واضح آرشیو وب فارسی:الف: خاطرات رضایی از شکست کودتای نوژه
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۹ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۹:۰۴
اوائل تیرماه سال ۱۳۵۹در خیابان ایران به دیدار رهبر انقلاب ـ که در آن زمان نماینده حضرت امام در ارتش بودند ـ رفتم. به ایشان گفتم، اطلاعات ما، رد و خط یک کودتا را در ارتش پیدا کرده است. جنابعالی در جریان باشید و اگر می توانید به ما کمک کنید.آن موقع مسئول اطلاعات سپاه، تنها نهاد اطلاعاتی کشور بودم. ایشان فرمودند، توضیحات بیشتری بدهید. من برخی از سرنخ ها و اطلاعاتی که از جلسات کودتاچیان داشتیم، به ایشان گفتم. ایشان پرسید چه مقدار جدی است؟ من گفتم، کودتا قطعی است، ولی زمان شروع و نقطه آغاز را هنوز کشف نکرده ایم. با ایشان خدا حافظی کردم و رفتم.هر روز که می گذشت، اطلاعات ما کامل می شد، ولی از اینکه زمان شروع و نقطه آغاز کودتا را کشف نکرده بودیم، بسیار نگرانی داشتیم. یک روز تصمیم گرفتیم که چند تن از افراد کودتا را دستگیر کنیم. عیب بزرگ این کار، این بود که آن ها متوجه شده و احتمالا فرار می کردند و یا آنکه دست به کارهایی می زدند که آسیب هایی را به وجود می آورد.در همین حالت بودیم که رهبر انقلاب، تلفنی با من تماس گرفتند و گفتند، پیرو صحبت های آن روز شما، خلبانی آمده و چیزهای مشابه آن صحبت ها را بیان می کند. سریع خودتان را برسانید منزل ما و ببینید موضوع از چه قرار است. رفتم و با یک خلبان جوان روبه رو شدم. همان چند جمله اول را که گفت، فهمیدم حلقه گمشده ما پیدا شده است.ماجرا را چنین برای من تعریف کرد: قرار است کودتایی بشود. به ما گفته اند، همه مسئولان جز شخص امام دستشان در کودتاست. من هم قبول کرده بودم که به همدان بروم و سوار یکی از هواپیماها بشوم و محل امام را بمباران کنم. وقتی به مادرم مراجعه کردم و خواستم خداحافظی کنم، مادرم گفت: کجا؟ ابتدا طفره رفتم، ولی با اصرارهای مادرم، ناچار شدم بگویم. مادرم گفت: شیرم را حرامت می کنم، اگر سریع پیش امام نروی و ماجرا را به ایشان نگویی.ساعتی طول کشید تا ماجراهای رفتن به جماران و پیدا کردن مقام رهبری را توضیح داد... و گفت: الان پیش شما هستم. اطلاعات را با کمال سخاوت و تعهد به ما داد، ولی در همین حین متوجه شدیم که نیم ساعت از شروع کودتا گذشته است. کودتاچیان با ماشین و اتوبوس پس از جمع شدن در پارک لاله به سوی پایگاه نوژه همدان حرکت کرده اند. وقت بسیار کم بود، ما چون اطلاعاتمان به جز همین دو نکته ایشان کامل بود، با او خداحافظی کردیم تا چند روز بعد که دوباره او را دعوت کردیم.قرار کودتا این بود؛ از داخل پایگاه چند عامل نفوذی به آن ها کمک کند و در پایگاه را باز کنند و آنها از بیرون پایگاه با سرعت خود را به آشیانه هواپیما ها برسانند و سوار هواپیما ها شده و نقاط مورد نظر را بمباران کنند و کودتا ر ا انجام دهند.قرار بود محل سکونت حضرت امام (جماران) صدا و سیما و مجلس شورای اسلامی بمباران شود. تنها راه را در این دیدم که به سپاه همدان و اطلاعات سپاه ـ که نزدیک ترین واحدهای ما به محل کودتا بودند ـ بگویم خود را به درب پایگاه نوژه برسانند.قرار کودتا چیان این بود که در صدمتری درب پایگاه در گودال معینی جمع شوند و پس از آنکه سازماندهی کردند و با عناصر داخل هماهنگ شدند، به پایگاه حمله کنند.ساعت شروع کودتا ۱۰ شب بود. برادران را تلفنی توجیه کرده بودم که هر کدام یک پیشانی بند همراه داشته باشند و در آن گودال مثل خود کودتاچیان وارد شوند و با همه با شوخی و دوستانه برخورد کنند. وقتی که همه کودتاچی ها جمع شدند، پیشانی بند ها را ببندد و با تکبیر آن ها را دستگیر کنند.ساعت از ۱۱ گذشته بود. دوستان ما با الله اکبر عملیات را شروع کردند. دشت اطراف پایگاه از ندای الله اکبر می لرزید. بله سربازان گمنام امام زمان سر بند ها را بسته بودند و کلاه سبزهایی که ماه ها در امریکا آموزش نیرو مخصوص دیده بودند و هر کدام حریف ۱۰ تن می شدند و تیر آن ها به خطا نمی رفت، مثل موم در دست مبهوت و تسلیم ایشان شدند.البته بعدا یک ستاد خنثی سازی کودتا درست کردیم و یکی از برادران نیروی هوایی ارتش را مسئول آن کردیم و افراد دیگر هم دستگیر شدند. اگر قرار شو،د خاطرات خود را بنویسم، این مسأله را مفصل توضیح خواهم داد.منبع: سایت محسن رضایی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]