واضح آرشیو وب فارسی:الف: فوتبالیستهای میلیاردر به دنبال وام
بخش داخلی الف، 19 فروردین 93
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۹ فروردين ۱۳۹۳ ساعت ۰۸:۴۵
دیروز ریز مبالغ دریافتی و قراردادهای مربیان و بازیکنان تیم فوتبال پرسپولیس تهران منتشر شد. نگاهی به ارقام دریافتی نشان دهنده اوج بی عدالتی و تبعیض آشکار در جامعه است. ناگفته پیداست انتشار این مطلب تنها تخطئه این رویه در یک تیم نیست و مشخص است که در دیگر تیم ها نیز چنین رویه ای وجود دارد و در واقع این وضعیت بر کل فوتبال در ایران حاکم شده است. در حالی که بحث قراردادهای بازیکنان فوتبال از ابتدای این فصل و همزمان با آغاز مشکلات مالی به یکی از سوژه های داغ فوتبال ایران تبدیل شده بود تا جایی که بازیکنان برخی از این تیم ها دست به اعتصاب زدند و تهدید به عدم بازی کرده بودند، با نگاهی به این لیست می توان به وضوح مشاهده نمود که این بازیکنان بخش اعظمی از قراردادهای خود را دریافت کرده اند و برخی از این بازیکنان مبالغی در حدود ششصد تا هفتصد میلیون تومان دریافت کرده بودند و کاسه گدایی به دست گرفته بودند و آن چنان مظلوم نمایی می کردند که برای تامین مخارج خانواده بدنبال گرفتن وام هستیم!ظاهرا تیمهای فوتبال و بازیکنانشان در زمان دریافت پول و حق و حقوق کاملا حرفه ای هستند، اما دریغ از یک عنوان افتخار و قهرمانی از سوی این تیم ها. دو باشگاه پرطرفدار پایتخت و چندین تیم صنعتی دیگر که طول این چند سال با بازی های فاجعه بار خود خون به دل هواداران خود کرده اند از قبل بودجه بیت المال ارتزاق می کنند و این هزینه های کلان و میلیاردی را می بایست دولت از جیب خود این ملت پرداخت کند. در واقع مردم باید تاوان پولی را بدهند که به جیب برخی ها که شایستگی اش را نداشتند، ریخته شده است. همچنین با نگاهی به این لیست می توان متوجه شد عملا بی قانونی مضاعف صورت گرفته و دو قرارداد با بازیکنان و کادر فنی بسته می شود. در حالی که یک قرارداد در باشگاه نگهداری می شود قرارداد دیگری با مبلغ کمتر(ظاهرا برای فرار مالیاتی) به طور رسمی به سازمان لیگ فوتبال ارسال می شود. در چند سال گذشته، اوائل هر فصل رقمی به عنوان سقف قرارداد اعلام می شد که در آخرین سال نیز ۴۵۰ میلیون تومان به عنوان سقف قرارداد تعیین شد در حالی که همین مبلغ نیز جای بحث جدی دارد که چرا باید این همه پول به این بازیکنان بی کیفیت داد اما حالا این رقم پول خرد لیگ برتر به حساب میآید و بازیکنان درجه چندم نیز این پول را پس میزنند! مربی که تمام زحمتش چند سال فوتبال بازی کردن است در سطح درجه دو و سه برای حداکثر هشت ماه فعالیت نصف و نیمه، سالی دویست میلیون تومان می گیرد، و اگر کمی اسم و رسم دار باشد این مبلغ به میلیارد هم می رسد، در حالی که متبحرترین اساتید دانشگاه و مهندسین و مدیران کشور نیز چنین حقوقی ندارند!روزی که سقف قرارداد وضع شد، تصور میکردند به فرمول مهار دستمزدهای کلان در این فوتبال بیکیفیت دست یافتهاند غافل از اینکه راههای بسیاری برای فرار از قانون وجود دارد و در این بین همه با اطلاع از این موضوع خود را به ناآگاهی و بی اطلاعی زده اند. این سقف به زودی تبدیل به شوخی لیگ برتر شد و آرام آرام سقف قرارداد با «تمسخر» روبهرو شد. این در حالی است که در این فصل اخبار مختلفی و عجیبی از قراردادهای بازیکنان نیز مطرح می شد. به عنوان مثال بحث پورشه ها و اتومبیل های لوکس، جشن های مختلف، خانه های گران قیمت، واگذاری زمین، وعده راه اندازی رستوران های زنجیره ای، هواپیمای اختصاصی و .. مطرح شد و در واقع همه برای دور زدن سقف قرارداد همه آماده بودند.و این همان فوتبالی است که وقتی یکی از داوران به جرم تبانی و رشوه محروم شد «در تماس با کمیته داوران و دو نفر از مدیران بلندپایه فدراسیون فوتبال تهدید کرده چنانچه او را به این شکل از جامعه داوری دور کنند تمام مسائلی که درباره جامعه داوری ایران و مدیران فدراسیون می داند را با سند و مدرک رو خواهد کرد» و بعد از مدتی، پرداختن به قضیه کمرنگ و کمرنگ تر شد و همان زمان یکی از روزنامه ها نوشته بود « برخی از مدیران فدراسیون هم در جریان رشوه گیری داوران بوده و هستند و به قول معروف «گر پرده برافتد نه تو مانی و نه من.»فوتبال ما به دلیل سیاستهای غلط، چنان دچار تباهی، رشوه و بازیکنان بی کیفیت و مدیران ناکارآمد شده که یک ستون اساسی آن یعنی تماشاگران از چرخه آن حذف شده اند و ما شاهد خالی شدن هر چه بیشتر ورزشگاه ها هستیم و گاهی آدم فکر می کند به قول یکی از بزرگان فوتبال چند سالی باید تعطیل شود تا سر و سامانی دوباره به این بلبشوی فساد داد. کاش مسئولین ذیربط، چرتکه ای به دست گیرند و ببینند با این میلیاردها تومانی که برای هیچ و پوچ این فوتبال صرف می شود، می توان چند مدرسه و کتابخانه و بیمارستان ساخت! در پایان باید یادآور شد که این پولهای کلان نیست که فوتبال یک کشور را می سازد، یا یک بازیکن را حرفه ای و درجه یک می کند که اگر اینگونه بود بهترین فوتبالیستهای دنیا از نواحی فقیر نشین آمریکای جنوبی سر بر نمی آوردند. فوتبال امروزه صنعتی است که در تمام دنیا غیردولتی و اغلب سود ده و وابسته به تبلیغات و حق پخش تلویزیون های خصوصی است، پس لزومی ندارد که دولت در کشور ما که هزاران خرج واجب و ضروری دارد، هر ساله میلیاردها تومان را صرف تعداد بسیار معدودی آدم معمولی کند. در نهایت اینکه، دوستان فوتبالیست اگر مدعی هنر و تبحری هستند، خود را به فوتبال خارج از کشور برسانند و نوش جانشان ده ها میلیارد تومان بگیرند، که در این صورت ملت و دولت هم به خاطر درآمد زایی و ارزآوری شان ممنون شان هم خواهند بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]