تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804810685
دو خط موازي روحاني و تجديد نظر طلبان
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۷ تير ۱۳۹۳ (۱۰:۷ق.ظ)
جوان دو خط موازي روحاني و تجديد نظر طلبان
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه جوان چنين نوشت:
بعد از ورود دکتر روحاني به قدرت و نگاه اعتراضي وي به عملکرد احمدي نژاد، تلاش هاي زيادي صورت گرفت تا وي را با انگاره هاي ذهني- سياسي شکل گرفته در ايران امروز انطباق نمايند.
بعد از ورود دکتر روحاني به قدرت و نگاه اعتراضي وي به عملکرد احمدي نژاد، تلاش هاي زيادي صورت گرفت تا وي را با انگاره هاي ذهني- سياسي شکل گرفته در ايران امروز انطباق نمايند.
بشيرها و نذير ها و شاهد و مشهود هاي فراواني از سوي طيف هاي سياسي آورده شد که وي به اين اردوگاه يا به آن اردوگاه تعلق دارد. در اين ميان، اصلاح طلبان تلاش نمودند تا اعتراضات روحاني به احمدي نژاد را اعتراضي به اصول گرايان معرفي و وي را در اردوگاه خود تعريف نمايند. روحاني براي حفظ استقلال خود از جريانات موجود (درعين حال عدم تمايل به تنش با آنان) تلاش نمود نماد هايي از همسويي و بي توجهي به دو جريان موجود را در معرض افکار عمومي قرار دهد.
مثل رفتاري روحاني با اصلاح طلبان مثل فيلم اخراجي هاي 3 و انطباق آن با کانديداي انتخابات رياست جمهوري سال 1388 است. بدين معني که ده ها کد آورده مي شد که حاجي گرينف فلان کانديداست و چند کد هم آورده مي شد که با آن انطباق نداشت. اما در بين دو جريان عمده کشور اصلاح طلبان تلاش بيشتري نمودند تا روحاني را در جغرافياي خود تعريف نمايند. اين مهم دلايل متعددي داشت. از اعتراض روحاني به وضع موجود تا نقش محلل وي جهت سر پل گيري مجدد آنان در حکومت و قدرت از جمله علل اين تلاش و تعريف است. در ماه هاي اخير روحاني طوري مشي کرد که اصلاح طلبان هم وي را تحسين کردند و هم به وي تاختند.
هنر روحاني آن است که اين جماعت را به صورت الاکلنگي بين خوف و رجا و بيم و اميد نگه داشته است. در جريان مقابل اين اميد نسبت به روحاني نبود، چرا که نه مشي روحاني را مي پسندند و نه فراموش مي کنند که وي رقيب کانديداي نجيب آنان بوده است. به صورت طبيعي مسئله هاي کشور براي روحاني، تجديد نظر طلبان و اصول گرايان در برخي از حوزه ها مشترک است اما نسخه درمان هر يک براي آن متفاوت است. نسخه پيچي روحاني در عرصه فرهنگي و سياست خارجي براي تجديد نظر طلبان مطلوب تر از حوزه هاي ديگر است. به همين دليل محمد رضا خاتمي اقدامات فرهنگي روحاني را فرا تر از باور مي داند اما نقطه افتراق و تفکيکي بين وي و تجديد نظر طلبان وجود دارد که هرگز آنان را در زير يک چتر جمع نمي نمايد. جالب اين است که هم روحاني و هم تجديد نظر طلبان از اين نقطه افتراق به خوبي آگاهند، اما روحاني ترجيح مي دهد مواضعي که عليه بزرگان مذهبي اصولگرا مي گيرد عليه آن جماعت نگيرد. اما مي گويد سکوت در مقابل چيزي به معني قبول کردن آن نيست.
نقطه افتراق يا همان دو خط موازي روحاني و تجديدنظر طلبان کجاست؟ قبل از معرفي نقطه ياد شده لازم است بين دو سطح اصلاح طلبان، يعني بين اصلاح طلبان و تجديدنظر طلبان تفاوت قائل شويم.
اصلاح طلبان جماعتي هستند که از نظر تجديدنظر طلبان، اصلاح طلبان بدلي هستند. اين اصلاح طلبان به روحاني نزديک هستند اما تجديدنظر طلبان يا اصلاح طلبان ناب کساني هستند که نقطه عزيمت اصلاح طلبي شان دگرديسي معرفتي در نگاه به رابطه مردم و حاکميت در نظام جمهوري اسلامي است.
اصلاح طلبي روحاني و اصلاح طلبان از نوع روشي، تاکتيکي، تفسيري و تکنيکي است.
بنابراين بين روحاني و اصلاح طلبان همسويي فرهنگي، سياسي و اجتماعي وجود دارد. اما روحاني با تجديدنظر طلبان مشکل ماهوي دارد. تجديدنظر طلبان با «ماهيت نظام» مشکل دارند. مطالبه آنان «دموکراسي» با شاخص هاي غربي است. براي هر دو رضايت غرب موضوعيت دارد. اما آنها مي خواهند به غرب بگويند ما مي توانيم با به کارگيري رهيافت هاي شما، عين شما باشيم. ولي روحاني مي خواهد به غرب بگويد ما مي توانيم با تکيه بر اسلامي که به روزرساني شده است مانند شما شويم. مشي تجديدنظر طلبان بعد از فتنه 1388 با نظام، مانند مشي نهضت آزادي با نظام بعد از زمستان 1366 است.
بدون ترديد امروز خاتمي نقش مرحوم بازرگان بعد از زمستان 1366 را بازي مي کند و حجاريان با استعفا از حزب مشارکت نقش مرحوم عزت الله سحابي را بازي مي کند. يکي بر سياست اخلاقي تأکيد مي کند و نظام را فاقد آن مي داند و ديگري روش مسالمت آميز را براي کنشگري مدني ناهمسو تجويز مي نمايد.
«دموکراسي خواهي» نقطه افتراق و خط موازي روحاني با تجديد نظر طلبان است. حجاريان چند روز پيش با صراحت بر متفاوت بودن اصلاح طلبان و روحاني تأکيد کرد و نقطه افتراق را دموکراسي ناميد. مجدداً اعلام کرد «اعتدال شعار اصلاح طلبي نبود اما اصلاح طلبان از آن استفاده کردند» و گفت: «اصلاح طلبي ادامه مشروطه خواهي است». مشروطه خواهي تجديدنظر طلبان مبتني بر قرائت سلطنتي از ولايت فقيه است. تجديدنظر طلبان در صدد هستند تا به خيال خود با «مشروطه کردن قدرت» ولايت فقيه را به امري تشريفاتي همانند ملکه انگلستان تبديل نمايند. بنابراين افتراق معرفتي روحاني و تجديدنظر طلبان هرگز به اشتراک تبديل نخواهد شد. روحاني با ماهيت حقيقي نظام مشکل ندارد بلکه در صدد اصلاح روش ها و تاکتيک و تفسيرها مبتني بر فهم خويش است. اما تجديدنظر طلبان به دنبال «طرحي نو» براي انطباق سياست و حکومت با شاخص هاي حکومت هاي غربي هستند و از مثال آوري و تبيين نظرات غربي و دعوت از هابرماس و تأکيد بر ماکس و بر و پوپر و هايدگر و ... ابايي ندارند. روحاني به دنبال تقويت مردم سالاري ديني است اما تجديدنظرطلبان به دنبال اثبات ناهمسويي دين و دموکراسي هستند.
ساحت انديشه محل منازعه تجديدنظر طلبان و روحاني است اما هر دو طرف عقلانيت محافظه کارانه را در حال حاضر مفيدتر از تنش هاي معرفتي مي دانند. بنابراين انديشه ورزان اصولگرا بايد بدانند که سکوت روحاني در مقابل دگرديسان معرفتي به معني پذيرش آنان نيست اما اين گلايه را بايد از روحاني بنمايند که حملات محاوره اي وي به آناني که (از نظر خودش) قرائت تنگ نظرانه از اسلام و انقلاب دارند مستمر و کوبنده است اما در قبال کساني که قرائت واگرايانه دارند سکوت و محافظه کاري است. اين سکوت و محافظه کاري باعث گرديده است که مدعاي مديون بودن روحاني به اصلاح طلبان و تجديدنظرطلبان به باور بخشي از جامعه تبديل شود و آنان را نيز در شعاع اکثريتي که به وي رأي داده اند لحاظ نمايند.
اگر چه روحاني حدود دو دهم از ياران خود را از نيروهاي معتقد به استمرار انقلاب اسلامي انتخاب کرده است اما همچنان رگه هايي از علقه هاي ارزشي را در خود دارد. سخن روحاني درباره 9 دي نيز به سان نيشگوني بود که جماعت تجديدنظر طلب بدانند باج روحاني به آنان به معني تأييد راه و رسم آنان نيست. با اين اوصاف، روحاني در زمين گير کردن (نه جذب) تجديدنظر طلبان تا حدودي موفق بوده است. اما در جذب نيروهاي انقلاب خصوصاً در حوزه جوانان نه تنها موفق نبوده، بلکه در تحريک آنان عليه خود گام هاي بلندي را برداشته است که اين تحريک نه در حوزه عملکرد مديريتي بلکه در محاوره ها و خطابه هاي وي صورت گرفته است. اميد است اشتراکات روحاني با نيروهاي انقلاب اسلامي به نزديکي عاطفي با آنان نيز منجر شود.
تجديدنظر طلبان راهبرد دموکراسي خواهي، جمهوري خواهي و مشروطه خواهي را در حوزه اجتماعي متمرکز کرده اند و معتقد به جامعه مدني، پويش اجتماعي و شبکه سازي هستند، بنابراين در حوزه قدرت وارد زمين روحاني نخواهند شد. اما از دولت روحاني به عنوان کاتاليزور استفاده خواهند کرد، بنابر اين آنچه در اين دوران انجام مي دهند از نظر تاريخي در عملکرد روحاني ثبت خواهد شد، همانگونه که عملکرد کارگزاران در زمين هاشمي و عملکرد مشارکتي ها در پرونده خاتمي ثبت است.
نويسنده:
دکتر عبدالله گنجي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها