تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816769860
دولت، منتقدان و اصولگرايان
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۳ (۱۰:۲۰ق.ظ)
کيهان: دولت، منتقدان و اصولگرايان
به گزارش خبرگزاري موج، کيهان نوشت: باز تعريف نسبت 3 طيف «دولت»، «منتقدان» و «اصولگرايان» يکي از ضرورت‌هاي مهم کشور است. در حقيقت همه اين عناوين طريقيت دارد و آنچه داراي اصالت و موضوعيت مي‌باشد، گفتمان راهبردي «پيشرفت و عدالت» در کشور و نزديک شدن به منطق «عزم ملي و روحيه و مديريت جهادي» است. به تعبير ديگر، هر قدر که ممکن است بايد بر کارآمدي کليت نظام افزود و از هدررفت فرصت‌ها و فرسايش مجموعه نيروهاي درون نظام کاست. رئيس‌جمهور ديروز در مراسم معرفي معلمان نمونه گفت «آستانه تحمل پايين است و زود در زندگي عادي يا سياسي رو در روي هم قرار مي‌گيريم در حالي که ما ملت بزرگي هستيم که داراي دين بزرگي مثل اسلام هستيم.» بايد از اين سخنان استقبال کرد به ويژه اينکه متفاوت با برخي مواضع تند آقاي روحاني و برخي مشاوران ارشد وي (نظير آقاي ترکان) طي 8-9 ماه گذشته است.
متاسفانه طي اين مدت اراده‌اي در سطح دولت و رسانه‌ها و احزاب حامي آن وجود داشت تا به جاي شنيدن صداي منتقدان، آنان را به عناوين مختلف ترور شخصيت کند. برچسب زدن و تحريف منطق منتقدان براي تخريب آسانتر وجهه آنان و دعوت به نشنيدن نقدهايشان، از جمله روش‌هاي ناسالم در مواجهه با منتقدان است. جريان تبليغات دولتي و حاميان آنها چنين القا کردند که گوينده و نويسنده يا با «دولت اعتدال» است و يا دشمن و حريف و رقيب آن؛ يا حامي دولت است و يا کم‌سواد و فاقد شناسنامه و افراطي که از جاهايي پول مي‌گيرد و عليه دولت مي‌نويسد! يا با دولت است و يا با ديگراني که دنيا و پيچيدگي‌هايش را نمي‌شناسند. با تاسف بايد گفت هرچه در برابر آمريکا و برخي دولت‌هاي بدسابقه اروپايي حسن ظن و خوش‌بيني خرج شد، جز پمپاژ بدگماني و انزجار و اتهام نسبت به منتقدان ديده نشد. البته در ايجاد اين فضا نبايد از نقش دو طيف «مشاورين کم ظرفيت افراطي» و «عناصر دو به هم زن داراي ماموريت از جانب دشمن» غافل شد. در اين 8-9 ماه به اعتبار شيطنت جريان رسانه‌اي آلوده- به تعبير رهبر معظم انقلاب، پايگاه مطبوعاتي دشمن- و رفتار برخي دولتمردان، فضايي کم و بيش متشنج به وجود آمد که طبيعتا اذهان را از نفوذطلبي فتنه‌گران و فرصت‌طلبان و همچنين نقشه‌هاي جبهه استکبار غافل مي‌کرد.
درباره بازتعريف نسبت دولت، منتقدان و اصولگرايان و همچنين «نقش اصولگرايان» نکاتي شايان ذکر است.
1- اصولگرايان، منتقدان جدي دولت هستند اما منتقدان دولت به اصولگرايان منحصر نمي‌شوند. به عنوان مثال انتقادهايي که نسبت به عملکرد دولت در ماجراي سبد کالا يا ثبت‌نام يارانه‌ها پيش آمد، بسيار فراگيرتر از جبهه اصولگرايان بود؛ همچنان که در مذاکرات هسته‌اي يا مواضع فرهنگي برخي دولتمردان و پاره‌اي از عزل و نصب‌ها، انتقادها بسيار فراگير بوده است. اينکه دولت يا رئيس‌جمهور نقدهاي گوناگون اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي، سياسي و مديريتي را به اصولگرايان و اصولگرايان را به جبهه پايداري يا جبهه متحد يا حاميان احمدي‌نژاد و... منحصر کنند و بعد خاطر خود يا طيف‌هايي از حاميان دولت را آسوده سازند که اينان از سر رقابت سخن مي‌گويند، خود را به اشتباه انداختن است، اگر که مغالطه نباشد و دود آن قبل از هر کس در چشم دولتمردان مي‌رود.
2- بايد براي يک خطاي فهم بزرگ چاره‌انديشي کرد. آن خطا- يا مغالطه- چه در دولت فعلي و حاميان آن و چه در ادوار قبلي دولت اين بوده که دولتمردان يا برخي حاميان آنان گفته‌اند «رأي مردم متوجه ما شده» و بنابراين خود را فعال مايشاء پنداشته و در مقابل، از ساير نيروهاي درون نظام سلب حق نقد و انتقاد کرده‌اند. اينکه هر کس 50 درصد آرا به علاوه يک رأي را به دست آورد، احساس استغنا کند و دموکراسي و انتخابات يعني مرخصي همه جز نفر پيروز انتخابات و حاميان او(!)، دولتمردان را به خودشگفتي و احساس استغنا و استبداد رأي مي‌کشاند و دچار ثقل سامعه مي‌کند چنانکه بعضاً در دولت‌هاي موسوم به سازندگي، اصلاحات، عدالت و اعتدال کرد. انتخابات امر لازمي است که با همه ارزش و اعتبار، تکافوي تدبير و خرد جمعي را نمي‌کند و اگر کساني به اين حقيقت وقوف نداشته باشند، با دست‌اندازهاي سنگين واقعيت متوجه آن خواهند شد؛ چنانکه برخي سران دولت سازندگي و اصلاحات در جريان دعوت مردم به آشوب در سال 88 متوجه شدند و چندان که برخي دولتمردان سابق پس از ميل کردن به جانب حلقه انحرافي و خودرأيي، در آخرين سفرهاي استاني ديدند و همچنان که در عدم همراهي 96/8 درصد مردم با توقع دولت در ماجراي ثبت‌نام يارانه‌ها به چشم آمد.
3- دولت حامياني دارد که مدام از سوي آنها تحسين و تأييد مي‌شود. اين تحسين‌ها اگر به تملق و دام‌گستري فرصت‌طلبان يا بدخواهان نظام نينجامد، در جاي خود محترم است اما تکافوي نيازهاي دولت و رئيس جمهور را نمي‌کند. آقاي روحاني اکنون فرصتي در اختيار دارد که در دسترس دولتمردان قبلي نيست و آن سرنوشت پيشينيان است. به تعبير شريف امير مؤمنان در کلمه قصار ششم نهج‌البلاغه «من رضي عن نفسه کثر الساخط عليه. هر کس از خود راضي باشد، خشم‌گيرندگان بر وي زياد مي‌شوند». طبيعت نوع افراد با تمجيد و تحسين سازگارتر است تا انتقاد و تحذير. البته که هر نقد و اعتراضي، خيرخواهانه و صادقانه نيست اما اين مسئله توجيهي نمي‌شود براي اينکه که فرد به ويژه در جايگاه مسئوليت، باب شنيدن هشدار و انذار را بر خود ببندد. اميرمؤمنان(ع) در اين زمينه مي‌فرمايد: «من حَذَّرک کمن بَشَّرَک. هر کس تو را برحذر دارد مانند کسي است که به تو مژده و بشارت داده است». (کلمه قصار 59 نهج‌البلاغه)
دولت و رئيس جمهور محترم منطقاً نياز دارند که با منتقدان به صورت منظم و دايمي نشست و برخاست داشته باشند. اين مهم، بخشي از همان رهنمود راهبردي است که امير مؤمنان عليه‌السلام به هنگام گماشتن مالک اشتر به امارت مصر است. «و اکثر مُدارسهًْ‌العلما و مناقشهًْ‌الحکما. با دانشمندان و حکيمان فراوان گفت‌وگو کن و فراوان از آنها بياموز در تثبيت آنچه امور بلاد تو را به صلاح مي‌آورد». چنين رسمي، شراکت پرسود در عقل انديشمندان و فرزانگان و نخبگان است و متقابلاً از خودرأيي که منشأ انواع خسارت‌هاست باز مي‌دارد. سزاوار است رئيس جمهور محترم براي گفت‌وگوهاي دايمي با منتقدان و صاحب‌نظران در حوزه‌هاي فرهنگي، سياسي، اقتصادي و اجتماعي و مديريتي پيشقدم شود. چنين رويکردي اگر آميخته با سياست‌بازي‌هاي طرفين نشود و از گزند نمايش‌هاي رسانه‌اي به دور باشد، نشانه راستين تحمل و سعه صدر و تدبير در دولت است. منتقدان که جاي خود دارد، مي‌توان حتي با رقيبان نشست و فارغ از نيت‌خواني و ارزش‌گذاري غرض آنان، از اين گفت‌وگو براي دولت و نظام و مردم سود برد؛ مشروط بر آنکه دولت اسير فضاسازي‌هاي مجعول و برچسب‌زني و انکار حق نگراني «غير حاميان» نشود و اذعان کند که بخشي از منتقدان دلسوز و کار بلدند. نقطه مقابل اين وضعيت، برچسب زدن به هر کسي است که نقدي دارد يا اظهار نگراني مي‌کند و هشدار مي‌دهد. (اميد که آقاي روحاني با اين خواسته به عنوان يک روحاني مسئول مواجه شود نه به عنوان يک سياستمدار و ديپلمات مصطلح).
4- متقابلاً منتقدان از جمله اصولگرايان نيز مي‌توانند نقش خود را توسعه دهند. انصاف در مقام نقد و مقابله‌مثل نکردن با برخي دولتمردان يا حاميان افراطي آنها که جانب انصاف و خرد را نگاه نمي‌دارند، ضمن آنکه نسبت به دولتمردان خدوم و افکار عمومي اعتمادساز است، به حق نيز نزديک‌تر و به همين اعتبار، پربرکت‌تر و مؤثرتر است. ضرورت نقد نبايد به بهانه‌جويي و خرده‌گيري توسعه پيدا کند يا چنان بدون اولويت‌بندي باشد که موجب پررنگ شدن حواشي قابل نقد و مغفول ماندن مسائل اصلي و مهم شود. تندگويي و پرخاشگري ولو از موضع حق، از نفوذ کلمه مي‌کاهد و توجيهي براي نشنيدن حرف حق مي‌شود؛ همچنان که سستي استدلال و استناد ممکن است موجب انکار بسياري از نقدهاي درست مشابه از طرف فرد مورد نقد شود. همچنين منتقدان نبايد به اعتراض و تخطئه بسنده کنند. البته نهي از منکر در جاي خود ضرورت دارد اما در کنار آن بايد امر به معروف و دعوت به خير و صلاح را نيز گنجاند. به تعبير ديگر فراوان است مواردي که دولتمردان و نوع صاحب‌منصبان، نياز دارند غير از دريافت اعتراض، نسخه‌هاي جايگزين و بسته‌هاي پيشنهادي و پخته عملياتي را نيز که روي آن کار جمعي صورت گرفته دريافت کنند. اگر صاحب‌منصبان به ويژه دولتمردان بي‌نياز از هم‌نشيني سيستماتيک با منتقدان نيستند، منتقدان دوچندان نيازمند اتاق فکر و نقادي و نظريه‌پردازي عمل‌گرايانه هستند.
5- اصولگرايي يک جبهه به وسعت تمام دلسوزان انقلاب اسلامي است. راه اصولگرايي هرچند هرگز هموار نبوده اما هيچ‌گاه بن‌بست هم نبوده، مشروط بر اين که تلقي‌هاي خود را وسعت دهيم. اين طيف چه در دولت فعلي و چه در نوع دولت‌هاي قبلي دلمشغولي‌ها و دغدغه‌هاي ارزشمندي داشته‌اند. چه در گذشته و چه اکنون به اعتبار نوع عملکرد برخي مقامات دولتي، تداعي نوعي انسداد سياسي و بسته شدن فضا وجود داشت. البته نقد و انتقاد و امر به معروف و نهي از منکر حکيمانه، آن مسئوليت شرافتمندانه‌اي است که هرگز از عهده ساقط نمي‌شود اما امر سياست‌ورزي يا نقد و نقادي، تنها مسئوليت در فرهنگ اصولگرايي نيست نبايد مردم را با مشکلات و گرفتاري‌هايشان تنها گذاشت. نبايد قشرهاي ضعيف احساس کنند پناهي ندارند. البته دستگيري از محرومان و اقشار ضعيف جامعه سنت حسنه‌اي است که به شکل فردي در ميان مردم ما جريان دارد. اما اصولگرايان مي‌توانند در حد وسع خود به اين سنت، ابعاد جمعي و اجتماعي بدهند. اگر حوزه سياست با اصطکاک و رقابت روبروست، حوزه خدمت در انواع آن حوزه فراخي است که کمتر حس رقابتي را برمي‌انگيزد و معمولا کم مشتري است.
اولا بايد اين «انواع خدمت» را شناسايي کرد و ثانيا با اجتماعي کردن اصولگرايان، ظرفيت‌هاي بزرگ اين جريان را براي نهضت خدمت‌رساني و گره‌گشايي و تسکين آلام محرومان جامعه به خدمت گرفت. (دولت نيز مي‌تواند از اين ظرفيت بزرگ کمک بگيرد). گاه همدردي با يک خانواده محروم مستاصلي که خود را تنها در برابر مشکلات حس مي‌کند، آنان را احياء مي‌کند و گاه يک کمک کوچک، گره‌هاي بزرگ خانواده‌اي را در جنوب شهر يا در شهرها و روستاهاي دوردست مي‌گشايد. خدمت‌رساني، آبادگري، سازندگي، تسهيل زندگي مردم، کمک به کاهش تبعيض و محروميت، آموزش انواع مهارت‌هاي کارآفرين، کمک در اموري نظير ازدواج و مسکن و استفاده از ظرفيت مساجد و هيئت‌ها و بسيج در اين حوزه يا راهنمايي دولت و قوه قضائيه و شهرداري در اين امور و... جملگي ذيل عنوان شريف جهاد قابل جمع است. اجتماعي شدن اصولگرايان يک مسئوليت شرعي در حوزه «عزم ملي و روحيه و مديريت جهادي» است که تحقق آن نيازمند طراحي و تدبير در اتاق فکرها و شناسايي فرصت‌ها و ظرفيت‌ها و نيازهاست.
محمد ايماني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها