واضح آرشیو وب فارسی:فارس: کارشناس مسائل زنان در گفتوگو با فارس مطرح کرد
هشدار در خصوص مسیر پیشرونده کاهش نرخ رشد جمعیت/ ایران و تجربه تلخ ۳ دهه کاهش جمعیت
کارشناس مسائل زنان با بیان اینکه نرخ باروری در سال ۹۰ به 1.6 فرزند رسید که بیانگر وضعیت خطر و بحران است، نسبت به ادامه کاهش جمعیت و چالشهای متعددد پیش رو هشدار داد.

زهرا پور مختار در گفت و گو با خبرنگار جامعه فارس با اشاره به لزوم تصویب طرح 4 مادهای افزایش نرخ باروری در کشور گفت: خانواده یکی از اصلیترین و مؤثرترین نهادهای اجتماعی است. از این رو، تغییرات ارزشی در حوزه خانواده در جامعه نیز تأثیرگذار است و البته تغییر در عرصههای گوناگون جامعه از جمله سبک زندگی، فرهنگ، اقتصاد و... نیز در مناسبات خانوادگی تأثیرگذار خواهد بود. وی ادامه داد: از مهمترین عرصههایی که در این سالها دستخوش تغییر و تحولات بسیاری شده، فرزند آوری و روند رشد جمعیت است، باروری در جمعیتشناسی مفهوم مهمی قلمداد میشود و اهمیت باروری برای جمعیتشناسان به اندازهای است که آن را جزء وقایع چهارگانه حیاتی برمیشمارند و از آنجا که در افزایش یا کاهش جمعیت به طور مستقیم تأثیرگذار است، به عنوان مهمترین عامل حرکت زمانی جمعیت شناخته میشود. این کارشناس مسائل زنان تصریح کرد: در حال حاضر، هرم سنی جمعیت ایران در حال انتقال از جوانی به سالخوردگی است. بدین ترتیب، اگر نقطه شروع کاهش اساسی و مستمر باروری در ایران را سال 1365 در نظر بگیریم، تا سال 1425 ساختار جمعیت ایران کاملاً سالخورده خواهد بود. پور مختار تصریح کرد: تحولات باروری و سیاستهای تنظیم خانواده در ایران را میتوان به چهار دوره تقسیم کرد. دوره اول طی سالهای 1335 تا 1345 میزان رشد جمعیت ایران افزایش ناگهانی داشت و در نخستین سرشماری در ایران در سال 1335، جمعیت ایران بالغ بر 18.9 میلیون نفر بود و در آن زمان ایران جزو کشورهایی به حساب میآمد که سیاستهای دولت، مخالف کاهش باروری بوده است. وی اظهار داشت: در قانون برنامه اول توسعه پیشبینی شده بود که نرخ باروری از 6.4 فرزند در سال 1365 به 4 فرزند در سال 1390 برسد، در حالی که در سال 1371 ما به این هدف رسیدیم اما با این حال در سال 72، قانون تنظیم خانواده در مجلس تصویب شد. این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: در اینجا لازم است به این نکته توجه کنیم که عامل مهم دیگری که روند تنظیم خانواده را در ایران تسهیل کرد، کمکهای بینالمللی، به ویژه کمکهایی بود که در قالب پروژههای صندوق جمعیت سازمان ملل متحد صورت گرفت. پور مختار افزود: میزان بهکارگیری روشهای پیشگیری از حاملگی، که در سال 1355 و نقطه اوج برنامه تنظیم خانواده قبل از انقلاب اسلامی به 36 درصد رسیده بود، تا سال 1378 به حدود دو برابر، یعنی بیش از 70 درصد، افزایش یافت. وی ادامه داد: بنابراین کشور ایران در حال حاضر تجربه حدود سه دهه تصویب و اجرای سیاستهای کنترل جمعیت و برنامههای تنظیم خانواده برای کاهش رشد جمعیت را پشت سر گذاشته است و این سیاستها به شکل حیرتآوری بر روند رشد جمعیت تأثیر گذاشته و آن را از رقم 3.9 درصد برای دوره 65-55 به 1.3 درصد در سال 1390 رسانده است. این کارشناس مسائل زنان افزود:در برنامه اول توسعه مربوط به اواخر دهه 60، هدف سیاستهای مذکور جلوگیری از افزایش بیرویه جمعیت و کاهش نرخ باروری کل به 2.3 فرزند برای هر مادر تا سال 1390 ذکر شده بود که بسیاری از جمعیتشناسان براساس تجربه برنامههای کاهش باروری در سایر کشورها حصول به این هدف را در بازه زمانی تعیین شده دشوار بلکه غیرممکن میدانستند، در حالی که در کمال ناباوری این هدف یک دهه زودتر محقق شد؛ به طوری که در سال 1379 ایران به نرخ باروری نزدیک به سطح جایگزینی یعنی 2.2 فرزند برای هر مادر رسید. پور مختار تصریح کرد: علیرغم تحقق هدف، سیاستهای کنترلی در دهه 80 نیز همچنان ادامه یافت، به طوریکه نرخ باروری به 1.6 فرزند در سال 1390 رسید که وضعیت خطر و بحران را گزارش میدهد (مرکز آمار ایران، 1390) زیرا کاهش نرخ رشد جمعیت اگر مسیری پیشرونده داشته باشد، پس از مدتی غیر قابل کنترل خواهد شد یا با سختی فراوان میتوان آن را متوقف کرد، به طوریکه با این روند کاهش تدریجی، کشور در آینده با چالشهای متعددی روبهرو خواهد شد. انتهای پیام/
93/04/17 - 11:42
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]