واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۴ تير ۱۳۹۳ (۹:۳ق.ظ)
جام جم: توقف طولاني در ايستگاه وين
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه جام جم چنين نوشت:
رسيدن به پايان مهلت تعيين شده در طرح اقدام مشترک، معروف به توافقنامه ژنو، ايران و 1+5 را براي انجام طولانيترين مذاکرات به وين کشاند تا با حدود 20 روز گفتوگو، رکوردي تازه در مذاکرات هستهاي به ثبت برسد.
ترديد در امکان تمديد توافق نامه براي شش ماه ديگر و ترديد در نتيجه بخش بودن تمديد مجدد، موجب شده دو طرف همه سعي خود را براي دست يافتن به يک توافق، در واپسين روزهاي باقيمانده از توافق نامه موقت به کار گيرند تا با دست پر به پايتخت هايشان بازگردند. اين که چنين چيزي تحقق خواهد يافت يا نه، در ابهام جدي است.
از مجموع اظهار نظرهاي آشکاري که شده است، مي توان برداشت کرد اکنون دو مساله بسيار مهم روي ميز مذاکره است؛ نخست تعداد ماشين هاي سانتريفيوژ که ايران مي تواند داشته باشد و ديگر وضع تحريم ها.
طرف غربي و بيش از همه آمريکايي ها دوباره بحث «تضمين عيني صلح آميز بودن فعاليت هاي ايران» را مطرح کرده اند که يادآور تجربه ناموفق و شکست خورده توافق نامه پاريس در سال ١٣٨٤ (2005) است.
آنها مي خواهند به اين بهانه اين مفهوم نادرست، مغاير با معاهده NPT و خطرناک را نهادينه کنند که تعداد زياد سانتريفيوژ يعني غير صلح آميز بودن، پس ايران براي اثبات صلح آميز بودن فعاليت هايش بايد تعداد ماشين هاي خود را کاهش دهد!
البته فراموش نکرده ايم که آن زمان سه کشور اروپايي (انگليس، فرانسه و آلمان) حتي راضي به داشتن چند سانتريفيوژ هم نبودند و مدل ليبي، يعني از بين بردن کل تاسيسات هسته اي ايران را در سر داشتند و اگر امروز به چند هزار ماشين رضايت مي دهند، نتيجه مقاومت ملت ايران از سويي و پيشرفت قابل توجه کشور در فناوري هسته اي از سوي ديگر است.
در عين حال پذيرش اين قاعده (ماشين کمتر به عنوان تضمين صلح آميز بودن) نه تنها به معناي وابسته نگه داشتن کشور در تامين سوخت نيروگاه بوشهر است که هيچ ضمانت بين المللي هم براي آن وجود ندارد؛ بلکه معناي آن محروم کردن کشور از برنامه ريزي براي صادرات سوخت، عقب نگه داشتن کشور در بهره مندي از نيروگاه هاي جديد (چون از يک طرف سوخت آن را نداريم و ضمانتي هم براي تامين آن وجود ندارد و از طرف ديگر توليد و نصب سانتريفيوژ و تزريق گاز و در نهايت توليد سوخت، کاري زمانبر است) و حتي محروم کردن کشور از منافع ديگر غني سازي است، ضمن اين که به گفته رييس جمهور محترم، قرار بود آنچه ايران براي مذاکره روي ميز مي گذارد، فقط «شفافيت» باشد!
نکته ديگر موضوع تحريم هاست. آمريکايي ها اصرار و تاکيد دارند که ساختار تحريم ها دست نخورده باقي مانده و فقط به صورت تدريجي از آن کاسته مي شود که براي آن هم تاکنون، حداقل در اطلاعات آشکار، هيچ توضيح و برنامه اي ارائه نشده است، ضمن اين که ايران هيچ تجربه مثبتي از عمل غربي ها به تعهدات خود ندارد، نه در زماني که سه کشور اروپايي متعهد مي شدند و نه در همين شش ماهه اخير و تعهداتي که در توافق نامه موقت ژنو داده شد.
وزير امور خارجه آمريکا در آستانه مذاکرات وين٦ براي توافق جامع هسته اي، طي يادداشتي در واشنگتن پست، اين فرصت را تاريخي توصيف کرده و حل مشکلات ايران از قبيل بيکاري، رونق اقتصادي و رفاه را در گرو تن دادن به خواست جامعه جهاني (همان آمريکا و متحدانش) دانسته است!
اين يادداشت که دقيقا از جنس عمليات رواني و خواندن رجز در جنگ هاي قرون گذشته است با فريبکاري مي خواهد مشکلات کشور که عمدتا منشأ داخلي دارد و راه حل هايش را در درون و ساختار اقتصاد کشور بايد جستجو کرد، به تحريم ها مرتبط سازد. گويا قبل از تحريم، ما نه مشکل بيکاري داشتيم و نه مشکل رونق و... .کري همچنين تلاش مي کند علت شکست احتمالي مذاکرات را به گردن ايران بيندازد و نقش زياده خواهي ها و درخواست هاي غيرمنطقي و غيرقانوني خود را مخفي نگه دارد.
خوشبختانه يادداشت وزير امور خارجه آمريکا بي جواب نماند و از سوي وزير امور خارجه کشورمان آن هم نه چندان ظريف پاسخ داده شد!
و سخن آخر اين که گفتمان حاکم بر مذاکرات ايران، گفتمان «پيشرفت و عزت» است. جمهوري اسلامي ايران نه حاضر است به خواست دشمنانش، از «پيشرفت» خود چشم بپوشد و نه دست از «عزت» خويش بردارد. آمريکا و متحدانش و همه ١+٥ و همه دنيا بايد اين پيام ملت ايران را که براي آن هزينه اي سنگين پرداخت کرده است، به طور شفاف درک کنند.
اميدواريم مذاکره کنندگان کشورمان که در اين ايام مستظهر به دعاي ملت روزه دار ايران هستند، دست پر به کشور بازگردند؛ پر از عزت و پر از پيشرفت!
نويسنده: مهدي فضائلي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]