تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805452915
سرلوحه دولت تازه هند؛ بازگشت به فرهنگ هندو با پشتوانه اقتصاد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
سرلوحه دولت تازه هند؛ بازگشت به فرهنگ هندو با پشتوانه اقتصاد تهران- ایرنا- هدف کلیدی تازه ترین دولت هند، تقویت توان اقتصادی و به دنبال آن استحکام بنیادهای تمدن هندو است که همکاری، مصالحه و همزیستی مسالمت آمیز بخش های مهم این تفکر را تشکیل می دهند.
«تمدن» و «فرهنگ» 2 واژه بسیار مهم با تفاوت های بارز هستند. هر چند در بسیاری موارد، تمدن و فرهنگ هم معنا با یکدیگر به کار می روند اما حقیقت محتوایی و معنایی این 2 واژه، تفاوت آنها را نشان می دهد.
فرهنگ به مجموعه عقاید، سنن، آداب، رسوم و تفکراتی گفته می شود که افراد یک جامعه از آن بهره مندند. تمدن را می توان نتیجه فرهنگ دانست که عبارت است از تمامی سازه ها، ساختمان ها و هر آنچه نماد عینی و ملموس دارد.
نتیجه تفاوت های فرهنگی در دگرگونی های تمدنی بروز می کند. هر فرهنگ می تواند دارای 2 جنبه متعادل یا افراطی (تندروانه) باشد که هر یک نتایج و تمدن ویژه ای را به دنبال خواهد داشت.
بر این پایه در هند می توان از وجود 2 ظرفیت متفاوت فرهنگی و تمدنی صحبت کرد.
فرهنگ نخست فرهنگ هندوییسم است که در آن تساهل، تسامح، انعطاف، دوری از مطلق گرایی و گرایش به در هم تنیدگی و ترکیب دیده می شود.
بر پایه این فرهنگ که در دوره های گوناگون تاریخ هند تجربه شده است، هندوها با پیروان بسیاری مذاهب و دیگر اقوام همزیستی و تبادل فرهنگی داشتند و به عبارت دیگر، در برخورد با دیگران از خود واکنش تند نشان نمی دادند.
در طول تاریخ هند ادیان و مکاتبی مانند اسلام، مسیحیت، بودیسم و... به راحتی وارد این سرزمین شده و پیروان ویژه خود را پیدا کرده اند. به همین دلیل هند را «کشور 72 ملت» نیز می خوانند. در فرهنگ هندو می توان از وجود و تاثیر ادیان دیگر از جمله اسلام، بودیسم و مسیحیت صحبت کرد.
فرهنگ دوم را که در هند تجربه شده است، می توان «هندوگرایی یا بنیادگرایی هندویی» دانست که با عناصری مانند افراط گرایی، شدت برخورد و رویارویی با دیگران یا «Others» شناخته می شود. همچنین «ناسیونالیسم افراطی هندو» عنوانی است که برای هندوگرایی استفاده می شود.
در این فرهنگ، هند فقط برای هندوها است و این سرزمین باید از وجود دیگر اقوام و مذاهب پاک شود. از این رو، قوانین اجتماعی، مدنی و قضایی هندویی باید قانون برتر باشد و دیگر قوانین از آن نشات گیرد.
این فرهنگ طی 2 دوره تاریخی در این کشور تجربه شده است.
دوره نخست به دورانی از امپراتوری هند برمی گردد که در آن با دیگر اقوام و مذاهب برخوردهای تند صورت گرفت.
این فرهنگ در دوره ای دیگر یعنی دوران استقلال هند و پاکستان از یکدیگر نیز تجربه شد و طی آن بسیاری از مسلمانان هند به پاکستان شرقی (بنگلادش) و پاکستان غربی (کشور کنونی پاکستان) مهاجرت کردند که یکی از بزرگ ترین مهاجرت ها در طول تاریخ بود. در این درگیری های مذهبی کشتارهای میلیونی صورت گرفت که تاریخ کمتر نمونه ای از آن را سراغ دارد.
بنابراین باید میان فرهنگ «هندوییسم» و «هندوگرایی» جداسازی صورت گیرد.
برخلاف دولت پیشین هند که برآمده از حزب «کنگره ملی» بود و رویکرد سکولار داشت، دولت تازه از حزب «بی. جی. پی» (بهاراتیا جاناتا پارتی) کابینه را تشکیل داده است و رویکرد هندوییسم دارد.
پیش از تشکیل این دولت، تصور می شد اگر حزب بی. جی. پی قدرت را به دست بگیرد تفکر «هندوگرایی» با مایه هایی از خشونت و رویارویی با مخالفان اجرا خواهد شد اما تاکنون از اقدام های دولت این گونه بر می آید که «ناریندرا مودی» نخست وزیر، احیای فرهنگ و تمدن هندوییسم و نه هندوگرایی را دنبال می کند.
می توان شاخصه های نگاه عملگرایانه (پراگماتیک)، منعطف و عقلانی این دولت را که مبتنی بر فرهنگ و تمدن هندو است، به شرح زیر مطرح کرد:
1- رهبران تازه دولت هند در عمل هیچ جداسازی جدی و عملی میان هندوها و دیگر مذاهب انجام نداده اند. تاکنون همانند دولت سکولار پیشین و همچون دوره های تاریخی که هندوها در آن به صورت منعطفانه برخورد می کردند، با تمامی ادیان به شکلی مسالمت آمیز رفتار شده است.
تداوم این سیاست می تواند سلامت و امنیت جامعه هند را تضمین کرده و سبب شود این کشور از تمامی ظرفیت های مادی- معنوی خود به ویژه در حوزه نیروی انسانی بهره مند شود.
شرکت «تاتا» (TATA) به عنوان یکی از قطب های قدرت اقتصادی هند مطرح است که گرایش های هندویی ندارد و از آنجا که یکی از ستون های محکم اقتصاد محسوب می شود برخورد دهلی نو با آن عادی و همانند دیگران بوده است.
به نظر می رسد هند در دوران مودی می خواهد از ظرفیت تمامی گروه ها بهره مند شود.
2- خانم «سوشما سواراج» وزیر امورخارجه هند، در نخستین سفر مستقل خارجی خود به کشور مسلمان بنگلادش رفت (وی پیش از آن، مودی را در سفر به بوتان همراهی کرده بود).
هر چند مشکلات بسیاری میان هند و بنگلادش وجود دارد اما رویکرد عملگرایانه هند سبب شده است مقام های دهلی نو به جای رویارویی با مهاجران بنگالی یا برخورد از موضع قدرت با داکا در مسائل مرزی یا رودخانه های مشترک، کنار مقام های بنگلادش بنشینند و راهی برای حل مشکلات بجویند.
3- مقام های کابینه مودی بیش از آنکه هوادار هندوگرایی افراطی باشند از فرهنگ و تمدن هندو پیروی می کنند. یکی از شاخصه های این رفتار را می توان در اقتصادمحور بودن کابینه جست.
ادامه روند رشد اقتصادی هند که به عنوان میراثی از دولت کنگره برای بی. جی. پی بر جای مانده است می تواند سبب شکلگیری هر چه بیشتر طبقه متوسط در هند شود؛ همان طبقه ای که رشد آن امنیت و سلامت جامعه را تضمین کرده و همچنین یکی از شاخصه های رشد فرهنگی و تمدنی هر جامعه ای محسوب می شود.
4- مودی یک اقتصاددان یا تاجر است که گسترش ایالت «گجرات» سبب نام آوری وی شد. او از آسیب های هندوگرایی افراطی برای جامعه هند آگاه است زیرا این رویکرد می تواند از همکاری بسیاری از کشورهای مسلمان با دولت وی جلوگیری کند. مودی نمی خواهد با خطرپذیری، بازار یک میلیاردی مسلمانان در سراسر دنیا را از دست دهد.
از سوی دیگر، هند خریدار نفت بسیاری از کشورهای مسلمان مانند ایران، عراق، عربستان و دیگر کشورهای خلیج فارس است و نمی تواند آنها را نادیده بگیرد. مودی می داند رویکردهای افراطی نسبت به مسیحیان، بوداییان و حتی کمونیست های هند نیز سبب از دست دادن بخش های مهمی از بازارهای اروپا و شرق آسیا خواهد شد.
با این رویکرد به نظر می رسد رویکرد پشتیبانی از فرهنگ هندویی و مخالفت با هندوگرایی افراطی در روابط خارجی نیز پیگیری شود.
5- دولت مودی به جای نگاه قوم گرایانه یا مذهب محور در پی بالندگی جامعه و فرهنگ هندویی است. از این رو، در سرلوحه اقدام های وی مبارزه با فساد و تلاش برای افزایش رشد اقتصادی قرار دارد. رفاه، مبرا بودن از فساد و رشد اقتصادی، ضامن یک فرهنگ و تمدن پیشرو و بالنده خواهد بود.
از این رو، به نظر می رسد هندوگرایی افراطی یا همان بنیادگرایی هندویی در سیاست های آتی هند جایگاهی نخواهد داشت.
از گروه تحقیق و تفسیر خبر
پژوهشم**م.پ**1961**1358
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
18/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها