واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
به مناسب ولادت ام ابیها و روز مادر، مادر عصاره خوبی ها، دریای بیکران عاطفه که خداوند بهشت را زیرپای آن قرار داد تبریز - ایرنا - مادر عصاره تمام عشق، عطوفت، خوبی، فداکاری، گذشت، ایثار، از جان گذشتگی و همه آن صفات برجسته متعالی انسانی و دریای بیکران عاطفه که خداوند بهشت برین را زیر پای آن قرار داد.
مادر واژه ای مقدسی است که هیچ فرزندی یارای تجلیل از مقام و منزلت آن را ندارد، مادر واژه ای است سرشار از امید و عشق، واژه ای شیرین و مهربان که از ژرفای جان بر می آید و بر عمق جان می نشیند.
نام گذاری سالروز ولادت ام ابیها، صدیقه طاهره (س) به نام روز مادر و هفته زن عظمت و جایگاه رفیع مادر را نشان می دهد، روزی که مادر مادران شیعیان جهان پا به عرصه وجود گذاشت و هر لحظه از زندگی حضرتش پند و اندرز برای همگان و الگویی برای همه زنان عالم شد.
از فداکاری ها و دلسوزی های مادر از ظرفیت هر لغتی استفاده کنیم در برابر مقام مادر ناتوان است.
... نوزاد به دنیا می آید در حال و هوای هوش و بیهوشی زیر چشمی از سلامت فرزندش اطمینان حاصل می کند، سالم و قبراق است، بزرگ می شود یکساله، دو ساله، سه ساله وقتی ˈماما ، ماماˈ خطاب می کند خستگی از تن مادر به در می شود، راه می رود و می افتد مادر سراسیمه خود را می رساند، جان مادر طوری شد؟.
چهار ساله، پنج ساله مربی مهد کودک از شیطنت بچه شکایت می کند، دکتر هم گفته اندازه قدش خوبه ولی وزنش کمی پایینه نکنه مشکل داره ...
شش ساله، هفت ساله باید یک مدرسه خوب براش پیدا کنیم که هم به خونه نزیک باشه و هم معلمای خوب و دلسوزی داشته باشه ...
هشت ساله، نه ساله، 18 ساله اگه از رشته خوبی تو کنکور قبول بشی یک جایزه خوب پیش منو و بابات داری.
قبولی در دانشگاه و گریه شادی مادر و پدر، دریغ از اینکه اول فراموش کاری فرزند آغاز میشه با هزاران آرزو و امید فرزند را با نگاه نگران راهی دانشگاه می کند، چرا که برای اولین بار از کانون گرم خانواده جدا می شود.
اوایل برای فرزند و والدین سخت است، پس از مدتی مادر سراغ فرزندش را می گیرد، فرزند علت کاهش تماس های خود را مشکل بودن تحصیل در دانشگاه عنوان می کند.
سال آخر دانشگاه، مادر از کار و ازدواج فرزند نگران است، فامیل را برای پیدا کردن یک شغل مناسب و دختر خوب بسیج کرده است.
کار پیدا می شود و ازدواج می کند، اما در دنیای جدید و عصر تکنولوژی یک کمی عاطفه ها در برخی از خانواده ها کمرنگ شده ...
خواهر آدولف هیتلر، در پنج جولای 1946، در مورد رفتار هیتلر با مادرش چنین می گوید: در آن دوران مادرم بسیار بیمار بود، بسیار اندوهگین بودیم.
با یاری من، برادرم آدولف با مهربانی و دلسوزی تمام، در این دوران زندگی مادرم، از او پرستاری می کرد و در این کار خستگی ناپذیر بود.
او می خواست تمام آرزوهایی را که مادرم داشت، برآورده سازد و تمام اینها را برای نمایاندن عشق سرشار خود به او می کرد.
در خانه سالمندان از پیرزنی آرزویش سووال می شود، اشک در چشمانش حلقه می زند و می گوید اول سلامتی فرزندم و بعد بغل کردن نوه ام، حداقل ماهی یکبار یادی از من کنند.
از هیتلر به عنوان بزرگترین جنایتکار جهانی چنین توقعی نمی رود، اما از ما انسان مسلمان توقع فراوان و به حق است تا دستگیر روزهای پیری والدین به خصوص مادرانمان باشیم.
در جامعه اسلامی فرهنگ صادراتی غرب و کاهش عواطف انسانی برازنده فرزندان ایران اسلامی نیست. مادرم! دعایم کن که با دعایت، دلم خانه دردها نیست. نکند روزی تو نباشی (مادر) و من خجل از کرده هایم.
7223/587
انتهای پیام /*
Contact the editor:
[email protected]
31/01/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]