واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
قفل آمد و آن کلید با ماست تهران - ایرنا، تأمل در تنها یکی از احادیث قدسی درباره ی روزه که خداوند فرمود ˈ الصوم لی و أنا اجزی به ˈ یعنی روزه برای من است و خودم پاداش آن را می دهم یا خودم پاداش آن هستم ، برای تبیین ارزش و اهمیت این فریضه الهی کفایت می کند.
کیست که ارزش ماه مبارک رمضان یا ماه ضیافت الهی را نداند و خود را از مهمانان سفره الهی به شمار نیاورد. انسان فهیم و امیدوار به رحمت الهی درصدد می شود تا از این مهمانی الهی کسب فیض نموده و از برکات بی منتهای آن میزبان رحیم مطلق، بهره مند شود.
رمضان عید است ، جشن است ، سرور است . ماه نزول برکات و عروج دعاهاست . ماه به معراج رفتن مؤمن است. ماه رنجی که گنج در پی دارد ، گنج معرفت؛ چونان که حضرت مولانا می فرماید :
آمد رمضان و عید با ماست / قفل آمد و آن کلید با ماست
در روزه اگر پدید شد رنج / گنج دل ناپدید با ماست
حضرت مولانا غزلیات متعدد و زیبایی در مورد روزه و ماه مبارک مضان دارد و با روش و منش همیشگی خود معانی تازه و بدیعی از این مهمانی ارائه می نماید که برخی از آنها لطافت و شیرینی خاصی دارد:
مبارک باد آمد ماه روزه / رهت خوش باد ای همراهِ روزه
بجز این ماه ماهی هست پنهان / نهان چون تٌرک در خرگاهِ روزه
دعاها اندرین مه مستجاب است / فلک ها را بِدَرّد آه ِ روزه
چو یوسف مُلک مصر عشق گیرد / کسی کو صبر کرد در چاهِ روزه
آن حقیقتی که مولانا و تمام سالکان طریق معرفت را شیفته و متوجه ماه روزه می کند، آن ماهِ حقیقت متعال یعنی خداوند عزّ و جل و درک محضر پنهان اوست؛ حقیقتی که همچون زیبارویان تُرک در خیمه ای پنهان شده و تنها کسانی به او راه می برند که به میزبان این ماه حُسن ظنّ و امید و توکل و اتّکا داشته باشند و با ذهنی که به پرنیان سکوت و آرامش آراسته گشته و به مقام رضا رسیده به جستجوی حقیقت روند .
حضرت مولانا به تأسی از کلام خدا ماه رمضان را ماه استجابت دعاها می داند . ماهی که آه ِ مؤمن از همه ی افلاک می گذرد و به درگاه الهی می رسد. همچون یوسف (ع) که مدتی در چاه بود و چون صبر کرد و استقامت ورزید و به خداوند متعال توکل کرد به مقام عزیزی مصر رسید. مولانا در این مثال روزه را از این نظر به چاه تشبیه می کند که محل پرواز و پرش به سوی جاه و رسیدن به مصر ِ عشق است. مصرِ عشق ، یعنی مقام محبت الهی . همان محبتی که در آیه ی شریفه ی یحبهم و یحبونه آمده ؛ محبتی که اُنس انسان با عالم قدس و کمال مطلق است .
اگرهر پدیده ای را در عالم سرّی باشد که جز عارفان و آنانی که در جهد طلب معرفتند درنیابند، توفیق درک اسرار روزه نیز جز برای روزه داران حقیقی میسر نخواهد شد. حضرت مولانا اشاره می کند که اهل ِ روزه ، خودشان از اسرار روزه آگاه می شوند.
سحوری کم زن ای نطق و خمش کن / ز روزه خود شوند آگاهِ روزه
* گروه اندیشه
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
17/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]