محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830380870
آقایان لطفا استعفا بدهید؛این نشانه ضعف نیست
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
آقایان لطفا استعفا بدهید؛این نشانه ضعف نیست تهران- ایرنا - استعفاء نشانه ضعف نیست بلکه نشان دهنده احترامی است که یک مدیر به افکار عمومی می گذارد. در کشور ما اینکه جمع بسیاری از مردم که احساسات آنها بارها جریحه دار شده از یک مسئول بخواهند که استعفا دهد گناه نابشخودنی نیست.
در یادداشتی که با عنوان « آقایان لطفا استعفا دهید» به قلم « رضا مدنی» در سایت الف منتشر شد آمده است : «بیمار بعدی دختر جوان 21، 20ساله به نظر می رسد می گوید: «من از شهرک راه آهن می روم به قلهک دانشگاه.
همین که سوار شدم و ایستگاه دوم را رد کردیم، اینقدر سرعت بالا بود نتوانست کنترل کند. ماشین چپ کرد. من کتفم شکسته. ماشین ملق زد و ما هیچ کاری نمی توانستیم بکنیم. من پرت شدم از اتوبوس بیرون. پایم زیر اتوبوس گیر کرد. بعد دیدم دونفر کنارم مرده بودند. سر نداشتند. مغزشان ریخته بود روی زمین. دختر جوان بودند. بعد آتش نشانی آمد، اتوبوس را بلند کردند و اورژانس آمد و ما را منتقل کردند اینجا».
این روایت یکی از مصدومان حادثه روز دوشنبه در بزرگراه آزادگان بود که الف آن را منتشر کرده بود.
حالا این را مقایسه بکنید با علت استعفای نخست وزیر کره جنوبی که به نظر در حادثه غرق شدن کشتی از آخرین اولویت ها برای استعفا دادن بود.
«گریه های خانواده های افراد مفقود الاثر هنوز مانع خواب شبانه من می شوند. مسوولیت حادثه را بر عهده می گیرم و عذرخواهی می کنم»
مطمئنا اولین چیزی که در ذهن افکار عمومی پس از انتشار این خبر و جزئیات آن شکل می گرفت استعفای مسببان و مقصران این حادثه بود.
خواسته به حقی که متاسفانه که از ابتدای انقلاب در سال 57 تا به امروز در هیچ حادثه ای هیچ یک از مسئولان و دولتمردان ما در واکنش به خطایی که در مجموعه شان اتفاق افتاده استعفا نداده اند.
کم هم نبودند، حادثه شین آباد و وزیری که می گفت بروید از مسئولانش بپرسید؛ مرگ 2 میلیون قطعه ماهی در دریاچه سد فشافویه که در آخرین اظهار نظر خانم ابتکار گفت این موضوع به ما ارتباطی ندارد؛ زنده زنده سوختن 44 نفر در حادثه اتوبوس اسکانیا اما بدنبال رفع مسئولیت از خود بود؛ مرگ دو زن کارگر در خیابان جمهوری که در نهایت نردبام آتش نشانی مقصر شناخته شد و...
اما متاسفانه تنها واکنشی که مسئولین ما در مواجه با این اتفاقات نشان داده اند وعده ی واکاوی علت بروز حادثه و سرزنش مقامات پایین تر بوده که با این راهکار مسوولیت را از دوش خود باز کرده اند.
روی صبحت این یادداشت به نفر خاصی برنمی گردد.
نه به شهردار و نه به رئیس اتوبوسرانی و نه وزیر صنعت کنونی و البته پیشین که هیچکدام به خاطر تولیدات شرکت عقاب نشان که اسکانیا را تولید می کند که از قضا تمامی آنها مقصرترین افراد در این حادثه هستند.
صحبت از تمامی کسانی است که تاکنون در حوزه مسئولیتشان حادثه ای اتفاق افتاده و با کمال افتخار در عطش خدمت به مردم و نه عطش قدرت!! ادامه کار داده اند. این موضوع به تمامی اتفاقات و تخلفات مالی گسترده ای هم که در کشور اتفاق می افتد بازمی گردد. وزیری اختلاسی عظیم در زیر مجموعه اش اتفاق می افتد اما خبری از استعفا نبوده و نیست.
متاسفانه در کشور ما یک مدیر همه توان خویش را بسیج می کند تا از کنار یک بحران بگذرد بدون آنکه صندلی خود را واگذار نماید. مذموم تر از آن زمانی است که در رسانه ها نیز، خود را مقصر نمی داند و انگشت اتهام را به سمت قربانی حادثه نشانه می برند.
اما در دیگر کشورها، یک مدیر پس از دیدن آشفتگی افکار عمومی، استعفا می دهد تا شاید کمترین کاری برای ترمیم اذهان آسیب دیده انجام داده باشد، اقدامی که در کره جنوبی اخیرا شاهد آن بودیم.
استعفاء یعنی طلب عفو کردن؛ عفو خواستن؛ طلب بخشش کردن؛ خواهش رهایی از کار و خدمت کردن؛ تقاضای معافیت از خدمت کردن.
استعفاء نشانه ضعف نیست بلکه نشان دهنده احترامی است که یک مدیر به افکار عمومی می گذارد. در کشور ما اینکه جمع بسیاری از مردم که احساسات آنها بارها جریحه دار شده از یک مسئول بخواهند که استعفا دهد گناه نابشخودنی نیست.
هنوز هم دیر نشده، برای تصحیح امور و التیام رنج ها و زخم های جامعه مسوولیت پذیرفته و استعفا بدهید.
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
09/02/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها