تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805645564
كنكور تنها مسير براي زندگي كردن نيست
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: كنكور تنها مسير براي زندگي كردن نيست
«چهار سال تمام نه عيد داشته باشي، نه تعطيلات تابستاني، نه تفريح و سرگرمي كه بتواني مانند همه همسن و سالانت لذت ببري، همه خانواده را اسير خودت كني، حتي همه دوست و فاميل منتظر بمانند كه مي‌خواهي چه كار كني و به قول خودمان چه گلي به سرشان بزني؟ مثلاً چه اتفاقي مي‌خواهد بيفتد.»
با خودم گفتم چند روز آخر كنكور است و حسابي مغزش داغ كرده است؛ حرف‌هاي مهدي، پسر خاله‌ام برايم آشنا بود چون خودم هم اين دوران را تجربه كرده بودم اما نه به اين شدت و غلظت. تصور كردنش هم پر از استرس است چه رسد به اتفاق افتادن دوباره‌اش. روزهاي واقعاً بدي بود. هيچ‌وقت دوست ندارم دوباره تكرار شوند و وقتي برايم درد‌‌دل مي‌كرد ياد همه روزهايي افتادم كه براي خودم اتفاق افتاده بود. واقعاً حق داشت چهار سال تمام بود كه همه هم‌و‌غمش و وقت و زندگي‌اش را گذاشته بود براي درس خواندن. مهماني و مسافرت‌هايش را فاكتور گرفته بود. همه برنامه‌هاي خانه مطابق برنامه مهدي پيش رفته بود. خاله و شوهرخاله‌ام قيد تمام كارها و برنامه‌هاي مورد علاقه‌شان را زده بودند، در خانه كسي حق نداشت بلند حرف بزند تا آرامشش به هم بريزد، مهماني و رفت و آمد تعطيل شده بود كه تنها فرزندشان به خواسته و هدفش برسد. در اين ميان سختگيري‌هاي مدرسه كه گرهي را باز نكرده بود هيچ بلكه قوز‌بالا‌قوز شده بوده و خرخره بچه‌ها را حتي تا روز قبل از كنكور با برنامه‌ريزي‌هايش جويده بود. چهار سال است كه جمعه و شنبه برايشان فرقي نمي‌كند، كلي پول شهريه مدرسه، كلاس‌هاي جانبي، آزمون‌هاي مختلف و معلم خصوصي و هزار و يك قر و اطفار ديگر را گرفته بودند كه چه كنند؟! شاخ غول را بشكنند. به قول خودشان مي‌خواستند بچه‌ها از سد آهنين كنكور عبور كنند. شسته‌رفته اينكه سؤالم اين است كه يعني واقعاً زندگي در اين آزمون تعريف مي‌شود و راه ديگري جز برتري در كنكور نيست؟! بين اين همه نگراني، حرف و حديث و سؤال بي‌جواب با مرور يك سؤال يكدفعه انگار دلم هري مي‌ريزد، يك لحظه به اين فكر مي‌كنم نكند اتفاقي كه براي دختر عمه‌ام افتاد (خداي نكرده، زبانم لال) براي مهدي نيز پيش بيايد! نكند مهدي هم مثل نيلوفر آنقدر اضطراب كنكور بدنش را بگيرد كه سر جلسه كنكور از هوش برود و با اورژانس راهي بيمارستان شود؟ چقدر سخت است بهترين دانش‌آموز مقطع متوسطه يك استان باشي و همه روي تو طوري حساب ديگري باز‌كنند؛ با اعتماد به نفس كامل اول مهر خودت را سر كلاس مهندسي شيمي دانشگاه شريف تصور كني اما دست بر قضا كابوس امتحان و استرس جلسه كنكور تو را به زانو درآورد و نتواني آزمونت را به پايان برساني و از جلسه امتحان راهي بيمارستان شوي، چه روزهاي بدي... خيلي سربسته و كوتاه براي پسر خاله‌ام اين اتفاق را تعريف كردم. با خودم گفتم بگذار به مرگ بگيريم تا به تب راضي شود. همه ماجراي نيلوفر را تعريف كردم و گفتم «همه اينها به كنار اگر يك لحظه به اين فكر كني كه اگر مسئله‌اي پيش آمد و در دانشگاه يا رشته‌اي كه دوست نداري قبول نشوي چه تصميمي مي‌گيري؟ حتي اگر سال بعد هم نتيجه نگيري بايد سربازي بروي يا تكليف آينده‌ات را مشخص كني بالاخره چه برنامه‌اي مي‌ريزي؟ بايد بپذيري كه نبايد تمام سرنوشت و آينده‌ات به نتيجه اين آزمون رقم بخورد.» مسيري دو طرفه حالا بايد به اين نكته توجه داشت كه اگر زحماتتان به بار ننشيند يا نتيجه‌اي كه مي‌خواستيد كسب نكرديد، دنيا به آخر نرسيده است. مهم اين بوده است كه تلاش‌تان را انجام داده‌ايد وكم نگذاشته‌ايد ولي يك اتفاق يا مشكل باعث مي‌شود كه شما به اين هدفتان نرسيد. چه كار بايد كرد و چه برنامه‌اي ريخت، دنيا در همين زمان متوقف نمي‌شود و بايد به فكر سال‌هاي پيش رو باشيد و بار ديگر كوشش كنيد تا به آنچه استحقاقش را داريد برسيد. براي اينكه ادامه دهيد چند راه پيش رو داريد كه البته راه دختران و پسران در اين مرحله مهم از هم جدا مي‌شود و هر كدام بايد به دنبال سرنوشت‌شان بروند. پسران چه مي‌كنند؟ پسراني كه بنا به هر دليلي نمي‌توانند در كنكور موفق شوند دو راه پيش رو دارند، يكي اينكه دوباره شانس‌شان را امتحان كرده و خود را براي يك سال مهم آماده كنند. دراين راه ابتدا بايد به نظام‌وظيفه مراجعه كنند براي اينكه دوباره كنكور بدهند و معافيت تحصيلي بگيرند. البته با اين معافيت تحصيلي كارهاي ديگري هم مي‌توانند انجام بدهند كه در طول سال هم درس بخوانند و هم به علايقشان برسند. پسرها پس از يك شكست تحصيلي كه آن هم مربوط به آينده‌شان باشد منطقيتر با خودشان كنار مي‌آيند و اغلب بعد از اين اتفاق همه چيز را تمام شده نمي‌دانند. نان‌آوران خانه و پدران آينده بيشتر به اينكه بايد مسئوليت يك زندگي را بر عهده داشته باشند توجه دارند و با توجه به امكانات و شرايط خود و خانواده‌شان به گزينه‌هاي پيش رو فكر مي‌كنند. اما آن تعداد پسراني كه عزم‌شان را براي ادامه تحصيل جزم كرده‌اند در كلاس‌هاي مختلف كنكور ثبت‌نام مي‌كنند و با خريد جزوات و كتاب‌هاي جامع براي يك سال ديگر برنامه‌ريزي تحصيلي مي‌كنند. البته بسياري از آنها پشت‌شان باد خورده و ديگر مثل گذشته دل به درس نمي‌دهند و به خاطر سرخوردگي و شكست قبلي كمتر درس مي‌خوانند و اينطور مي‌شود كه يك نفر چند سال پشت كنكور مي‌ماند و آخرسر هم به يك رشته و دانشگاه سطح پايين‌تر رضايت مي‌دهد. سربازي و كار در بازار آزاد اكثر كساني كه ديگر به درس خواندن علاقه‌اي نشان نمي‌دهند به دنبال دو مورد سربازي رفتن و پيدا كردن كار مي‌روند. اين افراد از درس خواندن خسته شده‌اند و مي‌گويند: «اين همه درس خوانديم چه شد كه حالا قرار است با كنكور دادن دوباره اتفاق ديگري بيفتد، مگر آنهايي كه درس خواندند چه كار كردند كه ما نمي‌توانيم انجام دهيم. حالا اين دوستم كه قبول شده كجاي دنيا را مي‌گيرد؟» پسرها براي اينكه كار پيدا كنند و بتوانند جدي زندگي اجتماعي‌شان را آغاز كنند نياز دارند كه خدمت سربازي را بگذرانند و به قول معروف براي پسرها شتري است كه در خانه همه‌شان خوابيده، يعني دير و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. عده‌اي هم قصد سربازي رفتن ندارند و در بازار كار آزاد مشغول مي‌شوند يا با سرمايه شخصي كار مي‌كنند يا براي ديگران كار خواهند كرد. دليل اينكه در بازار آزاد دنبال كار مي‌گردند اين است كه براي استخدام در مشاغل دولتي حداقل مدرك موردنظر فوق‌ديپلم و ليسانس به بالاست. در چند سال اخير درصد حضور پسران در كنكور كمتر از دختران بوده و بسياري معتقدند به جاي اينكه چهار يا شش سال از بهترين سال‌هاي عمرشان را درس بخوانند و پس از آن كاسه چه كنم چه كنم به دست بگيرند، وارد بازار كار مي‌شوند و براي خودشان سرمايه‌اي جمع مي‌كنند. در واقع اين دست از افراد به اين مسئله كه فقط با درس و دانشگاه مي‌توان يك فرد موفق در جامعه بوده و نگاه ديگران متفاوت خواهد بود مخالف هستند و به اين نكته ريز اما مهم رسيدند كه جامعه فقط نياز به دكتر، مهندس، وكيل و مدير ندارد و هركس براي خودش جايگاه مخصوصي دارد. پسرهايي كه راهي خدمت سربازي مي‌شوند معلوم است كه تصميمي جدي براي زندگي‌شان گرفته‌اند و قصد دارند بعد از سپري شدن اين دو سال وارد مرحله‌اي از زندگي شوند كه تا آخر بايد در آن حضور داشته باشند و اولين اقدام پيدا كردن كار مناسب با توانايي‌ها و استعدادهايشان است. پسران پس از گرفتن معافيت تحصيلي و كارت پايان خدمت به يك چيز مشترك فكر مي‌كنند و آن هم گرفتن گواهينامه موتور و ماشين است و يكي از گزينه‌هايي كه هم در كنار كار اصلي از آن كمك مي‌گيرند و هم منبع درآمدشان خواهد شد كار در پيك موتوري، آژانس و شركت‌هاي حمل و نقل شهري و مسافرتي است. واقعيت اين است كه همه نمي‌توانند وارد دانشگاه شوند و در بهترين دانشگاه‌ها درس بخوانند و به سطح بالاي علمي برسند. در چند سال اخير پسراني كه در رسيدن به تحصيل بازماندند و كار را انتخاب كرده‌اند بسيار جلوتر از همسن و سال‌هايشان بودند و خود را به خاطر انتخاب اين راه سرزنش نمي‌كنند. دختران چه تصميمي مي‌گيرند؟ دختران نسبت به پسرها شرايط متفاوتي دارند و در اين مواقع عكس‌العمل‌هاي ديگري نشان مي‌دهند. معمولاً اولين واكنش آنها نسبت به اين عدم نتيجه‌گيري و شكست در كنكور افسردگي و ناراحتي روحي است. روزهاي اول به غير از غم و غصه خوردن كار ديگري نمي‌كنند و بعد از اينكه اين مرحله گذر تمام شد و به شرايط عادي بازگشتند شروع به تصميم‌گيري‌هاي اساسي مي‌كنند. چند موقعيت و تصميم مختلف پيش رويشان است. اكثراً دختران به دليل اينكه حس رقابت‌شان بيشتر از پسران است و مي‌خواهند كم نياورند، دوباره بساط درس خواندن را به راه مي‌اندازند. هر طور شده پول كتاب‌ها و كلاس‌ها را فراهم مي‌كنند تا از قافله عقب نمانند و در كنار اين اوضاع حتماً براي تجديد روحيه نياز به يك سرگرمي و تفريح هم دارند. دختران نسبت به طعنه‌ها و حرف‌هاي اطرافيان حساسيت بيشتري دارند مخصوصاً وقتي يكي از دوستان، دختر خاله يا دخترعمويي كه رقيب‌شان بوده است توانسته باشد در يك دانشگاه و رشته خوب قبول شود آن موقع است كه زمين را به زمان مي‌دوزند كه آنها هم بايد سال بعد نتيجه‌اي قابل قبول كسب كنند. كلاس كنكور و تست و درس در كنار تفريحات جانبي قرار مي‌گيرد و در اين وضعيت قرار است به نتيجه هم برسند. گاهي اين مسير بي‌انتها تا چند سال ادامه دارد اما در آخر هم به نتيجه ممكن نمي‌رسند و به سراغ راه‌حل ديگري مي‌روند. برخي هم كلاً بي‌خيال درس مي‌شوند، هيچ كار و تلاشي براي ادامه تحصيل نمي‌كنند و براي آينده‌شان برنامه‌اي ديگر مي‌ريزند تا شايستگي‌شان را نشان دهند. در اين موقعيت است كه حرف دوروبري‌ها و اطرافيان مهم تلقي مي‌شود و هركس از راه مي‌رسد يك پيشنهاد مي‌دهد تا روزها و ساعات بيكاري اين افراد سپري شود و به خوبي بتواند از آنها استفاده كنند. عمه، خانم همسايه، خاله، مادربزرگ و زن‌دايي هر كدام يك چيزي مي‌گويند و اين دختران را به يادگيري مهارت‌هاي هنري و خانه‌داري تشويق مي‌كنند. در آخر خود اين دختران به فكر مي‌افتند كه يكي از هنرهاي خياطي، آشپزي، سفره‌آرايي و آرايشگري را بياموزند كه بعد از مدتي هم به سادگي از طريق آنها مي‌توانند كسب درآمد كنند. اين راحت‌ترين و بدون دردسرترين راه‌حلي است كه مي‌توان براي اشتغال و استقلال دختران مي‌توان در نظر گرفت. اكثر اين افراد بعد از مدتي از كارشان راضي هستند، آن را گسترش مي‌دهند و آنقدر درآمدشان خوب است كه ادامه داده و سبب اشتغال چند دختر ديگر مثل خودشان هم مي‌شوند. در اين بين اگر بخواهيم مقايسه كنيم از خيلي جهات اين دسته از دخترها سود برده‌اند و به خاطر ادامه ندادن تحصيلاتشان غبطه هم نمي‌خورند. برخي هم دوست دارند مشاغل اداري و نيمه وقت را امتحان كنند و در محيطي كاملاً جدي كسب تجربه كنند و از انتخاب اين مدل كارها هم خشنود هستند. ازدواج و تشكيل خانواده دختران علاوه بر اينكه مي‌توانند با يادگيري برخي مهارت‌هاي زندگي و كاري به آينده خود كمك كنند به فكر آينده‌اي ديگر و ساختن بناي يك زندگي جديد نيز باشند. بسياري از دختراني كه براي ادامه تحصيل برنامه ندارند و عطاي قبولي در كنكور را به لقايش مي‌بخشند به گزينه ازدواج نيز فكر مي‌كنند و به يكي از موردهاي پيشنهادي پاسخ مثبت مي‌دهند. جواب مثبت همانا و پذيرفتن يك زندگي همان است و مشغول سر و سامان دادن به كاشانه، خانه و همسر شده و مسئوليتي سنگين را قبول مي‌كنند. وقتي به دخترهاي اطرافمان نگاهي مي‌كنيم مي‌بينيم آنهايي كه زود ازدواج كرده‌اند موفق‌تر بوده‌اند، در حالي‌كه اكثر دختراني كه تحصيل مي‌كنند به فكر كسب مدارج بالاتر هستند. سر بلند مي‌كنيد و مي‌بينيد اين دختران مادر شده و بچه‌هايشان به سن مدرسه رسيده‌اند. اين لحظه است كه برخي دختران احساس سرخوردگي و پشيماني به سراغشان مي‌آيد ولي كمي دير شده است. ناگفته نماند ماهي را هر وقت از آب بگيري تازه است چون جامعه به زنان و دختران تحصيلكرده نياز دارد اما همسر خوب و مسئوليت‌پذير بودن، مادري كه بتواند فرزندش را درك كند و تربيت درستي كرده باشد، به تحصيلات عاليه و مدرك داشتن ارتباطي ندارد. به آخر دنيا نرسيديم كنكور دادن و قبولي در اين ماراتن طاقت فرسا نه براي پسران و نه براي دختران ما آخرين راه نيست و بعد از اين آزمون سخت است كه زندگي واقعي اين جوانان آغاز مي‌شود چون تازه در راهي گام بر مي‌دارند كه بايد نشان دهند چند مردِ حلاج هستند و چطور مي‌توانند از پس مشكلات زندگي بر‌آمده و با شرايط موجود كنار بيايند. در بسياري از موارد اين شكست، پلي به آينده‌اي بهتر و روشن‌تر مي‌شود و مسير زندگي افراد تغيير مي‌كند. هيچ‌وقت نمي‌توان تصور كرد كه همه يك ميليون و31 هزار و 322 نفر كنكور امسال وارد بهترين دانشگاه‌هاي كشور شوند و از فرصت و موقعيتي خوب برخوردار باشند بلكه منطقيتر اين است كه فكر كنيم اين تعداد جواني كه از اين پس وارد مرحله اصلي زندگي‌شان شده‌اند بعد از اين آزمون چه برنامه‌اي دارند؟!
نویسنده : فرزانه فريدوني
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۳ تير ۱۳۹۳ - ۱۷:۰۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها