واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: سابقه شناخت بهشتي از طرف امام خميني به فرموده خود امام و در زمان شهادت اين شهيد به حدود 20سال قبل از شهادت وي يعني از سالهاي 1340 به بعد و مصادف با زمان دعوت امام به تشكيل نيرو در شهر قم جهت مبارزه با طاغوت برمي گشت. ايشان به ويژگي هاي آيت الله بهشتي، همچون مراتب فضل و تعبدش پي برده و به آن آگاه شده بودند و به همين دليل در برابر تمامي تهمت هايي كه به او مي زدند، حضرت امام در مقابل از وي به عنوان فردي متعهد، مجتهد، متعهد متدين، علاقه مند به ملت و اسلام و بدردبخور براي جامعه ما ياد مي كردند و بدين وسيله توطئه هاي بدخواهان انقلاب را خنثي كرده و حرمت شهيد بهشتي نيز حفظ مي گرديد. آنچه كه از ديدگاه امام راحل، نسبت به بهشتي بيشتر از همه مطرح بود، خدمت بهشتي و ياران او به ملت و مكتب نجات بخش اسلام بود و نه شهادت آنها. ايشان تاكيد مي كردند كه شهيدان هفتم تير با شهادت خودشان خدمات ارزنده خودشان را به نحو احسن و اتمم به انجام رسانيدند. بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران ضمن تجليل از همراهان شهيد بهشتي، به عنوان خادمان فعال و صديق خلق، از شخص شهيد بهشتي به عنوان فردي ياد مي كردند كه هم در طول زيستن و هم مردنش، مظلوم بود؛ ولي ايشان در عين مظلوميت خود، همچون خاري در چشم دشمنان اسلام و انقلاب بود. از ديدگاه و منظر امام خميني (ره)، آنچه كه بيش از شهادت شهيد بهشتي متاثر كننده بود، ذكر مظلوميت دكتر بهشتي در طول خدمت خود به انقلاب و مردم بود و امام معتقد بودند كه مظلوم واقع شدن بهشتي، به خاطر تهمت هاي ناگواري بود كه دشمنان شهيد به او مي زدند و اين تهمت ها را ناشي از تعهد و موثر بودن شخصيت بهشتي در انقلاب اسلامي قلمداد كرده اند كه از سوي اجانب و وابستگان به شرق و غرب در طول حياتش به او زده مي شد. حضرت امام خميني (ره) اعتقاد داشتند كه دشمنان شهيد بهشتي در تلاش بودند كه او را انساني ستمكار و ديكتاتور مآب معرفي كنند و مرگ بر او مي گفتند.در حالي كه صورت واقع چنين نبود. به همين لحاظ بود كه بهشتي مظلوم واقع شد. ايشان مظلوميت بهشتي را تا آنجا مي دانستند كه در سخنان خويش به گوشه اي از اين مظلوميت ها كه در سطح جامعه عينيت و نمود داشت، اشاره كرده و فرمودند در زمان حيات شهيد بهشتي، در هر تاكسي هم كه مي نشيني، مشاهده مي كردي كه دو نفر كه به هم مي رسند و در مورد مسايل مملكت صحبت مي كردند، در لابلاي صحبت آنها، يك حرفشان فحش و ناسزا گفتن به اين شهيد مظلوم انقلاب بود. امام راحل (ره) در پيامي به مناسبت اولين سالگرد شهادت بهشتي و يارانش تاكيد كردند: اين دشمنان گمان مي كردند كه با به شهادت رساندن اين عزيزان، از يك طرف توطئه آنان كارگر شده و با از ميان برداشتن اين عزيزان متعهد از سر راه خود، زمينه انجذاب و تمايل ملت ايران به طرف خود را فراهم كرده و از طرف ديگر، مقاصد شيطاني خود را تامين خواهند نمود. يعني همه چيز برهم خورده و آنان همراه اربابان جهان خوارشان، پيروزي را در آغوش خواهند كشيد. ولي زهي كه اين خيال، خام و باطل بود. حضرت امام خميني (ره) معتقد بر اين امر بودند كه شهادت شهيد بهشتي و ياران او، به نقشه شوم و پليد آنه كه همان بيرون رفتن مردم از صحنه بود، عملي خواهد شد ولي از ديدگاه حضرت امام اين نقشه دشمنان نه تنها عملي نگرديد، بلكه اين شهادت اسباب انسجام بيشتر مردم ايران را فراهم آورد تا آنجا كه باعث شد كه مشت مدعيان دروغين آزادي باز شود و قصد اصلي آنها از آزادي يعني آزادي انفجار و ترور و آدم كشي هويدا گرديده و آنها را در مقابل ملت رسوا سازد. برگرفته از: حوزه نت 550
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 274]