پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851092954
زندگی حیرت انگیز در مرتفع ترین«نماد فقر»جهان!
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: زندگی حیرت انگیز در مرتفع ترین«نماد فقر»جهان!
اینجا کاراکاس، پایتخت کشور ونزوئلاست.«برج دیوید» در پایتخت با ۴۵ طبقه ارتفاع، به عنوان بلند‌ترین محله فقیرنشین جهان، پرخطر‌ترین ساختمان مسکونی و یا ترکیبی از این دو توصیف می‌شود.
کد خبر: ۳۹۵۶۱۹
تاریخ انتشار: ۰۵ ارديبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۰ - 25 April 2014
«برج دیوید» در پایتخت ونزوئلا با ۴۵ طبقه ارتفاع، به عنوان بلند‌ترین محله فقیرنشین جهان، پرخطر‌ترین ساختمان مسکونی و یا ترکیبی از این دو توصیف می‌شود.
به گزارش "تابناک" به نقل از معمارنت، هنگامی که در اوایل دهه ۹۰ میلادی این آسمان خراش به عنوان مرکز تجارت کاراکاس به عموم معرفی شد، فرض بر این بود که فقط مردمی که از طبقه مالی مطلوبی برخوردارند در این برج مستقر در پایتخت ونزوئلا کار خواهند کرد و هیبت آن نشانی از جایگاه این کشور در بازار اقتصاد جهانی خواهد بود.
این تصور در اذهان عمومی باقی بود تا آنکه ساخت برج پس از مرگ سرمایه‌گذار آن «دیوید برلینبورگ» و افتادن تمام پروژه‌های وی به دست دولت روند دیگری را طی کرد.
به خاطر بحران بانکداری سال ۱۹۹۴ اتمام برج در میانه راه متوقف شد و ساختمان خالی ماند. از دیگر سو کمبود خانه‌های مسکونی موجب شد که گروهی از افراد بی‌خانمان در سال ۲۰۰۷ آن را اشغال کنند. دولت این نام را برای ساکنان جدید گذاشته است: «اشغالگران»!
اما آنان خود را افرادی می‌دانند که برای تامین یکی از نیاز اولیه‌شان چون مسکن راه حلی پیدا کردند. نیاز اولیه‌ای که مانند دیگر نیازهای اولیه جامعه ادعای تامین آن را دارد و آن را از اصلیترین حقوق شهروندان میداند. چون برج دیوید آسانسور ندارد گروه فیلم برداری مجبور بودند وسایل خود را با موتورسیکلت تا طبقه دهم ببرند و بقیه مسیر را از پله‌ها بالا بروند.
این رویه متعارف بیش از ۲۵۰۰ نفری است که در این ساختمان زندگی می‌کنند و پس از بحران مسکن سال ۲۰۰۷ افزایش نیز یافته‌اند.ساکنان این برج با گرفتن کابل برق از شبکۀ شهری و به هم متصل کردن آن به تمام طبقات برق‌رسانی کرده‌اند، اما توانستند تنها تا طبقۀ ۲۸ آن آب ببرند. نکته حیرت انگیز اینکه همه چیز از جمله سیستم‌های بهداشتی باید چندین طبقه به بالا حمل شوند.
ساختمان مانند اجتماعی کوچک از امنیت خود پاسداری کرده و برخی از ساکنان با استفاده از بیسیم‌های تاکی واکی عبور و مرور‌ها را کنترل می‌کنند و دیگران را مطلع میسازند، اما آنچه در این اجتماع اتفاق می‌افتد کمتر به بیرون راه پیدا می‌کند. مثل یک منطقۀ خودمختار در درون یک جامعه. باندهای مختلف محل مناسبی برای استقرار در شهر یافته‌اند و نظم خاص خود را شکل داده‌اند.
ارتباط با صفحه عکس
[email protected]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-