واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
زنبور عسل نويسنده: دکتر ذاکر نيکمترجم: زهرا آقامحمدي شيرازي «و أوحي ربک الي النحل ان اتخذي من الجبال بيوتا و من الشجر و مما يعرشون؛ و پروردگار تو به زنبور عسل «وحي» (و الهام غريزي) نمود که: «از کوه ها و درختان و داربست هايي که (مردم) مي سازند، خانه هايي برگزين. (سوره ي نحل، آيه ي 68)«ثم کلي من کل الثمرت سبل ربک ذللا؛ سپس از تمام ثمرات (و شيره گلها) بخور و راه هايي را که پروردگارت براي تو تعيين کرده است، براحتي بپيما.» (سوره ي نحل، آيه ي 69)[«وان فرش» در سال 1973 جايزه ي نوبل را به دليل تحقيق در زمينه ي رفتار و ارتباط زنبورها دريافت کرد].زنبور، بعد ازکشف هر باغ يا گل جديد برمي گردد و زنبوران ديگر را از جهت نقشه دقيق آن محل آگاه مي کند. اين کار آنها، به عنوان رقص زنبور شناخته شده است. معناي حرکات زنبور که به قصد انتقال اطلاعات، بين زنبورهاي کارگر است، با استفاده از عکس و روش هاي ديگر کشف شده است. قرآن در آيه بالا، ذکر مي کند که چگونه زنبور با مهارت مسيرش را مي يابد.زنبور کارگر يا سرباز، يک زنبور مؤنث است. در سوره نحل آيه هاي 68 و 69 از جنس مؤنث براي زنبور استفاده مي شود. (فسلکي و کلي)، نشان مي دهد که زنبوري که خانه اش را براي جمع آوري غذا ترک مي کند. زنبور مؤنث است. به عبارت ديگر، زنبور کارگر يا سرباز، زنبور مؤنث است. در نمايشنامه شکسپير «هنري چهارم»، برخي از شخصيت ها راجع به زنبور صحبت مي کنند و ذکر مي کنند که زنبورها سرباز هستند و اينکه آنها پادشاهي دارند. اين، چيزي است که مردم در زمان شکسپير فکر مي کردند؛ آنها فکر مي کردند که زنبورهاي کارگر مذکر هستند و هنگامي که به خانه مي روند بايد جوابگوي شاه باشند. به هر حال اين درست نيست. زنبورهاي کارگر مؤنث هستند و آنها به زنبور شاه گزارش نمي دهند بلکه به ملکه گزارش مي دهند. تحقيقات 300 سال اخير، به کشف اين امر انجاميد.عسل خاصيت درماني داردزنبور عسل، شهد گل هاي مختلف و ميوه ها را مي نوشد و سپس عسل مي سازد که عسل در لانه هاي مومي ذخيره مي شود. چند قرن پيش بود که انسان متوجه شد که عسل از شکم زنبور به دست مي آيد، قرآن 1400 سال پيش به اين حقيقت در آيه زير اشاره کرده است.« يخرج من بطونها شراب مختلف الوانه فيه شفاء للناس؛ از درون شکم آنها، نوشيدني با رنگ هاي مختلف خارج مي شود که در آن، شفا براي مردم است.» (سوره ي نحل، آيه ي 69)ما اکنون مي دانيم که عسل خاصيت درماني و همچنين مقدار کمي هم خاصيت ضدعفوني کنندگي دارد. روس ها، در جنگ جهاني دوم، از عسل براي پوشش زخم خود استفاده مي کردند. به اين ترتيب، زخم، رطوبت خود را حفظ مي کرد و جاي زخم خيلي باقي نمي ماند. همچنين به دليل غلظت عسل، قارچ يا باکتري در زخم رشد نمي کرد. به فردي که از حساسيت گياه خاصي رنج مي برد، مي توان عسلي که از همان گياه ساخته شده است داد تا نسبت به آن حساسيت مقاوم شود. عسل از لحاظ قند و ميوه و ويتامين K غني است. پس دانش قرآن در رابطه با عسل، منشأ و خصوصيات آن بسيار از زمان خود جلوتر بوده است.منبع: نشريه بشارت 60/س
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 259]