محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855727158
شاعر شدن عبدالجبار کاکایی به روایت خودش
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: شاعر شدن عبدالجبار کاکایی به روایت خودش نه گيس بلند كردم نه دمپايي لاانگشتي پوشيدم و نه مخمور به هستي نگاه كردم، با همين ابروهاي در هم كشيده و مغموم با كت و شلوار معلمي و كار با خودم، براي خودم شعر گفتم، دروغ بافتم و شما بزرگوارانه راست پنداشتيد. دروغ‌هاي مرا پنهان كرديد. ما صادقانه به هم دروغ گفتيم، اما كدام باهوش‌تر بوديم؟ من مي‌گويم شما. همين. تازه پانزده سالم بود، بوي نجيبِ بچگي داشتم، هنوز در عضلاتِ پاهايم شوقِ گريزِ ِكودكانه‌ي «گرگم به هوا» بود، قدِ علمم نمي‌رسيد به كتابخانه، تمام نبودم، عقلِ سفت و كالي داشتم، خيالم، خيالات بود تخيل نبود، در تصرفِ كلمات نبودم كه شعر آمد.دق مي‌كردم اگر اين نبود. لذتِ ساختن و پرداختن، يافتن و پروردن، داشتن و باليدن، پاتوقِ ناكامي و تسليم، پناه نااميدي و ترديد، ايستگاه شَك، زاويه‌ي نيايش ، مجالي براي دروغ، براي عشق.تازه پانزده سالم بود كه به آهنگي از درون كلمات را چيدم. نمي‌دانم موسيقي از كجا بود اما با وسواس كلمه‌ها را چيدم، نه كم نه زياد، به قاعده، فقط صورت‌بندي مي‌كردم. همين كلمه‌هايي كه تا چهارده سالگي بي‌مبالات ادا مي‌شدند، آقا شده بودند، اعتبار داشتند. با فعل و اسم و حرف خودماني شده بودم. حالا جذبه‌ي آنها بر اراده‌ي من غلبه داشت، حالا نيمي از عقل من در تصرف من بود، نيمي در تصرفِ آنها. حالا همه من نبودم، شرمسارانه دروغ مي‌گفتم، گناهكارانه راست. از پانزده سالگي به منطقِ زبان حمله‌ور شدم، در آرايش كلمه‌ها كوشيدم، به توده‌هاي وهم‌آلودِ فكر نزديك شدم. به روايت مرموز درونم پرداختم، همه از كلمات ملايم صبح من مي‌فهميدند كه شبِ پيش عاشق شده بودم. به دروغ خودم را عاشق‌تر، شوريده‌تر، ديوانه‌تر و حتي گاهي نادان‌تر مي‌نماياندم. بودم يا نبودم نمي‌دانم و نمي‌خواستم بدانم. از دانايي مي‌گريختم.نه گيس بلند كردم نه دمپايي لاانگشتي پوشيدم و نه مخمور به هستي نگاه كردم، با همين ابروهاي در هم كشيده و مغموم با كت و شلوار معلمي و كار با خودم، براي خودم شعر گفتم، دروغ بافتم و شما بزرگوارانه راست پنداشتيد. دروغ‌هاي مرا پنهان كرديد. ما صادقانه به هم دروغ گفتيم، اما كدام باهوش‌تر بوديم؟ من مي‌گويم شما. همين.منبع: سایت انجمن شاعران ایران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 651]
-
گوناگون
پربازدیدترینها