محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842226437
دوخاطره ازآن معلم زردشتی که معلم مهربود(بهرام فلفلی)
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
دوخاطره ازآن معلم زردشتی که معلم مهربود(بهرام فلفلی) وبلاگ > آیت اللهی، میرزا علی - بوسه بردست آن معلمی که دردنیای خشونت و شلاق و تنبیه مهررا به من آموخت. دوخاطره از یک معلم واقعی
صبح زمستان درهوای سر کویر بادست های یخ زده و ترک خورده و گوشهایی که اززیر کلاه بیرون آمده و کبود وکرخت شده بود به مدرسه میرفتم. خانه مادر محله مصلای عتیق یزد بود بایدبازارچه امامزاده،وتخت استاد رارد میکردم تا به محله چهارمناربرسم.کوچه دراز و انتها ناپذیر چهارمناررارد میکردم تا درانتهای این محله یزد به مدرسه حکمت برسم.
مدرسه حکمت دارای ساختمانی قدیمی وکاه گلی بود .کلاسهایی که درچهارطرف مدرسه قرارداشتند و دروسط مدرسه باارتفاعی حدود 3 مترحوضخانه ای بود که بچه های کلاس بالاتر برای وضو به آنجا میرفتند و ما کمترپیدایمان می شد.
یاد ندارم چرادیرم شده بود؟فقط شلاق معاون و مدیر مدرسه(مدیرهمیشه شلاقی که اسب رامیزنند دردست داشت هرچند ندیدم کسی رابزندولی معاون به خوبی میزد هم سیلی و هم شلاق و هم باخط کش و.....)جلوی چشمم بود. کمترین تنبیه قابل تصوربرای تاخیر صبحگاهی سیلی محکمی بود که ناظم نه چندان متعهدمان بیرحمانه برگونه ما می زد.بدنیست بدانید که فلک کردن(بچه هارادمربرروی نیمکت می خواباندند و باشلاق ضرباتی چند برباسن آنها میزدند و کلاه بوقی باعکس الاغ برسرشان میگذاشتند و دورمدرسه می چرخاندند و........)و تنبیه بدنی امری عادی بود.بعضا باخط کش یاشلاق برکف دستمان میزدند به نحوی که تاچندساعت دستمان کرخت بود کمترین تنبیه این بود که مداد رابین انگشتان دستهای کودکانه مان قراردهند و دوانگشت رافشاردهند تا فریادمان ازدرد استخوان به آسمان برسد. و البته من که درکلاس سوم ابتدایی درس میخواندم و هم درسم خوب بود و هم ترسو و آرام بودم و بنابراین کمتر کتک میخوردم بعلاوه این که مرحوم پدرم رئیس انجمن خانه و مدرسه بود و درشهر سری توی سرهاداشت و این عامل هم در امنیت من موثر بود.
وارد مدرسه شدم ازدست مستخدم دررفتم،خوشبختانه مدیر و ناظم نبودند و بچه هاسرکلاس مشغول درس.باخوداندیشیدم که ازدست هرکس دررفته باشم از دست معلم کتک حسابی نوش جان خواهم کرد.آقا اجازه؟........وارد کلاس شدم. معلممان زردشتی بود "بهرام فلفلی که زنده است و خداحفظش کند ولی هرچه تلاش کرده ام نتوانسته ام آدرسش رابیابم و ببینمش و بردستش بوسه بزنم" گفت آیت اللهی چرادیر آمدی؟ بهانه یادلیلم راتوضیخ دادم .گفت خیلی یخ زده ای پسر!دستکشهای بافتنیش رابه دستهای من پوشاند، دستان کوچکم رابربخاری"بخاریهای نفتی آهنکارقدیمی" قرارداد و هی جابجا میکرد که هم دستکش نسوزد و هم دستم گرم شود و متناوبا دستان نیمه گرمم رابرصورتم وگوشهایم قرار میداد تاصورت و گوشهای یخ زده هم گرم شود........وقتی اطمینان پیداکرد که خوب گرم شده ام گفت برو و بنشین.......هیچگاه محبت پدرانه این معلم رافراموش نخواهم کرد.
مدرسه من درمحله ای فقیر نشین بود وجایزه گرفتن درمدرسه از موارد نادربود. بعضا مدادهای نصفه و نیمه پیداشده بچه هارابه دانش آموزان ساعی جایزه میدادند مگر این که پدروماد مداد پاک کن یامدادتراشی رابه معلم بدهند تا به فرزندشان هدیه دهد.یک روز موضوع انشا این بود" یک روزبرفی"، و پدران باید انشا راتقریر میفرمودند تا ماتحریر کنیم ومن تقریرات پدرراباب میل خودم نیافتم و گفتم"شما انشاءبلد نیستید!"پدرصبورانه بالبخندی فرمودند که خوب خودت بنویس و من نوشتم......انشای منطقی پدررابه انشای توصیفی خودم تبدیل کردم و فردای آن روز سرکلاس خواندم.آقای فلفلی دستش رابه جیبش برد و خودنویس شخصیش ( درآن دوران خودنویس خیلی قیمت داشت و از آرزوهای ماداشتن خودنویس بود) به من جایزه داد. حرفش این بود " آیت اللهی این جایزه مربوط به آنقسمتهایی از انشا هست که خودت نوشتی"......
محبتهای بی دریغ این معلم باعث شده بود کهد انش آموزانش شکوفایی کم نظیری داشته باشند.یاداین عزیز گرامی باد و انشاالله معلمین ما معلمین لبخند و مهر وایجاد انگیزه و آموزش صحیح باشند.
پنجشنبه 11 اردیبهشت 1393 - 15:25:37
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
گوناگون
پربازدیدترینها