محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844263081
گفتگو با احمد سبحانی اهمیت و نتایج سفر دوره ای پوتین به آمریکای لاتین
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گفتگو با احمد سبحانی
اهمیت و نتایج سفر دوره ای پوتین به آمریکای لاتین
برای روسیه، ورود به آمریکای لاتین به عنوان حیات خلوت آمریکا، به ویژه جهت جبران نفوذ آمریکا در مناطق شوروی سابق، از اهمیت بالایی برخوردار است.
هر چند در دوران جنگ سرد، دولت هایی از آمریکای لاتین، متحد منطقه ای روسیه بودند، اما بعد از فروپاشی شوروی، روسیه توجه خود را از آمریکای لاتین کم کرد. اما در سالهای گذشته این حضور افزون شده است و اخیرا سفر دوره ای پوتین به منطقه را شاهد بودیم. در همین راستا گفتگویی با احمد سبحانی، کارشناس آمریکای لاتین، داشته ایم. گذشته ی حضور روسیه در آمریکای لاتین چگونه بوده است؟ اگر به چند دهه ی قبل برگردیم، فقط رابطه ی روسیه یا شوروی سابق، رابطه ی مستحکمی بود. در دوران جنگ سرد، کوبا متحد منطقه ای شوروی در آمریکای لاتین بود. در جنگ خوک ها و بحث-هایی که بین آمریکا و روسیه در منطقه وجود داشت، کوبا به عنوان متحد شوروی عمل می کرد. اما بعد از فروپاشی شوروی و جلب نظر آمریکایی ها به منطقه ی شوروی سابق، غرب توجه و تمرکز خود را از آمریکای لاتین کم کرد. به این ترتیب جریان های مردمی توانستند یکی پس از دیگری در منطقه ی آمریکای لاتین به قدرت برسند. هر چند نیکاراگوئه حکومتش ساقط شد، اما بعد از آن در دوره ی جدید ونزوئلا روی کار آمد و بعد از آن نیکاراگوئه، اکوادور، بولیوی و بقیه کشورها به نوعی تحت تاثیر این ها قرار گرفتند. یعنی فرصتی که در گذشته برای روسیه وجود نداشت، در این زمان ایجاد شد. الان شاید بیش از کوبا، ونزوئلا متحد روسیه در منطقه است. چین و روسیه در این منطقه که حیاط خلوت آمریکا گفته می شد، هیچ جایگاهی نداشتند، اما جنس حضور روسیه با چین فرق دارد. در گذشته اصلا روس ها در بولیوی حضوری نداشتند، اما الان در بولیوی در پروژه های نفتی شان شرکت می کنند، در ونزوئلا حتی کار نظامی مشترک با همدیگر انجام می دهند و به آن ها اسلحه می فروشند. علاوه بر این ها، با کشور بزرگی مانند برزیل بریکس را تشکیل می دهند. حضور روسیه به نوعی در شرایط جدید تقویت شده و در گذشته به هیچ وجه به این شکل نبوده است. یعنی اگرچه آمریکایی ها در منطقه ی شوروی سابق نفوذ خود را گسترش داده اند، اما روسیه هم در منطقه ی حیاط خلوت آمریکا، دامنه ی نفوذ خود را گسترش داده است. دلایل اهمیت آمریکای لاتین برای روسیه چیست؟ در چه حوزه هایی آمریکای لاتین برای روسیه اهمیت دارد؟ حضور روسیه در آمریکای لاتین، تقریبا روندی ملایم را خواهد داشت. اما این که روسیه بتواند آنجا حضور استراتژیک داشته یا روابط استراتژیک داشته باشد، بستگی به حکومت هایی دارد که در آن منطقه هستند. روسیه خود را یک ابرقدرت می داند که بعد از فروپاشی ضعیف شده بود، ولی امروز احساس می کند حرف برای گفتن دارد. روسیه بیشترین نفت را تولید می کند، قدرت نظامی دارد، و به دنبال کشورهای متحد می گردد. لذا طبیعی است که در منطقه ی آمریکای لاتین حکومت هایی که با حکومت آمریکا مشکل پیدا کرده اند، به روسیه نزدیک شوند. از طرفی نیز بازار بسیار بزرگی در روسیه باز شده است که قبلا وجود نداشت. در دنیای جدید، مرزهای جغرافیایی درنوردیده شده و دنیا کوچک شده است، به عبارتی در دهکده ی جهانی، روسیه هم به دنبال منافع خودش است و در منطقه پروژه های زیادی را اجرا می کند. شرکت ها نفتی و ساختمان سازی روسیه حضور دارند و طبیعی است که برای کار اقتصادی و سیاسی در مجامع بین المللی، متحدینی دارند که همراه آن ها رای می دهند و با آن ها همراهی می کنند و این امر برای روسیه بسیار مهم است. اگر چه روسیه بعضی از متحدین سابقش در نزدیک خود را از دست داد، اما به دنبال این است که متحدین جدید پیدا کند، که آن ها را در منطقه آمریکای لاتین به خوبی پیدا کرده است. اگر بخواهیم از بعد نظامی و امنیتی نگاه کنیم، در سال های گذشته روسیه به نوعی همکاری های امنیتی – نظامی با کشورهای بولیوی و ونزوئلا داشته است. آیا روسیه توانسته است در حیاط خلوت آمریکا، قراردادهای نظامی و حضور نظامی - امنیتی خود را افزایش دهد و در واقع پایگاه نظامی کسب کند؟ روس ها تا الان پایگاه نظامی در منطقه ایجاد نکرده اند، ولی کار نظامی مشترک انجام داده اند. حتی با ونزوئلا مانور داشته اند و به آن ها اسلحه، هلی کوپترهای نظامی، صدهزار کلاشینکف و ادوات نظامی زیادی فروخته اند. با بولیوی هم کارهای نظامی انجام داده اند و مذاکراتی نیز داشته اند. در گذشته حضور مستشارهای نظامی روسیه فقط در کشور کوبا بود، ولی الان حضور تقویت شده و این کشورها در بعد نظامی نیز با هم کار می کنند. فرق کشوری مثل ونزوئلا با کوبا در این است که روسیه به کوبا کمک نظامی می کرد و اسلحه رایگان می داد، اما مسکو از ونزوئلا هزینه هایش را دریافت می کند. این بهترین حالت برای روسیه است. کشورهای لاتین به دنبال این هستند که اسلحه ی ارزان تر و راحت تر بیابند، لذا طبیعی است که روسیه را انتخاب کنند. روسیه سعی می کند وجهه ای که در گذشته داشته است را جبران کند و به تعهداتش عمل کند. به عنوان مثال کشوری مانند عراق که متحد آمریکا بوده، در شرایطی که به آمریکا نیاز دارد، آمریکایی ها اسلحه به آن ها نمی دهند، ولی روسیه این کار را می کند. طبیعی است که کشورهای آمریکای لاتین در این مقایسه حتی اگر گرایشاتی به آمریکا داشته باشند، سعی می کنند توازن را حفظ کنند و روس ها را از خود نرنجانند. کشورهای آمریکای لاتین بنا به دلایل مختلف سیاسی- اقتصادی- نظامی و امنیتی چه نگاه هایی به روابط با روسیه دارند؟ کشورهای آمریکای لاتین کشورهای یکدستی نیستند. اگر تاریخ کشورهای قاره ی آمریکا را نگاه کنید، سازمانی برای کشورهای آمریکایی وجود داشته و در راس آن ها، کشورهای قدرتمند، آمریکا و کانادا بوده است. در گذشته همه ی آنها کوبا را تحریم کرده بودند و تقریبا هر آدمی را که آمریکایی ها در منطقه تایید می کردند، او سر کار می آمد. اما ظرف چند سال گذشته نفوذ آمریکا در منطقه کم شده و حتی کشورهای آمریکای لاتین سازمانی را درست کردند که آمریکا و کانادا در آن وجود ندارد. این کشورها که گرایشات مختلف دارند و بعضا کمتر به آمریکا نزدیک هستند، سعی می کنند رابطه با روسیه را به عنوان یک قدرت جهانی حفظ کنند. لذا این امر، موقعیتی برای روسیه است که چانه زنی کند. قبلا در منطقه یک راه بیشتر وجود نداشت و آن راه به آمریکا ختم می شد. اما اکنون در کنار آن، (حتی کشورهایی که مشهور هستند) سعی می کنند با روسیه روابط اقتصادی – تجاری و حتی سیاسی داشته باشند و آن را تقویت کنند. این امر شرایط جدیدی در آمریکای لاتین است. اگر بخواهیم به طور موردی به دولت ونزوئلا بپردازیم، ونزوئلا به عنوان یکی از کشورهای پیشرو و قدرتمند آمریکای لاتین، با چه دلایلی به توسعه و گسترش روابط خود با روسیه توجه می کند؟ ونزوئلا کشوری بسیار وابسته به ایالت متحده آمریکا بود و از وقتی که چاوز سر کار آمد، توطئه های زیادی شد و دولت این کشور، سرنخ تمام توطئه ها را در آمریکا می دید. لذا طبیعی بود که به دنبال متحدین جدیدی برای خود باشد. کشورهایی مثل کوبا، ایران، روسیه و چین گزینه های مناسبی بودند. کوبایی ها در زمینه ی بهداشتی و آموزشی کمک بسیار موثری به آن ها انجام دادند. کاراکاس در زمینه ی صنعتی سعی کرد با ما و چینی ها کار کند. آنها با روس ها نیز در زمینه ی صنعتی کار کردند ولی در زمینه ی نظامی بیشتر با آن ها همکاری کردند. تصور آنها این بود که اگر در زمینه ی نظامی با روسیه کار نظامی کنند، روسیه می توانست در مقابل غربی ها از خود دفاع کند و این رابطه ادامه داشته باشد. به قول ونزوئلایی ها توطئه هایی که آمریکایی ها کردند، بیشتر ونزوئلا را ترغیب کرد که با کشوری غیر از آمریکا کار کند و مناسب ترین این کشورها در زمینه نظامی، روسیه بود. به همین خاطر سعی کردند حتی کلاس اسلحه هایشان را هم تا حدود زیادی به کلاس اسلحه های روسی تغییر دهند. شاید به قول ونزوئلایی ها توطئه هایی که آمریکایی ها کردند، بیشتر ونزوئلا را ترغیب کرد که با کشوری غیر از آمریکا کار کند و مناسب ترین این کشورها در زمینه نظامی، روسیه بود. با توجه به این که اولین مقصد آقای پوتین سفر به کوبا بود، اگر بخواهیم به روابط روسیه با کوبا به ویژه در دوران رائول توجه کنیم، مهم ترین حوزه های اشتراک منافع کوبا و روسیه در چیست؟ کوبا قدیمی ترین متحد روسیه و یا شوروی سابق در منطقه است. وقتی که شوروی فروپاشید و کمک های عظیم شوروی به کوبا قطع شد، خیلی ها فکر می کردند کوبا هم مثل خیلی حکومت های کمونیستی در منطقه ی اروپای شرقی سرنگون شود، ولی این اتفاق نیفتاد. کوبا توانست سرپای خود بایستد. اگرچه آن ارتباط گذشته را که با شوروی داشت، با روسیه ی نداشت، اما ارتباطش حفظ شد. یکی از دلایلی که کوبا به روسیه نزدیک است، دشمنی آمریکا با این دو است. نیم قرن است که کوبا تحت تحریم آمریکای است و آمریکایی ها شدیدترین تحریم ها را علیه کوبا اعمال کرده اند. بنابراین طبیعی است که کوبا به طرف کشوری که در مقابل آمریکایی ها مواضع مشترکی با آن داشته باشد، برود. برای روسیه هم داشتن متحدی در منطقه ی آمریکای لاتین (که حیاط خلوت آمریکا است) مهم است. آقای پوتین در سفر خود اعلام کرده است که آرژانتین مهم ترین شریک استراتژیک روسیه در حوزه کشورهای آمریکای لاتین به شمار می رود. می توان گفت روس ها توجه ویژه ای به آرژانتین پیدا کرده اند و به نوعی تلاش می کنند که روابط خود را با آرژانتین خیلی بیشتر از گذشته کنند؟ از ونزوئلا به عنوان کشوری که نزدیک ترین متحد روسیه در منطقه است، یاد کردیم. ولی اگر به آمارها نگاه کنیم، مردم آرژانتین به نسبت همه ی کشورهای منطقه، بیشترین مخالفت را با آمریکا دارند. اصولا کشور آرژانتین کشوری است که مردم آن با آمریکایی ها مشکل دارند. با انگلیسی ها نیز هم بحث ارضی و هم بحث سیاسی دارند. اصولا آرژانتین نه تنها می تواند متحد خیلی خوبی برای روسیه باشد، برای جمهوری اسلامی ایران نیز می تواند متحد خوبی باشد. آرژانتین زمینه های زیادی برای کار دارد. این کشور هم قدرت نظامی و هم پتانسیل های زیاد دیگری دارد، این امر سبب می شود توجه روسیه به آن جلب شود. به ویژه اینکه هر چه مشکل آرژانتین با انگلیسی ها و آمریکایی ها بیشتر شود، پیوندهایشان با روسیه مستحکم تر می شود. به نظر می رسد افزایش همکاری هسته ای بین روسیه و آرژانتین در این سفر مدنظر بوده است. با توجه به اینکه روس ها اعلام کرده اند شرکت های سرمایه گذاریشان علاقه مند به سرمایه گذاری در شرکت های هسته ای آرژانتین هستند، آیا می توان گفت روابط روسیه و آرژانتین بعد استراتژیک و راهبردی به خود می گیرد؟ آرژانتین کشوری اتمی بوده است. آرژانتین از نظر اتمی کشوری قوی در منطقه است و حتی از برزیل هم قوی تر است و طبیعی است که روسیه بخواهد با کشوری که بیش از بقیه در منطقه، در زمینه مسائل اتمی پیشرفت دارد، کار مشترکی را انجام دهد. طبیعی است که در منطقه ی آمریکای لاتین، حکومت هایی که با آمریکا مشکل پیدا کرده اند، به روسیه نزدیک شوند. از آن جایی که خانم کرشنر ( که تقریبا یک حکومت چپ به نظر می آید ) نزدیک ترین رابطه را با ونزوئلا داشته اند، می تواند این اتفاق در رابطه با روسیه نیز تکرار شود و شاید در آینده ارتباطات روسیه و آرژانیتن بیش از امروز باشد. اگر بخواهیم روابط روسیه و برزیل را بررسی کنیم، نگاهی که آقای پوتین و دولت روسیه به برزیل دارد، چگونه و در چه ابعادی است؟ بریکس شامل کشورهای قدرتمند در حال توسعه مانند روسیه، آفریقای جنوبی، برزیل، هند و چین هستند. بریکس یک نگاه جهانی برای برزیل و همچنین روسیه و هند است. این ها دنبال آنند که بتوانند با کشورهایی که تحریم هستند و تقریبا توان مشابهی دارند، متحد شوند. اگر این کشورها بتوانند بحث مالی و پولی خود را حل کنند، هم به نفع خود آن ها خواهد بود و هم تاثیر جهانی خواهند گذاشت. طبیعی است که از این دیدگاه، برزیل برای روسیه کشور مهمی است و نگاه این کشور به برزیل، عمدتا اقتصادی خواهد بود. آقای پوتین بیان کرده بود با توجه به برقراری ارتباط بین جوامع کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب و اتحادیه اقتصادی اوراسیایی، ایجاد اتحادیه گمرکی و یا فضای اقتصادی مشترک، پیش زمینه ایجاد فرصت های جدید در زمینه اقتصادی است. آیا می توان گفت روسیه تلاش می کند دست به همکاری های گسترده اقتصادی با جوامع کشورهای آمریکای لاتین و اتحادیه نوین اوراسیایی بزند؟ طبیعی است که آن ها به دنبال این هستند که از این فرصت استفاده کنند. از آن طرف آمریکای لاتینی ها و آفریقایی ها هم، هم چنین کار مشابهی را انجام داده اند. ما و کشورهای منطقه ی ما هم به دنبال این بوده ایم که اکو را با این مناطق وصل کنیم. روسیه برتری هایی را در این زمینه دارد که سعی می کند از تمام فرصتش استفاده و پایگاه های جدیدی برای خود در زمینه های اقتصادی - سیاسی ایجاد کند. الان چیزی که برای روسیه متصور است، پیشرفت در زمینه های اقتصادی است و چه بسا که حجم روابط شان بسیار گسترش پیدا کند. اما پایگاه های نظامی و روابط نظامی روسیه به دلیل حساسیت هایی که اصولا به پایگاه های خارجی در منطقه بوده، خیلی در آینده نزدیک متصور نمی شود. روس ها تلاش می کنند پیوندهای اقتصادی را از طریق همین کشورهای اوراسیا و کشورهای آمریکای لاتین گسترش دهند، شاید در زمینه های نظامی و بقیه زمینه ها هم در آینده بتوانند پیشرفت هایی داشته باشند. اگر بخواهیم به بعد ژئوپلتیک بپردازیم، نگاه آمریکا به حضور روسیه در آمریکای لاتین را در سال های گذشته با چه متغیری مدنظر قرار می دهید؟ آمریکایی ها به دقت سعی می کنند این حضور را رصد کنند، اما آنها نفوذشان را در آن جا از دست داده اند. معمولا حکومت هایی که در منطقه سرکار آمده اند، خیلی با آمریکا خوب نیستند و بقیه کشورها که با آمریکا رابطه دارند، نمی خواهند یک طرفه باشد. لذا آمریکا قطعا از فرصتی که برای روس ها پیش آمده، خوشحال نیست. آمریکا سعی می کند به مناطق تحت نفوذ روسیه دست اندازی کند. مثلا می خواهد در اوکراین نفوذ داشته باشد و دخالت کند و یا خیلی از کشورهای همسود را عضو ناتو کند. از آن طرف روسیه نیز از این موضوع خوشحال نیست و سعی می کند وضعیت را رصد کند، لذا تا الان آمریکا نتوانسته کاری در این زمینه انجام دهد ولی روسیه در این زمینه توفیقاتی داشته است. اگر بخواهیم از دیدگاه اتحادیه اروپا نگاه کنیم، کشورهای اتحادیه اروپا چه رویکردی نسبت به حضور روسیه و افزایش روابط روسیه با کشورهای منطقه آمریکای لاتین دارند؟ اگرچه کشورهای منطقه آمریکای لاتین معمولا از برزیل، پرتغال و اسپانیا مستقل شده اند، اما برخلاف آن گونه که تصور می شود، رابطه ی خیلی عمیق بین این کشورها و پرتغال و اسپانیا وجود ندارد. با بقیه کشورهای اروپا هم رابطه وجود داشته است، اما این رابطه به نفع چین و تا حدودی به نفع روسیه در حال تغییر است. با توجه به این که دو قدرت جدید، یعنی روسیه و چین وارد منطقه شده اند، نفوذ اروپا در منطقه و حجم روابط شان نسبت به گذشته خیلی پایین آمده و سهم اتحادیه اروپا هم در منطقه کم شده است. طبیعتا اتحادیه اروپا خیلی از این قضیه خوشحال نیست، اما در این رابطه کار زیادی نمی تواند انجام دهد. به طور نمونه آلمان و انگلستان چه رویکردی در این زمینه دارند؟ انگلستان کشوری است که با آرژانتین بر سر جزایر مالویناس مشکل دارد. خیلی از کشورهای منطقه، از مواضع آرژانیتن حمایت می کنند. آلمان هم نفوذ کمی داشته و خیلی در منطقه قدرتمند نبوده است. یعنی نفوذ کمی دارد و قسمتی از آن را چینی ها تصاحب کرده اند. اگر بخواهیم به رویکرد چین نگاه کنیمِ، با توجه به حضور گسترده اقتصادی چین در آمریکای لاتین، آیا چینی ها موافق حضور بیشتر روسیه در آمریکای لاتین هستند؟ طبیعی است که رقیب نمی تواند رقیب را تحمل کند. چین و روسیه با یکدیگر رقابت دارند، اما با توجه به توانمندی خاص چین در مسائل مالی، تولیدات ارزان قیمت و گسترش صنعت، آن ها توانسته اند جای خود را باز کنند و روس ها را رقیب جدی و بزرگ در این زمینه نمی بینند. اگرچه آمریکایی ها در منطقه ی شوروی سابق نفوذ خود را گسترش داده اند، اما روسیه هم در منطقه ی حیاط خلوت آمریکا، دامنه ی نفوذ خود را گسترش داده است. کاری که چینی ها انجام می دهند، بی بدیل است. این امر فقط در آمریکای لاتین نیست. حضور چینی ها در آمریکا، آفریقا و حتی در اروپا و نفوذ شرکت های چینی و ورود محصولات چینی قابل قیاس با محصولات هیچ کشور دیگری نیست. اگر بخواهیم به پیامدهای حضور روسیه و گسترش روابط روسیه با کشورهای آمریکای لاتین نگاه کنیم، این امر چه تاثیرات گوناگون امنیتی، سیاسی و ... روی منافع ملی ایران در آمریکای لاتین می گذارد؟ ما روسیه را برای خود در آمریکای لاتین رقیب نمی دانیم. ما یک سری منافعی داریم که آن منافع ما در درجه اول در ایران تعریف می شود و نه در آن جا. یعنی، اینکه عملکرد شرکت های ما در آنجا چگونه باشد و این که دولت چقدر به این روابط اهمیت می دهد، می تواند تعیین کننده باشد که ما در آن جا حضور داشته باشیم. متاسفانه دولت جدید، هیچ توجه ویژه ای به آمریکای لایتن ندارد و این به شدت برای منافع کشور ما مضر است. یعنی روز به روز نفوذ ما در آمریکای لاتین کم می شود. در طول تاریخ ما بزرگترین صادرات خدمات فنی- مهندسی را فقط به کشور ونزوئلا داشتیم. چندین میلیارد دلار خدمات فنی- مهندسی عمدتا توسط شرکت های خصوصی انجام شد و پول آن به این شرکت ها برگشت و چندین هزار ایرانی درآن جا کار کردند. لذا ایران باید توجه بیشتری به این منطقه داشته باشد تا منافع خود را از دست ندهیم. ما اگر بخواهیم در آمریکای لاتین حضور داشته باشیم و منافعمان را حفظ کنیم، باید نگاه سیاسی خود را به آن جا اصلاح کنیم. متاسفانه در دولت جدید این نگاه، خیلی نگاه سازنده ای نیست و توجه لازم به آمریکای لاتین وجود ندارد. اگرچه سخنی علیه آمریکای لاتین گفته نشده، ولی باید این توجه بیش از گذشته باشد. در دولت آقای خاتمی یک نگاه سیاسی خیلی خوب و یک تیم قوی وجود داشت که کار شروع شد. در دولت قبلی آقای احمدی نژاد، دیدگاه سیاسی خیلی قوی وجود داشت، اما از نظر فنی ما ضعیف بودیم. در دولت جدید که از نظر فنی قوی تر است، مشکل ما دیدگاه سیاسی است. این دیدگاه باید تقویت شود تا بتوانیم از فرصت ها با توجه به روابط سیاسی خود استفاده کنیم. آینده ی حضور روسیه را در آمریکای لاتین با چه متغیرهایی مدنظر قرار می دهید؟ این حضور تقریبا روندی ملایم را خواهد داشت. اما این که بتواند آن جا حضور استراتژیک داشته یا روابط استراتژیک داشته باشد، بستگی به حکومت هایی دارد که در آن منطقه هستند. مثلا روابط حکومت ونزوئلا با مسکو هر روز بهتر از گذشته خواهد بود. اما اگر آنها قدرت را به گروه های رقیب واگذار کنند، حضور روسیه کمرنگ تر می شود. به نظر بنده، حضور روسیه روند ثابتی را دارد و روابط خود را با این کشورها حفظ خواهد کرد. حضور روسیه در آمریکای لاتین تا چه حد می تواند به ایجاد نظم بین المللی و حرکت جهان به سمت چندقطبی شدن کمک کند؟ اگر آمریکای لاتین را درگذشته ببینید، یک سری کشورهای تقریبا یکدست، کشورهای کودتاخیز و متحد آمریکا بودند و تمام نخ ها به دست آمریکا بود. اما الان این گونه نیست. در گذشته حتی برای پرواز به کشور همسایه خود باید ابتدا به آمریکا می رفتند و از آن جا می آمدند. اما امروزه دیگر این گونه نیست. روسیه در منطقه حضور دارد و کشورها می توانند انتخاب کنند که در برخی زمینه ها با روسیه و در برخی زمینه ها با آمریکا کار کنند. اگرچه نفوذ تاریخی و سنتی آمریکایی ها وجود داشته و نزدیکی جغرافیایی، هنوز یکسری امتیازهای ویژه را برای آمریکایی ها ایجاد می کند، اما روسیه هم توانسته آرام آرام جای پایی را برای خود ایجاد کند و در منطقه ریشه بدواند. انتهای متن/
93/04/29 - 07:08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
گوناگون
پربازدیدترینها