واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۹ تير ۱۳۹۳ (۵:۵۱ق.ظ)
آفرينش: «توقف مذاکرات بر سر دو راهي "حق و مصلحت"»
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه آفرينش چنين نوشت:
پس از توافق اوليه ژنو که مجالي شش ماهه را به طرفين مذاکره (ايران و1+5) داد، تمام تلاش ها در جهت رسيدن به يک راه حل جامع قرار گرفت. اما ميزان اختلافات و شکاف ميان خواسته ها مانع از اين مهم گرديد. اختلافاتي که به قول دکترظريف بعضاً حل شدن آنها نياز به تصميم گيري ازسوي مقامات سياسي دارد.
عمده مشکلاتي که برسر ميز مذاکره وجود دارد بحث بر ميزان غني سازي و رآکتور اراک است. اما اين موضوعات نيز با نگرش واقع گرايانه غربي ها به حقوق مسلم کشورمان و انعطاف منطقي ايران در پاره اي مسائل، امکان توافق را دور از دسترس نمي سازد.
ايران در مذاکرات خود مدعي است که بايد به يک توافق جامع براساس چارچوب ان پي تي دست يافت و حقوق مسلم ايران در اين حيطه اعم از حق غني سازي و داشتن برنامه هاي اکتشافي پيرامون برنامه صلح آميز هسته اي لحاظ شود.
ازسوي ديگر غرب نيز با دردست داشتن قطعنامه هاي گوناگون که ايران را از حق داشتن غني سازي اورانيوم منع کرده، در پي کاستن توان غني سازي ايران درحد تامين سوخت راکتور تهران و درنهايت راکتور اراک درصورت تغيير به آب سبک هستند.
اين اختلافات باعث شده تا مذاکرات جدي ميان ايران و غرب و به ويژه آمريکا صورت گيرد و جان کري به تنهايي به مذاکره با ظريف بپردازد تا راه عبوري از اين اختلافات يافت شود. نکته مثبت اين مذاکرات اينجاست که برخلاف سال هاي قبل عزم طرف غربي نيز تا حدودي به حل و فصل پرونده هسته اي است و همچون هميشه به دنبال مقاصد خاصي نيستند، هرچند که هنوز خوي زياده خواهي خود را چاشني کارمي کنند.
اين حسن نيت مذاکره کنندگان در پذيرش حق غني سازي و داشتن فناوري صلح آميز هسته اي براي ايران را مي توان درطي اين مذاکرات به عينه ديد. زماني بود که غرب حتي با داشتن فناوري هسته اي از سوي ايران مخالف بود و براي آن قطعنامه تنظيم مي کرد!.
لذا امروز مذاکرات هسته اي بر سر دوراهي "حق و مصلحت" قرارگرفته است. ازيکسو حق هرکشوري است که براساس حقوق بين الملل از فناوري هسته اي براي رفع نيازهاي خود استفاده کند و هيچ قدرتي هم حق ندارد با آن مخالفت کند. اما به سبب سايه اي که مسائل سياسي و ايران هراسي بر پرونده هسته اي کشورمان انداخته، حق مسلم هسته اي ما مورد تعدي قرار گرفته است. اما بايد اين حقوق را با شفاف سازي و ايجاد اعتماد براي جامعه جهاني از دست غرب و شوراي امنيت خارج کنيم و تنها راه آن مذاکره و مصالحه با آنها مي باشد.
به عبارتي وقت آن رسيده تا نگاهي به جاده مصلحت داشته باشيم. متاسفانه گروه هاي سياسي در داخل بحث مصلحت را با سازش منفعلانه يکي مي سازند و سعي دارند حقوق ملت را بر باد رفته جلوه دهند تا به مقاصد خود از قبل فشارهاي خارجي و تحريم ها برسند. اما واقعيت امر چيز ديگري است و ما بايد با درايت و کاهش فشارها برملت، حق و حقوق کشور را صيانت کنيم.
رعايت مصلحت بلاد مسلمين در شريعت اسلامي بيش ازجهاد مستقيم تاکيد شده است و نمونه هاي تاريخي آن از صدر اسلام با صلح حديبيه تا پذيرش قطعنامه 598 توسط حضرت امام(ره)، براي عبرت گيري ما قابل استناد است.
امام خميني(ره) در پذيرش قطعنامه بر مصلحت حفظ اسلام، مردم و نظام و انقلاب تاکيد مي کنند و مي فرمايند:«با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم و در مقطع کنوني آن را به مصلحت انقلاب و نظام مي دانم و خدا مي داند اگر نبود انگيزه اي که همه ما و عزت ما و اعتبار ما بايد در مسير مصلحت اسلام و مسلمين قرباني شود، هرگز راضي به اين عمل نمي بودم و مرگ و شهادت برايم گواراتر بود...»
آيا تعيين تکليف جنگ براساس مصلحت از سوي امام(ره) را بايد شکست يا سازش محقرانه تلقي کرد؟! هرگز چنين نيست اين مصلحت انديشي همواره موجب انعطاف و رسيدن به هدفي والاتر از سوي اسلام تلقي گرديده است.
امروز نيز اگر ما در مذاکرات بيش از وظايف خود به غرب اجازه ورود به حيطه حقوق هسته اي خود را مي دهيم، به منزله وادادگي و شکست نيست، بلکه بايد کمي افق ديدمان را جلوتر ببريم و با دادن امتيازهايي به دستاوردهاي بزرگتري که همانا رشد وتعالي ملت و کشور است دست يابيم.
دو راهي حق و مصلحت يکي از پيچ هاي تاريخي است که پس از پايان جنگ بار ديگر ملت و کشور برسر آن قرار گرفته است. شک نداريم که با درايت مقامات عالي کشور و تلاش تيم مذاکره کننده هسته اي و با حمايت مردم از اين پيچ به سلامت خواهيم گذشت، به شرط آنکه تمام طيف هاي سياسي عبور از اين پيچ را به صلاح مردم و نظام تشخيص دهند و منافع حزبي و گروهي موجب کارشکني نگردد.
نويسنده:حميدرضا عسگري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]