و تأثیرات شمولیت نفت در سازمان جهانی تجارت در حال حاضر کشورهای در حال توسعه صادرکننده نفت در مورد خدمات میدان‌های نفتی تعهدی نداده‌اند ولی ممکن است در مذاکرات الحاق در آینده از آنها درخواست گردد. برای اطلاع از محتوی مذاکرات آینده سازمان جهانی تجارت در مورد انرژی و نفت می‌توان برخورد با این موضوع را در موافقت‌نامه‌های منطقه‌ای مورد بررسی قرار داد. در اکثر موارد دیدگاه‌های موافقت‌نامه‌های منطقه‌ای در موافقت‌نامه چندجانبه هم دیده می‌شود. تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) ، معاهده منشور انرژی و شورای همکاری اقتصادی آسیا پاسیفیک از جمله موافقت‌نامه‌هایی هستند که با توجه به ترکیب اعضای آن برای مسأله نفت اهمیت ویژه‌ای قائل شده‌اند. نفتا اصول گات را طوری تفسیر می‌کند تا بتواند تعهدات جدیدی ایجاد کند که از نتایج این دیدگاه ایجاد محدودیت در توانایی طرف‌های تجاری نفتا در استفاده از سیستم دو قیمتی به منظور ایجاد تنوع در بخش نفت (پتروشیمی) می‌باشد. معاهده منشور انرژی، سازوکاری برای سرمایه‌گذاری، تجارت و ترانزیت بخش انرژی ارائه می‌دهد که شامل جامعه اروپا، اروپای شرقی و مرکزی، روسیه، کشورهای سابق شوروی، استرالیا و ژاپن است. موافقت‌نامه منطقه‌ای، شورای همکاری اقتصادی حوزه آسیا پاسیفیک که در سال 1990 تأسیس شده، سیاست‌های انرژی را توسط کارگروه انرژی اتخاذ کرده و وزارت بازرگانی یا انرژی کشورهای عضو این سیاست‌ها را تأیید می‌کند. ایالات متحده امریکا خواهان انجام مذاکرات منطقه‌ای و چند جانبه به منظور تأثیرگذاری بر تجارت کالا و خدمات مربوط به انرژی می‌باشد. اهداف این کشور در این مذاکرات ترکیبی از سیاست ملی (توسعه صادرات و دسترسی به مواد اولیه)، امنیتی (ایالات متحده آمریکا به علت اختلافی که با برخی کشورهای صادرکننده نفت دارد نیاز به امنیت در تأمین واردات نفت خود دارد) و حفظ محیط‌زیست است. از این جهت آمریکا سعی دارد حاکمیت خود را در محدودیت بر واردات به بهانه امنیت و حفظ محیط‌زیست اعمال کند و در همان حال صادرات کالاهای مربوط به انرژی، خدمات و سرمایه را افزایش دهد. سیاست آمریکا در مورد تجارت انرژی همیشه با توجه به اهداف اقتصادی و امنیتی آن کشور تنظیم شده است. با توجه به نقش خاص انرژی در امنیت این کشور، آمریکا در الحاق بخش انرژی به سیستم جهانی تجارت مقاومت می‌کند. بنابراین در آینده احتمالاً بخش انرژی در مذاکرات بین موافقت‌نامه‌های مختلف ممکن است جای بگیرد که دلیل آن بیشتر مربوط به منافع کشورهای واردکننده انرژی بالاخص نفت می‌باشد. با ورود نفت در مذاکرات تجارت جهانی، گروه‌های مختلفی تحت تأثیر قرار خواهند گرفت. این گروه‌ها شامل کشورهای عضو و غیرعضو سازمان جهانی تجارت، کشورهای عضو اوپک، کشورهای واردکننده و کشورهای در حال توسعه واردکننده نفت و کشورهای صادرکننده نفت غیراوپک می‌شود. علاوه بر آن سازمان‌هایی نظیر آژانس بین‌المللی انرژی، اتحادیه منطقه‌ای نفتا و شورای منشور انرژی هم از این تأثیر برکنار نخواهد ماند. سؤالی که در ادامه مورد بررسی قرار گرفته، این است که اگر تجارت نفت مانند دیگر کالاها که در چارچوب مقررات سازمان تجارت جهانی تعرفه آنها در حال کاهش است و قیمت آن با توجه به حذف محدودیت کمی که میل به قیمت‌های رقابتی دارد، تعیین شود، چه اثرات اقتصادی بر کشورهای مختلف خواهد داشت؟و یا شمولیت نفت در سازمان جهانی تجارت چه تأثیری بر بخش بالادستی و پائین‌دستی این سازمان می‌گذارد؟ 1-2. تأثیر شمول نفت در تجارت جهانی بر کشورهای واردکننده نفت با توجه به اینکه نفت یکی از مواد اولیه حیاتی در صنایع کشورهای واردکننده است پس تحت شمول قرار گرفتن و یا نگرفتن آن در سازمان تجارت جهانی می‌تواند تأثیرات به سزایی بر صنایع این کشور قرار دهد. تأثیرات شمولیت نفت در سازمان تجارت جهانی برای کشورهای واردکننده هم می‌تواند مثبت باشد و هم می‌تواند منفی. با شمولیت نفت در تجارت جهانی ساختار بازار نفت رقابتی‌تر شده و اتفاقات سیاسی تأثیر کمتری بر قیمت نفت خواهد داشت. همچنین در قیمت‌گذاری نفت نقش اوپک نیز کمرنگ‌تر خواهد شد. علاوه بر این، براساس قوانین سازمان تجارت جهانی شرکت‌های ملی نفت بایستی به صورت خصوصی شده و یا به صورت تجاری فعالیت کنند که این امر منجر به رقابت بین شرکت‌های ملی و شرکت‌های بین‌المللی نفت خواهد شد که با توجه به سطح تکنولوژی شرکت‌های بین‌المللی، این شرکت‌ها می‌توانند سود بیشتری را کسب کنند. براساس قوانین موجود در سازمان تجارت جهانی، در زمینه فرآورده‌های نفتی، کشورهای دارنده ذخایر نفتی نمی‌توانند یک نظام دو قیمتی را در مورد نفت اجرا کنند یعنی قیمت نفت برای پالایشگاه‌ها داخلی و خارجی نباید تفاوت آنچنانی داشته باشد. این امر موجب می‌شود تا شرکت‌های فرآورده‌های نفتی خارجی بتوانند در بازارهای داخلی کشورهای صادرکننده نفت فعالیت داشته باشند. در کنار این پیامدهای مثبت، پیامدهای منفی نیز به دلیل تحت شمولیت گرفتن نفت در سازمان تجارت جهانی برای کشورهای واردکننده نفت نیز وجود خواهد داشت. مهمترین پیامد منفی مربوط به افزایش تقاضا و کمبود عرضه نفت‌خام در کشورهای وادر‌کننده نفت است. از آنجایی که یکی از اصول اولیه گات کاهش حقوق گمرکی واردات کالاها مثل نفت‌خام است. پس با کاهش حقوق گمرکی واردات نفت‌خام، قیمت تمام‌شده برای مصرف‌کننده کاهش یافته و تقاضا افزایش خواهد یافت. برای پاسخگوئی به افزایش تقاضا، در کوتاه‌مدت عرضه نفت‌خام بایستی افزایش یابد. این افزایش عرضه می‌تواند از طریق واردات نفت‌خام از کشورهایی که قادر به افزایش تولید هستند و یا اضافه ظرفیت تولید دارند مثل کشورهای خاورمیانه تأمین گردد. حال با توجه به رشد مصرف در کشورهای صادرکننده نفت، مشکلات موجود در افزایش تولید مثل سرمایه‌گذاری، زمان‌بر بودن افزایش تولید و افت تولید در میادین نفتی، عرضه مورد نیاز برای پاسخگوئی به افزایش تقاضا ممکن است حداقل با مشکل مواجه شود. 2-2. تأثیر شمول نفت در تجارت جهانی بر کشورهای صادرکننده نفت کشورهای صادرکننده نفت در جهان را می‌توان در قالب دو گروه تقسیم‌بندی کرد: کشورهای اوپک و کشورهای غیراوپک. شمولیت نفت در سازمان تجارت جهانی پیامدهای مثبت و منفی مختلفی بر اقتصاد کشورهای صادرکننده نفت، علی‌الخصوص کشورهایی که به درآمدهای نفتی وابسته هستند، خواهد داشت. 1-2-2. پیامدهای مثبت تأثیرات مثبتی که شمولیت نفت در تجارت جهانی می‌تواند بر کشورهای صادرکننده نفت می‌تواند داشته باشد عبارتند از: الف. وقتی بحث نفت مانند سایر کالاها در مذاکرات سازمان جهانی تجارت وارد شود و قیمت‌گذاری آن در شرایط آزاد و رقابتی انجام گیرد، عوامل سیاسی و روابط غیرمتعارف بین کشورهای واردکننده و صادرکننده نفت دیگر نقشی در تعیین قیمت نفت نخواهند داشت و نفت از حالت یک کالای استراتژیک و سیاسی به یک کالای معمولی تبدیل خواهد شد. در این صورت کشورهای صادرکننده نفت می‌توانند از منافع تجاری خود در چارچوب مقررات سازمان تجارت جهانی دفاع کنند. ب. دسترسی کشورهای صادرکننده به بازار نفت، سرمایه خارجی، تکنولوژی و فناوری جدید در زمینه صنعت نفت، آسان‌تر شده و در چارچوب قوانین این سازمان، کشورهای عضو نمی‌توانند از تحریم‌های اقتصادی بر علیه سایر اعضا استفاده کنند،البته بجز مواردی که تحریم اقتصادی در چارچوب فصل 7 منشور سازمان ملل انجام می‌پذیرد. ج. کشورهای عضو اوپک در چارچوب مقررات این سازمان می‌توانند بر عوامل مختل‌کننده تجارت بین‌المللی نفت، از جمله مالیات و سیاست‌های زیست‌محیطی کشورهای مصرف‌کننده غلبه کنند. در واقع شمول نفت در سازمان جهانی تجارت باعث کم اثرتر شدن موانع تعرفه‌ای و غیرتغرفه‌ای در ورود به بازار، حذف یا کاهش مالیات‌هایی که مصرف‌کننده می‌پردازد و دیگر عواملی که علیه منافع تولیدکننده است می‌شود. کاهش حقوق گمرکی بر واردات نفت براساس اصول اولیه تشکیل گات است. با کاهش تدریجی حقوق گمرکی، قیمت تمام شده نفت برای مصرف‌کننده کاهش می‌یابد و باعث افزایش تقاضا می‌شود. د. کشورهای عضو اوپک می‌توانند از مکانیزم‌های حل اختلاف سازمان تجارت جهانی برای مواردی که کشورهای مصرف‌کننده اقدامات تبعیض‌آمیزی را علیه نفت به اجرا می‌گذارند، استفاده کنند. از آنجا که کشورهای صادرکننده نفت به علت فقدان نفوذ سیاسی و اقتصادی کافی قادر به ایجاد تعهدات یکجانبه برای طرف تجاری خود نیستند، در چارچوب مقررات حل اختلاف سازمان جهانی تجارت می‌توانند به حقوق خود برسند. 2-2-2. پیامدهای منفی پیامدهای منفی شمولیت نفت در سازمان جهانی تجارت نیز عبارتند از: الف. با در نظر گرفتن این امر که اغلب کشورهای صادرکننده نفت، کشورهای در حال توسعه و متکی بر یک نوع ذخیره طبیعی هستند، عمده‌ترین تأثیر قوانین سازمان جهانی تجارت بر این کشورها، متمرکز بر حق اعمال حاکمیت ملی آنها بر منابع طبیعی‌شان است که یگانه منشأ مزیت نسبی آنها در تجارت خارجی به شمار می‌آید.مقررات و توافقنامه‌هایی که در این سازمان تصویب می‌شود و یا تفسیرهایی که از آنها می‌شود، می‌تواند این کشورها را در بهره‌برداری از مزیت نسبی منابع طبیعی خود برای رسیدن رسیدن به توسعه محدود کند. ب. از آنجا که نفت عمده‌ترین منبع تأمین درآمد ارزی برای کشورهای صادرکننده نفت است، هر اقدامی که منجر به کاهش ارزش ذخایر طبیعی آنها شود، می‌تواند تبعات منفی قابل ملاحظه‌ای برای نظام اقتصادی و سیاسی این کشورها به دنبال داشته باشد. ج. سیاست‌های توسعه صنعتی کشورهای در حال توسعه در چارچوب «اقدامات سرمایه‌گذاری مربوط به تجارت» با موانعی روبه‌روست. این به آن معنی است که کشورهای صادرکننده نفت نمی‌توانند خرید شرکت‌های نفتی را به تأمین از بازارهای داخلی محدود کند. د. با وجود توافق عمومی مبنی بر لزوم حفاظت از محیط‌زیست، کاملاً معلوم و مشخص است که سیاست‌های زیست‌محیطی طی سال‌های اخیر با اهداف حمایت‌گرایانه مورد استفاده قرار گرفته و تبعات منفی مهمی برای کشورهای در حال‌توسعه و به ویژه کشورهای صادرکننده سوخت‌های فسیلی داشته است. 3-2. تأثیر شمول نفت در تجارت جهانی بر بخش‌های بالادستی و پائین‌دستی صنعت نفت شمول نفت در مذاکرات سازمان جهانی تجارت می‌تواند با درجات مختلفی بر واحدها، فعالیت‌ها و بخش‌های بالادستی و پائین دستی صنعت نفت در کشورهای صادرکننده نفت تأثیرگذار باشد. صنایع بالادستی تولیدکننده شامل ماشین‌آلات، ابزار و وسایل مورد نیاز صنعت به علاوه خدمات مهندسی لازم برای این کار است و صنایع پائین‌دستی نیز شامل پالایشگاه‌ها، کارخانجات تولید مواد پتروشیمی و محصولات شیمیایی هستند. همانطوری که در قسمت‌های قبلی مطرح شده با ورود نفت در تجارت جهانی به دلیل رفع برخی موانع تقاضا برای این کالا افزایش خواهد یافت. این امر موجب افزایش سرمایه‌گذاری در بخش نفت خواهد شد و از آنجایی که بخشی از نیاز مربوط به ماشین‌آلات بایستی از بازار داخل تأمین شود، علاوه بر توسعه فروش نفت، درآمد تولیدکنندگان ابزار و وسایل مورد نیاز صنعت نفت را افزایش می‌دهد. افزایش تولید باعث کاهش هزینه و بهبود کیفیت این گروه از کالاها می‌شود و در نتیجه امکان رقابت در بازار بین‌المللی را برای آنها فراهم می‌سازد. واحدهای تولید مواد پتروشیمی در کشورهای در حال توسعه صادرکننده نفت اغلب براساس وجود مزیت نسبی در دسترسی به مواد اولیه ارزان ایجاد شده‌اند. بنابراین تا زمانی که با مواد اولیه ارزان تغذیه شوند عدم‌کارایی آنها در تولید مشهود نیست و می‌توانند به کار خود ادامه دهند. شمول نفت در مذاکرات سازمان تجارت جهانی تأثیر بر سیاست دوگانه قیمت مواد نفتی در داخل کشورهای غیرعضو ندارد. از این رو شرکت‌های پتروشیمی را از برخورداری از مواد اولیه ارزان محروم نمی‌سازد. در عوض به علت آزادسازی، قیمت نفت در سطح بین‌المللی کاهش پیدا می‌کند و کشورهای صادرکننده نفت را به طور نسبی از استفاده از این مواد اولیه ارزان‌تر محروم می‌سازد. البته به طور کلی، اگر کشوری بخواهد پس از عضویت در سازمان جهانی تجارت با ورود نفت در تجارت جهانی بیشترین استفاده را ببرد، می‌بایست بر روی ساخت تجهیزات تکنولوژیکی صنعت نفت سرمایه‌گذاری کند. 3. اوپک و سازمان جهانی تجارت از آنجایی که اوپک به عنوان یکی از سازمان‌های تأثیرگذار بر بازار نفت‌خام است که ایران نیز از اعضای تأثیرگذار آن می‌باشد، بنابراین بررسی رابطه و مقایسه این سازمان با سازمان تجارت جهانی ضروری به نظر می‌رسد. در نگاه اول به ساختار سازمانی، به نظر می‌رسد که این دو سازمان بسیار متفاوت از یکدیگر بوده و هیچ سازمانی مانند این دو وجود ندارد که این‌قدر از هم متفاوت باشند. سازمان جهانی تجارت یک سازمان چند جانبه بوده که هم اکنون دارای 153 عضو می‌باشد(در حدود 26 کشور نیز در حال مذاکرات الحاق می‌باشند) و هر کشور دیگری آزاد می‌باشد که جهت الحاق شروع به انجام مذاکره نماید ولی اوپک یک سازمان بین‌المللی با 12 عضو از کشورهای صادرکننده نفت است و عضویت در آن برای کشورهای صادرکننده نفت که دارای منافع مشترک با اعضای دیگر می‌باشند، آزاد است. با این توضیح، می‌توان گفت که سازمان جهانی تجارت، سازمانی می‌باشد که بر بخش‌های مختلفی کنترل و نظارت دارد در حالی که اوپک به علت موقعیت خاص خود فقط بر روی یک محصول کنترل و نظارت دارد. بدین ترتیب این دو سازمان از بسیاری جهات با هم تفاوت دارند. به عنوان مثال، منطق وجودی سازمان جهانی تجارت، برقراری تجارت آزاد بوده در حالی‌که منطق وجودی اوپک به عنوان یک سازمان بین‌الدولی در دست داشتن قیمت‌ها نفت‌خام بوده است. اهداف، ابزار و مکانیزم‌های اجرایی (قضاوت‌های مبتنی بر قانون در مقابل فشارهای جمعی) اتخاذ شده توسط هریک متفاوت می‌باشد. سازمان جهانی تجارت بطور کلی درصدد رفع موانع تجاری از طریق تحریم اقدامات مختل‌کننده، استفاده از محدودیت‌های کمی بر واردات و صادرات بوده و در مقابل مشوق کاهش متقابل و حذف تعرفه‌های وارداتی است. در مقابل اوپک مخالف رقابت میان اعضا جهت بدست آوردن سهم بازار بوده و در پی تنظیم قیمت‌ها از طریق کنترل بر روی عرضه محصول است. این شیوه عملکرد برخی را بر آن داشته تا تصور کنند که اوپک مظهر یک کارتل هیدروکربن می‌باشد که در صحنه سیاست انرژی بین‌المللی دارای یک مفهوم منفی و تحقیرآمیز بوده است. به هر حال عضویت در سازمان تجارت جهانی امتیازاتی از جمله فضای قابل پیش‌بینی و مطمئن تجاری و دسترسی به بازار حدود 158 کشور جهان را دارد. تولیدکنندگان عمده نفت‌خام برای مطرح کردن مخالفتشان با مالیات‌های بالای انرژی در کشورهای مصرف‌کننده، باید از چارچوب سازمان تجارت جهانی و تمامی امکانات و ظرفیت‌های آن استفاده کنند. یعنی تولیدکنندگان نفت با هر نوع مالیات‌بندی جدیدی که تفاوت بین نفت و سایر سوخت‌ها مانند زغال‌سنگ و یا گاز طبیعی را افزایش دهد، می‌توانند تحت عنوان تبعیض به چالش برخیزند. از سوی دیگر با توجه به اینکه نفت، اصلی‌ترین منبع درآمد ارزی اکثر کشورهای اوپک محسوب می‌شود و در آینده میان‌مدت نیز چنین خواهد بود، بنابراین پیوستن به سازمان‌های مختلف باید با در نظر گرفتن جایگاه نفت و امکان حداکثرسازی منافع این کشورها صورت پذیرد. در زمینه مذاکرات آتی مسائلی وجود دارند که کشورهای عضو اوپک باید برای افزایش قدرت چانه‌زنی خود دیدگاه‌ها و منافع خود را در مورد آنها هماهنگ سازند، این مسائل عبارتند از: توجه به مسائلی که باعث اختلال در تجارت نفت می شود (مانند مالیات بر نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی و مسائل زیست محیطی در کشورهای مصرف‌کننده) و همچنین توجه به این نکته که تاکنون مالیات بر مصرف نقت‌خام و فرآورده‌های نفتی و سیاست‌های تجاری به خودی‌خود سدی در مقابل تجارت بین‌المللی نفت‌خام نبوده است. منابع 1. اکبری نورالدین (1389)، «تأثیر پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی بر سارختار صنعت نفت ایران»، مجله نفت و انرژی، صص. 13-5. 2. بهروزی‌فر مرتضی (1381)، «اوپک و جهانی شن اقتصاد»، مجله اقتصاد انرژی، ماه سوم(خرداد). 3. حائریان اردکانی محمود (1381)، «نفت و سازمان تجارت جهانی»، فصلنامه علوم انسانی دانشگاه الزهرا (س)، سال دوازدهم و سیزدهم، شماره 44 و 45، صص. 153-129. 4. حبیبی دباغ محسن (1389)، «عضویت در سازمان تجارت جهانی و اقتصادهای وابسته به نفت‌خام»، فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژی، سال هشتم، شماره‌ی 28، صص. 178-153. 5. ژیمنزگوئرا آندریا (1381) «سازمان تجارت جهانی و نفت»، ترجمه: یوسف جمسی، اقتصاد انرژی، ماه نهم (آذر). 6. عبدالله حسین (1382)، «پیامدهای گات و سازمان تجارت جهانی برای کشورهای صادرکننده نفت»، ترجمه: احمد زمانی، مجله اقتصادی، دوره دوم، سال اول، شماره سوم، صص. 45-36. 7. مقصودی مجتبی (1388)، «چشم‌انداز ورود نفت به سازمان تجارت جهانی و تأثیر آن بر اقتصاد کشورهای نفتی خاورمیانه»، همایش بین‌المللی تحولات جدید ایران و جهان، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی. 8. مهرآرا محسن و سجاد برخورداری (1386)، «بررسی آثار کاهش تعرفه از طریق الحاق ایران به WTO و بر بخش‌های اقتصادی در قالب مدل تعادل عمومی قابل محاسبه»، مجله تحقیقات اقتصادی، شماره 80، صص. 194-171. 9. Bina Cyrus. Vo Minh, (2007), » OPEC in the Epoch of Globalization: An Event Study of Global Oil Prices «, Global Economy Journal, Volume 7, Issue 1. 10. Chang.P, Lee.M (2011), » The WTO trade effect«, Journal of International Economics 85, PP. 53-71. 11. Desta, Melaku Geboye (2003), “The Organization of Petroleum Exporting Countries,the World Trade Organization, and Regional Trade Agreements, Journal of World Trade, pp.524-525. 12. Finger, J.M., Hoekman, B., (1999), "Developing Countries and the New Trade Round: lessons from recent research", The World Bank, Washington, mimeo. 13. Gibbs, M. (2003). “Energy Services, Energy Policies and the Doha Agenda” in Energy and Environmental Services: Negotiating Objectives and Development Priorities. NCTAD. United Nations. New York. US. Geneva.Switzerland. 14. Selivanova Yulia (2007), “The WTO and Energy: WTO Rules and Agreements of Relevance to the Energy Sector, Energy Charter Secretariat, pp. 20-21 15. Schott, .J., Watal, J., (1999), "Decision-making in the WTO", International Economics Policy Brief, n. 00-2, Institute for International Economics. منبع : مقاله ارائه شده در همایش ملی نفت و توسعه اقتصادی برگزار کننده : سازمان بسیج علمی،پژوهشی و فناوری ادامه دارد ...
93/05/15 - 00:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها