محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831311705
فارس گزارش می‌دهد مادرانی که خون پاره‌های تنشان خرمشهر را تطهیر کرد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش می‌دهد
مادرانی که خون پاره‌های تنشان خرمشهر را تطهیر کرد
در آستانه روز ملی مقاومت، ایثار و پیروزی با هدف آشنایی بیشتر نسل جوان با سیره زندگی رزمندگان در جنگ تحمیلی بر آخرین وداع مادران شهدای قزوینی با مادرانشان مرور می‌کنیم.
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، بازگو کردن خاطرات 8 سال دفاع مقدس یکی از نیازهای ضروری جامعه امروز است که باید این خاطرات با هدف آشنایی بیشتر نسل جوان با جنگ تحمیلی بیشتر بازگو شود تا آنانی که این جنگ را درک نکردند با ارزش‌ها و اهداف این دوران بیشتر آشنا شوند. احیا، حفظ و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت‌طلبی، زنده نگهداشتن یاد شهیدان و حفظ آثار آنان برای قشرهای مختلف جامعه به ویژه نسل جوان از اهداف بازگو کردن خاطرات دفاع مقدس است تا باورهای دینی و مذهبی آنان تقویت شود با تحقق این مهم می‌توان با فرهنگ نرم دشمنان به نحو مطلوبی در جامعه مبارزه کرد و همچنین به دستاوردهای خوبی در راستای رشد و پیشرفت کشور رسید. در این راستا مروری بر خاطرات مادران شهیدانی که فرزندانشان را با هدف سربلندی انقلاب اسلامی به جنگ تحمیلی فرستادند که امروز ما در آرامش و امنیت زندگی کنیم، می‌کنیم. صنوبر کریمی مادر شهید علی اصغر دودانگه ضمن بیان خاطرات در آخرین وداع خود با فرزند شهیدش به خبرنگار ما می‌گوید: حدود سه ماهی مانده بود که سربازی‌اش تمام شود. در اصفهان مشغول خدمت بود که چند روزی به مرخصی آمد ایام مرخصی‌اش مصادف بود با عید قربان. گفت: مادر این سه ماه باقی مانده را می‌خواهم به جبهه‌ها بروم و خدمت کنم. گفتم: این چند ماه باقی مانده را هم، همان اصفهان خدمت کن و بعد از تمام شدن خدمت سربازی‌ات اگر خواستی به جبهه برو. گفت: نه مادرم، می‌خواهم به کردستان بروم، فقط شما دعا کنید که اسیر و یا مجروح نشوم؛ اگر هم شهید شدم که شهادت افتخار است. مرخصی‌اش تمام شده بود و داشت برای رفتن آماده می‌شد. گفت: مادر زیر پایم درد می‌کند. گفتم: به خاطر پوتین‌هایی است که می‌پوشی، از این به بعد دمپایی بپوش. گفت: نه مادر پاهای من حنا می‌خواهد. من هم سر و دست‌ها و پاهایش را حنا گذاشتم و ساکش را بستم. داخل حمام بود که صدایم کرد، گفتم: چه کار داری؟ گفت: مادر خیلی وقته که دست‌های شما، سر مرا نشسته. آب گرم را آوردم و روی سرش می‌ریختم و دست می‌کشیدم که خوب شسته شود. دست کشیدن به موهایش حال عجیبی به من می‌داد، حالی که قبلا نداشتم. و هم احساس می‌کردم بهانه گرفته که من دست بیشتری به سرش بکشم. لباس‌هایش را پوشید، برایش قربانی کرده و از زیر قرآن ردش کردم. آب را که پشت سرش ریختم، دوباره برگشت و گفت: مادر مواظب خودت باش. او آن روز رفت اما هنوز صدای آبی که پشت سرش ریختم، توی گوشم است. این گذشت تا اینکه شبی در خواب دیدم پسرم شهید شده؛ صبح آن روز خبر شهادتش را آوردند. گفتنی است: شهید علی‌اصغر دودانگه بیست و پنجم اسفند 1340در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش طاهر و مادرش صنوبر نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هجدهم شهریور 1362در محور مهاباد ـ سردشت هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است. لیلا حاجی‌زاده مادر شهید عبدالله محبی ضمن بیان خاطرات آخرین وداع خود با فرزند شهیدش به خبرنگار ما می‌گوید: عبدالله پسر اولم بود. چند روزی بود که به مرخصی آمده بود و وقتی می‌خواست برود کمی به حال و روزم نگاه کرد و گفت: مادر نترس من می‌روم ولی شهید نمی‌شوم. اما از همه حلالیت طلبید. و من آن روز ساکش را بستم و از زیر قرآن ردش کردم، اما بی‌اختیار اشک از چشمانم جاری بود. گفت: مادر گریه نکن؛ غصه هم نخور، من دوباره برمی‌گردم و خیالت تخت تخت. عبدالله در آن لحظه از من خداحافظی کرد ولی انگار با رفتنش مرا هم با خودش برد. او که رفت همسایه مان به خانه ما آمد و گفت چقدر عبدالله چهره‌اش نورانی شده بود. این را که گفت به دلم برات شد که این بار، بار آخری بود که او را می‌دیدم و شهید می‌شود. رفتم داخل اتاق و عکسش را گذاشتم لای قرآن و سپردمش به خدا و با خودم گفتم: اگر عبدالله شهید شد این عکس را برای اعلامیه‌اش می‌دهم. پنج روزی بود که از رفتنش گذشته بود و هر روز به قرآن سر می‌زدم تا اینکه درست روز پنجم، خبر شهادتش را آوردند. گفتنی است: شهید عبدالله محبی چهارم خرداد 1343 در روستای حسین‌آباد از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش محمد، کارگر بود و مادرش لیلا نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند. سال 1361 ازدواج کرد. به عنوان سرباز ژاندارمری در جبهه حضور یافت. یکم دی 1362، در سقز هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهر قزوین قرار دارد. خدیجه پورعلی محمد مادر شهید قاسم حسینی طایفه ضمن بیان خاطرات در آخرین وداع خود با فرزند شهیدش به خبرنگار ما می‌گوید: قاسم چهارده سال بیشتر نداشت که می‌خواست به جبهه برود اما چون سنش کم بود اجازه رفتن به او نمی‌دادند. این موضوع کمی خیالم را راحت کرده بود اما تا من متوجه بشوم شناسنامه‌اش را دستکاری کرد و به عنوان جوان هجده ساله به جبهه‌ها رفت. وقتی با خبر شدیم که کار از کار گذشته بود و هر چند وقتی هم به مرخصی می‌آمد. آخرین بار که به مرخصی آمد یکی از همسایه‌ها فوت کرده بود و ما هم درگیر مراسمش بودیم. تا یادم هست قاسم همیشه زیر پایش زخم بود؛ چون دوستانش می‌گفتند که او همیشه توی جبهه‌ها پوتین‌هایش را از پایش درمی‌آورد و با پای برهنه فعالیت‌هایش را انجام می‌دهد. قاسم می‌گفت: توی جبهه‌ها بچه‌های زیادی شهید شده‌اند و من دوست ندارم با پوتین، خون شهدا را زیر پایم بگذارم!. بالاخره مرخصی‌اش تمام شد و موقع خداحافظی پانصد تومان به من داد و گفت: مادر با این پول به مشهد برو و روزی یک تومان هم صدقه بده و از امام رضا (ع) هم بخواه که من شهید بشوم. چشم‌هایم باز مانده بود و هنوز نگفته بودم این چه آرزویی است که می‌کنی که دیدم از زیر قرآن رد شد و چشمان باز من که متوجه نشدم چطوری رفت. نمی‌خواستم از من دلخور شده باشد؛ وسایل سفر را آماده کرده و رفتم مشهد؛ مشهد زیاد رفته بودم اما انگار این بار با دفعات قبلی زمین تا آسمان فرق داشت. برایش خیلی دعا کردم اما اصلا راضی به نبودنش نبودم، حتی با شهادتش؛ آخه مگه میشه مادری دعا کنه که پسرش ... با امام رضا (ع) خداحافظی کردم و همه چیز را به خودش سپردم و از مشهد برگشتم. آن روز من و خبر شهادت پسرم، با هم به خانه رسیدیم. گفتنی است: شهید قاسم حسینی‌طایفه بیستم بهمن 1347 در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش علی‌گل، کارگر نانوایی بود و مادرش خدیجه نام داشت. دانش‌آموز سوم متوسطه در رشته تجربی بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم دی 1365 در ام‌الرصاص عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجا ماند و سال 1376 پس از تفحص در زادگاهش به خاک سپرده شد. باید گفت مرور بر خاطرات شهدا، جانبازان و رزمندگان 8 سال دفاع مقدس می‌تواند ما را بیشتر با سیره زندگی آنان آشنا کند که چه طور با نیت خالص و تحمل سختی‌های بی‌شمار در جنگ تحمیلی جان خود را در راه خدا دادند تا بتوانند ارزشهای اسلامی در کشور ما برپا شود. تحقق این مهم ضرورت مرور بر خاطرات رزمندگان در جنگ تحمیلی را برای هر یک از ما دوچندان می‌کند تا بیشتر بر خاطرات آنان مرور کنیم. انتهای پیام/77009/ی40
93/03/01 - 11:17
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها