محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844269047
تحلیلگر قزاق بررسی کرد الگوهای ناثواب مدیریت داخلی، خطری که امنیت آسیای مرکزی را تهدید می‌کند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: تحلیلگر قزاق بررسی کرد
الگوهای ناثواب مدیریت داخلی، خطری که امنیت آسیای مرکزی را تهدید می‌کند
کارشناس قزاق با اشاره به این نکته که مشکلات داخلی کشورهای آسیای مرکزی خطر اصلی برای امنیت این منطقه محسوب می‌شوند بر ضرورت انتقال آرام قدرت در این کشورها تأکید کرد.
به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای فارس در بیشکک، «سانات کوشکومبایف» پژوهشگر ارشد مرکز تحقیقات استراتژیک قزاقستان که تحت نظارت رئیس جمهور این کشور می‌باشد معتقد است که مشکلات داخلی کشورهای آسیای مرکزی خطرات اساسی را برای امنیت منطقه ایجاد می‌کنند. به گفته وی، در این رابطه صحبت از خطرات سیاسی داخلی است که به خاطر سیستم‌های ناپایدار سیاسی و عدم کنترل جامعه بر دولت به وجود می‌آِیند ضمن آنکه فساد مالی، مشکلات اقتصادی، اجتماعی، بیکاری گسترده، بی‌ثباتی و دیگر عوامل باعث ایجاد مشکلات سیستماتیک می‌شوند. مشکلات داخلی؛ خطر اصلی امنیت آسیای مرکزی وی در مصاحبه با پایگاه خبری «islamsng» اظهار داشت: برخی کارشناسان معتقدند که خطرات خارجی چالش‌های اصلی را برای امنیت منطقه ایجاد خواهند کرد اما به نظر من آنها در درجه دوم قرار دارند زیرا خطرهای داخلی در آینده نزدیک بیشتر بر روی اوضاع منطقه تأثیر خواهند گذاشت. تحلیلگر قزاق افزود: با توجه به ویژگی منطقه، کشورهایی هستند که تا حدودی توانسته‌اند مشکلات داخلی خود را حل کنند زیرا حل مسائل به صورت نسبی انجام می‌شود. به عنوان مثال، ثبات خارجی ازبکستان یا قزاقستان به این معنا نیست که مشکلات اصلی داخلی این کشورها برطرف شده و یا اینکه وجود سیستم مدیریت اقتدارگرا در ترکمنستان به معنای این نیست که در چشم‌انداز بلندمدت تمام مسائل مشکل‌ساز حل شده‌اند. کوشکومبایف با اشاره به اینکه در حال حاضر مشکلات جایگزینی قدرت در این کشورها هنوز باقی مانده است، افزود: این جریان باید بدون درگیری و با کم‌ترین صدمات پیش برود ضمن آنکه تمام کشمکش‌هایی که در دوران انتخابات به وجود می‌آیند باید در چارچوب قانون حل‌وفصل شوند. ضرورت انتقال آرام قدرت در کشورهای آسیای مرکزی وی گفت: در این جهت در قرقیزستان و تاجیکستان در دوره میان‌مدت از همه کشورها ضعیف‌تر عمل کرده چراکه در این 2 کشور یا انقلاب‌هایی رخ داده و یا درگیری‌های مدنی جاری بوده که بر روی سیستم دولتی تأثیر گذاشته است. به باور این تحلیلگر قزاق، در حال حاضر قرقیزستان که مراحل معینی از سختیهای سیاسی را گذرانده است از نظر چشم‌انداز بلندمدت به تدریج در پی راهکارهای مواجهه با چالش‌های اساسی است و در تاجیکستان نیز مردمی که شاهد جنگ شهروندی بودند، سعی می‌کنند به طور کامل از رویدادهایی نظیر آن دوری کنند اما نسل بعدی که به هر صورت جنگ مدنی را فراموش می‌کند، اگر نتواند مشکلات موجود را حل کند دست به گزینش نیرو زده که این مسأله خطرات بی‌ثباتی اوضاع در این کشور را افزایش می‌دهد ضمن آنکه زمان نیز به نفع دولت فعلی کار نمی‌کند. کارشناس قزاق ادامه می‌دهد: جاگزینی اجتناب‌ناپذیر قدرت در آینده برای کشورهای منطقه یک چالش جدی محسوب می‌شود و معلوم نیست که آیا این جریان بدون درگیری باشد؟ و یا در چارچوبی قانونی صورت گیرد؟ و مهم است که در این رابطه تمام نکات حقوقی و سطح فرهنگ سیاسی در نظر گرفته شود. به عقیده کوشکومبایف، نخبگان سیاسی در تمام کشورهای منطقه سعی می‌کردند تا مردم از سیاست دور باشند که بدین سبب توانایی یافتن نکات مورد توافق و مذاکره وجود ندارد و در واقع کشورهای آسیای مرکزی فاقد نماینده قانونی مردم در دولت هستند و در اکثر آنها تنها پارلمان‌های فرمایشی حضور داشته که نمی‌توانند به طور کامل از عهده وظایف خود برآیند ضمن اینکه احزاب‌ها ساختار مستحکمی برای اجرای وظایف کلاسیک خود نداشته و به یک یا چند رهبر وابسته هستند. تأثیرگذاری فاکتور دین در تحولات آتی سیاسی از سوی دیگر، کارشناسان غالبا بر روی عوامل دینی مؤثر در شرایط سیاسی تأکید دارند و این واقعیت در رویدادهای کشورهای منطقه قابل مشاهده است. کوشکومبایف افزود: اعتقاد بر این است که در ازبکستان و تاجیکستان دین‌دارای ریشه‌های عمیق‌تری دارد و گروه‌های سیاسی- دینی یا شبه‌دینی در حاشیه حیات سیاسی و اجتماعی قرار دارند و وقتی مردم از اوضاع پیش آمده راضی نیستند هیچ چاره‌ای جز طرفداری از جنبش‌های افراطی نمی‌بینند و حال آنکه تعداد آنها پیوسته افزایش می‌یابد. اکثر اوقات جوانانی که در حاشیه حیات اجتماعی و سیاسی هستند، تحت تأثیر این گروه‌ها قرار می‌گیرند و اگر این کشورها مشکلات سیستماتیک جاری را حل نکنند، مردم در نهایت در حوزه‌های سیاسی- دینی راهحل را در همراهی با گروه‌های شبه‌دینی جستجو خواهند کرد. به باور این دانشمند قزاق، وقوع این پدیده به طور مستقیم اوضاع سیاسی داخلی در این کشورها را ناپایدار ساخته و بدون تردید عامل افراط‌گرایی دینی در زمینه تهدیدات، جایگاه خود را حفظ می‌کند اما تهدید اصلی برای این کشورها به مشکلات سیستم برمی‌گردد. پژوهشگر قزاق تصریح می‌کند: واضح است که در بسیاری از کشورها و مناطق جهان تأثیر عوامل دینی بر سیاست رو به افزایش است و در این زمینه شناخت جریان‌های افراطی ادامه دارد اما اگر راهحل مشکلات به موقع به مردم ارائه نگردد و از بخش قابل‌توجهی از مشکلات بالقوه جلوگیری نشود، گروه‌های افراطی در حاشیه جریان سیاسی همچنان حضور خواهند داشت و به محض اینکه دولت‌ها از برطرف کردن مشکلات در حال ظهور دست بکشند، این گروه‌ها به تدریج به مراکز فعال منتقل شده و شروع به تأثیرگذاری بر روی فرآیندهای سیاسی می‌کنند ضمن اینکه در چشم‌انداز کوتاه‌مدت نیز نباید این تهدید را کم‌اهمیت دانست. از سوی دیگر، جوامع آسیای مرکزی هم‌اکنون سکولار بوده و روشن است که عوامل دینی در کشورهای ما نقش چندانی برای همسایگان جنوبی مثل افغانستان، پاکستان و یا ایران ایفا نمی‌کند. با این وجود، دین در حیات سیاسی این کشورها جایگاه مهمی دارد و حتی بتازگی تأثیر آن بر روی فرآیندهای سیاسی نیز رو به افزایش است. به گفته کوشکومبایف، این خطرات و چالش‌ها ممکن است در آینده بروز کنند اما فعلا به سطح سیاسی نرسیده‌اند و در حال حاضر بعید است که افراطگرایان دینی قدرت را در کشورهای منطقه به دست گیرند با این وجود چنانچه مشکلات سیستم این کشورها حل نشوند در آینده گروهای مخالف با محتوای دینی ظاهر خواهند شد. اختلافات کشورهای آسیای مرکزی بسترساز درگیری جدی نیست وی گفت: در ضمن در روابط بین کشورهای آسیای مرکزی تناقضات مشخصی وجود دارد اما آنها به درگیری‌های گسترده تبدیل نمی‌شوند و حتی علیرغم تیرگی روابط بعضی از کشورهای منطقه مانند روابط ازبک- تاجیک، احتمال کمی برای تبدیل شدن آنها به یک درگیری جدی متصور است. درگیری‌های پراکنده که به طور مثال در نواحی مرزی قرقیزستان و تاجیکستان رخ می‌دهند، شاید در آینده نیز به وجود آیند اما هیچ کس از جمله نخبگان سیاسی این کشورها نمی‌خواهند که این درگیری‌ها گسترش یا ادامه یابد زیرا این مسأله خطراتی را برای تمام منطقه دربرخواهد داشت. این صاحب‌نظر قزاق عنوان کرد که در حال حاضر امنیت کشورها در منطقه آسیای مرکزی از اهمیت بالایی برخوردار است بنابراین نخبگان سیاسی میفهمند که توجه نکردن به درگیری‌های به وجود آمده با وجود داشتن ارتش‌های نسبتا کوچک و سایر عوامل تا چه میزان خطرناک است بنابراین هیچ یک از کشورها خواهان این درگیری‌ها نبوده اما از طرفی آنها تقریبا غیرقابل‌کنترل هستند. تحلیلگر قزاق همچنین بیان کرد: با در نظر گرفتن مشکلات مرزی، آبی، ارضی، مهاجرت، مشکلات مربوط به عبور وسایل حمل‌ونقل از مناطق محصور شده و دیگر مسائل، این درگیری‌ها به صورت دوره‌ای به وجود می‌آیند که البته نباید این تهدیدات را بزرگ کرد زیرا این درگیری‌های مرزی و محلی همواره وجود خواهند داشت. بازیگران خارجی؛ علاقمند ثبات بلندمدت در منطقه کوشکومبایف در مورد تأثیر بازیگران خارجی بر روی تحولات کشورهای آسیای مرکزی نیز اظهار داشت: بازیگران خارجی مانند چین و روسیه در این منطقه منافع مختلفی دارند و عامل واحد برای آنها این است که این کشورها خواستار بی‌ثباتی اوضاع منطقه در چشم‌انداز بلندمدت نیستند. به عنوان مثال، روسیه و چین نمی‌خواهند که وضعیت افغانستان برای امنیت آسیای مرکزی تهدیدات جدی ایجاد کند. به نظر وی، نباید خطرات احتمالی نشأت گرفته از سوی افغانستان را اغراق‌آمیز توصیف کرد بلکه در این رابطه واقعی‌تر این است که صحبت از تشدید قاچاق مواد مخدر و افزایش احتمالی تعداد مهاجران به میان آید ضمن آنکه طالبان قصد خروج از افغانستان را نداشته و هدف آنان بدست آوردن قدرت در داخل کشور است و حال آنکه رسیدن به این هدف حتی در شرایط فعلی امر آسانی نیست. کوشکومبایف همچنین افزود: مسأله افغانستان برای منطقه آسیای مرکزی به عنوان چالش اصلی و استراتژیکی محسوب نمی‌شود و در مقایسه با خطرات ناشی از مشکلات درون منطقه از اهمیت کمتری برخوردار است. سازمان‌های غیردولتی؛ ابزار «قدرت نرم» غرب وی تصریح کرد: این درحالی است که حضور آمریکا و غرب در منطقه آسیای مرکزی همانند سایر کشورهای دنیا احساس می‌شود اما نباید به طور کلی نقش آمریکا و تأثیر غرب را دست کم گرفت زیرا خطر «قدرت نرم» از سوی این قدرت‌ها تهدیدی اساسی به شمار می‌رود که در چارچوب سازمان‌های غیردولتی و دیگر نهادها نفوذ خود را توسعه می‌دهند. از سوی دیگر، سازمان‌های غیردولتی عامل خطرناکی برای توسعه سیاست‌های غرب در کشورهای منطقه می‌باشند و همانطور که قبلا ذکر شد ضعف داخلی کشورها زمینه مناسبی را برای هر تأثیر مخرب خارجی ایجاد خواهد کرد. البته در مورد فعالیت این سازمان‌ها باید تصریح کرد که در برخی از کشورها بخش‌هایی بدون نظارت قانونی وجود دارند که این مسئله کمک مهمی به فعالیت سازمان‌های غیردولتی و بین‌المللی انجام می‌دهد و باید نظارت و قوانین دقیق‌تری بر این زمینه‌ها اعمال شود. به اعتقاد وی، غرب در منطقه نفوذ دارد اما بی‌ثبات‌سازی منطقه به نفع آن نیست چراکه مسائل مربوط به انرژی، ظرفیت منابع و امنیت منطقه برای غرب مهم بوده و آنها برای تأمین منابع انرژی خود به ثبات در این کشورها احتیاج دارند. در این حوزه روندهای متمایل به غرب، روسیه و چین متفاوت بوده اما در حالت کلی این مسأله به صورت نسبی عمل می‌کند یعنی دولت‌های منطقه همواره از سیاست‌های چندجانبه استفاده می‌کنند. سیاست چندجانبه‌گرایی؛ تنها رویکرد بهینه و کارآمد حفظ منافع ملی از نگاه این پژوهشگر، البته در شرایطی فعلی منطقه هیچ کشوری نمی‌تواند فقط طرفدار غرب، روسیه یا چین باشد و دولت‌ها سعی دارند با حفظ تعادل در مناسبات با تمام کشورها از سیاست چندوجهی که تنها شیوه بهینه و کارآمد برای دفاع از منافع خود می‌باشد، استفاده کند. به عنوان مثال، در تجارت همکاری فقط با یک شرکت وابستگی در پی دارد و این ریسک بزرگی می‌باشد بنابراین باید تعداد شرکا زیاد باشند که نقش غرب و علاقه نخبگان سیاسی کشورهای آسیای مرکزی برای توسعه روابط به همین مسأله برمی‌گردد. باید اعتراف کرد که کشورهای غربی از منطقه فاصله زیادی دارند اما در حوزه‌های سرمایه‌گذاری و اقتصادی حضور فعالی داشته و به عنوان یکی از قطب‌های اصلی جهان معاصر در این رابطه به شمار می‌روند. بدون شک، بین غرب، روسیه و چین در بعضی از حوزه‌ها رقابت وجود دارد که این امر طبیعی است و حتی چین و روسیه علیرغم عضویت در سازمان همکاری شانگهای و همچنین همسویی مواضع در مسائل جهانی، اما در آسیای مرکزی با یکدیگر رقیب هستند. در حال حاضر چین به خاطر ظرفیت قوی اقتصادی بزرگ‌ترین خریدار منابع کشورهای آسیای مرکزی می‌باشد و برای برخی از کشورهای منطقه به سرمایه‌گذار کلیدی تبدیل شده است. از طرفی اتحادیه اروپا نیز می‌خواهد از منافع انرژی خود دفاع کند و آنها نیز به منابع متنوع و مسیرهای مختلف برای تأمین کانال‌های انتقال انرژی خود نیاز دارند بنابراین هر بازیگری از منافع استراتژیکی خود دفاع می‌کند و این امر مسأله‌ای منطقه‌ای می‌باشد ضمن آنکه هر بازی مقررات خود را دارد به طوری که اگر بازیگران طبق این مقررات عمل کنند، همگی سود می‌برند. وی ادامه داد: اما اگر رقابت به تقابل غیرسازنده و غیرسیستماتیک تبدیل شود این امر به ضرر خود بازیگران بوده و اگر ابرقدرت‌ها سعی کنند از فرصت‌های به وجود آمده جلوگیری کنند و حوزه‌های نفوذ مطلق خود را ایجاد کنند، این مسأله به طور منفی بر روی کشورهای آسیای مرکزی تأثیر می‌گذارد زیرا منافع منطقه دیگر اهمیت چندانی نخواهد داشت که به طور قابل‌توجهی جایگاه سیاسی کشورهای منطقه را در سیاست بین‌المللی کاهش می‌دهد. ضرورت هماهنگی اقدامات در درون آسیای مرکزی در ضمن، تقابل و رقابت شدید داخلی نیز به نفع کشورهای آسیای مرکزی نیست. بنابراین کشورهای منطقه باید اقدامات و تلاش‌های خود را هماهنگ سازند. به عنوان مثال، این کشورها در حوزه حمل‌ونقل و انرژی به یکدیگر وابسته هستند و می‌توانند مؤثرتر از منافع خود هم در مناسبات با همسایگان و هم در مراودات با شرکای خارجی دفاع کنند. سانات کوشکومبایف همچنین در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان امنیت در منطقه‌ی آسیای مرکزی را تأمین کرد؟ اظهار داشت: مشکلات فوق‌الذکر از گذشته وجود داشته و کشورهای آسیای مرکزی باید در بعضی از حوزه‌ها مانند سیاست خارجی و سیاست دفاعی و امنیتی هماهنگی نزدیکی داشته باشند که کارشناسان و سیاستمداران از گذشته به این مسأله پرداخته‌اند. عدم هماهنگی و همکاری بین کشورهای منطقه در این زمینه باعث به وجود آمدن فضای سوء‌تفاهم در رابطه با حاکمیت ملی و استقلال کشورها می‌شود که این امر بر منافع چندجانبه و منطقه‌ای سایه می‌افکند. به باور وی، نخبگان سیاسی کشورهای منطقه هنوز به طور کامل این مسأله را درک نکرده‌اند که تا چه حد همه مسائل به هم ربط داشته و در حال حاضر باید تمام تلاش‌ها و اقدامات خود را با منافع همسایگان هماهنگ کنند. ضعیف بودن فرهنگ مصالحه سیاسی در منطقه پژوهشگر قزاق عنوان کرد که فعلا کشورهای آسیای مرکزی فرهنگ مصالحه سیاسی را به حد کافی تقویت نکرده‌اند اما باید تصمیمات و اقدامات مربوط به مسائل مرزی، آبی، حمل‌ونقل، ارضی، مهاجرت، رژیم کنترل مرزی، ویزا، ساخت پروژه‌های بزرگ و دیگر موارد را هماهنگ کنند. از نگاه کوشکومبایف، ظاهرا این مشکلات در کوتاه‌مدت حل‌شدنی هستند اما اکثر اوقات دولت‌ها دیدگاه‌های عمومی را در نظر نگرفته و نسبت به مسائل همچنان بی‌تفاوت می‌مانند که در نتیجه برطرف شدن مشکلاتی از این قبیل به تأخیر می‌افتد. اندیشمند قزاق ادامه داد: مقامات بلندپایه آسیای مرکزی در شرایط فعلی ضرورت حل اختلافات بین کشورهای منطقه را درک می‌کنند و ظاهرا در اوضاع پیچیده فعلی سیاستمداران برای همکاری آماده می‌شوند. وی تصریح کرد: به نظر من، نباید منتظر خطرات بزرگ خارجی بود تا باعث اتحاد کشورهای منطقه شود و با توجه به آنکه مشکلات داخلی زیادی در این کشورها وجود دارد، باید اقداماتی در جهت کاهش تنش‌ها هم در روابط بین کشورها و هم در سیاست داخلی اتخاذ کرد. لزوم اصلاح تصورات غلط در مورد حفظ استقلال و حاکمیت به عقیده این تحلیلگر، در حال حاضر مقامات بلندپایه آسیای مرکزی بیشتر از هر زمان دیگری به همکاری دائمی نیاز دارند و حال آنکه همه آنها بر روی مشکلات فرعی منطقه‌ای و مرزی تمرکز داشته که ناشی از تصورات غلط در زمینه دفاع از استقلال و حاکمیت کشور است. وی افزود: به عنوان مثال، اولویت روابط دوجانبه نمی‌تواند به طور اتوماتیک استقلال بیشتر را تضمین کند و حال آنکه هم در روابط دوجانبه و هم در مناسبات چندجانبه تا حدودی وابستگی وجود دارد اما در هر شکل مناسبات می‌توان راه‌حل‌های کاملا قابل‌قبول و سودمند برای هر کدام از طرفین پیدا کرد. کوشکومبایف در پایان یادآور شد که برای رسیدن به این سطح، دولتمردان باید از اراده سیاسی قوی برخوردار باشند اما در حال حاضر اینگونه نیست و راهکار صحیح برای بهبود اوضاع فعلی هماهنگی تنگاتنگ اقدامات و در نظر گرفتن منافع همه کشورهای منطقه است. انتهای پیام/ز
93/05/09 - 14:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها