تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834468279
وضعیت مدارس یکی از موانع تحقق سند تحول آموزش و پرورش
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
وضعیت مدارس یکی از موانع تحقق سند تحول آموزش و پرورش
«ما در سند تحول آموزش و پرورش، پیش بینی کسب مهارت های لازم زندگی و پرورشی را کرده ایم ولی با وضعیت موجود مدرسه های کشور، تحقق این هدف با مشکل روبروست».
با وجود تمام تلاش هایی که در سال های اخیر در آموزش و پرورش صورت گرفته، ولی همچنان بخش پرورشی آنگونه که انتظار می رود نتوانسته اثر بخش و فعال باشد. در همین رابطه و با وجود فراغت دکتر حمیدرضا حاجی بابایی از مسئولیت های اجرایی، فرصت را مناسب دیدیم تا این مقوله را به بحث و گفت وگو با او بگذاریم و از تجربه وزارت او در این باره سوال کنیم. فعالیت های پرورشی با فراز و فرود بسیاری در آموزش و پرورش همراه بوده است. فعالیت معاونت پرورشی در دولت اصلاحات تعطیل شد و بعد از سال ها دوباره در دولت نهم احیا شد، ولی بعد از گذشت چند سال و حتی در زمان مدیریت شما هم آنگونه که باید، قوت لازم و کافی را پیدا نکرد! مشکل کجاست؟ اینکه چرا پرورشی همانگونه که در گذشته بوده و یا از آن توقع می رود، اثر گذار و موثر ثمر نمی باشد، بر می گردد به یک جواب کلی که می توان همان جواب را نسبت به فرهنگ و اعتقادات خانواده ها و عموم افراد در جامعه مطرح کرد؛ یعنی می توان گفت، چرا کار فرهنگی و فرهنگ سازی الان به نسبت دهه اول انقلاب سخت تر و دقیق تر شده است. علت این است که فرهنگ عمومی حال حاضر مردم، با فرهنگ رایج در دهه 60 کاملا فرق می کند، پس به همین نسبت، کار پرورشی سال 92 با کار پرورشی سال 62 و حتی بعد از جنگ تفاوت دارد. آن زمان فرهنگ دفاع مقدس و جبهه و ارزش های متعالی آن، دائما در جامعه تزریق می شد در حالی که اکنون چنین فضایی در جامعه حاکم نیست و البته فضای رسانه ها و تعداد و کیفیت آن ها و اثر گذاری آن ها در سبک زندگی و تفکرات جامعه قابل مقایسه با قبل نیست. در این شرایط حتی زمانی که ما کار در زمینه پرورشی را چند برابر انجام می دادیم هم، کمتر از گذشته به چشم می آمد و شاید مثل قبل جواب نمی گرفتیم. در زمان مسئولیت بنده، پرورشی دو برابر احیا شد؛ به این صورت که در گذشته معاونت پرورشی و تربیت بدنی با هم ادغام بود ولی ما برای اینکه دست معاونت پرورشی را باز بگذاریم و امکانات مناسب خودش را در اختیارش قرار دهیم، این دو را جدا کردیم و به صورت دو معاونت مستقل راه انداختیم. از جمله امکانات و تلاش هایی که برای بهتر شدن آن انجام دادیم، جذب 20 هزار نیروی برای کار پرورشی به شکل های گوناگون و 5 هزار نفر از بهترین مربیان قرآن و راه اندازی10 هزار مدرسه قرآنی و 1600 مدرسه مجهز از جمله کارهایی بوده که برای بهبود فعالیت های پرورشی صورت پذیرفته و این در حالی که شما چنین ارقامی را از اول انقلاب تا الان در هیچ دولتی پیدا نمی کنید. پس تلاش های زیادی صورت گرفته است و همه در حال کار هستند ولی عرصه فرهنگ عمومی جامعه کار را بسیار سخت کرده است. با تمام تلاش هایی که صورت گرفته، معنایش این نیست که همه به تکلیف خود عمل کرده اند و یا ضعفی وجود ندارد، بلکه همه باید بهتر و قوی تر کار کنیم. اما بنده می توانم بگویم که ما از تمام توان و ظرفیت های موجود در این زمینه استفاده کرده و فعالیت انجام دادیم. به عنوان نمونه وقتی ما برای نهضت ملی قرآن ثبت نام کردیم، چیزی حدود 4 میلیون نفر استقبال کردند، و همه این ها نشان از انجام شدن کار در این زمینه است که البته کافی نیست، و هر چقدر دیگر هم کار شود، باز هم لازم است. حتی رهبر انقلاب هم در دیداری که «روز معلم»، با مسئولان آموزش و پرورش داشتند، تاکید ویژه بر پرورشی کردند و این نشان از اهمیت کار پرورشی می دهد. البته می توان به جرئت گفت، کار در آموزش و پرورش همچون کار در جبهه است، به این معنا که می بایست، تمام نهادها و دستگاه ها در این زمینه خود را مسئول دانسته و با کار و فعالیت مستمر برای موفقیت و تحقق اهداف عالی آموزش و پرورش کمک و همیاری کنند. در بحث های مهارتی قبلا گروه هایی مثل پیشتازان و بسیج و یا پیش از انقلاب پیشاهنگی وجود داشت که مهارت لازم و گوناگونی را به دانش آموزان می آموخت و الان جای چنین مهارت هایی در آموزش و پرورش خالی است، آیا این حرف را قبول دارید؟ چگونه این خلا را می توان پر کرد؟ حرف شما درست است و این اشکال وارد است. ما در سند تحول آموزش و پرورش چنین چیزی را پیش بینی کرده ایم ولی با وضعیت موجود مدرسه های کشور، این حرف شما انجام شدنی نیست، چرا که یکی از مهمترین زیر نظام ها در آموزش و پرورش، داشتن فضاهای آموزشی و مهارتی است و الان با وجود فضای کم آموزشی و نیاز های گسترده مدارس از امکانات سخت افزاری گرفته تا نیرو متخصص و کارآمد، مدیران مدرسه از این امر غافل می مانند. به همین علت ما در این سند، مجتمع های آموزشی را تعریف کردیم، که در همه شهرهای کشور، مدارس از حالت فعلی خارج شده و مجتمع شوند؛ به این صورت که هر مجتمع 4 حیاط دارد و در مرکز آن، فضای آموزشی، پارک فناوری، مرکز بهداشت و پرورشی و یا هر نوع نیازی که دانش آموز لازم دارد در همان مجتمع فراهم می کنیم، و این مجتمع حدود دوهزار دانش آموز دارد و به تبع آن می توانیم تمام مهارت ها و نیاز های لازم برای یک دانش آموز را فراهم کند. اما با وجود مدارس 70 نفری و 100 نفری که در شهرها وجود دارد، امکان فراهم کردن، فضای های گوناگون برای آن ها یا امکان ندارد یا بسیار سخت خواهد بود. ما از چند سال پیش، ساخت چنین مجمتع هایی را با عنوان «حیات طبیه» شروع کردیم و الان در تهران و برخی شهرهای دیگر، برخی از آن ها شروع به کار کرده اند و اگر چنین اتفاقی فراگیر شود، بسیاری از اشکالاتی که در بحث های گوناگون به آموزش و پرورش وارد است، مرتفع می شود. به عنوان نمونه یکی از اشکالات این است که الان مدیر مدرسه، باید هم آسفالت مدرسه و هم قبوض آب و برق و گاز و بسیاری از پیگیری های غیر آموزشی و پرورشی دانش آموز را خودش پیگیری کند، در حالی که در مجتمع یک نفر می شود مدیر مجتمع که تمام راهبردها در اختیار اوست، اما معلم ابتدایی و دبیرستان فقط فکر و ذهنش کار تربیتی برای دانش آموزست. این طرح شما، بلند مدت است، و شاید سال ها طول بکشد تا بخشی از کشور، به این مجمتع ها مجهز شوند. الان چه باید کرد؟ این حرف ها و طرح های بنده به این معنا نیست که الان نباید کار شود و مسئولان کار نمی کنند، بلکه به این معناست که اگر این مجتمع ها را بسازیم، در واقع سنگرهایی ساخته ایم که بهتر می توانیم محافظت و برنامه ریزی کنیم و با خطراتی که وجود دارد، سنجیده تر مواجه شویم. الان در حال کار هستیم ولی اگر بخواهیم عمده اشکالات را رفع بکنیم، باید چنین کارهای اساسی و بنیادین انجام دهیم. برخی از مسئولان فعلی وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده اند که نیروهای حق التدریسی که شما جذب کرده اید، بسیار بیشتر از نیاز بوده و الان نیروی مازاد داریم. این حرف را قبول دارید؟ در زمان ما حدود 6 هزار نفر از فرهنگیان عزیز نیروی حق التدریسی بودند و با توجه به نیاز آموزش و پرورش ما بخشی از آن ها را جذب کردیم. اینکه در جاهای مختلف اعداد گوناگونی از جمله 100 هزارنفر یا 50 هزارنفر نیروی مازاد داریم را درست نمی دانم، اگر راست می گویند، اسامی فرهنگیان اضافه را اعلام کنند. بنده وجود نیروی مازاد را قبول ندارم و اصلا نیروی مازاد برای آموزش و پرورش را توهین به این نیروهای زحمتکش می دانم. ما در آموزش و پرورشی که حدود 1 میلیون نفر زحمت می کشند و حدود 40 هزار نفر در سال مرخصی زایمان می روند، حدود 5 هزار نفر برای تنظیم برنامه های درسی متنوع و مختلف در مدرسه لازم داریم تا کار مختل نشود و این امری کاملا عادی و رایج است. البته جالب است بدانید همان اولی که ما آمدیم برخی دم از وجود نیروهای مازاد می زدند، که من همان زمان هم، آن اعداد و ارقام را قبول نداشتم. یک کسی گفت اینجا وسط کره زمین است، به او گفتند ثابت کن؛ طرف گفت، می خواهی صحتش را بفهمی، متر کن. منبع: رصد انتهای متن/
93/04/25 - 05:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها